06/02/2013

Έντονη κινητικότητα υπάρχει τελευταία στα δικηγορικά γραφεία, από δημοσίους υπαλλήλους που είδαν να περικόπτονται για πολλοστή φορά οι μισθοί τους με τα νέα μέτρα. Στις τελευταίες περικοπές του Ιανουαρίου το τσεκούρι που έπεσε ήταν μεγάλο σε ΔΕΚΟ, Αστυνομία και Στρατό.

-Ζητούν λοιπόν όλοι να υπαχθούν με κάθε τρόπο στο νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, αφού λόγω οικονομικής αδυναμίας έχουν πάψει να πληρώνουν τα στεγαστικά δάνεια και τα χαράτσια της Εφορίας. Ακόμα και εφοριακοί ακούσαμε να δηλώνουν αδυναμία να εξοφλήσουν  την εφορία τους, γιατί και εκεί ο πέλεκυς των περικοπών πήγε πολύ βαθιά.

-Έλα όμως που οι περισσότεροι φεύγουν απογοητευμένοι, αφού με βάση τα δεδομένα και τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν μπορούν να αποδείξουν την τραγικότητα της κατάστασης. Ότι είναι νεόπτωχοι με καλό σπίτι και αυτοκίνητο και παιδιά που σπουδάζουν. Και φυσικά τώρα με αυτά που πληρώνονται δεν έχουν την δυνατότητα να βιοπορίζονται όπως έχουν συνηθίσει χρόνια τώρα.

-Και υποτίθεται είναι και οι τυχεροί της όλης υπόθεσης με την κρίση, αφού ακόμα έχουν δουλειά, σε αντίθεση με τους άνεργους του ιδιωτικού τομέα που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Βέβαια το απαράδεκτο στην όλη υπόθεση είναι ότι η κυβέρνηση χρεώνει τους πολίτες με την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, χωρίς να υποχρεώνει προς το παρόν καμία τράπεζα να προχωρήσει σε ρυθμίσεις έστω, των δανείων των πολιτών.

-Αφού η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δηλώνει ήδη αδυναμία πληρωμών, αλλά ποιος τους δίνει σημασία. Ας σηκώσει ο καθένας το δικό του Γολγοθά, πλην βέβαια των τραπεζών, προφανώς είναι η φιλοσοφία της πολιτικής τους.

 Μάθανε πως ξεπουλιόμαστε πλακώσανε και οι Ινδοί οικονομολόγοι, που μας παροτρύνουν να πουλήσουμε τα μεγάλα νησιά μας Ρόδο, Κέρκυρα ή Λέσβο, ακόμα και τα τρία μαζί, αν θέλουμε για να σωθεί η χώρα μας. Δεν μας έφθαναν οι κακοί γείτονες που εποφθαλμιούν χρόνια την  ελληνική γη, τώρα μας δίνουν και συμβουλές και οι «γύφτοι» οικονομολόγοι.

-Δεν μπορεί να κατανοήσει λέει στη συνέντευξή του ο Ινδός οικονομολόγος Prashant Agrawal, πως ερμηνεύουν οι Έλληνες ότι η πώληση των νησιών θεωρείται ως αδιαπραγμάτευτο ζήτημα εθνικής κυριαρχίας, αφού χρωστάνε τόσα που δεν μπορούν να τα αποπληρώσουν τουλάχιστον σε αυτή τη γενιά.

-Και προτείνει τα νησιά αυτά να πουληθούν στα κράτη του Κόλπου που ενδιαφέρονται και χρήμα διαθέτουν με κεφάλαια δις και τρις ευρώ. Και συνεπώς από να κτίζουν ουρανοξύστες στην έρημο και στην άμμο όπως η Σιγκαπούρη και το Ντουμπάι, ας αποκτήσουν μια γόνιμη γη. Μάλιστα για να μας δελεάσει προχωρά ένα βήμα παραπάνω και εκτιμά πόσο κοστίζει η Ρόδος, με αξία γης που ξεπερνά τα 50 δις.

-Υπολογίζει και την αποζημίωση των κατοίκων που ζουν στην Ρόδο και θα φύγουν με ένα ποσό 200 δις στις τσέπες τους. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα λοιπόν. Δηλαδή με τρία νησιά ξοφλάμε εντελώς και έχουμε και κομπόδεμα. Γύφτικες αλχημείες και πονηριές. 

-Μάλλον κολλητός του Νταβούτογλου μας φαίνεται ο ανεκδιήγητος Ινδός που δεν αναρωτιέται πόσο πλούτο παράγει η Ρόδος από τον τουρισμό και τι θα γίνει με την ΑΟΖ και το  φυσικό αέριο στα θαλάσσια οικόπεδα; 

-Πώς αλήθεια και δεν εκτίμησε την αξία της Κρήτης ή της Θράκης. Προφανώς θα το κάνει σε  άλλη συνέντευξή του. Ο ριζοσπάστης δήθεν οικονομολόγος που μας προτείνει να αδιανόητο με μια ινδική αφέλεια. 

 Κυριολεκτικά σαν κεραμίδα στο κεφάλι έρχεται σε πολλούς συμπολίτες μας ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Ουρές για διακανονισμούς και πληρωμές στο τοπικό γραφείο και φεύγουν άφραγκοι οι περισσότεροι, αναλογιζόμενοι πως θα περάσουν τον υπόλοιπο μήνα.

-Οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας και τα ελάχιστα ποσά που θα έκαιγαν δήθεν τα κλιματιστικά, οι θερμοπομποί και τα αερόθερμα, προφανώς και έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους με το κρύο που διαθέτει η Θράκη. Όχι βέβαια ότι με το πετρέλαιο είναι καλύτερα τα πράγματα και το γνωρίζουν ήδη όσοι το χρησιμοποιούν. Και να σκεφθείτε ότι μας ευνόησαν οι καιρικές συνθήκες.

-Είτε λοιπόν με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο, μας τα παίρνουν κανονικά. Μόνο να αναλογισθεί κανείς τι ξόδευε πέρυσι ή πρόπερσι και να κάνει την σύγκριση, θα διαπιστώσει ότι οι υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια, δεν δικαιολογούνται με αυτά που μας δηλώνουν επίσημα. Το καπέλο μας το βάζουν κανονικά και χωρίς ντροπή.

-Πατείς με πατώ σε, γίνεται και από προχθές στα γραφεία του ΟΑΕΔ, για να μπορέσουν και οι άνεργοι επαγγελματίες να λαμβάνουν το «μεγάλο» επίδομα των 360 ευρώ. Όλο το σύστημα έπεφτε από τον όγκο των αιτήσεων και τελικά οι δικαιούχοι θα είναι μόνο 20.000 πανελλαδικά. 

-Και από την άλλη βέβαια βλέπουμε σαν τα μανιτάρια να ξεπηδούν νέες επιχειρήσεις στην πόλη μας, αφού βρίσκουν πλέον φθηνότερα ενοίκια και δουλειές δεν υπάρχουν στον ιδιωτικό τομέα. Μια κοινωνία που πεθαίνει και άλλη μια που αναγεννάτε μέσα στην οικονομική κρίση. Η ζωή συνεχίζεται είτε το θέλουμε είτε όχι και θα επιβιώσουν όσοι κινούνται και προσπαθούν ακόμα και σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον.

 Δεν είναι βέβαια και η καλύτερη εικόνα  να ανακαλείται η άδεια της κλινικής «Αγ. Γεώργιος», να απομακρύνονται οι ασθενείς, να βρίσκονται σε επίσχεση εργασίας οι εργαζόμενοι, που παραμένουν απλήρωτοι δύο χρόνια, ενώ συγχρόνως ο ιδιοκτήτης να ρίχνει τα βάρη και το φταίξιμο μόνο στον ΕΟΠΥΥ.

-Παρακάλαγαν όλοι τότε σε πια περιοχή να γίνει η κλινική, χιλιάδες αιτήσεις υπήρχαν για δουλειά κα οι πολιτικοί  έτρεχαν να προσεταιριστούν τον επενδυτή που θα έδινε ζωή στον τόπο. Και συνωστίζονταν εκατοντάδες στα γεύματα που έδινε κάθε χρόνο. Και τα έλεγε έξω από τα δόντια για πολλούς πολιτικούς ο επιχειρηματίας και ανέχονταν όλοι τις λεκτικές του υπερβάσεις.

-Οι τιμές καλές από τα ασφαλιστικά ταμεία πριν γίνουν οι περικοπές και οι αναπροσαρμογές και κλείσουν όλα τα παραθυράκια και οι γνωριμίες, μέχρι που άρχισε η κρίση. Δεν ξεχνούν βέβαια οι περισσότεροι  ότι και σε εποχές που πήγαιναν καλά τα πράγματα,  για τους εργαζόμενους πάντα υπήρχε υπόλοιπο από οφειλές μηνών.

-Ούτε ξεχνούν ότι το ΚΚΕ παρέβλεπε  να βγάλει ανακοινώσεις συμπαράστασης στους εργαζομένους, όταν την κλινική επισκέπτονταν η Αλέκα Παπαρήγα και επαινούσε τον εργοδότη μπροστά σε απλήρωτους εργαζόμενους. Τώρα είναι οι πρώτοι που τον κατακεραυνώνουν.

- Πριν όμως φθάσουν όλοι στο ανάθεμα και στο άρον-άρον σταύρωσον αυτόν, ας σκεφθούμε και το πώς μπορεί να βρεθεί μια σωστή λύση για όλους και να κρατηθούν οι θέσεις εργασίας, πληρωμένες βέβαια. Και ο εργοδότης να βάλει νερό στο κρασί του περί μη επιδοτούμενων επιχειρήσεων, αφού φάνηκε ξεκάθαρα οι καλές τιμές των νοσηλίων χρόνια και οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, ήταν οι χορηγοί και χρηματοδότες των επενδύσεων.