Η γενιά με τα καλύτερα παιδικά βιβλία, αλλά τους λιγότερους αναγνώστες

Ένας από του 25 σταθμούς της όμορφης δράσης "Το παιδικό βιβλίο φτάνει παντού", ήταν και η Κομοτηνή. Έτσι, τις τελευταίες απογευματινές ώρες της Παρασκευής 25 Μαΐου τα Βιβλιοχαρτοπωλεία Βαφειάδης σε συνεργασία με τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του 10ου Δημοτικού Σχολείου Κομοτηνής και τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μαζί με μικρούς και μεγάλους, πραγματοποίησαν ανοιχτή συζήτηση με θέμα "Αν, πόσο και γιατί αλλάζει η ιστορία μέσα από τον αφηγητή", με αφορμή τα βιβλία της Μαρίας Αγγελίδου. 

Μαθητές αλλά και γονείς ανέπτυξαν μία ενδελεχή συζήτηση με την ευγενική συγγραφέα, η οποία κέρδισε το ακροατήριό της, ακόμη κι όσους είχαν πάει στην καφετέρια χωρίς να γνωρίζουν πως επρόκειτο να πραγματοποιηθεί μία τέτοια εκδήλωση. Όλοι τους τελικά συμμετείχαν κι απέδειξαν ότι μαζί με το παιδικό βιβλίο ταξιδεύουν και οι ιστορίες του...

Συγγραφέας: "Είμαστε η γενιά με τα καλύτερα παιδικά βιβλία, αλλά τα παιδιά δεν διαβάζουν"
"Η ιστορία πριν γίνει μάθημα είναι η ζωή μας", θα πει η συγγραφέας φιλοξενούμενη στο ράδιο Χρόνος 87,5fm το πρωί της ίδιας ημέρας μιλώντας για την ιστορία, το ρόλο των συγγραφέων σε αυτή και συνακόλουθα το ρόλο των εντύπων: "Κανείς δεν μπορεί να θυμάται νούμερα ατελείωτα γιατί η ιστορία ως γνώση, ως βίωμα, στηρίζεται στην μνήμη και στην λήθη. Ευτυχώς που δεν θυμόμαστε τα πάντα. Αν τα θυμόμασταν όλα δεν θα μπορούσαμε να αφηγηθούμε την ιστορία. Ξεχνάμε - μερικές φορές δυστυχώς μερικές ευτυχώς - κι αυτό το παιχνίδι, αυτή η ισορροπία αυτή η διελκυστίνδα ανάμεσα στην μνήμη και στην λήθη είναι που κατασταλάζει και μας δίνει το αφήγημα κάθε εποχής".

"Ο αφηγητής παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο", διαπιστώνει σε άλλο σημείο του λόγου της κληθείσα να καταθέσει την άποψή της αναφορικά με το θέμα της συζήτησης "Αν, πόσο και γιατί αλλάζει η ιστορία μέσα από τον αφηγητή". Και συνεχίζει: "Δεν έχουμε υλικό χειροπιαστό στα χέρια μας, έχουμε την αφήγηση, γιατί η ιστορία αφηγείται το παρελθόν. Η φωνή του αφηγητή, η ερμηνεία του αφηγητή, είναι που κανονίζει σχεδόν τα πάντα. Στα βιβλία αυτά ο αφηγητής αλλάζει και έχω βιβλία που επίτηδες αλλάζει ο αφηγητής για να φανεί ότι ανάλογα με τον αφηγητή αλλάζει και το αφήγημα". 

Η συγγραφέας στην συνέντευξή της ανέδειξε ως πρωταρχική την σχέση που αναπτύσσει ο κάθε συγγραφέας με το αναγνωστικό του κοινό, καθώς "η συγγραφή είναι μια δουλειά που σε φέρνει σε θέση να απαντάς σε ερωτήματα πολλές φορές την ημέρα αλλά είναι πολύ ωραία δουλειά. Δεν είναι τόσο πολύ πνευματική δουλειά όπως πιστεύει ο κόσμος, είναι μια συναισθηματική δουλειά, πρέπει να αισθάνεσαι και να σκέπτεσαι". 

Εξέφρασε μάλιστα, σε άλλο σημείο του λόγου της, αναφορικά με το παιδικό βιβλίο με το οποίο ασχολείται κατεξοχήν πως "είμαστε η γενιά που έχει τα καλύτερα παιδικά βιβλία στην ιστορία της ανθρωπότητας", για να συμπεράνει πως "είμαστε και η γενιά που παρακαλάει τα παιδιά να διαβάσουν παιδικά βιβλία, αυτά τα εξαίσια βιβλία αλλά τα παιδιά μας δεν τα διαβάζουν", ενώ τονίζει πως ακόμη και οι συνεργάτες ενός βιβλίου μπορεί να μην το έχουν διαβάσει στις μέρες μας. Παρά την απαξίωσή τους από πολλούς, η συγγραφέας ανέδειξε πως "τα παιδικά βιβλία μου φαίνονται ότι είναι τα σημαντικότερα βιβλία σε μια κοινωνία".