Ο Δήμος Κομοτηνής οφείλει να τιμήσει τον αείμνηστο Σάκη Λιπορδέζη | xronos.gr

Ο Δήμος Κομοτηνής οφείλει να τιμήσει τον αείμνηστο Σάκη Λιπορδέζη

21/09/24 - 8:00
Ο Δήμος Κομοτηνής  οφείλει να τιμήσει τον αείμνηστο Σάκη Λιπορδέζη

Δική μας πρόταση να δοθεί το όνομά του στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Κομοτηνής ή στην αίθουσα εκδηλώσεων της Τσανακλείου, όπου άλλωστε στεγάζεται το Μουσείο Καραθεοδωρή

Όταν πρωτομπήκα στο χώρο της Δημοσιογραφίας, το 2014, μία από τις πρώτες μου «αποστολές» ήταν ένα θέμα για το Μουσείο Καραθεοδωρή. 18 χρονών τότε, κυριολεκτικά ξένος στην πόλη, προφανώς δεν γνώριζα πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτό είχε πάντως ένα καλό, να αντιμετωπίζω όλους τους ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας χωρίς καμία προκατάληψη και να βγάζω τα δικά μου συμπεράσματα για τον καθένα.


Έτσι, όταν συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον ιδρυτή του Μουσείου Καραθεοδωρή Σάκη Λιπορδέζη (η συνάντηση έγινε στο φροντιστήριο «Ορόσημο» όχι στο Μουσείο), για αρχή δεν κρύβω ότι παραξενεύτηκα. Δεν ήξερα σχεδόν τίποτα για τον ίδιο και την ιστορία του, ήξερα ελάχιστα πράγματα για τον Καραθεοδωρή, γενικά… ψαχνόμουν. Η συζήτηση άρχισε με τον ίδιο να λέει ιστορίες που μου ακούγονταν σε γενικές γραμμές… ασυναρτησίες ή παράταιρες με το θέμα. Προσπαθούσα να ξετυλίξω το νήμα, να δω που το πάει, να τον «κατευθύνω» με κάποια ερώτηση.

Αλλά ήμουν αφελής. Τόση ώρα εκείνος ήταν που με διακριτικότητα κατεύθυνε τη συζήτηση, ώστε να μου δώσει τις πληροφορίες που έπρεπε, αλλά μέσα από ιστορίες, παραδείγματα, «μαθηματικούς» συλλογισμούς. Κατέληξε από το «α» στο «ω» με απόλυτη συνοχή σκέψης και μέσα από ένα «μονοπάτι» σκέψης εξαιρετικά ενδιαφέρον. Είχα… μείνει. Ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να αποδώσω τα λόγια του σε γραπτό με απόλυτη ακρίβεια, αλλά έβαλα τα δυνατά μου.

Το περιεχόμενο της συζήτησης δεν έχει επί του παρόντος νόημα, αλλά θα σας πω ότι είχε μέσα τοπική ιστορία, μαθηματικά αλλά και μαθήματα γύρω από τη ζωή, την παιδεία, την ηθική.
Ο άνθρωπος έκανε πραγματικό… lifecoaching, προτού το lifecoaching γίνει «δουλειά» των influencers.

Όλα τα επόμενα χρόνια έκανα πολλές ακόμη συζητήσεις με άλλους ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας. Δυστυχώς, συμπέρανα ότι ελάχιστοι (ίσως στα δάχτυλα μετρημένοι) ενδιαφέρονταν πραγματικά για τον συνομιλητή τους, αλλά νοιάζονταν απλώς να πάρουν αυτό που ήθελαν: τον «δίαυλο» που τους έδινα, να προβάλουν τις σκέψεις τους, τον εαυτό τους κι εμμέσως πλην σαφώς την ατζέντα τους μέσα από τον «Χρόνο».Ο αείμνηστος Σάκης ενδιαφερόταν όμως για τον άνθρωπο απέναντί του πρώτα και πάνω απ’ όλα. Αξία που είναι είδος υπό εξαφάνιση στις ημέρες μας, πόσω δε μάλλον στο χώρο της Δημοσιογραφίας.

Και σε κάθε συζήτηση που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια, μάθαινα κι άλλα πράγματα, ή μου έδινε την αφορμή να διαβάσω πολλές ώρες μόνος μου την τοπική ιστορία, να αντιληφθώ πράγματα που έγιναν σωστά στην πόλη, αλλά και πολλά ακόμη που πήραν μία λάθος πορεία, κυρίως εξαιτίας έλλειψης οράματος ή φοβικού συνδρόμου όσων λαμβάνουν αποφάσεις σε αυτό τον τόπο. Δεν συμφωνούσα πάντα σε όλα, αλλά κάθε φορά έβγαινα κερδισμένος από τη συζήτηση.

Σχεδόν 10 χρόνια μετά την πρώτη μου αυτή συνέντευξη μαζί του, το πρώτο ρεπορτάζ μου με τον ιδρυτή του μουσείου Καραθεοδωρή Σάκη Λιπορδέζη, έπρεπε να κάνω το τελευταίο ρεπορτάζ για τον άνθρωπο Σάκη Λιπορδέζη, αυτή τη φορά εξαιτίας της κηδείας του. Το πρώτο και το τελευταίο ρεπορτάζ αποδείχθηκαν τα πιο απαιτητικά.

Τα γράφω όλα αυτά και δεν επεκτείνομαι παραπάνω, αν και θα μπορούσα, για να καταλήξω στο συμπέρασμα, ότι η πόλη μας στερείται ανθρώπων που έχουν το πνευματικό βάθος και συγχρόνως την ηθική πυξίδα του Σάκη Λιπορδέζη. Γι’ αυτό, χωρίς πολλά-πολλά και χωρίς χρονικές αναβολές, ο Δήμος Κομοτηνής οφείλει να διατηρήσει ζωντανή τη μνήμη του με έναν συμβολικό τρόπο, όπως για παράδειγμα με την ονοματοδοσία της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου ή της αίθουσας εκδηλώσεων στην Τσανάκλειο Δημοτική Βιβλιοθήκη. Το δεύτερο ίσως να είναι πιο ταιριαστό, αφού στην Τσανάκλειο στεγάζεται το Μουσείο Καραθεοδωρή, μετά από ενέργειες του ίδιου, στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο, αλλά και δημόσια αποδοχής της ιδέας από τον πρώην δήμαρχο Κομοτηνής Γιώργο Πετρίδη.

Σε κάθε περίπτωση, επαναλαμβάνω την εδραιωμένη πλέον πεποίθησή μου, ότι η πόλη μας στερείται ανθρώπων που αφήνουν τόσο ανεξίτηλα το στίγμα τους στην τοπική κοινωνία και συγχρόνως ενδιαφέρονται για την επόμενη γενιά Κομοτηναίων και κατοίκων της Κομοτηνής. Ανθρώπους ηθικούς. Γι’ αυτό δεν πρέπει να τους ξεχνά.

Live ενημέρωση

Ακολουθήστε το xronos.gr στο Google News

Ροή Ειδήσεων

xronos
xronos.gr