Μικροκομοτηναίικα 11-12-2024

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έρευνα που πραγματοποίησε το Εργαστήριο Εγκληματολογικών Επιστημών της Νομικής του ΔΠΘ, για την κακοποίηση των παραγωγικών ζώων και τις επιπτώσεις που υπάρχουν στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.
Ευρήματα που προέκυψαν από τη συγκεκριμένη έρευνα και θα έπρεπε να προβληματίσουν πολλούς, αφού οι 9 στους 10 σε πανελλαδικό επίπεδο θεωρούν ότι τα παραγωγικά ζώα εκτροφής κακοποιούνται στις μονάδες τους.
Τους χορηγούνται πολλές χημικές ουσίες για να αυξάνουν την παραγωγή, υπάρχει περιορισμός της ελεύθερης κίνησης και η διατροφή των ζώων επηρεάζει άμεσα και την υγεία των ανθρώπων σε μία εντατική κτηνοτροφία.
Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για να προστατευτούν από τις ασθένειες και να αυξήσουν την παραγωγή τους, τα ζώα εκτροφής παίρνουν αντιβιοτικά, τους χορηγούνται ορμόνες, αλλά και φυτοφάρμακα μέσω της τροφικής αλυσίδας. Και όλα αυτά φυσικά μεταφέρονται στον άνθρωπο και στην κατανάλωση.
Ακόμα και όταν ρωτήσαμε τον προϊστάμενο της κτηνιατρικής υπηρεσίας της περιφέρειας ΑΜΘ αν υπάρχει εμβόλιο για τον ιό της ευλογιάς για να γλιτώσουν από την καταστροφή πολλές μονάδες αιγοπροβάτων, η απάντηση που πήραμε ήταν ότι δεν πρέπει με τίποτα να υποβαθμιστεί η ποιότητα της κτηνοτροφίας στον τόπο μας.
Και καλώς πράττουν βέβαια, γιατί προφανώς τα εμβόλια αυτά θα έχουν τέτοιες ουσίες που θα καθιστούν δεύτερης κατηγορίας το κτηνοτροφικό κεφάλαιο της περιοχής μας. Αλλά αυτό όμως δεν σημαίνει ότι άλλες χώρες εκτός ΕΕ δεν το πράττουν.
Οι διαπιστώσεις αυτές όμως εν κατακλείδι θα πρέπει να εγείρουν αντίστοιχο προβληματισμό και να δει σοβαρά το θέμα αυτό η ελληνική πολιτεία, η οποία ενδιαφέρεται για τη δημόσια υγεία. Συνεπώς θα πρέπει τηρούνται μέτρα και κανόνες, να γίνονται έλεγχοι που να τη διασφαλίζουν.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πριν από μία βδομάδα από την Εθελοντική Οργάνωση των Φαρμακοποιών του Κόσμου στο αμφιθέατρο της Παλιάς Βουλής και αφορούσε τα φαρμακευτικά απόβλητα και την απειλή για το περιβάλλον και την υγεία μας.
Όπου ομιλητής ήταν ο Β αντιπρόεδρος του ΠΦΣ και πρώην πρόεδρος του συλλόγου Ροδόπης ο Αλέξανδρος Τσαπέκος. Εκεί επισημάνθηκε μετ’ επιτάσεως ότι θα πρέπει να ενεργοποιηθεί η πολιτεία, η τοπική αυτοδιοίκηση, οι υγειονομικές κοινότητες και οι πολίτες για τα φαρμακευτικά απόβλητα.
Και όχι μόνο για τα ληγμένα οικιακά φάρμακα, αλλά τα φυτοφάρμακα, τα κτηνιατρικά φάρμακα και τα βιομηχανικά απόβλητα, ώστε να μην καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα και να μην ξαναγυρνάνε στο πιάτο μας και στο νερό που πίνουμε.
Ο Αλέξανδρος Τσαπέκος επιλέχθηκε ως ομιλητής γιατί ξεκίνησε την πιλοτική προσπάθεια επί θητείας του στην Ροδόπη και για πρώτη φορά, με τη συλλογή των ληγμένων φαρμάκων για να μην καταλήγουν στο σκουπιδότοπο.
Αλλά και για τον αγώνα που έδωσαν για να συνειδητοποιηθεί και η ελληνική πολιτεία να νομοθετήσει για τη διαδικασία και τα ασφαλή πρωτόκολλα καταστροφής για όλα αυτά τα φάρμακα.
Αλλά συνάντησαν μεγάλα εμπόδια, αφού δεν υπήρχε επαρκής νομοθεσία ενώ υπάρχει όμως η ευρωπαϊκή όμως την οποία δεν εφαρμόζουν. Και μέχρι να βγάλουν άκρη πέρασαν μήνες με τα ληγμένα φάρμακα να είναι στοιβαγμένα σε αποθήκες στην Κομοτηνή.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα φυτοφάρμακα, αφού βλέπουμε σε όλα τα χωριά μας στους γνωστούς κλωβούς με ανοιχτές συσκευασίες να χύνονται στο έδαφος. Και προφανώς όλα αυτά καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα του τόπου μας.
Μεγάλο το πρόβλημα και ενδεχομένως μελλοντικά να πάρει και μεγαλύτερες διαστάσεις, αν δεν σκύψει η ελληνική πολιτεία να το λύσει με επαρκή νομοθεσία, να επιβάλει μέτρα και κανόνες στη χρήση και την καταστροφή όλων αυτών των ουσιών. Για να μη μεταφέρονται στη διατροφική αλυσίδα, αλλά ούτε να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα και το περιβάλλον.

Με βολικές συγκρίσεις για τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά που ήταν χαμηλές και με νούμερα και αριθμούς που δεν ανάγονται στην πραγματική τους βάση για το όφελος υποτίθεται τον καταναλωτών, προσπαθεί η κυβέρνηση να περάσει ως επιδοματική πολιτική, τα ψίχουλα που δίνει για την ενέργεια.
Μόνο για τους οικιακούς καταναλωτές βέβαια, εξαιρουμένων των επαγγελματιών, που θα πληρώσουν ένα δυσβάσταχτο κόστος. Τι είναι όμως το 1,5 λεπτό ανά κιλοβατώρα, για καταναλώσεις ανά μήνα έως 500 κιλοβατώρες που αφορά τους οικιακούς καταναλωτές;
Και γιατί το βαφτίζει δήθεν ως επιδότηση η κυβέρνηση, ενώ προκαλεί κυριολεκτικά μειδίαμα στα χείλη των περισσοτέρων καταναλωτών; Ενώ θα πληρώσει κάποιος μηνιαίο λογαριασμό της τάξης των 140 με 170€, θα ανακουφιστεί με τα 7,5€ που θα πάρει ως επιδότηση;
Και θα ανακουφιστεί όλη η Ελλάδα με το δυσθεώρητο υποτίθεται ποσό που θα ξοδέψει η κυβέρνηση και ανέρχεται συνολικά στα 20,5 εκατομμύρια ευρώ; Ενώ η τιμή της κιλοβατώρας ξεπερνά τα 15 λεπτά κι έχει μείνει καθηλωμένη σε αυτές τις τιμές; Προφανώς είναι η απόλυτη κοροϊδία.
Και φυσικά από τη στιγμή που δεν βρέθηκε λύση για να επιδοτηθούν και οι μεγάλες καταναλώσεις των επιχειρηματιών, αυτοί θα αναγκαστούν να πληρώνουν και διπλάσιο κόστος από την τιμή των οικιακών καταναλωτών.

Μια τέτοια πολιτική συνεπώς μόνο επιδοματική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Και τελικά το ενεργειακό κόστος φέρνει πολλαπλά προβλήματα στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, στα χρέη των επιχειρήσεων, αλλά ακόμα και των δήμων.
Και μπορεί να φανταστεί κανείς τι θα γίνει αν κάνει πράξη τελικά η Ρωσία και ο κολοσσός του φυσικού αερίου gasbrom τις προειδοποιήσεις τους προς την Ευρώπη, ότι ενδεχομένως κάποια στιγμή θα κλείσουν τις βάνες του φυσικού αερίου;
Τότε θα εκτοξευτούν οι τιμές στα ύψη στις χώρες της Ευρώπης και στη χώρα μας φυσικά, αφού στο χρηματιστήριο της ενέργειας που έχουμε ενταχθεί η τιμή της κιλοβατώρας στην ηλεκτρική ενέργεια γίνεται κυριολεκτικά λάστιχο.
Από τους αεριτζήδες κυρίως και αετονύχηδες της αγοράς δήθεν επενδυτές, που θα έφερναν υποτίθεται εξορθολογισμό των τιμών υπέρ των καταναλωτών. Αλλά εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι ήταν μία λάθος επιλογή και τακτική και της ΕΕ και της κυβέρνησης.
Οι μόνοι ευνοημένοι είναι οι λαοί και της Ευρώπης που δεν αποδέχθηκαν αυτό το σύστημα τιμολόγησης, όπως λόγου χάριν η Ισπανία, που εκεί οι τιμές κυμαίνονται σε χαμηλότερα επίπεδα.
Τελικά οι συνταγές στην πολιτική της κυβέρνησης για το ενεργειακό κόστος, την επιδοματική πολιτική, αλλά και τη μεγάλη ακρίβεια ακόμα που επικρατεί στα προϊόντα κατανάλωσης, αποδείχτηκαν εκ των πραγμάτων ότι είναι εντελώς λανθασμένες.