Η επόμενη μέρα

Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα δεχθήκαμε ως χώρα δύο ταυτόχρονες απειλές, μία στον Έβρο και στα νησιά μας και μία στο εσωτερικό μας. Αντιμετωπίσαμε δύο μέτωπα ταυτόχρονα, έχοντας μάλιστα να διαφαίνεται εμπρός μας και ένα τρίτο, το μέτωπο της οικονομικής ύφεσης, αλλά τελικά μέχρι τώρα τα καταφέραμε!

Έχοντας ως προμετωπίδα ένα κράτος που έδειξε αποφασιστικότητα και αποτελεσματική λειτουργία, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, λειτουργήσαμε και εμείς ως πολίτες με συλλογικότητα και ευθύνη.

Το ένα μέτωπο το σταματήσαμε όλοι μαζί, με το κράτος μας να ορθώνει το ανάστημα του απέναντι στην εξωτερική απειλή και τους πολίτες να προσφέρουν μαζικά τους εαυτούς τους και την βοήθεια τους, με οποιονδήποτε τρόπο μπόρεσαν.   Αποδεικνύοντας ότι εμπρός στον ορατό κίνδυνο, ως λαός συσπειρωνόμαστε και έχοντας ένα πραγματικά λειτουργικό κράτος τα καταφέραμε. Ο κίνδυνος ήταν φανερός και μεγάλος. Η απειλή και ο φόβος αφύπνισαν το κράτος μας και εμάς, το Ελληνικό σθένος, την Ελληνική συνείδηση μας και την συλλογικότητα μας.

Το δεύτερο μέτωπο, αυτό της πανδημίας, δεν ήταν τόσο ορατό αλλά κυριάρχησε πολύ γρήγορα στο μυαλό και στην ζωή μας. Αρχικά ακούγαμε μόνο και βλέπαμε από μακριά, ώσπου έγινε και αυτό ολοφάνερο εμπρός μας.

Το κράτος λειτούργησε και πάλι. Παίρνοντας πολύ δύσκολες αποφάσεις, αλλά ζωτικής σημασίας, έδειξε αποφασιστικό να αντιμετωπίσει την επικίνδυνη κατάσταση. Για μία ακόμη φορά το ακολουθήσαμε και το υποστηρίξαμε. Τα μέτρα σκληρά και επώδυνα για πολλούς λόγους και μάλιστα σημαντικούς. Μέτρα πρωτόγνωρα και για εμάς τους πολίτες αλλά και για το ίδια την χώρα μας. Παρά τις εξαιρέσεις, όμως, λίγες η πολλές, η πλειοψηφία των Ελλήνων ακολούθησε την κατεύθυνση που έδειξε το κράτος και συντάχθηκε ξανά μαζί του. Στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μας οι οδηγίες τηρήθηκαν, τα μέτρα έγιναν σεβαστά και σήμερα το αποτέλεσμα δικαιώνει απόλυτα αυτές τι επιλογές. Το κράτος μπήκε εμπρός και εμείς και πάλι το υποστηρίξαμε.                                                                                              

Βέβαια αυτή τη φορά, οι λόγοι της υποστήριξης είναι πολλοί.  Άλλοι το κάνανε από υπευθυνότητα, άλλοι από τον φόβο της αρρώστιας, άλλοι από τον φόβο του νόμου, άλλοι από τον φόβο των προστίμων, άλλοι από τον γενικό φόβο που επικράτησε και άλλοι από συλλογικότητα. Υπήρξαν και εξαιρέσεις., όμως η πλειοψηφία επικράτησε και το καλό αποτέλεσμα ήρθε και δικαιώνει περίτρανα την συνολική μας προσπάθεια. Πρωτοφανής κατάσταση για την χώρα μας και την υφήλιο, δύσκολες αποφάσεις, και μέτρα σκληρά, αλλά με συλλογική προσπάθεια και ταυτόχρονα με επώδυνες απώλειες δυστυχώς, τα καταφέραμε και πάλι

Και το μεγάλο ερώτημα τώρα είναι αυτό της Επόμενης Μέρας. Η χώρα πρέπει να ξεκινήσει ξανά την ζωή της και την οικονομία της, να λειτουργήσει σε όλο της το φάσμα. Τα μέτρα θα μειωθούν σταδιακά και η ευθύνη συνέχισης της αντιμετώπισης αυτού του μετώπου θα μεταφερθεί σε εμάς, στο μεγαλύτερο ποσοστό της. Ο νόμος θα υπάρχει, αλλά πλέον θα στηρίζεται κατά πολύ στην δική μας προσωπική ευσυνειδησία και την υπευθυνότητα  που θα δείξουμε.

Θα βγούμε και πάλι έξω, θα κινηθούμε, θα εργασθούμε, θα μετακινηθούμε, θα ταξιδέψουμε, θα αθληθούμε, θα διασκεδάσουμε. Ο εχθρός όμως δεν έχει φύγει. Αντιμετωπίστηκε με επιτυχία, αλλά υπάρχει ακόμη. Τώρα όμως είναι εξ ολοκλήρου στην δική μας ευθύνη να αντιμετωπίσουμε την επόμενη μέρα.

Η χώρα θα λειτουργήσει και οι ζωές μας θα ξαναγυρίσουν στον κανονικό τους ρυθμό. Όλα θα επανέλθουν σταδιακά αλλά η ευθύνη αυτή θα είναι δική μας. Θα πρέπει μόνοι μας να δείξουμε σεβασμό σε αυτόν τον αγώνα, να δείξουμε σεβασμό στον διπλανό μας και στο σύνολό, να δείξουμε αυτοκυριαρχία και σοβαρότητα στην επαναφορά της ζωής της δικής μας και των διπλανών μας. Η ευθύνη της επαναφοράς της κανονικότητας στην ζωή μας θα είναι δική μας και το κόστος της πλέον δικό μας.

Ίσως αυτή η στιγμή να είναι και η δυσκολότερη. Ένα κράτος κλείνει δύσκολα, αλλά μια χώρα ξανανοίγει πολύ δυσκολότερα. Ένα λάθος μας τώρα θα είναι καταστροφικό. Μια επαναφορά της χώρας μας σε δεύτερο κλείσιμο θα έχει ολέθρια αποτελέσματα για τις ζωές όλων μας. Η Επόμενη Μέρα είναι η μέρα της Προσωπικής Υπευθυνότητας. Το κράτος λειτούργησε. Τώρα είναι η σειρά μας και η ευθύνη της επόμενης μέρας είναι δική μας, χωρίς περιθώρια αποτυχίας.

*Ο Μιχάλης Πολυτσάκης είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και μέλος διοικητικού συμβουλίου της Ένωσης Γυμναστών Βορείου Ελλάδος