Μικροκομοτηναίικα 17-01-2025

Οι πολιτικοί κι οι πολιτικές κρίνονται πάντα εκ του αποτελέσματος. Ίσως διαχρονικά βέβαια για κάποια μακροπρόθεσμα και μεγαλόπνοα προγράμματα, αλλά δεν παύει να μπορεί να βγάζει κάποιος γρήγορα και εύλογα συμπεράσματα, στις μικροπαρεμβάσεις και τα ημιτελή μέτρα που εφαρμόζονται, όπως για την τόνωση του δημογραφικού, με την εικόνα που αντικρίζει σήμερα κανείς.
Η περιφέρεια μας για άλλη μία φορά χάνει σχεδόν 5.000 πολίτες την προηγούμενη χρονιά, όπως δείχνει η ψαλίδα της διαφοράς μεταξύ γεννήσεων και θανάτων και η Ροδόπη μετρά πάνω από 1540 θανάτους έναντι 398 γεννήσεων.
Κι αν φυσικά υπολογίσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός νέων ανθρώπων από την περιοχή μας προσπαθεί να βρει την τύχη του στο εξωτερικό και βιοπορίζεται εκτός Ελλάδας, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι η δημογραφική γήρανση είναι πλέον γεγονός. Και τα αρνητικά πρωτεία φυσικά εξ όσων γνωρίζουμε τα κατέχει ο δήμος Μαρωνείας-Σαπών.
Συνεπώς η πολιτική που επιλέχτηκε για την τόνωση του δημογραφικού από την κυβέρνηση και την καλή ομολογουμένως προσπάθεια που κάνει και πολυδιαφημίστηκε μάλιστα από το υπουργείο Οικογένειας και Κοινωνικής Συνοχής, δεν είναι ικανή να αντιστρέψει τα αποτελέσματα.
Καλή η πριμοδότηση των γεννήσεων κάθε παιδιού με ένα εφάπαξ ποσό των 2.500 ευρώ, καθώς και η μέριμνα που θα υπάρχει με παιδικούς σταθμούς και ότι άλλο διαφήμιζαν για την στήριξη των παιδιών, αλλά όχι μόνο δεν πιάνουν τόπο όπως θα έλεγε κυριολεκτικά κανείς, αλλά περνάνε αβρόχοις ποσί.
Κι ούτε δελεάζουν κανέναν να δημιουργήσει οικογένεια και να κάνει παιδιά με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στη χώρα μας, με την ακρίβεια και το υψηλό κόστος ζωής, την ανεργία, την ανασφάλεια και τους χαμηλούς μισθούς. Αυτά θα πρέπει να βελτιωθούν και να διορθωθούν.

Και δεν χρειάζεται βέβαια να ψάξει και να ερευνήσει κάποιος τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που δημοσιοποιούνται κάθε χρόνο για το δημογραφικό, αρκεί να ρίξει μια ματιά στον ευρύτερο κοινωνικό του περίγυρο για να διαπιστώσει τις διαστάσεις του προβλήματος.
Οι περισσότεροι νέοι αν δεν έχουν φύγει στο εξωτερικό φθάνουν σε ηλικίες των 35 και των 40 ετών, ίσως συζούν ορισμένοι, αλλά δεν παντρεύονται και ούτε τεκνοποιούν. Και πολλοί ζουν ακόμα και στα σπίτια των γονιών τους.
Αυτά θα έπρεπε να απασχολούν και την κεντρική πολιτεία, που θα έπρεπε να εστιάζει με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον και στις ακριτικές μας περιοχές, που το πρόβλημα είναι πολύ πιο οξυμένο.
Το ίδιο έπρεπε να πράττει και η τοπική αυτοδιοίκηση κυρίως η περιφέρεια, που ακούμε τακτικά να υπόσχεται ότι θα ανέβουμε οικονομικούς δείκτες ευημερίας κατά τη διάρκεια της θητείας τους και θα είμαστε σε καλύτερη θέση και όχι τελευταίοι και ουραγοί όπως είναι η ΑΜΘ σε πανελλαδικά και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Κοινωνίες γερόντων θα καταντήσουν ορισμένες περιοχές και τα πρωτεία σε αυτό θα έχει η περιφέρεια μας βέβαια, αλλά και ο νομός μας, γιατί κάποιοι δεν θέλουν να σκύψουν στο πρόβλημα σοβαρά και να λάβουν άμεσες αποφάσεις.
Για να ανασχέσουν το φαινόμενο της δημογραφικής γήρανσης στην περιοχή μας δεν πρέπει να αρκούνται μόνο σε μικροπαρεμβάσεις και επικοινωνιακά φληναφήματα με κάποια πενιχρά βοηθήματα. Που μπορεί να είναι καλά αλλά όχι αρκετά. Που όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά ούτε μπορούν να το συγκρατήσουν.

Η παραπληροφόρηση και η αποπληροφόρηση πάει σύννεφο το τελευταίο χρονικό διάστημα, αφού δεν παράγεται και τίποτα ιδιαίτερο και σημαντικό, που να είναι αντικείμενο σχολιασμού, ρεπορτάζ, αλλά και να έχει πρακτικό ενδιαφέρον και για τους πολίτες.
Και για αυτό ακριβώς βλέπουμε τα μεγάλα ΜΜΕ και τα τηλεοπτικά κανάλια, να καταναλώνουν το μεγαλύτερο χρόνο τους, για να αναλύσουν ακόμα και στα δελτία ειδήσεων και όχι σε εκπομπές, κυρίως θέματα αστυνομικού ενδιαφέροντος και με ανατριχιαστικές μάλιστα λεπτομέρειες.
Ανακυκλώνοντας ουσιαστικά τα ίδια και τα ίδια σε καθημερινή βάση. Και φυσικά το κερασάκι στην τούρτα που το αναγάγουν σε μείζον ζήτημα για τη χώρα μας, είναι το παρασκήνιο για τις προεδρικές εκλογές και οι επιλογές των κομμάτων. Είναι άραγε και τόσο σημαντικό το ποιον θα έχουμε τελικά ΠτΔ;
Που δεν έχει ουσιαστικές βέβαια αρμοδιότητες σε ένα κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Και είναι ένα παιχνίδι καθαρά επίδειξης δύναμης, ισορροπιών και συσχετισμών μεταξύ των κομμάτων. Αλλά προφανώς για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είναι αδιάφορο.
Ειδήσεις χρήσιμες και σημαντικές δεν παράγουν πλέον ούτε οι πολιτικοί, αλλά ούτε και οι αυτοδιοικητικοί, που συμβαδίζουν και αυτοί με το πνεύμα των ημερών και τα του καιρού τα φαινόμενα, της απόλυτης παγωμάρας. Όπως στο ίδιο μοτίβο κινείται και η αγορά, παρά τις χειμερινές εκπτώσεις.
Κι όμως και τα προβλήματα υπάρχουν και συνεχίζουν να παραμένουν άλυτα. Αλλά η προσπάθεια αυτή αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από την καθημερινότητα και την πραγματικότητα που ζουν οι Έλληνες συνεχίζεται. Ζουν κάποιοι σε άλλο πλανήτη, ή βολεύονται να διατηρούν μία τέτοια παγωμένη ατμόσφαιρα σε πολλά επίπεδα;

Αφού αναφερθήκαμε όμως σε παγωμένες εκπτωτικές περιόδους στην αγορά, όπως και η χειμερινή περίοδος που ξεκίνησε και θα διαρκέσει τέλος Φεβρουαρίου, θα πρέπει ίσως να κατανοήσουν κάποιοι που αποφασίζουν, ότι τελικά η αγορά δεν μπορεί να κινείται με συνεχόμενες και επαναλαμβανόμενες περιόδους εκπτώσεων.
Λίγο πριν την εορταστική περίοδο Χριστουγέννων και Πάσχα, τη θερινή περίοδο των εκπτώσεων, την φθινοπωρινή και τώρα τη χειμερινή. Άραγε τι μένει για τις κανονικές περιόδους λειτουργίας, όταν οι περισσότεροι προμηθεύονται αυτά που χρειάζονται στις εκπτωτικές περιόδους;
Κι αν συνυπολογίσουμε σε αυτά τις λευκές νύχτες, την black friday και άλλες προωθητικές ενέργειες, ακόμα και την παράταση των εκπτώσεων, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι δεν έχει και κανένα νόημα πλέον, η μη εκπτωτική περίοδος.
Εκτός και αν οι εκπτωτικές περίοδοι που χάνουν και το νόημα τους σταδιακά με τη συχνή επανάληψη, δεν συνοδεύονται τελικά και με τόσο μεγάλες μειώσεις τιμών. Και συνήθως βέβαια πετυχαίνει εκπτώσεις κάποιος ακόμα και σε κανονικές περιόδους λειτουργίας σε πολλά καταστήματα.
Μήπως τελικά γίνεται ένα επικοινωνιακό παιχνίδι εκπτώσεων που το εκμεταλλεύονται και κάποιοι; Γιατί ορισμένοι όταν ξεκινούν αυτές οι περίοδοι τοποθετούν διαφορετικά προϊόντα στις βιτρίνες, έναντι αυτών που είχαν πρόσφατα;
Ακόμα και σε κάποιες αλυσίδες καταστημάτων υπάρχει η συνήθης λογική ανόδου των τιμών πριν από κάθε εκπτωτική περίοδο, για να φαίνεται μεγαλύτερη η έκπτωση. Και πολλά άλλα τρυκ που άλλα ποσοστά εκπτώσεων αναγράφονται σε βιτρίνες, ενώ δεν αφορούν το σύνολο των προϊόντων.
Μήπως τελικά αυτό το επικοινωνιακό παιχνίδι συνεχών προσφορών και εκπτώσεων δεν αγγίζει και δεν πείθει πολλούς και με δεδομένη την οικονομική δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα νοικοκυριά και οι πολίτες;