24/05/2013

Γιατί άραγε επιμένουν να έχουν ξύλινη γλώσσα οι κομματικοί παράγοντες με αφορμή και το προσυνέδριο της ΝΔ στην περιοχή μας; Αντιλαμβανόμαστε βέβαια την προσπάθειά τους να δώσουν μηνύματα υπεραισιοδοξίας, που προφανώς ούτε τα δικά τους στελέχη πιστεύουν. 

-Πώς θα έρθει η περιβόητη ανάπτυξη στην περιοχή μας, αφού ήδη στο στόχαστρο μπήκαν πολλές επιχειρήσεις που λειτουργούν και καλούνται να επιστρέψουν «κρατικές επιχορηγήσεις»; Με το παραμύθι του μισοτελειωμένου άξονα Κομοτηνής – Κίρτζαλι θα έρθει η ανάπτυξη; Με τις σχολές στο ΔΠΘ που συρρικνώνονται στην Κομοτηνή ή με το διαρκές χαράτσωμα των επιχειρήσεων; 

-Ποιο είναι το στέρεο έδαφος που πατάμε, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας. Τα 11 περίπου δις και τα 25 δις που πρέπει να ξεπληρώσουμε όχι σε τοκοχρεολύσια, αλλά σε δάνεια και ομόλογα το 2013 και το 2014 αντίστοιχα, θα μας αφήσουν να πάρουμε ανάσα;

-Το «μνημόνιο δεν θα είναι για πάντα εδώ» μας είπε η εκπρόσωπος τύπου του κόμματος, πολύ «σύντομα θα δούμε πέρα από αυτό». Το σύντομα βέβαια είναι το 2020 όπου το χρέος της χώρας θα είναι μεγαλύτερο από το 2009 και εμείς θα είμαστε σχεδόν πένητες. Καλή λοιπόν η αισιοδοξία, αλλά αν δεν συνοδεύεται και από συγκεκριμένες πολιτικές ανάπτυξης, δυστυχώς δεν τρώγεται.

 Ευτυχώς οι δικοί μας βουλευτές τον τελευταίο καιρό αποφεύγουν τις δημόσιες εμφανίσεις στην περιοχή και παρεμβαίνουν με δελτία τύπου, e-mail, με διαδικτυακά κείμενα και ενίοτε κάποιες επισκέψεις θετικές και εκ του ασφαλούς.

-Κάτι που δεν κάνει φαίνεται ο Ξανθιώτης πρώην υπουργός και βουλευτής Αλέξανδρος Κοντός που βρέθηκε στα επείγοντα του νοσοκομείου Ξάνθης. Προς τιμή του βέβαια περίμενε υπομονετικά στην ουρά, αλλά κάποια στιγμή πήγε να ζητήσει το λόγο από μια νοσοκόμα γιατί καθυστερούν τόσο πολύ.

-Ποιος άκουσε τον Θεό και δεν φοβήθηκε όμως, αφού του επιτέθηκαν φραστικά ότι είναι από τους υπαίτιους που τα επείγοντα έμειναν με τρεις νοσοκόμες από τις εφτά. Και στο χορό των αντιδράσεων μπήκαν και οι ασφαλισμένοι που περίμεναν και με πλήρη συγχορδία και ταύτιση απόψεων τα έλεγαν στον βουλευτή.

-Βέβαια όχι ότι φταίει για την κατάσταση ο Αλέξανδρος Κοντός, αλλά η αγανάκτηση του κόσμου έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα που οι πολιτικοί από τα κόμματα εξουσίας είναι κόκκινο πανί, για να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους οι πολίτες.

 Το ανέκδοτο που κυκλοφορεί στα παραλιακά στέκια του δήμου Μαρώνειας Σαπών είναι ότι κάθε ημέρα ξεφυτρώνει και ένας υποψήφιος δήμαρχος. Θα είμαι και εγώ υποψήφιος ξεπετάγονται και λένε τα κολλητήρια στις παρέες για να σπάσουν πλάκα.

-Μάλιστα σε μια παρέα προχθές όπου βρίσκονταν ένας αντιδήμαρχος τον έβγαλαν έξω από τα ρούχα του. Του ανακοίνωσαν την υποψηφιότητα ενός σοβαρού επιχειρηματία στην περιοχή που ήταν παρόν και συμμετείχε βέβαια στην πλάκα, αναλύοντας τα όνειρα του και τα σχέδια που έχει για την περιοχή. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί αλλά ανέφεραν και ονόματα συμβούλων και φίλων που θα στηρίξουν την όλη προσπάθεια.

-Η κατάσταση όμως είναι τέτοια στο δήμο που τα πιστεύουν όλοι και όλα. Από το πουθενά και χωρίς κοινωνική παρουσία και δράση οι υποψήφιοι πρέπει να έχουν φθάσει αισίως στους 15. Βέβαια από όλους αυτούς θα μείνουν ένας ή δύο το πολύ, αλλά το κόλπο είναι να ακούγεται το όνομά κάποιου  προεκλογικά για να διαπραγματεύεται ως σοβαρός υποτίθεται υποψήφιος και μια θέση αντιδημάρχου.

-Το καλαμπούρι όμως έχει παρατραβήξει και σε λίγο δεν είναι καθόλου απίθανο, αν κάποιος ανακοινώνει υποψηφιότητα στον συγκεκριμένο δήμο να τον περιγελάνε σαν τον τρελό του χωριού.

 Γράφαμε χθες στη στήλη ότι οι φοιτητές που επέστρεψαν εδώ και μια εβδομάδα έδωσαν ζωή στην πόλη, ότι τελικά το πανεπιστήμιο είναι η μεγαλύτερη επένδυση στην περιοχή και για αυτό πρέπει να το φυλάμε σαν κόρη οφθαλμού. Και οι φοιτητές πρέπει να νιώθουν την φιλοξενία και να φεύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις από την πόλη και τους ανθρώπους της. 

-Και βέβαια δεχθήκαμε αρκετά σχόλια αναγνωστών  που εντόπισαν ορισμένα ζητήματα που δεν συνάδουν με το πνεύμα φιλοξενίας που πρέπει να έχουμε. Το πιο απαράδεκτο είναι οι στάσεις που περιμένουν τα παιδιά τόσο στην Τσανάκλειο, όσο και στην παλιά νομική.

-Δυο παγκάκια και ένα μικρό σκέπαστρο που από την Τσανάκλειο έχουν αφαιρεθεί τον τελευταίο καιρό  λόγω ποδηλατόδρομου,  δεν προστατεύουν τους φοιτητές από την βροχή και την ζέστη, που στοιβάζονται να μη χαρακτηρίσουμε πως, όταν εκτίθενται στις καιρικές συνθήκες.

-Είναι τόσο δύσκολο να γίνουν μικρές υποδομές και να μπουν 5 παγκάκια για να δείξουμε έμπρακτα ότι σκεφτόμαστε και φροντίζουμε για τα αυτονόητα; Ότι νοιαζόμαστε πραγματικά για τα παιδιά, έστω και σε αυτά τα απλά προβλήματα που δεν κοστίζουν; 

 Στην άσφαλτο βέβαια δεν φυτρώνει βαμβάκι, αλλά αρκετοί είναι οι αγρότες που επιμένουν να την ποτίζουν, θαρρείς και δεν μπορούν να ρυθμίσουν τα ποτιστικά τους συστήματα. Γιατί μας δίνεται η αίσθηση ότι τελικά κάποιοι το κάνουν επίτηδες.

-Το ζήτημα όμως είναι ότι δημιουργούν παγίδες για τους διερχόμενους οδηγούς και δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν γίνει ατυχήματα. Πριν από λίγες ημέρες ένας αθεόφοβος για να νη χάσει κανένα τετραγωνικό που δεν πότισε, έβγαζε τουλάχιστον ένα μέτρο μέσα στο δρόμο  το μεταλλικό σκελετό του ποτιστικού του με τις σταγόνες.

-Και το κακό δεν άργησε να συμβεί, αφού ο διερχόμενος οδηγός με το φορτηγάκι έπεσε κυριολεκτικά πάνω στο σίδερο που εξείχε, σπάζοντας το παρμπρίζ του και τα γυαλιά πετάχτηκαν στα μάτια του.  Ευτυχώς χωρίς μεγάλες ζημιές και χωρίς δικαστήρια, αφού το θύμα ήταν και συγγενής του ασυνείδητου, που ελπίζουμε να του έγινε μάθημα. Πάντως καλού κακού και ένα πρόστιμο από την αστυνομία το χρειάζονται ορισμένοι για να συνετιστούν.