Μικροκομοτηναίικα 12-09-2024

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ενώ στους διπλανούς νομούς τα επιμελητήρια κι οι υποψήφιοι κινούνται σε ρυθμούς εκλογών, ανακοινώνοντας μάλιστα και τις λίστες των υποψηφίων που θα δώσουν τη μάχη, αφού τα χρονικά περιθώρια στενεύουν πλέον για τις καταληκτικές ημερομηνίες, στη Ροδόπη κινούνται πολύ υποτονικά τα πράγματα.
Παρόλο που έχουμε δύο επιμελητήρια. Συνεπώς υποθέτουμε ότι μάλλον ένας συνδυασμός θα κατέβει στις εκλογές στο κάθε επιμελητήριο. Στο Εμπορικό και Βιομηχανικό ο νυν πρόεδρος Νίκος Αγγελίδης φαίνεται ότι δεν έχει να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα, αφού δεν παρουσιάστηκε κανένας αντίπαλος.
Άρα αθόρυβα προσπαθεί όσο το δυνατόν να στελεχώσει το συνδυασμό του και εκτός από τους παλιούς και δοκιμασμένους, να βάλει και νέα πρόσωπα επαγγελματιών για να εκλεγούν στο διοικητικό συμβούλιο.
Στο Επαγγελματικό και Βιοτεχνικό όμως επιμελητήριο που έχει και τα περισσότερα μέλη, πάντοτε η μάχη δίνονταν μεταξύ δύο αντιπάλων, γιατί ήταν δύσκολο να υπάρχει ομοφωνία. Που πολλές φορές αυτό οφείλονταν σε κομματικούς παράγοντες και σε προσωπικές κόντρες, στην προσπάθεια για αλλαγή.
Και έτσι μονοπωλούσε το ενδιαφέρον στις εκλογές. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στο παρελθόν τα επιμελητήρια είχαν μεγαλύτερη οικονομική ευρωστία, οργάνωναν περισσότερες εκδηλώσεις, ακόμα και γιορτές για τα μέλη τους.
Και αρκετοί ήταν αυτοί που ήθελαν να αναλάβουν τη διοίκηση, για να έχουν ένα πιο σημαντικό ρόλο στα επιχειρηματικά δεδομένα της περιοχής και στις διεκδικήσεις από τα αρμόδια υπουργεία.
Κάποιοι ακόμα το χρησιμοποιούσαν και ως εφαλτήριο για τη μετέπειτα πολιτική και αυτοδιοικητική τους πορεία, λόγω της αναγνωρισιμότητας και της αποδοχής. Και κλειδί για τη νίκη όπως γίνεται στη Ροδόπη, ήταν οι επαγγελματίες της μειονότητας.

Φαίνεται ότι σε αυτές τις εκλογές και στο Επαγγελματικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο θα πάμε με μια υποψηφιότητα. Θα πρυτανεύσει η λογική, η συνεργασία και η συναίνεση, για να μην διχάζονται κι οι επαγγελματίες σε μια μικρή κοινωνία που ζούμε, στον αγώνα για τη διεκδίκηση της ψήφου των συναδέλφων, ώστε να εκλεγούν οι καλύτεροι στο διοικητικό συμβούλιο.
Δύο φέρονται ως υποψήφιοι μέχρις στιγμής αν και επίσημα δεν το δήλωσαν ακόμα. Ο νυν πρόεδρος Αντώνης Γραβάνης, αλλά και ο πρώην πρόεδρος των λογιστών Ροδόπης Θεόδωρος Σαββάκης. Που ήδη όπως πληροφορούμαστε κινείται δραστήρια και δυναμικά, στελεχώνοντας το συνδυασμό του.
Μαθαίνουμε όμως ακόμα ότι υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των δύο υποψηφίων, που αυτό θα βοηθήσει για ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο, ώστε να επιλεγούν και παλιά πρόσωπα και δοκιμασμένα, αλλά να μπουν και νέοι επαγγελματίες στο διοικητικό συμβούλιο.
Και για να γίνει αυτό φυσικά θα πρέπει να αποχωρήσει κάποιος. Ίσως αυτός είναι και ένας λόγος που δεν φαίνεται να κινείται δυναμικά ο νυν πρόεδρος, παρόλο που παρουσιάστηκε και αντίπαλος για να διεκδικήσει τη θέση του προέδρου.
Άρα θα πρέπει να εκλεγούν οι πιο δραστήριοι που θέλουν και μπορούν όμως να προσφέρουν για τα προβλήματα των επαγγελματιών και αυτό μπορεί να γίνει με την κάθοδο μόνο ενός συνδυασμού όμως. Για να μη διχάζονται κι οι επαγγελματίες και να αναδεικνύονται και να ευνοούνται μόνο οι δοκιμασμένοι και γνώστες των εκλογικών διαδικασιών.
Και χωρίς να υπάρχει και κανένας ιδιαίτερος λόγος αντιπαράθεσης, αφού οι εκλογές αυτές δεν είναι ούτε πολιτικές, ούτε αυτοδιοικητικές. Οι φερόμενοι υποψήφιοι διατηρούν δίαυλο επικοινωνίας και η επίσημη αποχώρηση του ενός είναι πλέον θέμα λίγων ημερών.
Και θα ακολουθήσει και η επίσημη ανακοίνωση μέχρι στις 20 του μηνός του μοναδικού πλέον υποψηφίου και των ονομάτων των επαγγελματιών που θα στελεχώσουν το συνδυασμό του. Αναμένουμε με ενδιαφέρον λοιπόν.

Πάντως ευτυχώς δεν πέρασε το νομοσχέδιο που υποτίθεται ετοιμάζουν τα τελευταία δύο χρόνια από το αρμόδιο υπουργείο, της ενοποίηση των επιμελητηρίων για να λειτουργούν σε περιφερειακή πλέον μορφή.
Ώστε να υποβαθμιστούν ουσιαστικά τα επιμελητήρια των νομών σε γραφεία εξυπηρέτησης μόνο, αφού θα υπήρχε κεντρική διοίκηση. Γιατί εκτιμούμε ότι ο επιμελητηριακός θεσμός μπορεί να προσφέρει στην επιχειρηματικότητα και ως σύμβουλοι του κράτους και τοπικά, με τα ιδιαίτερα δικά του χαρακτηριστικά που έχει κάθε νομός.
Εκτός από τα περιφερειακά προβλήματα και τα γενικά από αντιμετωπίζουν όλοι και είναι κοινά για όλους τους επαγγελματίες. Και αυτά θα πρέπει να προβάλλονται και να διεκδικούνται πάντοτε από την κεντρική εξουσία, από τα συλλογικά τους όργανα.
Συνεπώς είναι λανθασμένη η λογική περιφερειακών επιμελητηρίων, όταν έχουν να εξυπηρετήσουν και χιλιάδες μέλη ανά νομό. Αλλά στόχος πάντοτε της πολιτείας είναι να ενοποιεί και να υποβαθμίζει τέτοιους θεσμούς, για να ασχολούνται με λιγότερα πρόσωπα που θα …γκρινιάζουν και θα διεκδικούν και όχι με τόσους προέδρους.
Και φυσικά να υποβαθμίζεται και η λειτουργία τους σε τοπικό επίπεδο, αφού πλέον τα περισσότερα σχέδια που αφορούν την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη, ανάγονται σε ένα κεντρικό σχεδιασμό, έστω και αν αυτό γίνεται εις βάρος των τοπικών κοινωνιών και του επιχειρείν.

Με το σταγονόμετρο έρχονται πλέον οι χρηματοδοτήσεις για να μην αναφέρουμε ότι πάγωσαν κυριολεκτικά και έχουν σταματήσει, αλλά και οι πιστώσεις για πολλά έργα, κυρίως στην αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού.
Σε έργα βέβαια που είναι εγκεκριμένα και ουσιαστικά υπάρχει ο κωδικός της χρηματοδότησης και της πίστωσης, έστω κι αν ακόμα έχουν δημοπρατηθεί. Και αναρωτιούνται οι περισσότεροι βέβαια και ανησυχούν, θα υλοποιηθούν πολλά από αυτά;
Ιδιαίτερα όσα έχουν ξεπεράσει όλους τους σκοπέλους, με ώριμες μελέτες, με εγκρίσεις, και τη δημοπράτηση; Υπάρχουν τελικά λεφτά; Γιατί αν υπήρχαν και είναι δεσμευμένα, ποιος ο λόγος λοιπόν για να μη δίνονται για να προχωρήσουν τα έργα;
Φταίνε οι ευρωεκλογές και τα ράθυμο Καλοκαίρι της κρατικής μηχανής που κατεβάζει ρυθμούς; Γιατί υποτίθεται ότι ο κρατικός μηχανισμός δεν επηρεάζεται από όλα αυτά. Αλλιώς να υποθέσουμε ότι μήπως τελικά δεν υπάρχουν πιστώσεις, παρά μόνο νούμερα και στοιχεία;
Το έχουμε ζήσει και στο παρελθόν, να μην ολοκληρώνονται κάποια προγράμματα και να μεταφέρονται σε άλλα, αλλά και κάποια έργα να μένουν εκτός τελικά. Τρανταχτό παράδειγμα η αλλαγή του προγράμματος «Φιλόδημος» με το «Αντώνης Τρίτσης» για τους δήμους. Που και αυτό καθυστερεί να υλοποιήσει το σύνολο των έργων.
Πόσο δεν μάλλον για τα νέα προγράμματα που προσπαθούν να τρέξουν ορισμένοι και από τους οργανισμούς του δημοσίου και της αυτοδιοίκησης, που και αυτά καρκινοβατούν. Και η μόνιμη απάντηση από την πλευρά του υπουργείων όταν ενοχλούνται είναι, ότι προς το παρόν δεν υπάρχουν χρήματα.