17/10/2012

Τα αιτήματα των πολιτών κοινώς ρουσφέτια προς τους πολιτικούς συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και επί τρικομματικής κυβέρνησης, παρόλο που πολλοί ξεκαθαρίζουν συχνά – πυκνά και δημόσια, ότι οι εποχές αυτές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. 

-Πώς να το πιστέψουν όμως όταν πρώην συνεργάτες και φίλοι και προηγούμενων κυβερνήσεων όλο και κάπου βολεύονται και δεν επιστρέφουν στις υπηρεσίες τους.  Έτσι καθημερινά κατακλύζουν και το γραφείο του υπουργού Ευριπίδη Στυλιανίδη, ζητώντας ακόμα τα πιο περίεργα και ανέφικτα πράγματα.

-Ο κύριος όμως της ιστορίας μας πήρε χαμπάρι προχθές ότι ο υπουργός ήταν στην Κομοτηνή και τον πήρε στο κατόπι. Κάποια στιγμή βρήκε ευκαιρία να εκμυστηρευτεί και αυτός το μεγάλο του πρόβλημα στον υπουργό, μέσω των συνεργατών του, ζητώντας ευθέως  βοήθεια και αποκατάσταση.

-Μην πάει ο νους μας σε καμιά δουλειά στο δημόσιο, επειδή η αποκατάσταση αφορούσε ένα δόντι του που έσπασε τελευταία και τον πονούσε. Ζήτησε λοιπόν να του βρει οδοντογιατρό ή να μεριμνήσει να κάνει δωρεάν την εξαγωγή, αφήνοντας  τον υπουργό κάγκελο.

-Μικρό το αίτημα για έναν υπουργό προφανώς, μεγάλο το πρόβλημα για τον συμπολίτη μας που δεν διέθετε ούτε αυτό το ποσό για να αποφύγει τον πόνο, αλλά δεν γνωρίζουμε αν τελικά λύθηκε το πρόβλημα. Όμως με τέτοιο πονοκέφαλο, ζαλάδες και άγχος που έχει ο κάθε υπουργός σήμερα, σιγά μην σκεφθεί τον πονόδοντο του κάθε ψηφοφόρου. 

Ίσως μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημα του οι άλλοι βουλευτές μας που διαθέτουν χρόνο και τρέχουν όπου υπάρχει πόνος. Είτε είναι συλλογικός πόνος, είτε ατομικός.

 Είναι το δεύτερο τραπέζωμα καζούρας που χάνει ο ευκολόπιστος συμπολίτης μας, ξύπνιος και καπάτσος κατά τ’ άλλα. Και αν πιστεύει πάλι ότι ακούγεται, προφανώς οι φίλοι του θα γευτούν και το τρίτο κατσίκι. Πιστεύοντας ότι εξαγγέλλουν υπουργοί και εταιρία βάζει στοίχημα το κατσίκι, με την προοπτική ότι θα τελειώσουν τα έργα στον κάθετο άξονα, στις ημερομηνίες που υπόσχονται κατά καιρούς.

-Αυτό το κατσίκι όμως το είχε σίγουρο αυτή τη φορά, γιατί πριν από λίγο καιρό η ίδια η εταιρία και όχι πολιτικοί εξήγγειλαν ότι ο μισός έστω δρόμος θα ήταν έτοιμος σε δύο μήνες. Και μόλις προχθές που τον επισκέφθηκε για πολλοστή φορά ο υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης, μάθαμε πάλι ότι πήρε νέα αναβολή για το 2013 και ο μισός δρόμος θα ανοίξει μόνο για αυτοκίνητα. 

-Άντε να δούμε τελικά ποια μπίλια θα κάτσει στην ρουλέτα, γιατί η υπόθεση κάθετος άξονας κατάντησε ανέκδοτο. Το τραπέζι όμως με το κατσίκι και τη σχετική καζούρα από τους νικητές θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο όπως πληροφορούμαι σε παραλιακό οικισμό.

- Εκεί θα φανεί αν το θύμα του κάθετου άξονα είναι διατεθειμένο να ξαναβάλει στοίχημα και πάλι με την ημερομηνία που καθορίστηκε από την εταιρία προχθές. Πάντως αν κερδίσει κάποτε το δικό του κατσίκι της νίκης, αυτό θα φαγωθεί στο Κίρτζαλι και όχι στα πάτρια εδάφη.

 Το ότι φεύγουν από την Ελλάδα μεγάλες επιχειρήσεις όπως η 3ε και η ΦΑΓΕ και προφανώς θα ακολουθήσουν και άλλες αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, είναι γεγονός. Και όσοι μπορούν και έχουν την δυνατότητα και αυτοί θα μαζέψουν τα μπογαλάκια τους και θα φύγουν. Και για να παίρνουν και το μάθημά τους αυτοί που μας κυβερνούν, οι επιχειρήσεις αυτές δεν φεύγουν για το εργασιακό κόστος σήμερα, αλλά από το φορολογικό αλαλούμ, την γραφειοκρατία και το χαράτσωμα που πέφτει άγριο στην επιχειρηματικότητα.

-Φεύγουν όμως όπως πληροφορούμαστε και ανύπαρκτοι και αμφιλεγόμενοι επενδυτές, όπως ο ινδός Bommidala στην ΣΕΚΑΠ που ποτέ δεν τον είδαμε, ο αμερικάνος επενδυτής για την ΕΝ- ΚΛΩ που διέθετε όλα τα χρήματα για την εξαγορά, αλλά και η επιχείρηση Defkalion με την πατέντα της ψυχρής σύνταξης του κ. Ξανθούλη. 

-Βέβαια η επιχείρηση αυτή κανείς δεν κατάλαβε αν στήθηκε κάπου και ήταν μυστικό, αν αδειοδοτήθηκε ποτέ, αλλά η ίδια δηλώνει τώρα ότι εγκαταλείπει την Ξάνθη και μεταφέρεται στο Βανκούβερ του Καναδά.

-Η αφιλόξενη επιχειρηματικά Ελλάδα διώχνει τις επιχειρήσεις της, πραγματικές και φανταστικές, ενώ οι μισθοί κατεβαίνουν συνεχώς. Και δεν διαμαρτύρεται κανείς, δεν λέει τίποτα κανείς. 

-Σε αντίθεση με την Γαλλία, που μόλις μια μεγάλη πολυεθνική δήλωσε ότι μεταφέρει τις δραστηριότητές της στο Βέλγιο εφημερίδες, συνδικάτα και πολιτικοί είπαν «στα τσακίδια». Το ίδιο πρέπει να πούμε και εμείς και να κάνουμε μποϊκοτάζ στα προϊόντα όσων μας εγκαταλείπουν την δύσκολη στιγμή.

 Από την πίσω πόρτα, με την ανοχή των συλλόγων γονέων και με δεδομένη την υποχρηματοδότηση και την φτώχεια, μπαίνουν στα σχολεία ιδιώτες χορηγοί. Μάλιστα τα πρώτα κρούσματα παρουσιάστηκαν στην Αθήνα σε δύο σχολεία όπου εταιρίες αναλαμβάνουν τα λειτουργικά έξοδά τους, αφού δεν έχουν ούτε στυλό και χαρτί, ζητώντας για αντίτιμο την διαφήμιση των προϊόντων τους στους χώρους των σχολείων και το 10% της επιφάνειάς τους.

-Δεν γνωρίζουμε όμως που θα καταλήξει αυτή η ιστορία αφού ανοίγει προφανώς νέα δεδομένα στην δημόσια εκπαίδευση που με το ζόρι συντηρείται, αλλά και στις ορέξεις διαφόρων εταιριών που εκτός της διαφημιστικής τους καμπάνιας, ευελπιστούν προφανώς και σε άλλα οφέλη.

-Πάντως στην Θράκη οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι ως χορηγοί σε εκπαιδευτικούς χώρους μέσω των συλλόγων γονέων και ενός νεοσύστατου συλλόγου που φτιάχτηκε στο πόδι για τις ανάγκες της εταιρίας, είναι τα Χρυσωρυχεία Θράκης. Που χρησιμοποίησαν αυτή την μέθοδο για να αλλάξουν το αρνητικό κλίμα της τοπικής κοινωνίας απέναντί τους.

-Τέτοιοι χορηγοί θα βρεθούν αν ανοίξει η Πολιτεία τις ορέξεις τους για τα δημόσια εκπαιδευτήρια. Θα το ζήσουμε άραγε και αυτό γιατί άρχισαν να ακούγονται και φωνές, ότι αν με αυτό τον τρόπο επικρατήσουν καλύτερες συνθήκες για τα παιδιά τότε χαλάλι τους.