Η Ευρώπη θα νικήσει

Η Ευρώπη πέρασε πολλά αυτά τα πέντε χρόνια και φυσικά δεν είναι ίδια με τις ευρωεκλογές του 2014.  Η ήπειρος των 340 εκατομμυρίων πολιτών δοκιμάστηκε αρκετά  και  πιο πολύ από το 2015 και έπειτα. 

Το 2015 ξέσπασε η προσφυγική κρίση με τις ροές να είναι αυξανόμενες και να έχουν ξεπεράσει ίσως και τις προσφυγικές ροές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρήκε  μία συμβιβαστική λύση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά η συμφωνία προχωρεί με αργούς ρυθμούς.  Αποτέλεσμα αυτής της κρίσης ήταν να κλείσουν τα Βόρεια σύνορα της χώρας μας, αλλά και  να αναδειχθούν οι ακροδεξιοί και οι ευρωσκεπτικιστές  σε πρώτο πλάνο ή και στην εξουσία. 

Ακολούθησε το Brexit τον Ιούνιο του 2016 που ακόμη η Βρετανία παλεύει να το φέρει εις πέρας,  ήταν  ο πρώτος άνεμος του λαϊκισμού που χτύπησε την Ευρώπη.  Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει ακόμη πονοκέφαλο από εκείνο τον Ιούνιο, ζει το δικό του δράμα.  

Το δεύτερο χτύπημα του λαϊκισμού ήρθε τον Νοέμβριο του ίδιου έτους με την εκλογή του Τραμπ . Ένα άτομο επικριτικό ως και πολέμιος της Ευρωπαϊκής  Ένωσης αυτά  τα τρία χρόνια δεν κατάφερε να έχει κανέναν φίλο στην Ευρώπη. Ο  Μακρόν το προσπάθησε αλλά μάταια, η Μέρκελ από την αρχή  ήταν επικριτική προς το πρόσωπο του Τραμπ και αυτό που τόσα χρόνια λέγαμε αμερικανικό-γερμανική  φιλία ίσως και να μην υφίσταται.  Μάλλον ο πρόεδρος των ΗΠΑ έκανε ένα καλό στην Ευρώπη,  της  έδωσε να καταλάβει ότι πρέπει να στηρίζεται και στα δικά της πόδια. Μπορεί όμως να υπάρχει μια αυτόνομη Ευρώπη όταν οι ίδιοι  οι πολίτες της έχουν τορπιλίσει φιλόδοξα σχέδια όπως το Ευρωσύνταγμα το 2005 υποκύπτοντας στον λαϊκισμό;  Εάν είχε προσχωρήσει το  ευρωσύνταγμα, ίσως η Ευρώπη να μην περνούσε μία τόσο μεγάλη κρίση. 

Έχοντας περάσει η Ευρώπη την κρίση του ευρώ με την Ελλάδα να είναι το πολύπαθο κράτος, την άνοδο των λαϊκιστικών και ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων από την Μεσόγειο μέχρι και τη Βόρεια Ευρώπη, η Ευρώπη έχει καταγράψει όμως και επιτυχίες στο κατάλογό της. Επιτυχίες είναι η διεύρυνση ή το «Big Bang» δέκα κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων για να χτίσουν ένα τοίχος προστασίας στην Ρωσία που  ήθελε να απλώσει  τα πλοκάμια της σε αυτές τις χώρες. 

Άλλη μία επιτυχία που την πιστώνεται και η Ελλάδα είναι η συμφωνία των Πρεσπών, ένας πονοκέφαλος που ζάλιζε και τους δύο από το 1991 τελείωσε. 

Επικριτές  της Ένωσης  πολλοί, ακραίοι  και σκεπτικιστές ακόμη περισσότεροι αυτοί που ευαγγελίζονται μία «Ευρωπαϊκή  Άνοιξη», μία  «Ευρωπαϊκή Αρμονία».  Μιλάνε για ένα πόλεμο των πολιτισμών και αυτό τους κάνει να  έρχονται πιο κοντά στους ξεχασμένους  της παγκοσμιοποίησης. 

Η Ευρώπη θα τα καταφέρει, θα νικήσει στο τέλος, μπορεί να μην φαίνεται τώρα , αλλά αυτό συμφέρει όλους τους πολίτες της.  Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα χτίστηκε πάνω στους κοινούς τάφους  του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.  

Πίστη, όραμα και ελπίδα για να μην την πληρώσουμε όλοι μαζί στο τέλος. Η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι ή κοινή μας οικογένεια.