Μικροκομοτηναίικα 12-07-2023

Εμμέσως πλην σαφώς μας προϊδεάζουν ότι έχει ξεμπλοκάρει η υπόθεση του νέου νοσοκομείου Κομοτηνής και ότι βρέθηκε μάλλον συμβιβαστική λύση για να προχωρήσει η σύμβαση κατασκευής, που σε πρώτη φάση είχε ακυρωθεί λόγω των υπερδιπλάσιων σχεδόν οικονομικών προσφορών των πιθανών ανάδοχων.
Βέβαια ως όφειλε και προφανώς το θεωρούσε αναγκαίο, προεκλογικά έκανε δηλώσεις ο πρόεδρος του ΙΣΝ Ανδρέας Δρακόπουλος, διευκρινίζοντας ότι η δωρεά παραμένει σε πλήρη ισχύ.
Ανακοινώνοντας μάλιστα ότι πολύ σύντομα θα είναι σε θέση να προχωρήσουν με τις σχετικές συμβάσεις και για τα τρία νοσοκομεία, μαζί με αυτό και της Κομοτηνής. Ήταν τυχαία όλα αυτά, ή έγιναν την κατάλληλη ώρα οι δηλώσεις;
Προφανώς το έπραξε αυτό ώστε να αποφευχθούν από τις προεκλογικές κόντρες των κομμάτων, οι αναφορές περί κατασκευής, ή όχι των νοσοκομείων, του ναυαγίου του σχεδιασμού και του καταλογισμού ευθυνών σε πολιτικά πρόσωπα και κόμματα.
Καθώς και να διαλυθούν οι όποιες αμφιβολίες υπήρχαν. Εξάλλου ένα σοβαρό ίδρυμα με τόσο μεγάλη κοινωνική προσφορά, ανέλαβε εξ ολοκλήρου το εγχείρημα της κατασκευής των νοσοκομείων και συνεργάζεται άψογα με πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς όλων των κομμάτων.
Και σαφώς δεν θέλει να πολιτικοποιηθεί η υπόθεση αυτή, ώστε να προσπαθούν κάποιοι να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη, για πολιτική εκμετάλλευση. Μετεκλογικά βέβαια μετά τις δηλώσεις του προέδρου έρχεται και η δεύτερη αναφορά για το νοσοκομείο και τη δωρεά του Ιδρύματος.
Αυτή έγινε προχθές με τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, όπου ο υπουργός Υγείας Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ανέφερε ότι θα κατασκευαστούν τα τρία νοσηλευτικά ιδρύματα, εκφράζοντας την αισιοδοξία του ότι βρέθηκε λύση τελικά με τις εταιρείες.
Αλλά φάνηκε ότι δεν γνωρίζει ακόμα αν υπάρχει σύμβαση που έχει υπογραφή αναδόχου και ιδρύματος. Για να αναφερθεί όμως στο θέμα, μάλλον είχε ενημερωθεί για την πορεία και την υπογραφή των νέων συμβάσεων.

Αλλά φαίνεται ότι το ίδρυμα απαιτεί να μη γίνονται δημόσιες δηλώσεις, αλλά μόνο επίσημες ανακοινώσεις από τη διοίκηση του, όταν ολοκληρωθούν όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες.

Από τη στιγμή όμως που ενημερώθηκε η πολιτική ηγεσία, προφανώς το ίδιο έπραξαν και με τους τοπικούς παράγοντες, δήμο Κομοτηνής και περιφέρεια. Που εξάλλου θα συμβάλουν και με έργα υποδομών, πριν ξεκινήσει η κατασκευή.
Και φυσικά στη συνεργασία που θα υπάρξει, θα πρέπει να γίνουν και διευκολύνσεις με την παραχώρηση διπλανών εκτάσεων, όπως είχε ξεκινήσει και την προηγούμενη φορά, για να στηθούν τα εργοτάξια και ο ανάδοχος, ώστε να ξεκινήσει η στοιχειώδης προεργασία και προετοιμασία.
Πληροφορούμαστε λοιπόν ότι υπήρξε επικοινωνία τις τελευταίες ημέρες και στους τοπικούς μας παράγοντες, αλλά ζητήθηκε να κρατηθεί εχεμύθεια και να αποφευχθούν οι όποιες επίσημες δηλώσεις.
Γιατί αυτό μάλλον θα το πράξει δικαιωματικά η διοίκηση του ιδρύματος στην περιοχή, όπως γινόταν και παλαιότερα που μας ενημέρωναν ανά τακτά χρονικά διαστήματα, για την πορεία του σχεδιασμού, αλλά και των χρονοδιαγραμμάτων υλοποίησης του έργου. Κι όπως πληροφορηθήκαμε αυτό θα γίνει και πολύ σύντομα.
Όλα αυτά συνηγορούν προφανώς στο ότι ξεπεράστηκαν τα εμπόδια, βρέθηκε συμβιβαστική λύση και ότι πολύ σύντομα θα έχουμε εξελίξεις. Αλλά σε τέτοιου είδους θέματα προφανώς δεν χρειάζονται τυμπανοκρουσίες, πολιτική εκμετάλλευση, έπαινοι του κατόπιν ενεργειών μου και ανούσιες κόντρες.
Για μία τέτοια μεγάλη δωρεά τα εύσημα ανήκουν δικαιωματικά στο Ίδρυμα και όλοι θα πρέπει να συμβάλουν θετικά για τον κοινό σκοπό, για ότι καλό μπορεί να γίνει στον τόπο.
Και τελικά μήπως οι ορέξεις των αναδόχων άνοιξαν στην πρώτη διαδικασία, για να ζητήσουν μεγαλύτερο τίμημα κατασκευής, επειδή διέγνωσαν ότι μπορεί να εμπλακεί και το κράτος με επιπλέον χρηματοδότηση για να ενισχύσουν την προσπάθειά του Ιδρύματος;

Και αναγκάστηκαν εκ των υστέρων να προσαρμόσουν το τίμημα, όταν κατάλαβαν ότι η απόφαση αφορά μόνο το Ίδρυμα και ότι δεν επιθυμούν καμία οικονομική βοήθεια από το κράτος;

Τι το επιλήψιμο αλήθεια έχει ένα νομοσχέδιο που θα προσφέρει τη δυνατότητα να ψηφίζουν οι απόδημοι Έλληνες στις εθνικές εκλογές, με αποτέλεσμα να ασκείται τόση κριτική από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και σε τοπικό επίπεδο;
Μάλιστα μερικοί τα έχουν τόσο συγκεχυμένα βέβαια στο μυαλό τους, που αναφέρουν ότι δεν μπορεί απόδημοι Έλληνες δεύτερης και τρίτης γενιάς να έχουν δικαίωμα ψήφου και να αποφασίζουν αν το νοσοκομείο μας θα είναι ιδιωτικό, αν χάνουμε τα σπίτια μας σε πλειστηριασμούς και αν ιδιωτικοποιείται το νερό.
Αριστερές αγκυλώσεις διανθισμένες με ανακρίβειες βέβαια. Όπως και πολλές άλλες τέτοιου είδους κριτικές, κομματικής στενομυαλιάς. Που δεν αντιλαμβάνονται ότι οι απόδημοι δεν θα ψηφίζουν τοπικά για να αλλοιώνουν τα αποτελέσματα, αλλά κόμματα σε κεντρικό επίπεδο.
Και τι τους φοβίζει άραγε αυτό; Τι τους ενοχλεί; Φοβούνται μήπως την αρνητική ψήφο από Έλληνες που μεγάλωσαν με άλλες αρχές και σε άλλες κοινωνίες, αλλά αγαπούσαν τον τόπο και επιθυμούν να πάει μπροστά;
Σχεδόν ένα εκατομμύριο Έλληνες μετανάστευσαν μόνο την τελευταία δεκαετία, να μην έχουν και αυτοί δικαίωμα ψήφου; Στους απόδημους Έλληνες δεν απευθυνόμαστε για βοήθεια, ώστε να φέρουν επενδύσεις στον τόπο μας;
Και να λειτουργούν με τέτοιο τρόπο που να καθιστούν τις ξένες κυβερνήσεις υποστηρικτές υπέρ των δικών μας δικαιωμάτων; Και εμείς δεν πρέπει ούτε καν να τους προσφέρουμε το αυτονόητο δικαίωμα της ψήφου;

Με τέτοιες λογικές λοιπόν κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ ας μην αναρωτιούνται γιατί έχασαν τη μάχη και γιατί θα συρρικνώνονται τα ποσοστά τους συνεχώς.

Επιτέλους θα πρέπει να προχωρήσει τάχιστα και να νομοθετηθεί αυτό που υπόσχεται από τώρα ο αρμόδιος υπουργός, ότι θα επιβάλλονται και πρόστιμα στους καθ’ έξιν μηνυτές.
Και ως γνωστόν τέτοιοι υπάρχουν ακόμα και στην περιοχή μας, εμμονικοί και δικομανείς, οι οποίοι δια ασήμαντο αφορμή και περί όνου σκιάς καταθέτουν μηνύσεις κι αγωγές. Πολίτες, αλλά και πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί ενίοτε, οι οποίοι θίγονται από όσους τους ασκούν κριτική.
Γιατί ακριβώς η διαδικασία αυτή είναι τόσο απλή και τόσο ανέξοδη, που ούτε καν το σκέφτονται να μην καταθέσουν μηνύσεις. Και φυσικά αναγκάζονται και όσοι θίγονται να καταθέσουν τις δικές τους μηνύσεις και αγωγές, για να αντιπαρατεθούν.
Και η βιομηχανία των μηνύσεων καλά κρατεί, για να προσφέρει βέβαια και δουλειά σε δικηγόρους. Πολλές όμως τέτοιες περιπτώσεις καταλήγουν στο βρόντο, ή στο αρχείο. Όπως οι 1000 υποθέσεις που είχε καταγγείλει παλαιότερα αυτοδιοικητικός στη Θράκη.
Αλλά με τη βιομηχανία των μηνύσεων δυστυχώς απασχολείται ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός, εισαγγελείς, υπηρεσίες, ξοδεύονται πολλές εργατοώρες και καθυστερούν στις περισσότερες των περιπτώσεων δίκες οι οποίες είναι πιο σημαντικές.
Ουσιαστικά ευτελίζουν κάποιοι και το δικονομικό μας σύστημα Συνεπώς στην κατάθεση μιας σοβαρής μήνυσης και αγωγής θα πρέπει να υπάρχει και το αντίστοιχο τίμημα. Και για όσους καταφεύγουν σε τέτοιες διαδικασίες με σωρεία μηνύσεων, προφανώς θα πρέπει να πληρώνουν τσουχτερά πρόστιμα.
Ώστε να αποθαρρυνθούν να μην απασχολούν τον κρατικό μηχανισμό και τους υπαλλήλους, χωρίς κάποιο σημαντικό λόγο. Τα ζήσαμε και πρόσφατα στη Ροδόπη, με ένα πρόσωπο μάλιστα.