Μικροκομοτηναίικα 13-07-2023

Η ανεξαρτητοποίηση των δύο δημοτικών συμβούλων της Πολιτικής Ανατροπής, Στρατιάδη-Λουτατίδη, προφανώς δεν προέκυψε ξαφνικά και στο παρά πέντε, αλλά επειδή προηγήθηκαν τόσα μεταξύ τους εδώ και πολύ καιρό, από τις εκλογές ακόμα της Νομαρχιακής Επιτροπής.
Με τη γνωστή κόντρα των υποστηρικτών αντίστοιχα Χαρίτου-Οζγκιούρ. Και την συνεχή διαμάχη που υπάρχει μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στη νομαρχιακή επιτροπή σε τοπικό επίπεδο.
Είναι γνωστό ακόμα ότι η τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Ανατροπής πριν από τρεις μήνες, δεν έγινε και σε τόσο καλό κλίμα συναίνεσης, με όσα είχαν προηγηθεί με τους δύο πόλους και ομάδες των υποστηρικτών που υπάρχουν, του νυν και πρώην βουλευτή.
Και έτσι η επικεφαλής Ελένη Λαφτσή, μάλλον θεώρησε σκόπιμο να αποφύγει μία άλλη συνεδρίαση, που θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα, παρά θα έλυνε, μέχρι να τελειώσουν οι εθνικές εκλογές.
Εξάλλου οι εθνικές εκλογές ήταν και το πρόσχημα να αναβληθούν οι συνεδριάσεις γενικώς, ώστε να μην υπάρξει κλίμα εσωστρέφειας και μεγάλες κόντρες μεταξύ τους, που έτσι κι αλλιώς όμως ήταν και είναι υπαρκτές.
Και οι δύο ομάδες είχαν εστιάσει να δώσουν τον δικό του αγώνα με τους δυο υποψηφίους βουλευτές που στήριζαν αντίστοιχα, για τους δικούς τους λόγους. Η αναβλητικότητα όμως στο να δρομολογηθούν νέες εξελίξεις στην παράταξη, δεν δικαιολογείται. Κι ήρθε ο κόμπος στο χτένι.
Αν λάβουμε υπόψη μάλιστα τα όσα αναφέρει στην επιστολή της κατά των δύο «ανταρτών» η Ελένη Λαφτσή, ότι ήταν εν γνώσει τους εδώ και τρία χρόνια, ότι δεν ήταν διατεθειμένη να διεκδικήσει το δήμο για τρίτη φορά, αλήθεια τι την εμπόδιζε να δρομολογήσει τη διάδοχη κατάσταση;

Και γιατί να μην το κάνει και γνωστό αυτό δημόσια; Πότε αλήθεια περίμενε να το πράξει αυτό; Ένα μήνα πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές και μετά το Καλοκαίρι; Θεωρώντας ότι αυτό θα βοηθούσε να μην υπάρχει ανατροπή στις εθνικές εκλογές στο κόμμα τους;

Και τώρα με ένα ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται σε δύο κομμάτια μοιρασμένος στο νομό Ροδόπης και με τέτοιες ανατροπές στο δήμο Κομοτηνής, άραγε τι μέλλον και προοπτική μπορεί να έχει μία παράταξη;
Που δεν έφερε βέβαια και το καλύτερο αποτέλεσμα στις προηγούμενες εκλογές στο δήμο, ακόμα και όταν η κατάσταση ήταν ευνοϊκή για το κόμμα τους. Γιατί δεν μπόρεσαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα κομματικά ψηφοδέλτια στο δήμο, δεν πείθουν τους πολίτες.
Από την άλλη βέβαια η κίνηση Στρατιάδη-Λουτατίδη, φαίνεται ότι προσπαθεί να διαφοροποιηθεί πλήρως από την επικεφαλής, ότι δεν θέλει μία κομματική παράταξη για να δώσει τη μάχη στο δήμο, αλλά ένα ακομμάτιστο υποτίθεται συνδυασμό.
Αυτά όμως δεν συνάδουν με την στήριξη που ευελπιστούν να τους παρέχει η νομαρχιακή οργάνωση και οι πολιτικοί, κυρίως ο βουλευτής, για να στελεχώσουν γρήγορα το συνδυασμό, γιατί ήδη ο χρόνος μετρά αντίστροφα.
Για αυτό ξεκάθαρα έριξαν γέφυρες φιλίας και τον επαίνεσαν ακόμα και μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, στηρίζοντας με τον τρόπο τους δημόσια τον νυν βουλευτή, διαφοροποιημένοι δηλαδή πλήρως από την ομάδα υποστηρικτών του Δημήτρη Χαρίτου και την επικεφαλής της παράταξης.
Ευελπιστώντας όμως στη βοήθεια του κόμματος και τη στήριξη του βουλευτή, κατά πόσο ακομμάτιστο θα είναι ένα τέτοιο ψηφοδέλτιο; Αν φυσικά θα μπορέσει να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησαν.
Και αν το καταφέρουν και με τη βοήθεια βέβαια του μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, του ….μισού δηλαδή, αλλά και με τις προδιαγραφές που βάζει στο υπουργείο, που θέλει πληρότητα στον κορμό του ψηφοδελτίου, αλλά και το 60% στα τοπικά συμβούλια.

Τους διαφεύγει όμως ότι ο Οζγκιούρ Φερχάτ άντλησε κυρίως ψήφους και τη δύναμή του από τους …ροζ δήμους, Αρριανών και Ιάσμου και όχι της Κομοτηνής. Και προφανώς ότι η μειονοτική ψήφος θα λειτουργήσει με διαφορετικά κριτήρια στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Όπου μεγάλο ρόλο παίζουν και τα συνεργαζόμενα πρόσωπα και οι υποψήφιοι σε κάθε παράταξη. Και πότε αλήθεια θα προλάβουν να συγκροτηθούν, ιδιαίτερα τώρα που άνοιξε πάλι ο ασκός του Αιόλου στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ;
Γιατί φυσικά η διαμάχη τους αυτή δεν θα παραμείνει μόνο στις δύο δηλώσεις, αλλά στη νέα αυτή κόντρα θα επέμβουν και άλλα στελέχη, για να αποδείξουν για πολλοστή φορά ότι ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μοιρασμένος σε δύο στρατόπεδα.
Και οι διαφωνίες τους βέβαια έχουν βαθύνει πολύ περισσότερο, μετά το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, αλλά και την δημόσια καταγγελία της Ελένης Λαφτσή για την ωμή παρεμβατικότητα του τουρκικού προξενείου και τη στήριξη του Οζγκιούρ Φερχάτ.
Και το αρρωστημένο πολιτικά αυτό κλίμα, προφανώς θα αποτυπωθεί και στο τελικό αποτέλεσμα της όποιας παράταξης τελικά στο δήμο Κομοτηνής. Αν δεν γίνουν άμεσες κινήσεις, η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει με ένα πόλεμο ανακοινώσεων.

Πάντως σε περίπτωση μη καθόδου της παράταξης στο δήμο Κομοτηνής, πληροφορούμαστε ότι ουδείς εκ των επικεφαλής των άλλων παρατάξεων που θα δώσουν τη μάχη, ενδιαφέρονται να προτείνουν συνεργασίες με τους υπάρχοντες δημοτικούς συμβούλους και την επικεφαλής. Εκτιμώντας ότι περισσότερο έχουν να χάσουν, παρά να κερδίσουν.

Αν και η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν διήρκησε αρκετή ώρα, λακωνικές ήταν οι πρώτες δηλώσεις οι οποίες έγιναν και από τους δυο. Με τον Ταγήπ Ερντογάν να αναφέρει ότι ήρθε η ώρα να αποβεί ωφελής η συνάντηση αυτή για τις χώρες μας.
Όσο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη καταλόγισε ότι έγινε μία ειλικρινής συζήτηση, σε καλό κλίμα ανάμεσα τους και τέθηκε το πλαίσιο για την συνέχιση της συνεργασίας.
Στην παρούσα φάση, όταν φτάσαμε σε ακραία επίπεδα και μετά στο τέλος του διαλόγου εδώ και ενάμιση χρόνο, σαφώς δεν θα μπορούσε να ειπωθεί και κάτι παραπάνω. Κι ούτε να τεθούν θέματα, στα οποία ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να συμφωνήσουν από την αρχή.
Γιατί η Ελλάδα δεν εγείρει καμία αξίωση, ούτε έχει μία ολόκληρη σειρά από μία ατζέντα διεκδικήσεων, αλλά μία και μοναδική διαφορά σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Συνεπώς χρειάζεται σοβαρότητα και ψυχραιμία, για να μιλήσει κάποιος για το αποτέλεσμα, ή το κατά πόσον κέρδισε ο τούρκος ηγέτης.
Η Τουρκία έδωσε, αλλά και πήρε. Δεν κέρδισε πολλά όπως προσπαθούν να το προσδιορίσουν κάποιοι, αλλά προφανώς φρενάρισε τις κόντρες και την κρίση που υπήρχε με τη Δύση και τις ΗΠΑ.
Το πώς θα κεφαλαιοποιηθούν όλα αυτά το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, θα το δείξει ο καιρός, αλλά και οι διαθέσεις της γείτονας χώρας. Εξάλλου αυτά που πήρε από το ΝΑΤΟ ως υποσχέσεις, θα τα έπαιρνε ούτως ή άλλως.
Όπως και τη σύμφωνη γνώμη της Σουηδίας για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αυτό. Απλώς θα βελτιώσει την ειδική σχέση την οποία ζητάει και τη βίζα για τους πολίτες της.
Ούτε φυσικά θα μπορούσαν να φρενάρουν την υπόθεση αναβάθμισης των F16 από τις ΗΠΑ, προνόμιο που το έχουν ήδη και χώρες εκτός ΝΑΤΟ. Συνεπώς παραμένει στην ελληνική διπλωματία να τα κεφαλαιοποιήσει όλα αυτά προς όφελος της, όταν το βασικό μήνυμα το οποίο εξέπεμψε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, είναι να υπάρχει ηρεμία στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο.