Μικροκομοτηναίικα 30-06-2023

Δεν έμαθαν, δεν άκουσαν,  δεν είδαν,  δεν αντιλήφθηκαν,  δεν κατάλαβαν,  χαμπάρι δεν πήραν που λέει ο λαός,  το τι διαμείφθηκε καθόλη την προεκλογική περίοδο των εθνικών εκλογών και για την ανάμειξη της προξενικής αυλής που κατήγγειλε και ο πρωθυπουργός,  στα πολιτικά δρώμενα της χώρας μας;

Τα αναφέραμε και στο προχθεσινό μας σχόλιο θέτοντας μάλιστα πολλά ερωτηματικά. Πόσοι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί από την περιοχή μας και πρωτοκλασάτοι ακόμα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης,  έδωσαν το παρών στην προξενική αυλή,  για να πουν χρόνια πολλά σε ένα ξένο διπλωμάτη;

Για να δικαιολογήσουν το σόου που επιμελημένα ετοιμάζει ο ίδιος; Και τι είδαμε; Να γίνεται  το αδιαχώρητο, αφού δεν έλειψε κανένας. Πλην ελαχίστων,  που όμως φρόντισαν πονηρά και βολικά για να μην εκτεθούν, να στείλουν τους αντ’ αυτού, αντιπεριφερειάρχες και αντιδημάρχους μειονοτικούς.

Γνωρίζουμε ακόμα ότι στο παιχνίδι αυτό συμμετέχουν και μειονοτικοί αυτοδιοικητικοί  που τα έχουν καλά με την προξενική αυλή και πιέζουν τους επικεφαλείς να δηλώσουν  παρών στην προξενική αυλή, για τις δικές  τους εκλογικές …επιτυχίες.

Ποια είναι όμως η ανάγκη που τους οδηγεί εκεί,  πέραν της ψηφοθηρίας και το ότι βάζουν συμμέτοχο στο παιχνίδι και των αυτοδιοικητικών εκλογών την προξενική αυλή; Είναι καθαρά θρησκευτικοί λόγοι να υποθέσουμε,  όπως απαντούν αφελώς;

Τότε ας πουν  χρόνια πολλά στα χωριά στους μουσουλμάνους συμπολίτες μας, αλλά να δώσουν  και τις ευχές τους και στον τοποτηρητή μουφτή,  ο οποίος είναι ο επίσημος θρησκευτικός ηγέτης της μειονότητας. Γιατί το αποφεύγουν;

Άρα είναι όλοι συμμέτοχοι ενός ανίερου παρεμβατικού παιχνιδιού,  καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους. Και δεν αντιλαμβάνονται βέβαια ότι με τη στάση τους αυτή δεν προσφέρουν καλές  υπηρεσίες  στον τόπο μας.

Ώστε να μην κάνουν μετά τους ανήξερους και τους ανίδεους, όταν τους αδειάζει η  προξενική αυλή, ή  αποσύρει   το ενδιαφέρον της από τους ίδιους και  πριμοδοτούν  τους αντιπάλους τους. Γιατί τότε θυμούνται να καταγγέλλουν για παρεμβάσεις.

Ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους οι πολιτικοί μας και οι αυτοδιοικητικοί, γιατί  χθες ο μόνος που χαμογελούσε ήταν ο τούρκος πρόξενος και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Οζγκιούρ Φερχάτ. Που με τη στάση τους τον συμπαραστάθηκαν απλόχερα, για όσα  τον καταγγέλλουν.

Οι εθνικές εκλογές τελείωσαν,  οι αυτοδιοικητικές έρχονται και σύντομα μάλιστα. Και τα επιτελεία των κομμάτων άρχισαν ήδη να ανοίγουν το ζήτημα της επιλογής των υποψηφίων τους για τους ΟΤΑ,  ιδιαίτερα βέβαια στις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους.

Και εξετάζουν τις δυνατότητες συνεργασίας με άλλα κόμματα,  ή με αυτόνομη κάθοδο,  για καταμέτρηση νέων ενδεχομένως  ποσοστών και δυνάμεων, ως ένα τεστ αποδοχής,  ή μη, ως μια μεγάλη δημοσκόπηση της κάλπης,  από τις τοπικές κοινωνίες.

Για τη Νέα Δημοκρατία είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα,  μετά τη μεγάλη νίκη στις πρόσφατες εκλογές. Και προφανώς ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις. Επόμενο είναι ότι  θα δώσει τον αγώνα με δοκιμασμένους και εν ενεργεία  περιφερειάρχες.

Το μεγάλο πρόβλημα υπάρχει όμως σε υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, σε περιοχές όπως και η ΑΜΘ,   που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει,  ή δεν έχουν ορίσει υποψηφίους από τα κεντρικά τους επιτελεία.

Προφανώς το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών και η αναμενόμενη για πολλούς μετά από τρεις ήττες,  παραίτηση του προέδρου Αλέξη Τσίπρα, μάλλον δεν δημιουργούν ένα  τόσο ευνοϊκό κλίμα για να δρομολογήσουν νέες καταστάσεις και συνεργατικά σχήματα,  για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Ξεκάθαρα στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν να διαχειριστούν μετεκλογικά πολύ δύσκολες καταστάσεις, την αρνητική ψυχολογία λόγω της ήττας τους,   τα συνέδρια τους,  τις μεγάλες αποφάσεις που θα πάρουν για αλλαγές και ήδη οι τάσεις άρχισαν να γίνονται εμφανείς ανάμεσα στους συντρόφους στο κόμμα τους.

Ήδη άρχισαν να θέτουν το πρόβλημα της ανάδειξης νέου αρχηγού και να μοιράζονται στα δύο, με τη γνωστή διχογνωμία που επικρατεί στο κόμμα και μεταξύ των στελεχών τους. Νέος ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να υπάρχει,  αναφέρουν διαδικτυακά και πολλοί σύντροφοι από τη Ροδόπη.

Διχογνωμία υπάρχει ακόμα και για τις αυτοδιοικητικές  εκλογές, παρόλο που είναι σε διαδικασία  εξεύρεσης νέου προέδρου στο κόμμα. Θέλουμε αυτόνομη κάθοδο δηλώνουν ορισμένοι, για συνεργασίες μιλούν άλλοι πιο νηφάλιοι, που εκτιμούν τη μικρή δυναμική τους ιδιαίτερα στις περιφέρειες, κυρίως με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Είναι  όμως αυτό εφικτό; Αφού ουσιαστικά δεν μπορούν να πάνε  στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές,  έχοντας ανοιχτά όλα τα μέτωπα,  μέσα σε ένα τέτοιο βαρύ κλίμα,  με τις εσωκομματικές διαμάχες που επικρατούν και με την αλλαγή αρχηγού που αυτός θα αποφασίσει προφανώς.

Γνωρίζουν επίσης  πολύ καλά ότι η παρουσία του κόμματος τους ιδιαίτερα στους ΟΤΑ και πρώτου και δεύτερου βαθμού,  δεν έχει και την καλύτερη εικόνα μέχρι τώρα. Σε αυτές τις εκλογές πάντοτε φέρνουν τα χειρότερα αποτελέσματα ως κόμμα.

Γιατί και αυτό είναι απότοκο των γνωστών εσωκομματικών προβλημάτων που υπάρχουν ακόμα και σε τοπικό επίπεδο και με τις κόντρες που γίνονται και  δημόσια πλέον μεταξύ των συντρόφων.

Θυμήθηκαν τώρα να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αλλά αυτό δεν πρόκειται να γίνει.  Είναι ηλίου φαεινότερο με το μέτωπο που έχουν ανοίξει για τις εθνικές εκλογές τα δύο κόμματα.

Και το αφελές δίλημμα το οποίο βάζουν είναι ότι μία τέτοια συνεργασία θα ανακόψει,  στο να εδραιωθεί παραπάνω στην κοινωνία,  η συντηρητική κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.  Πολύ αργά το θυμήθηκαν. Αφού αυτό το κατάφεραν μόνοι τους.

Οι περιφερειακές εκλογές όμως είναι καθαρά πολιτικές,  αφού όλα τα κόμματα τις έχουν πολιτικοποιήσει  εδώ και χρόνια.  Και εξάλλου οι  άλλοτε «μικροί  κυβερνήτες» που θα είχαν πολλές αρμοδιότητες και πόρους,  είναι υποχρεωμένοι πλέον να διαχειρίζονται μάλλον μικρά ποσά για έργα και δράσεις, η  να μπαίνουν σε κάποια Ευρωπαϊκά προγράμματα.

Αφού το σύνολο των πόρων που κατευθύνονται προς τις περιφέρειες,  έχει συγκεκριμένη εθνική στρατηγική και στόχευση,  όπως τα ΠΕΠ και το ΕΣΠΑ. 

Συνεπώς μία κυβέρνηση θέλει να στηρίζει και να εκλέγει φιλικά προς αυτή πρόσωπα για το ρόλο του περιφερειάρχη και ενίοτε κομματικά στελέχη. Εύλογο είναι αυτό όπως δομήθηκαν τελικά οι περιφέρειες.

Που μέσω των προγραμμάτων τους και των βασικών κατευθύνσεων που υπάρχουν,  αντίστοιχα είναι  και τα έργα των δήμων που εγκρίνουν. Η παραφιλολογία περί ανεξάρτητης  αυτοδιοίκησης δεν είναι του παρόντος για να τη σχολιάσουμε όμως.

Ίσως για την Ελλάδα θέλουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμα,  για να έχουμε ανεξάρτητες και αυτόνομες οικονομικά  περιφέρειες και δήμους, με δικούς τους πόρους. 

Και να μην είναι κατευθυνόμενα όλα τα προγράμματα και οι χρηματοδοτήσεις, αλλά να γίνονται έργα   που να ικανοποιούν και τοπικές ανάγκες και σχεδιασμούς. Αλλά δυστυχώς όλες οι εισπράξεις ακόμα και οι τοπικοί πόροι, κατευθύνονται  στα δημόσια ταμεία, για να αναδιανεμηθούν από τα κεντρικά.