Μικροκομοτηναίικα 09-07-2024

Σαφώς κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι έγινε σημαντική δουλειά για τον καθαρισμό της παραλίας του Ιμέρου μετά από πολλά χρόνια επιτέλους. Που θα λειτουργεί πιο οργανωμένα με ομπρέλες για τους λουόμενους, νερό, ντουζιέρες και τουαλέτες.
Μια πολυσύχναστη παραλία στο παρελθόν, που τα δασάκια γέμιζαν από παραθεριστές και τροχόσπιτα. Και κατά μήκος της ακτογραμμής είχε εκατοντάδες αυτοσχέδια σπιτάκια, ταβερνάκια, μικροπωλητές, ανοιχτό το τουριστικό περίπτερο, την οποία προτιμούσαν όλοι οι κάτοικοι της γύρω περιοχής και Κομοτηναίοι. Αφέθηκε στην τύχη της όμως.
Και η προχθεσινή συναυλία που πραγματοποιήθηκε με την συνδρομή της αντιπεριφέρειας, ήταν και αυτό μία καλή αρχή, για να δώσει το στίγμα και της προσπάθειας που έγινε και ότι ξαναζωντανεύει μία παραλία.
Αλλά πέραν όλων αυτών σαφώς θα πρέπει να δούμε και τη γενικότερη εικόνα. Φυσικά δεν είχε τον κόσμο που περίμεναν και είχαν επενδύσει για αυτό. Μειονέκτημα ακόμα, παρόλο που είναι η αρχή και ας ελπίσουμε να είναι πιο οργανωτικοί την επόμενη φορά και τα σβηστά φώτα του δρόμου, παράλληλα με την ακτογραμμή.
Δεν ήταν και η καλύτερη εικόνα το απόλυτο σκοτάδι που δεν έδινε τη δυνατότητα στους εκατοντάδες επισκέπτες να δουν και τι σημαντική δουλειά έγινε. Μπήκαν κιγκλιδώματα τα οποία ξεχώριζαν επισήμους και ορχήστρα με τους θεατές, αν και όπως πληροφορηθήκαμε ήταν μετά από απαίτηση των καλλιτεχνών.
Φυσικά ανάπτυξη σε ένα τόπο δεν γίνεται με μια συναυλία μόνο, αν δεν υπάρχει και καλό οδικό δίκτυο. Από τη γέφυρα του Λίσσου ακόμα το οδόστρωμα είναι χάλια σε πολλά σημεία, όπως και μέσα στην Ξυλαγανή, αλλά συνεχίζει μέχρι την παραλία Ιμέρου.
Και στο κακό αυτό οδόστρωμα η έλλειψη διαγραμμίσεων είναι αισθητή. Ατέλειες βέβαια που καταλογίζονται σε προηγούμενες διοικήσεις, αλλά ελπίζουμε στη νέα προγραμματική περίοδο της περιφέρειας και στο σχεδιασμό του δήμου, να φτιαχτούν πολλά από αυτά.

Βέβαια στη μεγαλύτερη εικόνα δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε ότι όλες αυτές οι εκτάσεις δυστυχώς ανήκουν στην ΕΤΑΔ, όπως και το παραλιακό αυτό μέτωπο των 4.300 στρεμμάτων, που ενώ έχει προκηρυχθεί για αξιοποίηση δεν βρέθηκε κανένας επενδυτής που να ενδιαφέρεται. Κι ούτε θα βρεθεί ποτέ,
Γιατί ξαφνικά ένας τόπος δεν μπορεί να αποκτήσει μεγάλη κίνηση και ζωή, αν δεν υπάρχει και η τάση των πολιτών να το στηρίξουν και φυσικά και τα ανάλογα πληθυσμιακά χαρακτηριστικά στην περιοχή μας, ώστε να κρατηθεί μία τόσο μεγάλη επένδυση.
Ίσως θα έπρεπε να χωριστεί σε μικρότερα τεμάχια στην επόμενη δημοπρασία, για να είναι επενδυτές κι οι ντόπιοι επιχειρηματίες, είτε σε μικρά ενοικιαζόμενα ξύλινα δωμάτια που να ταιριάζουν με το περιβάλλον, για να μπορούν να παραθερίζουν πολλοί με μικρό τίμημα. Γιατί αυτό γίνονταν στο παρελθόν.
Ακόμα και κάποιες επιχειρήσεις εστίασης και διασκέδασης όπως είναι και τα μπαράκια στο Φανάρι, για να αποκτήσει ζωή αυτός ο τόπος. Και κάποια επένδυση που θα έχει αναφορά και στα παιδιά και το παιχνίδι με τη θάλασσα και όχι μόνο.
Το μεγάλο όμως πρόβλημα της περιοχής είναι τα φύκια, που μπορεί να καθαρίστηκαν τώρα με τον καλύτερο τρόπο, αλλά σε λίγο δυστυχώς πάλι θα μας επισκεφτούν, αφού η θέση του λιμανιού και της παραλίας του Ιμέρου, τα φέρνουν από τα ανοιχτά.
Φροντίζουν βέβαια να τα νεκρώσουν πρώτα οι μηχανότρατες που οργώνουν το βυθό και αυτό το φαινόμενο δεν πρόκειται να σταματήσει. Για αυτό πολλές φορές ζήσαμε και το κλείσιμο του λιμανιού για τα ψαροκάικα, που είναι σε εντελώς ακατάλληλη θέση. Παρόλα αυτά έγινε μία προσπάθεια και μία αρχή. Και μακάρι να συνεχιστεί.

Οι εκλογές πάντοτε εγκυμονούν εκπλήξεις και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αυτό απέδειξαν οι Γάλλοι που προσέτρεξαν μαζικά στις κάλπες της δεύτερης Κυριακής, υπό το φόβο της ανόδου της ακροδεξιάς και έφεραν τρίτο στη σειρά το κόμμα της Μαρί Λεπέν. Αν και βέβαια είναι πρώτο σε ψήφους, αλλά η κατάταξη οφείλεται στο εκλογικό τους σύστημα.
Με πρώτη την ενωμένη αριστερά του Μελανσόν και δεύτερο των Εμανουέλ Μακρόν. Και φυσικά στα δύσκολα πάντοτε προτεραιότητα έχει η σύμπραξη δυνάμεων για να αποτραπούν τα χειρότερα κι είναι μονόδρομος πλέον οι ευρύτερες συνεργασίας.
Αυτό τουλάχιστον απαιτούν οι πολίτες με το μήνυμα που έστειλαν ξεκάθαρα στις κάλπες, παρά τις μεγάλες διαφορές που έχουν τα δύο κόμματα και με το δεδομένο νομοθετικά ότι ο πρόεδρος ορίζει πρωθυπουργό από το πρώτο κόμμα.
Φαίνεται ότι υπάρχει η βούληση να το πράξουν στη δημοκρατική Γαλλία, παρά την απόφαση Μακρόν να διατηρήσει προσωρινά τη θητεία του νυν πρωθυπουργού που προέρχεται από το κόμμα του.
Γιατί πολλά θα κριθούν μελλοντικά και στις προεδρικές εκλογές του 2027, οπότε στοίχημα της νέας κυβέρνησης θα είναι να μη διαψεύσει τις προσδοκίες των ψηφοφόρων, να αλλάξει την πολιτική του καλού παιδιού στην ΕΕ, να λύσει προβλήματα της καθημερινότητας, με αποφάσεις που θα κινούνται προς την κατεύθυνση της κοινωνικής συνοχής και της ανόδου του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.
Ειδάλλως ο εφιάλτης της ακροδεξιάς θα επανέλθει και πολύ σύντομα μάλιστα, αν συνεχίσουν στα ίδια βήματα της γνωστής αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής, στο συνταξιοδοτικό και το μεταναστευτικό και στο πνεύμα της άβουλης Ευρώπης που σύρεται στο άρμα των ΗΠΑ για τη γεωστρατηγική της πολιτική και τα διπλωματικά της συμφέροντα.

Για τους δικούς τους λόγους αναφέρονται στη νίκη των αριστερών δυνάμεων στη Γαλλία τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, ιδιαίτερα ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αλλά στην πολιτική δεν γίνονται θαύματα, αν δεν κτίζεις μεθοδικά και δεν προσθέτεις δυνάμεις.
Και τα δύο κόμματα δείχνουν ότι απέχουν πολύ μακράν από τον φέρουν καλύτερα αποτελέσματα στη δίνη των εσωκομματικών του συγκρούσεων και της εσωστρέφειας που τους διακατέχει μετά τις ευρωεκλογές.
Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ψάχνει να βρει νέο αρχηγό και να απογειωθεί σε ποσοστά με τα όσα συμβαίνουν στο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, αλλά ξεχνούν προφανώς οι σύντροφοι ότι οι μάχες δεν κρίνονται μόνο από την αλλαγή των προσώπων.
Και φυσικά αντιμετωπίζουν σχεδόν τα ίδια προβλήματα με το ΣΥΡΙΖΑ, με την κρίση της πολιτικής τους ταυτότητας, αλλά και της δημιουργίας ενός νέου αφηγήματος, που θα εκφράσουν το κάτι διαφορετικό και θα πολιτογραφηθούν ως εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.
Την ώρα βέβαια που και η ΝΔ καλείται να αντιμετωπίσει τα δικά της προβλήματα με την κρίση που προέκυψε στα εσωκομματικά της και με την απώλεια ενός εκατομμυρίου ψηφοφόρων στις ευρωεκλογές.
Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά τη θυελλώδη βέβαια συνεδρίαση της ΚΕ φαίνεται ότι βαδίζει ολοταχώς προς μία νέα διάσπαση με τη διαμάχη και το μέτωπο που άνοιξε ο Στέφανος Κασσελάκης με τον Αλέξη Τσίπρα. Τον αμφισβητούν ευθέως προς το παρόν αλλά δεν αποχωρούν, μέχρι το συνέδριο του Οκτώβρη.
Λειτουργώντας αυτοκαταστροφικά οι σύντροφοι στα δύο κόμματα, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, απέχουν πολύ από το να παρομοιάσουν οι ηγέτες τον εαυτό τους με τον Μελανσόν και την ενωμένη αριστερά στη Γαλλία. Και για να το πετύχουν πρέπει να κινούνται φυσικά προς την κατεύθυνση των συνεργασιών και όχι της αυτοδιάλυσης.