ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ: «Χρειάζεται ο λαός να αγωνιστεί, από καναπέδες και καρέκλες δε γίνεται αντίσταση» | xronos.gr
ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ Ο ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ: «Χρειάζεται ο λαός να αγωνιστεί, από καναπέδες και καρέκλες δε γίνεται αντίσταση»

11/01/13 - 0:00
675874564563 (32).jpg

Μοιραστείτε το

Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται με τα μνημόνια είναι και άδικη, αδιέξοδη και αναποτελεσματική, σχολίασε ο πρώην υπουργός  Μία ριζική αλλαγή της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που να κινείται στο τρίπτυχο: σταθεροποίηση με ανάπτυξη και κοινωνική προστασία, μπορεί να φέρει την άνοιξη Συνέντευξη Όλγα Τσιούλφα

Γεννήθηκε το 1942 στους Μελισσουργούς της Άρτας. Προέρχεται από πολύ φτωχή οικογένεια η οποία μάλιστα στα μετεμφυλιακά χρόνια αντιμετώπισε διώξεις λόγω της συμμετοχής της στην Εθνική Αντίσταση και στο ΕΑΜ επί Κατοχής. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Άρτας με το ΠΑΣΟΚ το 1977 και επανεκλέχθηκε εύκολα το 1981 και ξανά το 1985. Παρέμεινε σταθερά στο υπουργείο Οικονομικών κατά την πρώτη οκταετία της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, ως υφυπουργός (1981-1984), αναπληρωτής υπουργός (1984-1985) και υπουργός την περίοδο 1985-1989. Ήταν ο πιο δημοφιλής υπουργός Οικονομικών της Μεταπολίτευσης και μέχρι σήμερα το όνομά του περιβάλλεται με νοσταλγία λόγω των φιλολαϊκών πολιτικών που εφάρμοσε. Ο λόγος για τον Δημήτρη Τσοβόλα ο οποίος μπόρεσε να κάνει πολιτική παροχών μόνο μετά το 1987, όταν απομακρύνθηκε από την κυβέρνηση ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Κώστας Σημίτης, που από το 1985 είχε εφαρμόσει το σταθεροποιητικό πρόγραμμα λιτότητας.

Η δημοφιλία του Τσοβόλα ήταν μεγάλη και εκτός του χώρου του ΠΑΣΟΚ: όταν η εφημερίδα Το Βήμα δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Ο Μήτσος της Ρήνης από τους Μελισσουργούς της Άρτας, ο γιος του αγωγιάτη» που κορόιδευε την ταπεινή καταγωγή του Τσοβόλα, πολίτες αποφάσισαν κάψουν τα φύλλα του στις πλατείες στα Γιάννενα, τη Λάρισα, και την Άρτα, ενώ τότε βγήκε και το σύνθημα «Τιμή και δόξα στον γιο του αγωγιάτη!» Τον Μάιο του 1991 προσήχθη στο Ειδικό Δικαστήριο κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Κοσκωτά - Καλκάνη και καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 1992 σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων χάνοντας έτσι την βουλευτική του έδρα. Διακρίθηκε για την μαχητικότητα του κατά τη διάρκεια της δίκης. Αρνήθηκε να εξαγοράσει την ποινή του και για το ποσό έγινε έρανος μεταξύ των μελών του ΠΑΣΟΚ. Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 η Βουλή των Ελλήνων του απένειμε χάρη. Μετά την παραπομπή του στο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση Κοσκωτά, το 1989, η τριετής στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων που επιβλήθηκε στον Δ.Τσοβόλα δεν του επέτρεψε να πολιτευτεί το 1993, ενώ δεν θέλησε να συμμετάσχει, παρά τη χάρη που του απονεμήθηκε, στις επόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Τον Οκτώβριο του 1995 αποχώρησε από την ΚΕ του κόμματος και στις 20 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου ίδρυσε το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ). Το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ) πήγε καλά στις εκλογές του 1996 και μπήκε στη Βουλή. Στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις δε μπόρεσε να συγκεντρώσει το απαραίτητο ποσοστό ώστε να μπει στη Βουλή, παράλληλα όμως συνέχισε την πολιτική του δράση μέχρι που ο Τσοβόλας ζήτησε την αναστολή λειτουργίας του κόμματος η οποία δεν πραγματοποιήθηκε και αποχώρησε. Από το 2004 και μετά έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει την πολιτική και ασχολείται αποκλειστικά με τη δικηγορία. Ήταν συνήγορος της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μετά το 2008. Η υπόθεση Γρηγορόπουλου έληξε με την ισόβια καταδίκη του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Για μία άλλη υπόθεση, την πολύκροτη δίκη «Τάνη», βρέθηκε χθες στην  Κομοτηνή, ο Δημήτρης Τσοβόλας ως συνήγορος υπεράσπισης στην υπόθεση κακοδιαχείρισης κοινοτικών κονδυλίων στο ΔΠΘ και συγκεκριμένα του Κωνσταντίνου Τάνη. Ο «Χ» τον εντόπισε στην αίθουσα του Πενταμελούς Εφετείου Θράκης. Στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε, σχολίασε τις πολιτικές εξελίξεις, ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει και για την οικονομική πολιτική που ασκείται στη χώρα.  

Τι πιστεύετε ότι φέρνει η νέα χρονιά στην Ελλάδα;
-Βρισκόμαστε σε μία περίοδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Πιστεύω ότι μπήκαμε σε περίοδο μεγάλης πολιτικής αστάθειας. Η οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται με τα μνημόνια είναι και άδικη, αλλά και αδιέξοδη και αναποτελεσματική. Αντί να βγάλει τη χώρα από την χρεοκοπία, αυξάνει πιο πολύ το δημόσιο χρέος, την ανεργία και την εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού. Ασφαλώς οι οικονομικοί στόχοι δεν πιάνονται και δεν πρόκειται να πιαστούν, διότι σε περίοδο κρίσης όταν αυξάνεις του φόρους δεν αυξάνεις τα έσοδα, αλλά τη φοροδιαφυγή και τα ανείσπρακτα βεβαιωμένα χρέη. Από την άλλη μεριά ανάπτυξη δεν μπορεί να γίνει με μία τέτοια σκληρή δημοσιονομική πολική, γιατί η ανάπτυξη προϋποθέτει εργασιακή ειρήνη και κοινωνική γαλήνη, προκειμένου να επιστρατευτούν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις γι΄ αυτή τη λεγόμενη ανάπτυξη. Βέβαια χρειάζεται χρήματα και χρήματα μέχρι τώρα, αφού εφαρμόζεται μία σκληρή πολιτική, δε δίνονται, ούτε βλέπω ότι θα δοθούν και στο άμεσο μέλλον. Η οικονομική αυτή πολιτική εξυπηρετεί τις τράπεζες, μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα κυρίως ξένα και όχι ελληνικά. Δεν εξυπηρετεί καν το παραγωγικό κεφάλαιο και τους παραγωγικούς επιχειρηματίες της χώρας. Αντίθετα τους οδηγεί και αυτούς σε μαρασμό και σε κλείσιμο. Γι΄αυτό έχουν κλείσει χιλιάδες μικρομεσαίες αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις και είχε και ως αποτέλεσμα και την τρομακτική αύξηση της ανεργίας. 
Που κάνουν λάθος οι πολιτικοί που διαχειρίζονται την τύχη της Ελλάδας;
-Όλα αυτά σημαίνουν ότι χρειάζεται μία τελείως άλλη οικονομική και κοινωνική πολιτική η οποία ναι μεν να επιδιώκει τη σταθεροποίηση της οικονομίας, αλλά με παράλληλη ανάπτυξη και κοινωνική προστασία. Γιατί όταν έχουμε ύφεση, όπως έχουμε τα τελευταία 6 χρόνια, το δημόσιο χρέος που μετριέται σαν ποσοστό στο ΑΕΠ αυξάνεται και δε μειώνεται, αφού μειώνεται το εθνικό ακαθάριστο προϊόν και επίσης αυξάνεται η ανεργία.  Έτσι δημιουργούνται προβλήματα και στα ασφαλιστικά ταμεία και στο δημόσιο. Άρα χρειάζεται μία ριζική αλλαγή της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που να κινείται στο τρίπτυχο: σταθεροποίηση με ανάπτυξη και κοινωνική προστασία.
Κοιτάζοντας πίσω που θα λέγατε ότι κάνατε λάθος;
-Αυτά που ακούω εδώ και καιρό είναι αποπροσανατολιστικά και προσπαθούν να δημιουργήσουν το άλλοθι για να δικαιολογήσουν την αδικαιολόγητη υπαγωγή της χώρας στο μνημόνιο και στην τρόικα, η οποία δημιούργησε και συνθήκες οικονομικής κατοχής. Πιστεύω πραγματικά ότι η πολιτική που εφαρμόστηκε το 81-89 ήταν η πιο ενδεδειγμένη, πολιτική διότι οδήγησε και σε σημαντική ανάπτυξη.  Είχαμε αύξηση του ΑΕΠ πάνω από τον πληθωρισμό τέσσερις μονάδες, είχαμε την μικρότερη ανεργία 7% έναντι 10% που ήταν στις χώρες της ΕΟΚ. Παράλληλα είχε μειωθεί σημαντικά το έλλειμμα του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών γιατί αυξήθηκαν οι εξαγωγές. Άρα αν μιλάμε για παρελθόν, προφανώς θα εννοείται το παρελθόν των τελευταίων 15-20 ετών, οπότε με πρόσχημα το δήθεν εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις, μετακινήθηκαν μέσα από τα χρηματιστήρια, μέσα από τις τράπεζες, σημαντικά χρηματικά ποσά. Πόροι από τα χαμηλά και μεσαία εισοδηματικά στρώματα προς τους «αεριτζήδες» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, όχι μόνο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και διεθνώς. Έτσι αυτοί οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί διεθνώς, μέσα από τα χρηματιστήρια και τις τράπεζες με τα ψηλά επιτόκια, μετέφεραν πλούτο από τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και από τις πραγματικές οικονομίες και συσσώρευσαν τα ποσά αυτά σε μη παραγωγικές δραστηριότητες. Γι’ αυτό και σήμερα διεθνώς αυτές οι μεγάλες χρηματοπιστωτικές εταιρίες κάνουν και κουμάντο και ελέγχουν και τις κυβερνήσεις. 
Υπάρχουν σήμερα πολιτικοί που μπορούν να μας βγάλουν από το αδιέξοδο;
-Δυστυχώς το σύστημα και όταν λέμε σύστημα δυστυχώς πρωταρχικό ρόλο δίνω στα ΜΜΕ τα κεντρικά των Αθηνών. Αυτά που ανήκουν σε μεγαλοεπιχειρηματίες και σε μεγάλους εκδότες, κατάφεραν να μην αναδειχθούν νέα πολιτικά στελέχη που να μπορούν να εκφράσουν το λαό και να τα εμπιστεύεται ο λαός. Αποτέλεσμα είναι σήμερα η χώρα να κυβερνάται, με εναλλασσόμενες κυβερνήσεις τα ίδια κόμματα, από πολιτικά πρόσωπα τα οποία δυστυχώς ανέδειξαν σε πρωταρχικό παράγοντα τη διαπλοκή με τα μεγάλα οικονομικά και εκδοτικά συγκροτήματα. Αυτό είχε και έχει ως συνέπεια σήμερα να μην μπορούν να εφαρμόσουν μία οικονομική πολιτική η οποία να υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, το έθνος αλλά και των πολλών Ελλήνων πολιτών. 
Γι? αυτό χρειάζεται ο ίδιος ο λαός να μπει μπροστά να αγωνιστεί, γιατί από τους καναπέδες και τις καρέκλες δεν γίνεται αντίσταση δημοκρατική, ειρηνική. Όσο θα βλέπουν και η τρόικα και αυτοί οι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες του λεγόμενου πολιτικού συστήματος,  ότι ο λαός δεν κουνιέται, τόσο κάθε τρεις μήνες με βάση και τη μνημονιακή σύμβαση την τελευταία θα παίρνουν και άλλα μέτρα σε βάρος μισθωτών, συνταξιούχων μικρομεσαίων, αγροτών και άλλων.  

Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News

Ροή Ειδήσεων

xronos
xronos.gr