ΣΕ ΕΝΕΣΤΩΤΑ ΧΡΟΝΟ

θραύσματα σαν εργαλείο σύνθεσης

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΡΙΤΣΕΛΗΣ

H Άνοιξη του 2010 μετατράπηκε, σχεδόν μέσα σε μια νύχτα, σε μια απογοητευτική και επώδυνη εμπειρία για τους περισσότερους Έλληνες ανεξάρτητα από το πού ζούσαν. Οι οικονομικές συνθήκες στη χώρα άλλαζαν γρήγορα και, από τη δική μου σκοπιά, σε ένα δευτερόλεπτο, ένα υπερήφανο έθνος βρέθηκε να πιέζεται μέσα σε μια τεράστια μέγγενη που σταδιακά σφίγγει όλο και περισσότερο.

 Η Ελλάδα ως ιδέα για μένα, διαμέσου χιλιετιών, λειτούργησε σαν έμπνευση, σαν τρόπος ελέγχου της πραγματικότητας, ένα σημείο αναφοράς και σαν μια άγκυρα, ένας μεγεθυντικός φακός για να εξετάζουμε την οπτική του κόσμου μας μέσα από αυτόν. Είναι βαθιά στο μυαλό και την καρδιά μου, και με πολλούς τρόπους, παρ΄ όλη τη γεωγραφική απόσταση, ήξερα ότι «δεν έφυγα ποτέ», ότι η Ελλάδα ήταν πάντοτε μέσα στον συναισθηματικό αντιληπτικό μηχανισμό μου. Παρότι από την αρχή, τα θεμελιώδη στοιχεία της τέχνης μου βάδιζαν στον δρόμο της ιστορίας και της παράδοσης και συχνά εκφράζανε τη νοσταλγία που ένιωθα, καθώς τα μαύρα σύννεφα άρχισαν να συσσωρεύονται πάνω από τη χώρα, έβλεπα, με έκπληξη και χαρά μου, το έργο μου να παίρνει μια στάση προκλητική και μια νέα κατεύθυνση. Ξαφνικά, η οπτική που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν η αναγνώριση και ο γιορτασμός αυτού του «κάτι» που κάνει τούτο το πανέμορφο και ιστορικά σημαντικό στενό κομμάτι γης, το περιτριγυρισμένο από γαλάζια νερά με σκορπισμένα πάνω τους μυριάδες λαμπερά νησιά, να αποτελεί έναν τόπο όπου πήγασε ο πυρήνας των αξιών του πολιτισμού μας και όπου αυτές οι αξίες παγιώθηκαν για να αποτελέσουν τα θεμέλια του σύγχρονου κόσμου.

Οι πίνακες συναρμολογούνται από Pixels και παρά την εμφανή αρχιτεκτονική δομή τους, διατηρούν την πλαστικότητα και την ικανότητά τους να προσαρμόζονται σε νέους χώρους και να υπαινίσσονται νέους σχηματισμούς

Καθώς προχωρούσα τη δουλειά μου, εικόνες άρχισαν σταδιακά να αυτο-αποκαλύπτονται και το αλφάβητο μπήκε σ’ αυτές σαν κομβικό στοιχείο της Ελληνικής γλώσσας και δήλωση των Ελληνικών ιδεών και σκέψης. Η χρήση αποσπασματικών θραυσμάτων (fragmentation), σαν εργαλείο σύνθεσης, έγινε το συνδετικό στοιχείο που δένει τα πάντα μεταξύ τους και το χρώμα ανέβηκε ψηλά, πολύ ψηλά. Οι πίνακες συναρμολογούνται από Pixels και παρά την εμφανή αρχιτεκτονική δομή τους, διατηρούν την πλαστικότητα και την ικανότητά τους να προσαρμόζονται σε νέους χώρους και να υπαινίσσονται νέους σχηματισμούς, λειτουργώντας σαν μεταφορά του κόσμου μας του καμωμένου από θραύσματα που πολλαπλασιάζονται και συνδέονται, όπως τα μόρια δημιουργούν ζωντανούς και όλο και πολυπλοκότερους οργανισμούς. Όσο περισσότερο δούλευα πάνω στους πίνακές μου τόσο περισσότερο επιθυμούσα να εξερευνήσω εκείνες τις εικόνες και τη δύναμη που έκρυβαν και να αναζητήσω τον καλύτερο τρόπο για να τις ζωγραφίσω και με μεθόδους που δεν είχα ζωγραφίσει ποτέ πριν. Προσεγγίζω καθέναν από τους πίνακές μου χωριστά, με περιέργεια, με ανυπόμονη προσμονή και την ελπίδα να ανακαλύψω κάτι που δεν γνώριζα πριν.


Τα έργα μου παρουσιάζονται στην “Καπλανών 5” με την ελπίδα ότι θα μεταφέρουν μια αίσθηση εμπιστοσύνης και αισιοδοξίας για το μέλλον, αναπόσπαστα στοιχεία της εθνικής κληρονομιάς αυτού του τόπου που λειτούργησε αδιάκοπα εδώ και 3000 χρόνια σαν χώρος «πολιτισμικής παραγωγής» και που θα συνεχίσει να συνεισφέρει στις έντονες συζητήσεις επάνω σε προκλητικά θέματα σχετικά με τις τέχνες που εκφράζονται με οπτικά μέσα, με τον πολιτισμό και τις σύγχρονες πολιτικές τάσεις.


ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο Αλέξανδρος Κριτσέλης από το 1987 διδάσκει Γλυπτική & Σχέδιο στο Pasadena City College, όπου το 2002 εκλέγεται Πρύτανης του Τμήματος Σπουδών Οπτικών Μέσων και Τεχνών, θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα. Συμμετέχει στο Συμβούλιο του Κέντρου Τεχνών “Armory Center for the Arts” και είναι υπεύθυνος για τη συνύφανση του Pasadena City College στον καμβά Τέχνης & Πολιτισμού του Los Angeles και της Pasadena.
Ο Κριτσέλης είναι, μέσα από την κατάρτισή του, ένας διεπιστημονικός εικαστικός, που γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και μεγάλωσε με το βλέμμα του στην Ακρόπολη και οραματιζόμενος το μέλλον. 
Το 1965 γίνεται δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και εκπαιδεύεται σαν παραδοσιακός γλύπτης με την καθοδήγηση των δασκάλων του, Πάνου Σαραφιανού, Γιάννη Παππά και Δημήτρη Καλαμάρα στο να δουλεύει τον πηλό, να σκαλίζει μάρμαρο και να χυτεύει χαλκό.
Από το 1970 έως το 1972 παρακολουθεί μαθήματα τέχνης στην Αγγλία στο Hornsey College of Art του Λονδίνου με την καθοδήγηση του Hubert Dalwood, απ’ όπου πήρε το Μεταπτυχιακό του στην Γλυπτική και Ζωγραφική. Εκείνη την περίοδο έρχεται σε επαφή με τα σύγχρονα κινήματα του τέλους του 20ου αιώνα.
Το 1973 με υποτροφία από την ακαδημία Αθηνών συνεχίζει τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη γλυπτική στην Academia Delle Belle Arti στην Φλωρεντία της Ιταλίας με την καθοδήγηση του Antonio Berti.
Ακολουθώντας την επιθυμία του να συμμετέχει στο διεθνή διάλογο επάνω στα σύγχρονα θέματα σε σχέση με τις Οπτικές Τέχνες φεύγει το 1974 για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Έκτοτε, και για περισσότερα από 35 χρόνια δημιουργεί και παρουσιάζει το καλλιτεχνικό του έργο, ενώ  συγχρόνως διδάσκει σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, σε πολλά ιδιωτικά και κρατικά ιδρύματα στην Καλιφόρνια και στο Τέξας, περιλαμβανομένων των Otis College of Art and Design, Pomona College, Claremont Graduate University and Texas University.
To 1987 αρχίζει να διδάσκει Γλυπτική και Σχέδιο στο Pasadena City College και το 2002 εκλέγεται Πρύτανης του Τμήματος Σπουδών Οπτικών Μέσων και Τεχνών, θέση την οποία κατέχει μέχρι σήμερα. Συμμετέχει στο Συμβούλιο του Κέντρου Τεχνών “Armory Center for the Arts” και είναι υπεύθυνος για την συνύφανση του Pasadena City College στον καμβά Τέχνης και Πολιτισμού των κοινοτήτων του Los Angeles και της Pasadena.
Ο Κριτσέλης έχει εκθέσει το έργο του διεθνώς σε περισσότερες από 25 ατομικές εκθέσεις και ακόμα σε τουλάχιστον 50 ομαδικές σαν προσκεκλημένος καλλιτέχνης, ενώ το έργο του βρίσκεται σε διεθνείς συλλογές.