«Μετρημένα»

1 Ας μεταφερθούμε μερικά χρόνια πίσω. Σαν σήμερα το 1953, οι πιστωτές της Γερμανίας με πρωτοβουλία των ΗΠΑ συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να διευθετήσουν το χρέος της Γερμανίας και συγκεκριμένα αυτό της Δυτικής Γερμανίας. Το γερμανικό χρέος (προπολεμικό και μεταπολεμικό) ανερχόταν σε 32 δισεκατομμύρια μάρκα, χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις. Στους πιστωτές περιλαμβάνονταν χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, το Ιράν, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ελβετία, η Γιουγκοσλαβία, η Νότιος Αφρική και η Ελλάδα. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν περίπου έξι μήνες και στις 8 Αυγούστου 1953 υπεγράφη η Συμφωνία του Λονδίνου για τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη (London Agreement on German External Debts), που προέβλεπε «κούρεμα» κατά 60% και αποπληρωμή τους με μάρκα σε 30 χρόνια. Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους, μαζί με το σχέδιο Μάρσαλ, βοήθησαν καθοριστικά στην οικονομική «απογείωση» της καθημαγμένης από τον πόλεμο Δυτικής Γερμανίας και τη βοήθησε να ενταχθεί ομαλά στους διεθνείς θεσμούς. Λόγω της οικονομικής της ανάπτυξης, η αποπληρωμή του χρέους ήταν εύκολη υπόθεση για τη Δυτική Γερμανία. Η τελευταία δόση του πληρώθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στον αστερισμό του πρώτου μνημονίου.

2 Άρα, τι σημαίνει αυτό; Ότι πρακτικά το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων, έχει ολοκληρωθεί.  Το θέμα θεωρείται λήξαν, όσο και αν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν, από τους πολιτικούς μας ηγέτες για δημιουργία εντυπώσεων. 

3 Με αφορμή λοιπόν την επέτειο της έναρξης της διαδικασίας 65 χρόνια πριν, ας αναλογιστούμε για πόσα αντίστοιχα θέματα, έχουμε ελλιπή ενημέρωση, ή δεν θέλουμε να δούμε τα στοιχεία που μας παρουσιάζονται, με ρεαλισμό. Εθνικά θέματα όπως η ονομασία των Σκοπίων και το Κυπριακό, δύο από τα μεγαλύτερα αγκάθια της ελληνική εξωτερικής πολιτικής, έχουν βρεθεί να χρησιμοποιούνται με τόσο λάθος σκοπό, για να εξυπηρετήσουν εγχώριες πολιτικές σκοπιμότητες και βραχυπρόθεσμους στόχους, με τους υπεύθυνους να αδιαφορούν για το κατά πόσο επηρεάζεται η χρόνια εξωτερική πολιτική της χώρας. 

4 Έχουμε συνηθίσει μάλλον την ιδέα ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας, και ότι η εξωτερική μας πολιτική, δεν είναι και εντελώς δική μας αρμοδιότητα. Η παθητική στάση έχει να κάνει από την ανάγκη μας προς αναζήτηση συμμάχων, κυρίως λόγω της οικονομικής κατάστασής μας.  Από εκεί και πέρα, το πρόβλημα μας ως έθνος είναι η έλλειψη μακροχρόνιου στόχου, πλάνου και προγραμματισμού, και φυσικά το ...μεσογειακό μας ταμπεραμέντο το οποίο δεν μας έχει δώσει και την ορθότερη των κρίσεων,  όταν κληθήκαμε να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις.