Βαρύς ο φόρος για την περιοχή από το παιδομάζωμα

Στο παιδομάζωμα των παιδιών της Ροδόπης και της ευρύτερης περιοχής της Θράκης της λεγόμενης σήμερα Δυτικής που ανήκει στην Ελλάδα, Ανατολικής που ανήκει στην Τουρκία και βόρειας που ανήκει στην Βουλγαρία, έχει αναφορά το σημερινό άρθρο. Επειδή η ιστορία της Ελλάδας γράφτηκε εκατό χρόνια πριν απελευθερωθεί η Θράκη και επειδή δεν έμειναν κενές σελίδες για να συμπληρωθούν από τους ηρωισμούς, τα κατορθώματα, το αίμα, τις θυσίες και τους μάρτυρες της Ροδόπης και της Θράκης, θα πρέπει εμείς οι Θρακιώτες να διεκδικήσουμε από το κράτος των Αθηνών το δικό μας μερίδιο στην ιστορία κάτι που είναι κατά πολύ άγνωστο στους υπόλοιπους Έλληνες.

Ως γνωστόν η Ροδόπη όπως και η Θράκη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1361-62 περίπου και απελευθερώθηκε το 1920, ήταν δηλαδή 560 περίπου χρόνια υπό οθωμανικό ζυγό, ήτοι 190 χρόνια περισσότερα από την υπόλοιπη Ελλάδα. Αυτό έγινε γιατί η Θράκη της εποχής εκείνης περιελάμβανε στο χώρο της την πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους, την Κωνσταντινούπολη όπου ήταν συγκεντρωμένος πάντοτε πολυάριθμος οθωμανικός στρατός και σε κάθε εκδήλωση επαναστατική των Ελλήνων υφίσταντο τις θηριωδίες των κατακτητών, την οργή και την μανία της πύλης εναντίον του υπόδουλου Ελληνισμού.

Το γεγονός μάλιστα ότι η Θράκη είχε υποδουλωθεί στους Οθωμανούς έναν αιώνα νωρίτερα από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και της κατάλυσης της βυζαντινής αυτοκρατορίας στοίχισε στους υπόδουλους Ροδοπαίους και εν γένει στους Θρακιώτες μεγάλες θυσίες και ποταμούς αίματος. Γι' αυτόν τον λόγο επειδή οι Θράκες ήταν κατά το χρονικό αυτό διάστημα υπόδουλοι κράτους που συνεχώς βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση με το δικό τους βυζαντινό κράτος, ως εκ τούτου η συμπεριφορά των Οθωμανών κατακτητών απέναντί τους ήταν η διά "πυρός και σιδήρου" εξόντωσή τους.

Οι σφαγές των Ελλήνων κατοίκων ολόκληρων χωριών, οι λεηλασίες, η αρπαγή και καταστροφή ολόκληρων περιουσιών, όπως και το "παιδομάζωμα" σε πολύ μεγάλη κλίμακα των παιδιών των υποδούλων Θρακών, υπήρξαν ο βαρύς φόρος αίματος, στον οποίο υποβλήθηκε ολόκληρη η τότε Θράκη κατά την ζοφερή εκείνη περίοδο, πριν ακόμα οι άλλες περιοχές της Ελλάδος υποστούν και την ελάχιστη θυσία. Αλλά και μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης καθ' όλη την διάρκεια της οθωμανικής δουλείας οι Θράκες, λόγω της γειτνίασης τους με την πρωτεύουσα του οθωμανικού κράτους, την Κωνσταντινούπολη, ζούσαν συνέχεια "υπό τον πέλεκυ" των βαρβάρων κατακτητών, οι οποίοι διέπρατταν ανήκουσες θηριωδίες σε βάρος των υπόδουλων Ελλήνων της Θράκης σε όλες τις εξεγέρσεις του υπόδουλου Ελληνισμού.

Όλως ενδεικτικά σας αναφέρω, ότι κατά την παραμονή μόνο της ελληνικής επανάστασης του 1821 και μετά την εκδήλωση της απαγχονίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν οι περισσότεροι Θράκες ιεράρχες (επτά τον αριθμό) και χιλιάδες Έλληνες της Ροδόπης και της Θράκης ολόκληρης για να εκφοβηθούν οι εξεγερθέντες του ελληνικού έθνους.

Η Θράκη από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν κατοικημένη από συμπαγές ελληνικό πληθυσμό, οπότε επιδίωξη των Οθωμανών ήταν να τους διασπάσει. Αυτό άρχισε να γίνεται με την εγκατάσταση συμπαγούς οθωμανικού πληθυσμού δίνοντας τους μάλιστα στα σπίτια, τα κτήματα και όλη την περιουσία τους που είχαν αρπάξει από την εποχή του εισβολέα κατακτητή της Θράκης Γαζή Εβρενός, όπως και με την προσπάθεια της γλωσσικής και θρησκευτικής αφομοίωσης των Ελλήνων κατοίκων της Θράκης μετά την εγκατάσταση σε αυτήν των μουσουλμάνων.

Γνωρίζοντας οι Οθωμανοί το δυνατό D.N.A. των Ελλήνων και αφού εγκαταστάθηκαν καταλαμβάνοντας την Θράκη εκτός από την πρωτεύουσα του Βυζαντίου την Κωνσταντινούπολη, αντιλήφθηκαν ότι θα μπορούσαν να καταλύσουν εύκολα τα παρηκμασμένο και σχεδόν διαλυμένο βυζαντινό κράτος, αν διέθεταν επαρκείς στρατιωτικές δυνάμεις, τις οποίες όμως δεν είχαν, λόγω του ολιγάριθμου πληθυσμού των μουσουλμάνων του τότε οθωμανικού κράτους.

Για την αύξηση των ολιγάριθμων και ανεπαρκών στρατιωτικών δυνάμεων της και για να πραγματοποιήσουν την κατάλυση από αυτούς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, επινόησαν και θέσπισαν το "παιδομάζωμα",  ο θεσμός αυτός της γενοκτονίας της ελληνικής φυλής, με τον οποίο επεβλήθη στον υπόδουλο Ελληνισμό της Ροδόπης και της τότε Θράκης. Ήταν ο ποιο βαρύς φόρος αίματος, τον οποίο γνώρισε η ανθρωπότητα κατά την μακραίωνη ιστορία της. 

Το "παιδομάζωμα" για πρώτη φορά επινοήθηκε από τον Σουλτάνο Ορχάν και εφαρμόσθηκε πρώτα στους Θρακιώτες και στους Μικρασιάτες Έλληνες το 1327 και συνεχίσθηκε επί 300 χρόνια περίπου μέχρι το 1638, οπότε καταργήθηκε από τον Σουλτάνο Μουράτ Δ. Ο Σουλτάνος Ορχάν επεδίωξε να θεμελιώσει τον επινοηθέντα απ' αυτόν απάνθρωπο θεσμό του "παιδομαζώματος" επί του Κορανίου και να εναρμονίσει αυτόν προς τις διατάξεις του, κατά τις οποίες ρητώς απαγορεύεται η συμμετοχή μη μουσουλμάνων στις ένοπλες δυνάμεις μουσουλμανικού κράτους.

Έτσι ανέθεσε στον Σεϊχουλισλάμ (ανώτατος θρησκευτικός άρχων, αρχιμουφτής) ο οποίος λεγότανε Καρά Χαλήλ Τσεντερλή, που θεωρείτο αλάνθαστος ερμηνευτής του Κορανίου και εξέδιδε τους φετφάδες, δηλαδή τις ερμηνευτικές ρήτρες του Κορανίου, να ερμηνεύσει αν υπάρχει ρήτρα στο Κοράνι, κατά την οποία επιτρέπεται, κατ' εξαίρεση της ανωτέρω ρητής απαγόρευσης, η στρατολόγηση αλλοθρήσκων στον μουσουλμανικό στρατό.

Ο Σεϊχουλισλάμ, κατόπιν επισταμένης μελέτης του Κορανίου, βρήκε μια ρήτρα θέτοντας την υπόψιν του Σουλτάνου Ορχάν, με την οποία κατ' αυτόν θα μπορούσε υπό ορισμένες προϋποθέσεις να στρατολογηθούν παιδιά γεννηθέντα από μη μουσουλμάνους γονείς. Η διατύπωση της ρήτρας είχε ως ακολούθως "όλοι οι άνθρωποι από την γέννησή τους και μέχρι το 13ο έτος της ηλικίας τους είναι μουσουλμάνοι. Αν όμως γεννηθούν από γονείς αλλόθρησκους και εμείνουν στο θρήσκευμα των γονέων τους και μετά το 13ο έτος της ηλικίας τους, τότε παύουν πλέον να είναι μουσουλμάνοι".

Έτσι η στρατολογία παιδιών ηλικίας μέχρι 13 ετών, γεννηθέντα υπο γονέων αλλοθρήσκων, δεν αντίκειται στις διατάξεις του Κορανίου, γιατί θεωρούνται μουσουλμάνοι. Αν όμως στρατολογούμενα παιδιά των Θρακιωτών χριστιανών κατηχηθούν ακολούθως στην μωαμεθανική θρησκεία και εμείνουν και μετά το 13ο έτος της ηλικίας τους στον μωαμεθανισμό, καθίστανται τέλειοι μουσουλμάνοι και επομένως είναι καθ' όλα σύμφωνοι προς το Κοράνιο η ένταξή τους και η συμμετοχή τους στις ένοπλες δυνάμεις των Οθωμανών.

Έτσι ερμηνεύοντας το Κοράνιο οι Οθωμανοί θεμελίωσαν το παιδομάζωμα, αρπάζοντας κατά την αρχική εφαρμογή του βάρβαρου και απάνθρωπου αυτού θεσμού, χίλια περίπου Θρακιωτόπουλα ηλικίας 5 έως 7 ετών και τα έκλεισαν σε ειδικά ιδρύματα υπό την εποπτεία πεπειραμένων και φανατικών ουλεμάδων (ιερωμένος, γνώστης του ιερού νόμου του μωαμεθανισμού ιεροδικαστής). Αυτοί είχαν σαν αποστολή την επιμελημένη σωματική αγωγή των αρπαγμένων Ελληνοπαίδων της Θράκης και την μεθοδική διδασκαλία της οθωμανικής γλώσσας και της μωαμεθανικής θρησκείας σε αυτούς μέχρι του 12ου έτους της ηλικίας τους, κατά την οποία τους κάνανε και περιτομή σαν μωαμεθανοί. 

Η αρπαγή από τους μωαμεθανούς χιλίων περίπου Ελληνοπαίδων της Ροδόπης και της Θράκης ολόκληρης ετησίως συνεχίσθηκε και τα επόμενα χρόνια, έτσι η αιμορραγία του υπόδουλου Ελληνισμού ήταν ασταμάτητη.

Τους δωδεκάχρονους τους υπέβαλλαν σε πολύ αυστηρή και εντατική στρατιωτική εκπαίδευση μέχρι να ενηλικιωθούν, οπότε τους κατέτασσαν στις επίλεκτες ένοπλες δυνάμεις των Οθωμανών, στα τάγματα των Γενιτσάρων και Σπαχήδων γενόμενοι όχι μόνο φανατικοί μουσουλμάνοι, αλλά και σκληραγωγημένοι στρατιώτες αφοσιωμένοι στον Σουλτάνο, τον οποίο θεωρούσαν, λόγω της αγωγής που πήραν "πατέρα" τους.

Έτσι σε λίγα χρόνια συγκροτήθηκε άριστα νέος οργανωμένος στρατός από εξισλαμισθέντες χριστιανούς Έλληνες της Ροδόπης και της Θράκης, φανατικούς μουσουλμάνους, πολεμοχαρείς έτοιμους να θυσιασθούν για το Ισλάμ και τον Σουλτάνο.

Ο Στρατός αυτός αποτελείτο από δύο τμήματα των πεζών που ονομάζονταν Γενίτσαροι και των ιππέων που ονομάζονταν Σπαχήδες.

Το παιδομάζωμα το οποίο επινοήθηκε από τον Σουλτάνο Ορχάν το 1327, επιβλήθηκε οριστικός, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, από τον Σουλτάνο Σελήμ Α' και Σουλεϊμάν Α' σαν τακτικός φόρος των υπόδουλων χριστιανών Ελλήνων πλέον όχι μόνο των Θρακιωτών αλλά και όλων των άλλων υπόδουλων χριστιανών του οθωμανικού κράτους ανεξαρτήτως εθνότητας.

Ο νόμος του παιδομαζώματος προέβλεπε να παίρνει ο σουλτάνος το 1/5 των άρρενων τέκνων των χριστιανών, ο οποίος όμως κατά την εφαρμογή του ποτέ δεν εφαρμόσθηκε έστω και έτσι, αλλά επεκτεινότανε, μέχρι και της καθολικής στράτευσης όλων των αρρένων χριστιανών Ελληνοπαίδων.

Σε δύο περιπτώσεις μόνο εξαιρέθηκαν τα άρρενα τέκνα από το παιδομάζωμα, μια κατ' εντολή του Μωάμεθ του Πορθητή που έλεγε ότι τα παιδιά που κατάγονται από την Κωνσταντινούπολη και τον Γαλατά λόγω της ελάττωσης του πληθυσμού τους και η δεύτερη επί Σουλεϊμάν του μεγαλοσφάχτη εξαιρούνταν τα παιδιά της Ρόδου λόγω της συνθήκης παράδοσης της σε αυτόν από τους Ιωαννίτες (1522).

Το παιδομάζωμα και όχι μόνο υπήρξε βαρύ πλήγμα για τον υπόδουλο Ελληνισμό ειδικά της Θράκης προκαλώντας την αποδημία πολλών ομογενών μας στην Δυτική Ευρώπη ή και σε άλλα μέρη ελεύθερα του Βυζαντίου, όπως μεγάλο μέρος κατοίκων της Κομοτηνής που φύγανε και πήγαινε έξω από την Άρτα χτίζοντας έναν νέο οικισμό, δίνοντάς τον μάλιστα και το όνομα Κουμτζάδες για να θυμούνται τον τόπο καταγωγής τους την Κουμουτζίνα. Αυτός ο οικισμός σήμερα ονομάζονται Αμμότοπος. Αργότερα όταν έφθασαν εκεί οι Οθωμανοί οι περισσότεροι φύγανε και χτίσανε νέο οικισμό στην Αρκαδία τα Τρόπαια.

Σήμερα και στα δύο αυτά χωριά υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με επώνυμα Ροδοπαίων. (Σ.Σ. Πριν ένα και μισό χρόνο έκανα πρόταση στον Δήμο Κομοτηνής να αδελφοποιηθεί με τις δύο αυτές κωμοπόλεις λόγω συγγενικής σχέσης. Η πρότασή μας ήταν "φωνή βοώντος εν τη ερήμω". Αλήθεια ο Δήμος Κομοτηνής άραγε με ποιο σκεπτικό έκανε άχρηστες αδελφοποιήσεις με Δήμους της Τουρκίας όλα τα προηγούμενα χρόνια; Ας ελπίσουμε ότι το νέο δημοτικό συμβούλιο θα δει το θέμα).

Πολλές οικογένειες Ελλήνων χριστιανών για να αποφύγουν την στρατολόγηση των παιδιών τους αναγκάζονταν να εξισλαμισθούν με την ελπίδα ότι θα ήταν κοντά ο χρόνος της ελευθερίας τους και η επάνοδός τους στον κόλπο της ορθοδοξίας. Τα χρόνια όμως περνούσαν και έτσι αυτές οι οικογένειες σιγά - σιγά αφομοιώθηκαν από τους μουσουλμάνους αυξάνοντας τον ισλαμικό πληθυσμό με αντίστοιχη μείωση του χριστιανικού πληθυσμού του υπόδουλου Ελληνισμού.

Έτσι οι Οθωμανοί παράδειγμα από τις 100.000 περίπου στρατό που διέθετε ο Σουλτάνος Βαγιαζήτ Γιλδιρίμ το 1402 οι 50.000 ήταν Γενίτσαροι, ο δε Μωάμεθ Β' ο Πορθητής χρησιμοποίησε κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το 1453 100.000 περίπου Γενίτσαρους.

Λαμβανομένων υπ' όψιν των  ανωτέρω στοιχείων και το γεγονός ότι από την κατάληψη της Ροδόπης και της Θράκης ολόκληρης εκείνης της εποχής από τους Οθωμανούς το 1361-62, μέχρι την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, στρατολογήθηκαν διαδοχικώς τρεις περίπου γενιές υπόδουλων Θρακιωτών για την συγκράτηση και την διατήρηση της δύναμης των ταγμάτων των Γενιτσάρων, συμπεραίνουμε ότι 300.000 περίπου Ελληνόπουλα της Ροδόπης και της Θράκης ήταν ο φόρος του παιδομαζώματος.

Η Θράκη υπέστη την αιμορραγία από το παιδομάζωμα 300.000 περίπου τέκνων της, πριν ακόμα αρχίσουν να στρατολογούνται με το παιδομάζωμα Ελληνόπουλα από άλλες περιοχές της μετέπειτα υποδουλωθείσης πατρίδας μας. 

Από τα ανωτέρω καταδεικνύεται η συνέπεια του παιδομαζώματος με την μεγάλη αφαίμαξη και τις πολύ μεγάλες θυσίες που υπέστη η Θράκη επί εκατό χρόνια πριν την άλωση της Κωνσταντινούπολης, την ίδια στιγμή που οι υπόλοιποι Έλληνες δεν είχαν υποστεί καμία θυσία από τις επιδρομές των Οθωμανών και της εμφάνισής τους στο προσκήνιο της ιστορίας. Μετά από όλα αυτά θα πρέπει οι βουλευτές της Θράκης να πείσουν το αθηναϊκό κράτος να ξαναγράψει την ιστορία της Θράκης έτσι όπως πρέπει.

Επίσης οι τοπικοί άρχοντες να αποκαθηλώσουν αγάλματα και ονοματοθεσίες οδών ανίκανων ανθρώπων που δεν πρόσφεραν κάτι στην Ροδόπη ή στην Θράκη και στην θέση τους να βάλουν αγάλματα και ονόματα ανθρώπων που πραγματικά πρόσφεραν για τον τόπο μας και την πατρίδα.

Πηγή
Απόστολος Ευθυμιάδης "Η συμβολή της Θράκης στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους από το 1361 μέχρι το 1920"