Μικροκομοτηναίικα 20-07-2023

Το κλείσιμο του υποκαταστήματος της τράπεζας Αττικής στην Κομοτηνή, δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά εντάσσεται στο γενικότερο σχέδιο των τραπεζών για τη συρρίκνωση των τραπεζικών συναλλαγών δια ζώσης, στην προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων και μεγαλύτερων κερδών στο παιχνίδι του τραπεζικού ανταγωνισμού και στη νέα τάση των ηλεκτρονικών συναλλαγών για όλες τις τραπεζικές υπηρεσίες.
Όλα είναι προμελετημένα, προδιαγεγραμμένα και προσχεδιασμένα, με τα πλάνα που έχουν θέσει οι τράπεζες, αλλά και στον τρόπο που γίνονται πλέον οι συναλλαγές και οι δανειοδοτήσεις ακόμα, από τα κεντρικά, αφού έχουν αφαιρεθεί πλήθος αρμοδιοτήτων εδώ και χρόνια και πρωτοβουλιών, που άλλοτε αναλάμβαναν τα τοπικά διευθυντικά στελέχη.
Στην προκειμένη περίπτωση η τράπεζα μάλλον επέλεξε να κρατήσει το υποκατάστημα της όχι στο διοικητικό κέντρο της περιφέρειας και την πρωτεύουσα της Θράκης που είναι η Κομοτηνή, αλλά στην Αλεξανδρούπολη. Και αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο.
Παρά την ταλαιπωρία και τα παράπονα των πολιτών και των φορέων, που με το δίκιο τους βέβαια επισημαίνουν ότι αυτά δεν προοιωνίζουν ένα αναπτυξιακό μέλλον στην περιοχή μας. Φυσικά επέλεξαν την Αλεξανδρούπολη γιατί είναι ευνοημένη σε πολλά.
Από τον αναπτυξιακό νόμο και τις επιδοτήσεις και τα έργα που γίνονται στο λιμάνι, την παρουσία του αμερικανικού παράγοντα και όχι μόνο, αλλά και το έντονο ενδιαφέρον που υπάρχει από πλευράς ξένων επενδυτών για το lng και τα δίκτυα του φυσικού αερίου.

Που προφανώς όλα αυτά συνοδεύονται από ένα μεγαλύτερο όγκο τραπεζικών συναλλαγών και πελατολόγιο. Όσο για τους πελάτες τους στην Κομοτηνή, κάποιοι θα συνεχίσουν να κάνουν ηλεκτρονικά τις συναλλαγές τους όπως τους παροτρύνουν και όσοι επιθυμούν. Άλλοι θα αλλάξουν τράπεζα, ή θα κάνουν ένα μικρό ταξίδι 75 χιλιομέτρων για να εξυπηρετηθούν στη γειτονική Αλεξανδρούπολη. Τόσο απλά.

Δυστυχώς αυτά είναι προαποφασισμένα, απλά ήρθε τώρα η ώρα να υλοποιηθούν. Υπάρχουν σχέδια για την λειτουργία των τραπεζών του μέλλοντος και ήδη στο εξωτερικό υλοποιούνται. Και εμείς τα δεχόμαστε παθητικά, όπως και τόσα άλλα.
Και τα κριτήρια που επικρατούν για αυτές τις αλλαγές είναι καθαρά τραπεζικά και επενδυτικά. Όλες οι τράπεζες ήδη εδώ και χρόνια, παροτρύνουν τους πελάτες τους να χρησιμοποιούν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές.
Μάλιστα έχουν οδηγήσει σε εθελούσια έξοδο τα παλιά τους στελέχη, με το δέλεαρ ενός μεγάλου χρηματικού μπόνους ως αποζημίωση. Και παράλληλα έχουν ελαττώσει κατά πολύ το προσωπικό τους στα γκισέ των συναλλαγών.
Προχώρησαν ακόμα και σε συγχωνεύσεις τραπεζικών καταστημάτων στην ίδια πόλη. Στόχος να παραμείνει ένα μεγάλο τραπεζικό ίδρυμα σε κάθε μεγάλη πόλη. Στη συγκεκριμένη βέβαια περίπτωση φάνηκε, ότι ούτε και αυτό δεν είναι εφικτό για όλες.
Έκλεισαν τα μικρά υποκαταστήματα τους στις κωμοπόλεις, συρρικνώθηκαν και αυτά που λειτουργούσαν στην Κομοτηνή, εξαφανίστηκαν στο διάβα του χρόνου πολλά άλλα υποκαταστήματα άλλες τράπεζες που υπήρχαν, όπως φυσικά και τα ATM.
Που αυτά είχαν στηθεί ακόμα και σε απόμακρους οικισμούς για να εξυπηρετούν πελάτες. Παρά τις διαμαρτυρίες κατά το παρελθόν, πολιτικών, αυτοδιοικητικών, φορέων και επαγγελματιών, για να πάρουν ουσιαστικά κάποιες παρατάσεις στη λειτουργία τους.
Το μεγάλο ερώτημα όμως παραμένει. Προέχουν μόνο τα τραπεζικά κριτήρια και οι οικονομικοί τους προγραμματισμοί, χωρίς να μπορεί να παρεμβαίνει η πολιτεία, που καταχρέωσε τους Έλληνες πολίτες με ένα πολύ μεγάλο κόστος δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση και για τη βιωσιμότητα τους στην εποχή της οικονομικής κρίσης;
Αλλά φαίνεται ότι όλα αυτά ξεχάστηκαν και καλούνται πάλι οι πολίτες να αναλάβουν το κόστος, χωρίς ανταπόδοση. Άρα στο μέλλον θα δούμε κι άλλα λουκέτα, στην Κομοτηνή, που θα αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι το διοικητικό κέντρο όπως είναι η πόλη μας, μάλλον δεν έχει ούτε τραπεζικό, αλλά ούτε επενδυτικό ενδιαφέρον.

Φαίνεται ότι είναι δευτερεύουσα επιλογή για ορισμένες τράπεζες. Θα υπάρξει προφανώς αντίδραση και άλλων φορέων όπως και στο παρελθόν, όπως και όλα θα τελειώσουν με τις καθιερωμένες ερωτήσεις των αντιπολιτευόμενων βουλευτών, για την τιμή των όπλων της αντίδρασης.

Στην προσπάθειά τους να πλήξουν την κυβέρνηση ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν διστάζουν ακόμα να αμφισβητήσουν και τον πρωθυπουργό της χώρας μας, αλλά και εύκολα να πιστέψουν τον πρόεδρο μιας ξένης χώρας, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν, σε ζητήματα που αφορούν τη Θράκη.
Όπως το πάγιο αίτημα της Τουρκίας για την αναγνώριση των ψευτομουφτήδων. Αλλά ακόμα να προσάψουν και ενδοτικότητα στην προσπάθεια προσέγγισης και την επανέναρξη ενός διαλόγου με τη γείτονα χώρα, που επετεύχθη στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ και στη συνάντηση των δυο αρχηγών.
Θεωρώντας ότι η διαπραγμάτευση αυτή θα πλήξει τη χώρα μας. Είναι οι οπαδοί της θεωρίας της μηδενικής ανοχής, της απουσίας διαλόγου, της σκληρής κόντρας, που μας έδειξε βέβαια τα προηγούμενα χρόνια που οδηγεί, αφού φτάσαμε μέχρι και στα πρόθυρα πολέμου.
Θαρρείς και δεν μπορούν να βρεθούν σημεία σύγκλισης έστω και σε ζητήματα χαμηλής πολιτικής, να προχωρήσουν συμφωνίες για τον τουρισμό, για το εμπόριο και τις επενδύσεις .
Έχοντας βέβαια πλήρη επίγνωση του ποιος είναι ο γείτονάς μας, τι διεκδικεί, αλλά και ποιες είναι οι δικές μας κόκκινες γραμμές. Στα ζητήματα διπλωματίας βέβαια, πολλά πράγματα δεν κρεμιούνται στα μανταλάκια.

Αλλά θεωρούμε αδιανόητο να μην υπάρχει εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία του τόπου. Και όχι μόνο βέβαια της Νέας Δημοκρατίας τώρα, αλλά και άλλων οι οποίοι θήτευσαν στην κυβέρνηση. Και να αμφισβητείται ο πατριωτισμός των αντιπάλων, καθαρά από πνεύμα αντιπολιτευτικής τακτικής και ψηφοθηρίας.

Πάντως με τα μετεκλογικά τεκταινόμενα στη Θράκη και τις πρόσφατες παρουσίες κυβερνητικών στελεχών της Τουρκίας, οι οποίοι επικαλούνται επισκέψεις ιδιωτικού τύπου για να παρευρεθούν στα διάφορα μνημόσυνα, όπως του πρώην ψευτομουφτή Ξάνθης προχθές και στις επόμενες ημέρες του Σαδίκ Αχμέτ, δείχνουν σαν να μην πέρασε καμιά ημέρα, ότι δεν έγινε τίποτα και συνεχίζουν απτόητοι.
Γιορτάζουν ακόμα τα λεγόμενα «Σεπτεμβριανά» και της Κομοτηνής, όπως τα βαφτίζουν κάποιοι, τα κατορθώματα των Οθωμανών κατακτητών την περιοχή μας, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι υπάρχει ένας ανοικτός δίαυλος επικοινωνίας και συνεργασίας της ηγεσίας της Τουρκίας, με τους ενταύθα ακραίους.
Οι οποίοι καλούνται ως επισκέπτες στην περιοχή μας, αλλά δεν παύουν να λειτουργούν πολιτικό-διπλωματικά για να επηρεάζουν τα πράγματα στον τόπο μας, ως προστάτες των ομογενών τους, όπως συνηθίζουν να λένε.
Κινούμενοι στα όρια της νομιμοφάνειας και νομιμότητας, της διπλωματικής ανοχής, των πονηρών και βολικών ερμηνειών, της κατάχρησης μιας ιδιωτικής ή μη φιλοξενίας, δοκιμάζοντας τις αντοχές και τις αντιδράσεις της ελληνικής πολιτείας.
Ακόμα είδαμε να γίνεται το αδιαχώρητο στο σώου που διοργανώνει το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής. Μπορεί να υπήρξαν πολύ μεγάλες κόντρες για τις εθνικές εκλογές και την παρεμβατικότητα του προξενείου στα πολιτικά δρώμενα της περιοχής μας, αλλά η αυτοδιοίκηση κατά πολύ μεγάλο βαθμό και οι επικεφαλής, έδωσαν το παρών.
Σε πολλές τέτοιες όμως των περιπτώσεων, τα λάθη και τα άλλοθι παρέμβασης που δίνονται απλόχερα από συμπολίτες μας χριστιανούς και μουσουλμάνους, θα πρέπει να καταλογιστούν και στον τρόπο που λειτουργούν οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί στην περιοχή μας.
Πέραν της ωμής παρεμβατικότητας της προξενικής αυλής και των παρεμβάσεων των Τούρκων επισκεπτών, που τους παρέχεται η ελευθερία να αλωνίζουν στην περιοχή.
Και αυτά φυσικά δεν αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη, με ανούσιες κόντρες και εμπρηστικά δελτία τύπου των κομμάτων που βλέπουμε τελευταία, ούτε με λύσεις τύπου fast track που προτείνουν κυρίως τα μικρά πατριωτικά κόμματα.