ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Βλέποντας παλιές ελληνικές ταινίες όπου η πρωταγωνίστρια αναζητά και στο τέλος βρίσκει τον ιδανικό σύντροφο και διαβάζοντας παραμύθια όπου η βασιλοπούλα βρίσκει τον πρίγκιπα, αρκετές γυναίκες και λιγότεροι άνδρες επηρεάζονται και αποφασίζουν να αναζητήσουν επίμονα κάτι αντίστοιχο.

Δημιουργούν δηλαδή στο μυαλό τους τον ιδανικό σύντροφο και αποφασίζουν πως μαζί του θέλουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους. Και εκεί αρχίζει η αναζήτηση για να τον βρουν, θεωρώντας πως μόνο μαζί του θα βιώσουν την απόλυτη ευτυχία. Πολλές φορές συμβαίνει να βιώσουν ένα τέτοιο έρωτα με ένα υπαρκτό πρόσωπο και να δημιουργήσουν μια ιδανική εικόνα για το άτομο με το οποίο το έζησαν. Όμως το διάστημα που έζησαν σε αυτή την κατάσταση ήταν περιορισμένο, χρονικά ή/και ποιοτικά, για να έρθουν στην επιφάνεια τα αρνητικά και γενικά όλα όσα θα χαλούσαν κάπως αυτή την ιδανική εικόνα και συνήθως το συγκεκριμένο πρόσωπο θεωρεί πως η σχέση τέλειωσε άδικα.

Στην πρώτη περίπτωση, του φανταστικού έρωτα, το άτομο κατηγοριοποιεί τα θέλω του όσον αναφορά τον ιδανικό γι’ αυτό σύντροφο, του δίνει τη μορφή που ονειρεύεται να έχει μαζί με όλα τα ψυχικά και σωματικά χαρίσματα που θα επιθυμούσε και κλείνεται ερμητικά πίσω από αυτό το είδωλο.

Οι άνθρωποι που επιλέγουν να κάνουν τέτοιου είδους σχέσεις δεν το κάνουν χωρίς να έχουν βρει κάποιο νόημα σε αυτό. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, το σκεπτικό αυτό επιφέρει κάποια «οφέλη» στους ίδιους. Ένας φανταστικός έρωτας δεν απαιτεί θυσίες! Σε μια φανταστική σχέση οι απαιτήσεις και των δυο συντρόφων ενσωματώνονται στα θέλω του ατόμου που την φαντασιώνεται. Έτσι η σχέση δεν φθείρεται από καθημερινές συγκρούσεις και διαφωνίες, οι αμοιβαίες υποχωρήσεις είναι κάτι εντελώς ανύπαρκτο, ο χρόνος που αφιερώνει ο ένας στον άλλο δεν είναι παρά λίγη ώρα σκέψης σε οποιοδήποτε χώρο και οποιαδήποτε στιγμή επιθυμεί το άτομο. Και το σημαντικότερο είναι πως το άτομο αποφεύγει έτσι την απειλή του χωρισμού και το φόβο της εγκατάλειψης. Βέβαια όλα αυτά είναι τα βασικά οικοδομικά υλικά για να χτιστεί μια υγιής σχέση…

Στην περίπτωση που κάποιος έχει βιώσει έναν ιδανικό, κατά τον ίδιο, έρωτα τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Κάθε φορά που προσπαθεί να δημιουργήσει μια καινούργια σχέση βρίσκεται αντιμέτωπος με τις μνήμες του παρελθόντος. Σε κάθε βήμα συγκρίνει την καινούργια σχέση με την πρώην «ιδανική» σχέση και τείνει να φέρει στην επιφάνεια τα θετικά της προηγούμενης και τα αρνητικά της τωρινής. «Εκείνος όμως σε αυτή τη περίπτωση θα μου έλεγε ή θα έκανε το ένα ή το άλλο» είναι μια χαρακτηριστική σκέψη ή και ομολογούμενο παράπονο που εμφανίζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση. Με αυτή την τακτική όμως το άτομο ζει μια ζωή γεμάτη συναισθηματικά αδιέξοδα και φαύλους κύκλους.

Αν θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτή την κατάσταση και έχουμε αποφασίσει πως είναι πιο ωφέλιμο για μας να δημιουργήσουμε μια πιο ρεαλιστική σχέση, καλό θα ήταν να επανεξετάσουμε κάποια πραγματάκια. Για αρχή ας ξαναδούμε τι ζητάμε από μια σχέση και αν ανταποκρίνεται στις πραγματικές μας απαιτήσεις. Επίσης, μεγάλη σημασία έχει να φιλτράρουμε τις επιθυμίες και τις σκέψεις μας και να προσπαθούμε να κάνουμε πράξη όσες είναι πραγματικά εφικτές.

Ο ανολοκλήρωτος έρωτας είναι μια εξαπάτηση του ίδιου μας του εαυτού, μια προσπάθεια να διατηρήσουμε το ιδανικό, το τέλειο χωρίς όμως να προσπαθήσουμε οι ίδιοι για αυτό. Από τη στιγμή που θα το συνειδητοποιήσουμε έχουμε ήδη κάνει ένα μεγάλο βήμα για να προχωρήσουμε τη ζωή μας.