Κωνσταντίνος Μορφακίδης: "Ας αισιοδοξήσουμε, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!"

Από τα επαγγέλματα που δεν γνωρίζουν κρίση, ή που η κρίση τα έφερες στο ζενίθ, όπου τρέχουν και δεν προλαβαίνουν, οι υποθέσεις και τα ραντεβού τους είναι κλεισμένα μέχρι και οκτώ μήνες μετά είναι αυτό το εξειδικευμένο στα ασφαλιστικά θέματα δικηγορικό γραφείο που επισκεπτόμαστε. Ο δικηγόρος Κων. Μορφακίδης είναι αυθεντία στο συνταξιοδοτικό, χρόνια τώρα ασχολείται αποκλειστικά κι έχει πελάτες απ΄ όλη την Ελλάδα, αφού η φήμη του ταξιδεύει. Μαζί του και ο γιος του Χρήστος επίσης άριστα καταρτισμένος λέκτορας και του ΔΠΘ όπως και οι συνεργάτες του. Στο γραφείο του στο Μέγαρο Καμέλια, υπάρχουν εκατοντάδες φάκελοι ανθρώπων που εναποθέτουν με απόλυτη γνώση και εμπιστοσύνη την τύχη και το μέλλον των πιο καταλυτικών αποφάσεών τους που έχουν σχέση με την σύνταξή τους. Η αίθουσα αναμονής γεμάτη κόσμο, ενώ τα τηλέφωνα χτυπούν αδιάλειπτα. Ζητούν ραντεβού ακόμη την εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου εκπαιδευτικοί που έρχονται από τα Ιωάννινα ή την παραμονή των Χριστουγέννων!
Παρά τις αυξημένες υποχρεώσεις ο κ. Μορφακίδης είναι ήρεμος, απαντά προσωπικά σε όποιον του τηλεφωνεί, ξεμοναχιάζεται με υποθέσεις ακόμη και στο σπίτι του, διαβάζει ακατάπαυστα, είναι ενημερωμένος και μας μιλά υπεραμυνόμενος τα γνωρίσματα της φυλής μας, την αισιοδοξία και την  θέληση να ξαναρχίσουμε με στέρεες βάσεις από την αρχή.
Παρατηρούμε πανικό στον κόσμο κ. Μορφακίδη όλοι βγαίνουν στην σύνταξη μαζικά. Εκπαιδευτικοί, αστυνομικοί, δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι μπορούν δηλαδή και κατοχυρώνουν δικαίωμα βγαίνουν στην σύνταξη. Εσείς πέρα από την νομική συμβουλή που παρέχετε εδώ, φαντάζομαι ότι σε ένα ποσοστό παρέχετε και μια ψυχολογική υποστήριξη σ’ αυτό τον κόσμο.
-Πράγματι προσπαθώ να επηρεάζω και πάρα πολύ κόσμο, να μην βγει στην σύνταξη, γιατί πολλοί παίρνουν απόφαση να βγουν βεβιασμένα κάτω από όλο αυτό το κράτος του πανικού που επικρατεί και πραγματικά προτείνουμε σε πολλούς να μην βγουν στην σύνταξη γιατί θα χάσουν δικαιώματα, ενώ έχουν την εντύπωση ότι αν θα φύγουν τώρα θα πάρουν είτε μεγαλύτερη σύνταξη, είτε θα έχουν ευνοϊκή μεταχείριση συνταξιοδοτική και τωρινή αλλά και μελλοντική, είναι λάθος αυτό διότι και το νέο μισθολόγιο που θα βγει τώρα τους επηρέασε πάρα πολλούς γιατί αν θα φύγουν τώρα θα κερδίσουν, αν θα φύγουν με το ενιαίο μισθολόγιο που θα εφαρμοστεί θα παίρνουν λιγότερα λεφτά, είναι μεγάλο λάθος και από ότι εγώ παρακολουθώ και άκουσα το μισθολόγιο θα έχει αναδρομική εφαρμογή από 1-1-2011 άρα η βιασύνη ήταν άνευ λόγου και ποτέ κάτω από κράτος πανικού δεν λαμβάνουμε αποφάσεις βεβιασμένες για να φύγουμε. Θα πρέπει όλοι να δουν, να ερευνήσουν, με νηφαλιότητα, με σωστή έρευνα, αν τηρούνται οι προϋποθέσεις για να βγουν στην σύνταξη, τι σύνταξη θα πάρουν, όλα αυτά να τα ελέγξουν και μετά αν έχουν τις προϋποθέσεις να βγουν, αν δεν έχουν τις προϋποθέσεις να μην βιαστούν. Δεν χάλασε ο κόσμος ούτε καταστραφήκαμε ούτε θα κερδίσουν αυτοί που θα φύγουν μέχρι τον Σεπτέμβριο και οι άλλοι που θα φύγουν από τον Οκτώβριο και μετά θα είναι οι χαμένοι...
Δεν γίνονται αυτά, γιατί σε ένα κράτος δικαίου, σε ένα κράτος που είναι σε έννομη τάξη, πάντα υπάρχουν αρχές και κανόνες που ίσα εφαρμόζονται σε όλους. Όπως και μέχρι τώρα, όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν υπήρξε διαφοροποίηση σ? αυτούς που έφυγαν χθες, σ ‘ αυτούς που έφυγαν σήμερα ή αυτούς που θα έφευγαν αύριο. Το κάθε μισθολόγιο και το κάθε συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο είχε αναλογική εφαρμογή ίση και εφαρμογή ίση σε όλους, είτε έφυγαν πριν από 5 – 10 χρόνια, είτε θα έφευγαν εκείνη την στιγμή είτε μελλοντικά. Έτσι θα γίνει και τώρα.
Όλα αυτά γεννιούνται γιατί υπάρχει η αντίληψη ότι το ελληνικό δημόσιο καταρρέει, με το χρέος, τις υποχρεώσεις, το ΔΝΤ, την στάση και τις πιέσεις των Ευρωπαίων εταίρων κλπ.
-Το ταμείο όμως είναι ένα. Είτε λοιπόν είσαι εν ενεργεία, είτε είσαι συνταξιούχος, ένα είναι το ταμείο, άρα και οι συνταξιούχοι και οι εν ενεργεία από το ίδιο ταμείο εισπράττουν. Αν πτωχεύσει το ταμείο δεν θα πάρουν ούτε οι συνταξιούχοι, ούτε οι εν ενεργεία υπάλληλοι. Συνεπώς ούτε κι αυτό έχει βασιμότητα. Εγώ δεν θέλω να κάνω τον ειδικό οικονομολόγο, δεν ξέρω πως θα πάνε τα οικονομικά του κράτους από εδώ και πέρα, εγώ όμως με την εμπειρία των 40 ετών στο συνταξιοδοτικό δίκαιο λέω όλους να συγκρατηθούν. Να ηρεμίσουν, να μην ακούνε άσχετους ανθρώπους, και να φύγουν την ώρα που πρέπει.
Τα ραντεβού σας μέχρι πότε είναι κλεισμένα;
-Όταν επικρατεί τέτοια σύγχυση και τέτοια αντίληψη στον κόσμο, ιδίως τον τελευταίο καιρό, τα ραντεβού μου είναι κλεισμένα μέχρι τον μήνα Μάιο του 2012 και προσπαθώ από το τηλέφωνο να δίνω απαντήσεις σε πολλά άτομα να μην έρχονται άσκοπα και περιττά εδώ. Να μην βιαστούν και να φύγουν την ώρα που πρέπει. Ήρθαν άτομα που τους είπαν ότι θα φύγουν τότε, γιατί τότε θα έχουν τις προύποθέσεις, να μην βιαστούν και με ξαναπαίρνουν τηλέφωνο και λένε μα εδώ θα πρέπει να φύγουμε και λοιπά και προσπαθώ να τους πείσω να φύγουν την κατάλληλη στιγμή. Στην σύνταξη μιας φορά βγαίνεις, δεν βγαίνεις κάθε φορά και σε συνοδεύει μια ζωή, δεν είναι απλά τα πράγματα λοιπόν.
Σας πληροφορώ ότι το τελευταίο διάστημα που ορισμένοι εκπαιδευτικοί κυρίως έφυγαν γιατί οι εκπαιδευτικοί φεύγουν κατά την λήξη του σχολικού έτος και πριν τις 10 Αυγούστου, κάθε έτος, ένας μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών μετάνιωσαν που έφυγαν και τώρα δεν γίνεται, διότι λύθηκε αυτοδίκαια η καθηγητική τους σχέση, συνεπώς πήραν μια απόφαση βεβιασμένη και τώρα το μετάνιωσαν. Γι? αυτό λοιπόν λέμε πάντα να υπάρχει σωστή ενημέρωση, σωστή πληροφόρηση, κάτι που λείπει στην Ελλάδα και όταν πιστεύω ότι κάποιος έχει μια σωστή ενημέρωση και μια σωστή πληροφόρηση νομίζω ότι δεν λαμβάνει απόφαση βεβιασμένη για να αφήσει την καριέρα του ή οτιδήποτε άλλο, δουλειά στον ιδιωτικό ή δημόσιο τομέα, για να βγει στην σύνταξη. Η σύνταξη είναι μια λύση, όμως στην σύνταξη βγαίνουμε όταν ωριμάζουμε, όταν ωριμάζουν οι συνθήκες και οι συνθήκες δεν είναι μόνο οικονομικές, είναι και ψυχολογικές, είναι πολλά πράγματα στην ζωή μας για να βγούμε στην σύνταξη, γι? αυτό πάντοτε και τώρα μιλάω αρκετά αυτές τις ημέρες, για να υπάρξει λίγο εγκράτεια, περίσκεψη και σωστή ενημέρωση και πληροφόρηση.
Υπέρμαχος της αισιοδοξίας μέσα στο γκρίζο τοπίο της απελπισίας;
-Ασφαλώς. Δεν χαθήκαμε, δεν χάλασε ο κόσμος, θα ζήσουμε.
Εμένα ούτε καν από το μυαλό μου περνάει ότι πρόκειται να δεινοπαθήσουμε τόσο πολύ. Ωραία, εντάξει θα υποστούμε όλοι μας, είτε είμαστε εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, είτε στον δημόσιο, είτε ελεύθεροι επαγγελματίες, είτε οτιδήποτε την οικονομική καθίζηση. Δεν θα πεθάνουμε, θα υποστούμε μια αρκετά μεγάλη οικονομική βλάβη, αλλά θα επιβιώσουμε, εντάξει, είναι απαραίτητη η αισιοδοξία.
Δεν ζούμε ντε και καλά έχοντας μονάχα χρήματα. Οι γονείς μας που έζησαν τόσα χρόνια και πέρασαν τόσες κακουχίες δεν επιβίωσαν και με παιδιά και μεγάλες οικογένειες. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»...