Μικροκομοτηναίικα 05-07-2024

Η επιτυχία σε αυτόν τον τόπο έχει πολλούς πατεράδες, ενώ η αποτυχία είναι πάντοτε ορφανή. Το είδαμε για άλλη μία φορά να συμβαίνει με την εξαγγελία της δημιουργίας του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου στο Νέο Σιδηροχώρι, μία υπόθεση διεκδίκησης τουλάχιστον δύο χρόνων και με τη συνδρομή πολλών.
Αλλά τελικά στα εύσημα που απέστειλε δημόσια ο βουλευτής Ευριπίδης Στυλιανίδης, ξέχασε να κάνει έστω και μία μικρή αναφορά στο δήμο Κομοτηνής. Αυτό έφερε βέβαια την αντίδραση του δημάρχου που άσκησε κριτική προς τον βουλευτή, καταλογίζοντας σκοπιμότητες και αποκλεισμούς.
Ξέχασε το δήμο Κομοτηνής δηλαδή που παραχωρεί το κτίριο, έκανε τις απαραίτητες αποκαταστάσεις και εργασίες, συναίνεσε με αποφάσεις για να δοθεί προς χρήση και θα συνεχίσει να έχει την ευθύνη στην συντήρηση και τη λειτουργία του;
Αλλά θυμήθηκε όμως να επαινέσει μεταξύ όλων και το νέο αντιπεριφερειάρχη Μανώλη Ταπατζά για τη συνάντηση που είχε με την υφυπουργό Ζέτα Μακρή πριν τις ευρωεκλογές; Να υποθέσουμε εδώ ότι οι προκάτοχοι στη διοίκηση της περιφέρειας, δεν έπραξαν τίποτα στον κοινό αγώνα διεκδίκησης της τοπικής κοινωνίας;
Σαφές είναι ότι οι κυβερνητικοί βουλευτές μαθαίνουν πρώτοι τα νέα από τους υπουργούς, αλλά πολιτική δεν γίνεται με ξένα κόλλυβα κι ούτε αναφέροντας όσους συμφέρουν πολιτικά. Εξάλλου στην υπόθεση της διεκδίκησης υπάρχουν και αφανείς «ήρωες», που δεν ζητούν να πάρουν δόξα. Και να θυμίσουμε ότι ήταν ιδέα της Μαίρης Κοσμίδου.
Και μάλιστα ένας εξ’ αυτών συμπολίτης μας το πληροφορήθηκε από την υφυπουργό πριν τις εκλογές, ότι το αίτημα αυτό έγινε αποδεκτό. Ένα μήνα πριν δηλαδή. Και σαφώς τα εύσημα πρέπει να δοθούν και στο γενικό γραμματέα Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας Γιώργο Καλαντζή.
Που αγκάλιασε το αίτημα της τοπικής κοινωνίας και το προώθησε στο υπουργείο για να πάρει την τελική απόφαση ο υπουργός. Τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, αν θέλουν τελικά να καταλαβαινόμαστε σε αυτόν τον τόπο.
Και να δημιουργηθεί μια κουλτούρα κοινής διεκδίκησης, πέραν από κόμματα και χρώματα, για το καλό της περιοχής. Θυμηθήκαμε ακόμα και το τραγούδι «τίνος είναι ρε γυναίκα τα παιδιά» και από την προσπάθεια οικειοποίησης έργων που γίνεται, με τη νέα διαμάχη που προέκυψε χθες για την πατρότητα τους μεταξύ των δύο αντιπεριφερειαρχών, πρώην και νυν. Η συνέχεια στο επόμενο…

Το σήμα των γκρίζων λύκων σχημάτισε και με τα δυο του χέρια τούρκος ποδοσφαιριστής σε διεθνή αγώνα στη Γερμανία, δημιουργώντας διπλωματικό επεισόδιο μεταξύ των δύο χωρών, με την άμεση επέμβαση του υπουργείου Εξωτερικών, που ζήτησε εξηγήσεις για την πολιτικοποίηση μέσω των αθλητικών γεγονότων.
Ο τουρκικός εθνικισμός, οι ακραίες εκδηλώσεις μισαλλοδοξίας μπορεί να βρίσκουν βήμα στην ερντογανική Τουρκία και προβάλλονται μέσω θρησκείας, πολιτισμού και αθλητισμού, για να διατρανώνουν τον τουρκισμό τους, αλλά προφανώς δεν έχουν θέση σε μία δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα όπως η Γερμανία.
Ούτε οι τακτικές ισλαμοποίησης θρησκευτικών χώρων με το σπαθί του Ιμάμη να κραδαίνει στην Αγιά Σοφιά, ούτε με άλλου είδους τέτοια πονηρά κόλπα που σκαρφίζονται για να δίνουν μηνύματα στις δυτικές κυρίως κοινωνίες, μέσω συμβόλων και συμβολισμών.
Εκμεταλλευόμενοι τα πάντα με δήθεν αθώες αναφορές και ένα διαφορετικό αφήγημα, θαρρείς και δεν συμβαίνει τίποτα σοβαρό. Και πέραν βέβαια αυτού του γεγονότος, όλα αυτά τα ζούμε στην περιοχή μας.
Βλέπουμε πάλι να προωθούν μέσω των γνωστών τουρκογιορτών νέα ήθη και έθιμα καθαρά πολιτιστικά στα πρότυπα της Τουρκίας και όχι με το χρώμα των τοπικών γιορτών που γιορτάζονταν επί χρόνια με την κουλτούρα των Πομάκων στα πομακοχώρια.
Το ζήσαμε με την ονομασία «δυτική Θράκη» που προσπάθησαν να περάσουν σε φιλοαθλητικό σωματείο στην Κομοτηνή, δίνοντας την αίσθηση μιας ανύπαρκτης γεωγραφικά για τη χώρα μας περιοχής, παρακλάδι ουσιαστικά μιας επαρχίας της Τουρκίας.
Οργανωμένες μορφές διείσδυσης για να δημιουργήσουν διαχρονικά κάποια τετελεσμένα και σε βάθος χρόνου να γίνονται και αποδεκτά. Εδώ πολλά τέτοια τα ανέχεται η πολιτεία μας, οι Γερμανοί όμως δεν τα αποδέχονται όπως φάνηκε και καλώς πράττουν.

Στα κόμματα που υπάρχει πραγματική ενότητα και σωστή συνεργασία, όταν έρχεται η ώρα της επιλογής νέου αρχηγού οι διεκδικητές το πολύ να είναι δύο ή τρεις. Όταν μαζεύονται περισσότεροι που ξαφνικά ανακάλυψαν τις ηγετικές τους ικανότητες, τότε το κόμμα αυτό μάλλον αντιμετώπιζε ήδη πρόβλημα ενότητας και αποδοχής, με υποβόσκουσες φυγόκεντρες τάσεις και υπονομευτικές διεργασίες.
Οι πολλοί υποψήφιοι στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και άραγε πόσοι άλλοι ακόμα, αμφισβητούν δημόσια πλέον τον Νίκο Ανδρουλάκη και θεωρούν ήδη ότι έκλεισε ο πολιτικός του κύκλος και ότι ήταν να δώσει το έδωσε.
Οι πολλοί υποψήφιοι όμως θα είναι φοβερά δύσκολο να συμβιβαστούν την επομένη των εκλογών και να αποδεχθούν τη βούληση των συντρόφων αν στις κάλπες δεν προστρέξει ένας ικανοποιητικός αριθμός στελεχών και πολιτών ακόμα να ψηφίσει για το νέο αρχηγό.
Ο νέος ηγέτης θα πρέπει να στηρίζεται όχι με κάποιες δεκάδες χιλιάδες ψήφους για να κρατηθεί στη θέση του προέδρου και να μην αμφισβητείται αλλά τουλάχιστον από 250.000 ψηφοφόρους, με βάση τα μεγέθη του κόμματος. Η μικρότερη συμμετοχή θα σημάνει ήδη αποτυχία για το κόμμα και το νέο ηγέτη.
Πάντως το καλό είναι για τα κόμματα αυτά που μπήκαν σε αυτή την προεκλογική περιδίνηση ότι έρχεται το Καλοκαίρι και θα καταλαγιάσουν οι πολιτικοί τόνοι, το Σεπτέμβρη θα γιορτάσουν πανηγυρικά την ίδρυση του κόμματος και έτσι ο προεκλογικός αγώνας δεν θα είναι μεγάλος, με κίνδυνο να συμβούν όλα αυτά που γίνονται στο ΣΥΡΙΖΑ.

Το λάθος βέβαια με τις βεβιασμένες κινήσεις και την λανθασμένη διαδικασία είναι ότι έβαλαν το κάρο μπροστά από το άλογο. Πριν αποφασίσουν δηλαδή ποια ιδεολογική γραμμή θα ακολουθήσουν, να γνωστοποιήσουν προτάσεις και ιδέες και το τι καινούργιο θα φέρει ένας αρχηγός στο κόμμα, για να πάει γρήγορα, ξεφύτρωσαν οι επίδοξοι αρχηγοί.
Βάζοντας σε λάθος δρόμο τα διλήμματα που θα έπρεπε να υπάρχουν και στέλνοντας αρνητικά μηνύματα στους πολίτες που ευελπιστούν να τους στηρίξουν. Συνεπώς απομακρύνονται σταδιακά από ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα που επιθυμούν να φέρουν.
Ο καθένας βέβαια υποψήφιος προσπαθεί να προσδιορίσει τη στάση του και το τι σημαντικό έχει να προσφέρει την επομένη μέρα, διολισθαίνοντας σε υπερβολές. Είμαι έτοιμη να κυβερνήσω δηλώνει υποψήφια, όταν το κόμμα τους βρίσκεται τόσο χαμηλά σε ποσοστά. Μάλλον ονειρεύεται.
Όσο για τον επίμαχο αντικαταστάτη του Νίκου Ανδρουλάκη δήμαρχο Αθηναίων, δηλώνει μετά παρρησίας ότι θα παραμείνει δήμαρχος και θα διατηρεί και την ιδιότητα του προέδρου, γιατί συνδυάζονται αυτά κατά την άποψη του.
Δηλαδή πότε θα βρίσκει χρόνο να διοικεί το κόμμα τρέχοντας παντού και με αυξημένες ευθύνης για τόσο σημαντική θέση και πως θα μπορεί να ανταποκρίνεται σωστά στον δημαρχιακό του ρόλο σε ένα τόσο μεγάλο δήμο; Δεν είναι πάρεργα και τα δύο και φυσικά δεν μπορεί να κρατά δυο καρπούζια σε μία μασχάλη.
Όλοι βέβαια εκτιμούν ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν στα κόμματα, ενδεχομένως θα πάμε σε εκλογές σύντομα μαζί με τις προεδρικές, για να δοθεί νέα ισχυρή εντολή, ή να ανανεώσουν υποτίθεται την εμπιστοσύνη τους οι πολίτες στο πολιτικό σύστημα.
Αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέδειξε ότι εξαντλεί την θητεία του όσα προβλήματα κι αν υπάρχουν. Εξάλλου το αποτέλεσμα κάποιων πρόωρων εκλογών, ίσως να το φοβούνται όλοι, όπως έχει διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση.