Μικροκομοτηναίικα 10-05-2024

Το συνηθίζουν οι γείτονες λίγο πριν από κάθε επίσημη συνάντηση, όπως η αναμενόμενη με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και τον πρόεδρο της Τουρκίας, να προβαίνουν σε πλήθος ενεργειών και δηλώσεων, που δυναμιτίζουν το καλό κλίμα.
Για να μας αποδείξουν ότι δεν αλλάζουν τίποτα στην πολιτική και στις διεκδικήσεις τους, επιδιώκοντας να χαλάσουν το καλό κλίμα της φιλίας και της συνεργασίας που προσπαθεί να οικοδομηθεί εδώ και αρκετούς μήνες ανάμεσα στις δύο χώρες.
Και η λειτουργία της μονής της Χώρας με τη μετατροπή της σε τέμενος, σαφώς είναι πρόκληση και στη διεθνή κοινότητα για έναν ναό και μουσείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco. Που ανήκει στην ανθρωπότητα και όχι σε μία συγκεκριμένη χώρα.
Και τα μνημεία αυτά θα πρέπει να τα σέβονται οι λαοί και οι ηγεσίες τους. Αφού όμως πρόσφατα μετέτρεψε την Αγιά Σοφιά σε τζαμί, επόμενο ήταν ότι δεν θα μείνει χριστιανικός ναός στη Τουρκία, που να μην μετατραπεί παρόμοια και να δοθεί σε χρήση ως ισλαμικός.
Τεστάρουν τις αντιδράσεις μας μάλλον. Και μπορεί βέβαια να βγήκαν οι ανακοινώσεις διαμαρτυρίας από το ελληνικό ΥΠΕΞ, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από τον Έλληνα πρωθυπουργό, αλλά δεν άλλαξαν τίποτα στη συμπεριφορά τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε βέβαια ότι είναι ένα από τα θέματα τα οποία θα θέσει μετ’ επιτάσεως στη συνάντησή του την προσεχή Δευτέρα με τον Ταγήπ Ερντογάν, αλλά όλα αυτά δεν παύουν να είναι κάποιες χλιαρές αντιδράσεις, απέναντι στις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, που δεν σταματούν μόνο σε αυτό το επίπεδο.
Αφού πρόσφατα δέσμευσαν το κεντρικό Αιγαίο για τις ναυτικές τους ασκήσεις. Και ούτε σταμάτησε η επιθετική τους ρητορική, από την προηγούμενη συνάντησή τους. Κάθε τόσο τορπιλίζουν το καλό κλίμα.
Αλλάζει τελικά κάτι σε αυτή τη χώρα με το κλίμα οικοδόμησης καλών σχέσεων και γειτονίας που συνήθως γίνεται για δευτερεύοντα ζητήματα, ή παραμένουν και επαυξάνονται οι διαφορές που εγείρει συνεχώς η Άγκυρα;
Ο διάλογος είναι σαφώς απαραίτητος και θα πρέπει να συνεχίζεται, αλλά οι αντιδράσεις σε τέτοιου τύπου προκλητικές και επιθετικές ενέργειες, θα πρέπει να είναι άμεσες, που να δίνουν και ένα σαφές μήνυμα.
Ότι δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τίποτα από όλα αυτά όσο κι αν επιδιώκει η Τουρκία να δείξει το καλό της πρόσωπο για να πετύχει αυτά που θέλει, στις συμφωνίες της με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, μέσω των σχέσεων με τη χώρα μας.

Τα όμορφα τα θετικά και τα ωφέλιμα αναφορικά με τα εργασιακά θέματα αφέθηκαν να λειτουργήσουν πριν τις ευρωεκλογές, με τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, τις συντάξεις, τις τριετίες, αλλά τα δύσκολα έπονται.
Ενώ αποφάσισαν και υποτίθεται έπρεπε να εφαρμοστεί από τις αρχές της χρονιάς το νέο θεσμικό πλαίσιο που φέρνει ανατροπές στην εργασία, καταργώντας το πενθήμερο και επιβάλλοντας εξαήμερο για πολλούς κλάδους εργαζομένων, το μετέθεσαν από την 1η Ιουλίου.
Έρχεται ουσιαστικά από την πίσω πόρτα η εξαήμερη εργασία όχι βέβαια για όλους τους κλάδους αρχικά, αλλά για αυτούς που έχουν εναλλασσόμενες βάρδιες σε εργοστάσια και εργαζόμενους που απασχολούνται σε πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία σε μεσαίες επιχειρήσεις.
Το κλειδί για την διεύρυνση του μέτρου είναι ότι η συναίνεση πάει περίπατο και θα μπορεί να εφαρμοστεί μόνο με απόφαση του εργοδότη, αφού θεωρείται διευθυντικό δικαίωμα. Αν δικαιολογείται από τη φύση της επιχείρησης βέβαια η ανάγκη, λόγω του φόρτου εργασίας.
Χιλιάδες εργαζόμενοι θα υποχρεωθούν να εργαστούν και την έκτη μέρα. Και για να χρυσώσουν βέβαια το χάπι γυρίζοντας αρκετά χρόνια πίσω στο παρελθόν, δίνουν τη δυνατότητα επιπρόσθετης αμοιβής στο 40%, από το 30% που υπήρχε.
Αλλαγές έρχονται και για επιχειρήσεις που θέλουν να απασχολούν το προσωπικό την ημέρα της Κυριακής και στις αργίες, όπου εκεί η επιπλέον προσαύξηση πέραν του ημερομισθίου, ανέρχεται στο 115%, δηλαδή το νέο 40% και το προβλεπόμενο 75%.

Ο νέος αυτός νόμος ετοιμάστηκε επί υπουργίας του Άδωνη Γεωργιάδη, τροποποιήθηκε και θα εφαρμοστεί με τον νυν υπουργό Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη, παγιώνοντας αντιλήψεις του παρελθόντος, για τη δήθεν εύρυθμη λειτουργία αρκετών επιχειρήσεων.
Με προσαυξήσεις βέβαια, αλλά στους ήδη υπάρχοντες χαμηλούς μισθούς. Αφού τις αυξήσεις τις καθορίζει το κράτος πλέον, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα και το δικαίωμα να καθορίζονται μέσω των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων, εργοδοτών και εργαζομένων.
Ο εργασιακός μεσαίωνας εν ολίγοις διευρύνεται, η προσωπική ζωή και ο ελεύθερος χρόνος συρρικνώνονται, τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων θα αυξάνονται, δίνοντας την αίσθηση ότι το κράτος μεσολαβεί για να διαφυλάττει τα συμφέροντα τους, διευκολύνοντας τους, εις βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Και προφανώς το εξοντωτικό εξαήμερο που θέλουν να αναβιώσουν από το παρελθόν, υποβαθμίζει την προσωπική ζωή και τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων και λειτουργεί εις βάρος των οικογενειών, που υποτίθεται θέλουν να στηρίξουν για το δημογραφικό.
Όταν μάλιστα στον αντίποδα πολλές χώρες της ΕΕ ακόμα και η Γερμανία, συζητούν το πως θα μειώσουν σε τέσσερις τις ημέρες εργασίες, κρατώντας τις ίδιες αποδοχές για τους εργαζομένους, αυξάνοντας την απόδοση, το εξαήμερο καθίσταται ουσιαστικά ένα αναχρονιστικού τύπου μέτρο, που θέλει να εφαρμόσει η χώρα μας.

Μας το επισημαίνουν πολλοί επιχειρηματίες και μάλλον έχουν δίκιο, το υποτονικό κλίμα που υπήρχε στην αγορά μας στις γιορτές του Πάσχα, των εκδηλώσεων των Ελευθερίων που ξεκίνησαν. Αλλά ακόμα το κλίμα αυτό αποτυπώνεται και στην προεκλογική περίοδο ενόψει των ευρωεκλογών.
Ελάχιστοι ενδιαφέρεται για τον αγώνα επικράτησης και εκλογής των υποψηφίων και των κομμάτων τους, παρόλη την υπερδραστηριότητα των επισκέψεων που βλέπουμε στην περιοχή μας.
Πάντως δεκάδες είναι οι εκδηλώσεις και γιορτές που πραγματοποιούνται σε μειονοτικούς οικισμούς, διαγωνισμοί ανάγνωσης κορανίου των ψευτομουφτήδων, για να παρευρίσκονται οι εκλεκτοί και υποψήφιοι ευρωβουλευτές του μειονοτικού κόμματος και να περνούν τη δική τους πολιτική στήριξης.
Σαφώς το υποτονικό αυτό κλίμα στη αγορά βέβαια, δεν προοιωνίζει και κάτι καλό σε πολλά επίπεδα. Όπως μας επισημαίνουν και οι επιχειρηματίες, που ήδη άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι τα δύσκολα έρχονται.
Με το μεγαλύτερο κόστος που καλούνται να πληρώσουν, τόσο από τις αυξήσεις των μισθών αλλά και των μη μισθολογικών εισφορών που έπονται, την επιβολή της τεκμαρτής φορολόγησης, σε μία περίοδο που δύσκολα κινούνται τα πράγματα από την οικονομική δυσπραγία κυρίως των πολιτών και τη μεγάλη ακρίβεια.