Έλληνες Κάτω Ιταλίας

Ιστορικά στοιχεία: Η παρουσία ελληνικών φυλών στην Νότιο Ιταλία χρονολογείται πριν χιλιάδες χρόνια.

Εγκαταστάθηκαν μετά από διαδοχικά κύματα μεταναστεύσεων. Ξεκινώντας από τον αποικισμό της Νότιας Ιταλίας-Σικελίας [8ος π. χ. αιών] έως τις Βυζαντινές μετακινήσεις, μετά την περίοδο των Οθωμανικών κατακτήσεων. Έχομε από τον αρχαιοελληνικό αποικισμό της Νότιας Ιταλίας και Βυζαντινές μετακινήσεις.

Σύγχρονες γενετικές μελέτες επιβεβαιώνουν απομόνωση των Ελληνόφωνων Καλαβρίας. Στον μεσαίωνα οι τοπικές Ελληνικές κοινότητες απομονώθηκαν, διασκορπίσθηκαν.

Αρχαία Γκρεκάνικα χωριά Στερνατίας, Νάπολη, Πομπηία. Θάφτηκαν από την λάβα του Βεζούβιου το 79 μ.Χ..

Μεγάλες προσωπικότητες κατάγονταν από εκεί [πέραν των κατά καιρούς πολεμικών επιχειρήσεων. Ενδεικτικά αναφέρονται οι: Διόδωρος Σικελιώτης από Αργύλιο Σικελίας.

Ο Έστιλτος από Συρακούσες. Πλύνιος γεννήθηκε στην Β. Ιταλία. Αρχιμήδης [287-213 π.χ] από Συρακούσες [σοφός, μαθηματικός, φυσικός]. Στον τάφο του υπάρχει το αθάνατο ρητό. «Δος μοι παστω και την γαν κινήσω» = Δώσε μου που να σταθώ και την γη θα μετακινήσω, [με βοήθεια μοχλού].

Ζάλευκος: [7ος π.Χ. αιών]. Έζησε στην Κάτω Ιταλία. Φέρεται ως Πατέρας γραπτών νόμων. Εισήγαγε την αρχή της ανταπόδοσης. Αφαίρεσε από τους δικαστάς εξουσία να ορίζουν ποινή αυθαίρετα για κάθε αδίκημα. Του αποδίδεται ο συσχετισμός των νόμων με τους ιστούς της αράχνης[Πλούταρχος].

Η κοινότητα Γκρίκο διατήρησε τον χαρακτήρα της Ελληνικής ταυτότητας, γλώσσα, κουλτούρα. Η γλώσσα Γκρίκο-γκρεκάνικα είναι διάλεκτος της Ελληνικής γλώσσας. Το γλωσσικό ιδίωμα παραπέμπει στην αρχαία Ελλάδα.

Στις επαρχίες Καλαμπορία-Ρέτζιο τα επώνυμα έχουν Ελληνική προέλευση στο 15%. Πιστεύουν ότι τους αποδόθηκε δια περιγραφή της αρχαίας φυλής των Γραικών.

Οι περιοχές έγιναν γνωστές ως [ Magna Grecia] Μεγάλη Ελλάδα. Πήραν την ονομασία από αυτούς. Τον όρο αυτό χρησιμοποιούσαν οι λαοί της αρχαίας Ιταλικής χερσονήσου και αργότερα οι Ρωμαίοι. Παραλλαγή για την ονομασία των Ελλήνων με την πάροδο των αιώνων επικράτησαν σχεδόν σε όλες τις ξένες γλώσσες της Δύσεως.

Σήμερα: Οι νεότερες γενιές χρησιμοποιούν Ιταλική γλώσσα. Οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας υπολογίζονται σε 80.000. Έχουν πλήρη γνώση της καταγωγής τους. Κάνουν αγώνα να μην αφομοιωθούν και εξαφανισθούν.

Στο Σαλέρνο όπου στεγάζεται ο σύλλογος Ελληνοφώνων, κοσμούν τα λόγια του Εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού («Μηραγις έχω άλλο στο νου μου περιξ ελευθερία και γλώσσα», το μήραγις=μήπως άραγε).

Το Ιταλικό κοινοβούλιο το 1990 αναγνώρισε με νόμο τις κοινότητες Γκρίκο, Καλαβρίας και Σαλέρνο ως Εθνική και γλωσσική μειονότητα [Ο Μουσολίνη το 1940 απαγόρευσε πλήρως την Ελληνική γλώσσα].

Επίλογος: Αυτό το ζωντανό κύτταρο Ελληνισμού δεν πρέπει να εκλείψει. Υπάρχουν τρόποι.