Αύγουστος Κορτώ στην Κομοτηνή: «Το βιβλίο αυτό με ζόρισε πολύ ψυχοσωματικά»

Μια βιβλιοπαρουσίαση-εξομολόγηση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 25/05 στον υπαίθριο χώρο της δημοτικής βιβλιοθήκης της Τσανακλείου Κομοτηνής με πρωταγωνιστή τον συγγραφέα της «Η άλλη Κατερίνα» του Αύγουστου Κορτώ. Ακολούθησε διάλογος με ερωτήσεις κι απαντήσεις με τον συγγραφέα που σε κερδίζει με την αφοπλιστική ειλικρίνεια, με το χιούμορ του αλλά και τη δική του αλήθεια ζωής. «Με ζόρισε πολύ ψυχοσωματικά το βιβλίο αυτό» θα πει, αναφερόμενος στη μητέρα του που έπασχε από διπολική διαταραχή για να προσθέσει, αν υπήρχε το δίλλημα ποιος να είχε τη νόσο «θα ήθελα να την είχα εγώ και να ζούσε η Κατερίνα». 

Αποκάλυψε την επιθυμία του να μην είναι μοναχοπαίδι, να είχε μια αδελφή να μοιραζόταν την αγάπη, «μια τύπισσα όχι απλά νορμάλ, τσαμπουκαλεμένη, λίγο κυνική, να μη μου έμοιαζε». Μιλώντας για τον μπαμπά του Τάσο είπε ότι είναι «το πρόσωπο φάντασμα στη ζωή του “ωσεί παρών” πολύ νορμάλ για να γίνει λογοτεχνικός χαρακτήρας. «Αν του έβγαζα βιβλίο, θα με λιθοβολούσαν στα Εξάρχεια» ανέφερε χαρακτηριστικά. Ο κος Κορτώ δεν θα ήθελε να γίνει πατέρας με το δικό του γονιδίωμα με παρελθόν αλκοολισμού, μανιοκατάθλιψης λέγοντας ότι «αυτά τα πράγματα δεν χρειάζεται να τα διαιωνίζουμε».

Η άποψη του για την τέχνη ήταν ξεκάθαρη. «Η τέχνη είναι συμπλήρωμα, απωθημένο, δεκανίκι, μπορεί να είναι και παρηγοριά αλλά δεν θεραπεύει είδαμε σε μεγάλους συγγραφείς όπως τον Χέμινγουεϊ, ζωγράφους όπως τον Βαν Κογκ κα».

Η εξαιρετική βραδιά με τον λόγο του Κορτώ να κερδίσει το κοινό, δικαίωσε όλους όσους συμμετείχαν στην εκδήλωση, τον απόλαυσαν ζωντανά και απόκτησαν με αφιέρωση το βιβλίο του που είχε φροντίσει το βιβλιοπωλείο Βαφειάδης.

Λίγα λόγια για το βιβλίο
Σ’ έναν κόσμο ελάχιστα διαφορετικό απ’ τον δικό μας, η Κατερίνα, χήρα εξήντα επτά ετών, ετοιμάζεται να γιορτάσει τα γενέθλια της κόρης της Ζωής. Μ’ αυτή την άτιμη την πανδημία, μαύρισε το μάτι της απ’ την αποθυμιά - έχει να δει τον εγγονό της, τον Τασούλη, μήνες. Μα στο αποψινό τραπέζι, κι αύριο, στο σπίτι του Πέτρου στο Πανόραμα, θα πάρει τα παιδιά της αγκαλιά, κι η καρδιά της θα πάει στη θέση της.

Κι έπειτα, ψάχνοντας για δώρο στο παλαιοβιβλιοπωλείο ενός φίλου, πέφτει πάνω στο Βιβλίο της Κατερίνας. Πρώτη φορά το βλέπει, κι ούτε έχει ακουστά τον συγγραφέα με το παράξενο όνομα – μα η φωτογραφία στο εξώφυλλο είναι δική της. Κι όταν, σαστισμένη, αρχίζει να το διαβάζει, ανακαλύπτει πως η πλοκή είναι μια γκροτέσκα παραχάραξη της ιστορίας της, ένα χαοτικό, εφιαλτικό ψέμα: η Κατερίνα του βιβλίου, ναυαγισμένη απ’ την αρρώστια και τις καταχρήσεις, αυτοκτονεί στα σαράντα εννιά, κι όλη η αφήγηση είναι μια ζοφερή, βάναυση καρικατούρα της ζωής της – της δικής της ζωής.

Ταραγμένη κι οργισμένη, η Κατερίνα αποφασίζει να κρύψει το βιβλίο απ’ τα παιδιά της – να το ξεχάσει. Μα αυτό δεν είναι εύκολο: η άλλη Κατερίνα έχει τρυπώσει στο μυαλό της κι έχει σπείρει σκοτάδι: αμφιβολίες, υποψίες, φόβο. Κι αν κάτι είχε πάει στραβά, μονολογεί, κι ήμουν εγώ ένα στοιχειό που μιλά απ’ τον άλλο κόσμο;

Η πραγματικότητα -πότε ανεπαίσθητα, πότε κεραυνοβόλα- αρχίζει να μπατάρει. Μια αδιόρατη απειλή τυλίγει την οικογένεια της Κατερίνας, κι ανεξήγητα συμβάντα, άγρια σαν του βιβλίου, μολύνουν τις μέρες γαλήνης κι ευτυχίας που σχεδίαζε.

Μόνο μία απ’ τις δυο μπορεί να επιβιώσει - στη ζωή ή στο χαρτί. Όμως ποια; Ποια είναι η αληθινή Κατερίνα;