Η Ιταλική Φασιστική Πρόκληση

Ο φετινός εορτασμός της Επετείου του «ΟΧΙ» συμπίπτει χρονικά με πολεμικά γεγονότα, άκρως ανησυχητικά, για την Παγκόσμια Ειρήνη, μια και τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν επικίνδυνα στην περιοχή μας, με επίκεντρο τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο και με άμεσο πλέον κίνδυνο γενίκευσης της σύρραξης μεταξύ Εβραίων και Παλαιστινίων, με καταστρεπτικά και ολέθρια, για την ανθρωπότητα αποτελέσματα.

Και η δική μας η πατρίδα πολλές φορές στο παρελθόν αντιμετώπισε παρόμοιους κινδύνους και στο διάβα της ιστορικής της πορείας ως Έθνος κλήθηκε να αντικρούσει σοβαρούς Εθνικούς Κινδύνους και αναγκάστηκε, τελικά, να εμπλακεί σε πολεμικές περιπέτειες και μακροχρόνιους αγώνες, προκειμένου να υπερασπιστεί τα δίκαια της, την ελευθερία της, πληρώνοντας πάντοτε υψηλό κόστος και θυσίες.

Η αγάπη του Έλληνα για την Πατρίδα και την Ελευθερία, ήταν πάντοτε τα ιδανικά εκείνα, που συσπείρωναν σύσσωμο τον ελληνικό λαό και το Έθνος μας και το οδηγούσαν σε Μεγάλους Εθνικούς αγώνες, με ηρωισμό, αυτοθυσία και εθνική υπερηφάνεια.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι ένας λαός έχει συνέχεια και βρίσκεται πάντοτε στο προσκήνιο της Ιστορίας, μόνο όταν γνωρίζει το παρελθόν του και πάνω σ' αυτό οικοδομεί την ιστορική του πορεία στο πέρασμα του χρόνου.

Όταν ένας λαός γνωρίζει το παρελθόν του, θυμάται και τιμά τις θυσίες των προγόνων του και με τις μνήμες αυτές πορεύεται στο μέλλον, είναι βέβαιο ότι μόνο έτσι μπορεί να εξασφαλίσει τη συνέχεια της ύπαρξής του. Τα έθνη επιβιώνουν μόνο με ζωντανή την εθνική, πολιτική και πολιτιστική τους συνείδηση.

Λαοί αμνήμονες και ανιστόρητοι που ολιγώρησαν στο διάβα του χρόνου, εξαφανίστηκαν δια παντός από τον ιστορικό και γεωγραφικό χάρτη.

Ο εορτασμός λοιπόν των Εθνικών Επετείων αυτόν ακριβώς τον στόχο επιδιώκουν, να κρατούν ζωντανή στο λαό την ιστορική του συνέχεια, να συνδέουν το παρόν με το παρελθόν και να εξασφαλίζουν έτσι την παρουσία τους και τη συνέχειά τους στο διεθνές επίπεδο. Έτσι

Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 η πατρίδα μας δέχτηκε μια τέτοια απρόκλητη και ιταμή τηλεγραφική απαίτηση από την Φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, αξιώνοντας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδος και την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων στη χώρα μας από την περιοχή της Βορείου Ηπείρου και την Αλβανία.

Μέχρι τη στιγμή εκείνη η πατρίδα μας τηρούσε ευλαβικά στάση ουδετερότητας, προκειμένου να αποφύγει την εμπλοκή της, στην επερχόμενη λαίλαπα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Ελλάδα αποσιώπησε εν πολλοίς, το γεγονός του Τορπιλισμού της Έλλης στις 15 Αυγούστου, μέσα στο λιμάνι της Τήνου, συμμετέχοντας στις εορταστικές εκδηλώσεις της Παναγίας, παρ' ότι γνώριζε από την πρώτη κιόλας στιγμή, ότι η βύθιση ήταν έργο της Φασιστικής Ιταλίας.

Όμως εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου του 1940 διαψεύστηκαν πανηγυρικά, όλως μας οι ελπίδες, αφού η ιταλική πρόκληση ξεπέρασε κάθε όριο ανοχής και προσέβαλλε βάναυσα την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Στις τρεις (3) τα ξημερώματα ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα Γκράτσι, ζητάει επειγόντως ακρόαση από τον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, κομίζοντας τελεσίγραφο της ιταλικής φασιστικής κυβέρνησης και απαιτώντας πάραυτα την άμεση παράδοση του ελληνικού εδάφους, προκειμένου να διέλθουν "ειρηνικά" τα ιταλικά στρατεύματα.

Η απάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού ήταν άμεση, κατηγορηματική και πολύ σύντομη «Ώστε πόλεμος».

Ήταν βεβαίως αυτή η απάντηση που άρμοζε εκείνη τη στιγμή, από ένα έθνος, μια χώρα, με τέτοια ιστορία, με τέτοιο ιστορικό παρελθόν, στην υπεράσπιση των ιδεωδών της πίστης στην πατρίδα και την ελευθερία.

Η πατρίδα μας δεν μπορούσε να αποδεχθεί μια τέτοια προσβλητική συμπεριφορά. Δεν μπορούσε να αποδεχθεί, την ιταμή απαίτηση της φασιστικής Ιταλίας να διέλθουν τα στρατεύματα της από τα αιματοβαμμένα χώματα της Ηπείρου. Εδάφη τα οποία υπερασπίστηκαν πάντοτε οι Έλληνες με τόλμη, ηρωισμό και αυτοθυσία.

Η Ελλάδα, χωρίς άλλη επιλογή, οδηγείται σε πολεμική σύρραξη. Η ιστορία για μια ακόμα φορά καλεί την πατρίδα μας να φανεί και πάλι επάξια του ένδοξου παρελθόντος της, και ο ελληνικός στρατός για μια ακόμα φορά καλείται να επιτελέσει το χρέος του προς την πατρίδα και να γράψει χρυσές σελίδες δόξας στα πεδία των μαχών.

«Από της 5ης πρωινής σήμερον οι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται σταθερά του πατρίου εδάφους». Έτσι ανήγγειλε εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών, την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.

Η Ελλάδα προμαχούσα στην υπεράσπιση των ιδεωδών της ελευθερίας, καλείται, για μια ακόμα φορά με μπροστάρηδες τα στρατευμένα παιδιά της, να φανεί αντάξια των προγόνων της.

Η συνέχεια πλέον γράφεται, καθημερινά στα πεδία των μαχών, όπου οι Έλληνες φαντάροι ξαναγράφουν, με την ίδια πίστη, με τα ίδια ιδανικά, νέες χρυσές σελίδες, δόξας, ανδρείας, ηρωϊσμού και θυσίας, πάνω εκεί στις Πίνδου τα βουνά.

Η παροιμιώδης φράση «ΑΕΡΑ» δονεί απ' άκρου σ' άκρο τα Βορειοηπειρωτικά εδάφη μας και προκαλεί τον θαυμασμό συμμάχων και ξένων.

Η Ελλάδα πληρώνει για μια ακόμα φορά πολύ ακριβά, με το αίμα των παιδιών της, το τίμημα της Ειρήνης.

Χιλιάδες Ελληνόπουλα «τις κείνων ρήμασι πειθόμενοι», πιστά στο χρέος τους για την πατρίδα, αφήνουν την τελευταία τους πνοή και ποτίζουν με το αίμα τους τα ιερά χώματα της Ηπείρου με μια και μόνη υπενθύμιση.

Να μην τους ξεχνούμε.
Και η πατρίδα, όπως κάθε χρόνο, έτσι και σήμερα τιμά τους αγώνες και τη θυσία των νέων της γενιάς του 40, τιμά τη μνήμη των πεσόντων στα πεδία των μαχών του Αλβανικού μετώπου.
Κλείνει ευλαβικά το γόνυ και στεφανώνει τα ηρώα των πεσόντων. Είναι η ελάχιστη τιμή που τους οφείλουμε ως Έθνος.