Μικροκομοτηναίικα 13-06-2024

Αξίζει βέβαια να σχολιάσουμε ακόμα ότι κατά μεγάλο ποσοστό η αποχή των πολιτών στις ευρωεκλογές σχετίζεται με το αυξημένο ρεύμα απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών όπως ασκείται στη χώρα μας, αλλά και στην Ευρώπη.
Και αυτό θα πρέπει να γεννήσει εύλογα μεγάλο προβληματισμό κυρίως στα υπάρχοντα κόμματα εξουσίας που έχουν υποστεί ήττες, γιατί βλέπουμε να δημιουργούνται κάποια κενά στην πολιτική.
Τα κενά αυτά σαφώς αν δεν μπορέσουν να τα καλύψουν οι ίδιοι με τις μεγάλες διορθωτικές κινήσεις που θα κάνουν, για να μπορούν να εκφράζονται οι πολίτες μέσω των κομμάτων τους, επόμενο είναι να καλυφθούν από κάποιους άλλους.
Ίσως για αυτό υπάρχει μεγάλος κατακερματισμός των κομμάτων και των κινήσεων, που ευελπιστούν και αυτοί να πάρουν ένα μεγάλο μερίδιο από τους αναποφάσιστους και τους απέχοντες. Οι μόνοι κερδισμένοι φυσικά οι εκπρόσωποι των λεγόμενων πατριωτικών κομμάτων.
Που δεν είναι βέβαια μια εναλλακτική λύση και πρόταση και αποδείχτηκε ότι πιάνουν ..ταβάνι, ακόμα και με τις ευνοϊκές συγκυρίες, αφού δεν έχουν να αντιπαλέψουν με τους ψηφοφόρους της «Χρυσής Αυγής» και με τους «Σπαρτιάτες» που έμειναν εκτός παιχνιδιού.
Πάντως σε απόλυτους αριθμούς πέραν των αυξημένων ποσοστών δεν υπήρχε και καμιά μεγάλη αύξηση. Το περίεργο είναι ότι την ώρα που ψάχνει η ΝΔ αν θα στραφεί στο κέντρο ή τη δεξιά, οι δημοσκόποι αποδεικνύουν ότι πολλοί ψηφοφόροι το κέντρου ψήφισαν «πατριωτικά» κόμματα.
Έντονος όμως είναι και ο προβληματισμός των πολιτών, όταν βλέπουν τα κόμματα εξουσίας, με βάση τις πρώτες δηλώσεις των αρχηγών τους, να επιλέγουν να κρύψουν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί, να αφήσουν στην άκρη την εσωστρέφεια και να αποφεύγουν τις αλλαγές. Δυστυχώς δεν διαβάζουν σωστά τα μηνύματα.

Είναι πλέον εμφανές ότι το πολιτικό μας σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση και αναζητά τη νέα του ταυτότητα στα κόμματα εξουσίας. Το 41% τελείωσε ανέφερε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του, που προφανώς κατάλαβε ότι αρχίζουν τα δύσκολα στο μονοπολικό σύστημα εξουσίας που άντεξε.
Αλλά το ζήτημα είναι και τι μπορεί να κάνει πέραν ενός δομικού ανασχηματισμού, που συνήθως ανακυκλώνονται από τα υπάρχοντα, τα ίδια πρόσωπα που διαθέτει η παράταξη.
Και τι διαφορετικό θα πρεσβεύει ένας υπουργός αλλάζοντας υπουργείο, αφού είναι γνωστό ότι δεν κάνουν του κεφαλιού τους, αλλά ασκούν κυβερνητική πολιτική ως εντολοδόχοι. Με ελάχιστες δυνατότητες παρέκκλισης από την κεντρική γραμμή.
Ακόμα η κεντροαριστερά και η σοσιαλδημοκρατία φαίνονται αδύναμες και άτολμες για μεγάλες αλλαγές και ευρύτερες συνεργασίες, δείχνοντας ότι θα προσπαθήσουν να περισώσουν τα μαγαζάκια τους, όσο μικρά κι αν είναι αυτά.
Γιατί αισθάνονται ότι πρεσβεύουν το νέο και το διαφορετικό, αγνοώντας φυσικά παντελώς τη βούληση και τα μηνύματα των πολιτών που έστειλαν στην κάλπη, όχι μόνο των πρόσφατων ευρωεκλογών, αλλά και στις εθνικές εκλογές.
Πληρώνουν όλοι το τίμημα των λανθασμένων πολιτικών και οικονομικών επιλογών τους, των επώδυνων μνημονίων που εφάρμοσαν τα κόμματα τους, την μέγγενη των μεγάλων χρεών της χώρας και το βραχνά της δύσκολης καθημερινότητας των πολιτών.
Έχοντες παντελή αδυναμία να μετασχηματίσουν αυτή τη χώρα, να βγει από το τέλμα της αβεβαιότητας και την έλλειψη προοπτικής για ένα καλύτερο μέλλον, επειδή στέκονται γαντζωμένοι στην ιδεολογική τους ένδεια και τη διαχειριστική τους ακόμα ανεπάρκεια .

Έγινε πασιφανές, αν και διδάσκεται βέβαια σε μαθήματα πολιτικής επιστήμης, ότι ο σταυρός προτίμησης των ευρωεκλογών κυρίως στην επικράτεια, αναδεικνύει ως πρώτα πρόσωπα τους αναγνωρίσιμους και δημοφιλείς, καθώς και πρώην πρωτοκλασάτα κομματικά στελέχη.
Υπήρχαν όμως και εκπλήξεις, όπως σχολιάσαμε χθες την περίπτωση της υποψηφίας με την Ελληνική Λύση Γαλάτειας Αλεξανδράκη στον Έβρο, που κατάφερε να εκλεγεί, χωρίς αγώνα και εντελώς άγνωστη.
Μία άλλη όμως κοινή παραδοχή που τη γνωρίζουν οι επικεφαλής παρατάξεων πολλές φορές στις αυτοδιοικητικές, και στις ευρωεκλογές είναι οι σταυροί στην …τύχη, ειδικά όταν στηρίζουν κάποιοι μικρότερα κόμματα και παρατάξεις και δεν γνωρίζουν σχεδόν κανένα από τους υποψηφίους.
Και έτσι μεταξύ αγνώστων προσώπων πάντοτε ευνοούνται οι υποψήφιοι που τα επίθετα τους είναι στα τρία πρώτα γράμματα της αλφαβήτου και βρίσκονται φυσικά πρώτα και στις λίστες.
Συνειρμικά δηλαδή οι λίστες των υποψηφίων λειτουργούν όπως και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αφού βρίσκονται σε περίοπτη πρώτη θέση κι επόμενο είναι να εστιάζει κάποιος στα πρώτα, όταν δεν έχει και κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να κάνει την επιλογή μεταξύ προσώπων που δεν γνωρίζει, ιδιαίτερα στα μικρά κόμματα.
Έτσι μάλλον αποδείχτηκε η κα Αλεξανδράκη τυχερή ως πρώτη στη λίστα, όπως κι άλλοι που το επίθετο τους αρχίζει από άλφα σε άλλες εκλογικές διαδικασίες. Και αυτό βέβαια αποδεικνύει για άλλη μία φορά το πόσο χαλαρά ψήφισαν οι συμπολίτες μας και πόσο αδιάφορα, χωρίς να βάζουν σοβαρά κριτήρια επιλογής και χωρίς να γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα.
Φυσικά δεν γνωρίζουμε τελικά αν θα κρατήσει τη θέση ή όχι, εκτός αν έρθει σε συμφωνία με το κόμμα και το διαπραγματευτεί, αλλά τελικά σε τι υπολείπεται από κάποιους άλλους που έχουν εκλέγει, αλλά δεν έχουν γνώση τι συμβαίνει στην ΕΕ, δεν γνωρίζουν πώς λειτουργεί το ευρωκοινοβούλιο και άγνωστο και τι θα πράξουν τα πέντε χρόνια της θητείας τους;

Άρχισαν όμως τα πρώτα όργανα να παίζουν φάλτσα στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που φαίνεται ότι είναι πιο αδύναμος κρίκος ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ίδιο ντόμινο εξελίξεων θα δούμε προσεχώς και στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όσο κι αν χαίρεται ο Στέφανος Κασσελάκης και ζητά ήδη συνεργασίες σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.
Η αποτυχία είναι εμφανής και στα δύο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης, που δεν κατάφεραν να πάρουν ακόμα, ούτε και τους κεντρώους ψήφους που έχασε η Νέα Δημοκρατία, αφού κατά μεγάλο ποσοστό κατευθύνθηκαν προς τα κόμματα πατριωτικού τύπου.
Αμφισβητούν ήδη τον Νίκο Ανδρουλάκη δημόσια αρκετοί σύντροφοι για τις ηγετικές του ικανότητες μετά την επιστολή του Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου, ενώ κατάφερε να ανεβάσει τα ποσοστά του κόμματος, αλλά έπεσε έξω στις προβλέψεις του και διαψεύστηκε με τους μεγάλους στόχους που έθεσε.
Ποιος όμως από αυτούς που τον αμφισβητεί μπορεί να αποτελέσει το νέο, αφού όλοι είναι μέρος του συστήματος του παλιού ΠΑΣΟΚ; Κι άνθρωποι που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν, γιατί πιστεύουν και εκτιμούν τώρα ότι με την αλλαγή της ηγεσίας θα πάει το κόμμα μπροστά;
Μήπως θα πρέπει να αλλάξουν ουσιαστικά ιδεολογικό πρόσημο, περιεχόμενο και θέσεις και να επανέλθουν στο παλιό πατριωτικό ΠΑΣΟΚ; Αφού όσο προσπαθούν να συμβιβάσουν το αριστερό προφίλ με το κέντρο, είναι καταδικασμένοι να μένουν σε μικρά ποσοστά;
Αν οι πολίτες επικεντρώνονταν μόνο στα θέματα της ακρίβειας και της δύσκολης καθημερινότητας και ήθελαν να δώσουν το μήνυμα δυσαρέσκειας στην κυβέρνηση, τότε θα προτιμούσαν να στηρίξουν ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που αυτά τα θέματα σήκωναν ως αντιπολιτευτική γραμμή.
Συνεπώς οι πολίτες τους έστειλαν μήνυμα ότι δεν τους εμπιστεύονται ότι μπορούν να τα διαχειριστούν καλύτερα. Και η υπερψήφιση των πατριωτικού τύπου κομμάτων, ακόμα και από μία μεγάλη μερίδα κεντρώων ψηφοφόρων, τους δείχνει ξεκάθαρα ποιο δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσουν.
Ειδικά σε θέματα εθνικής ασφάλειας, πατριωτισμού και μετανάστευσης, που είναι και τα κυρίαρχα στην Ευρώπη και όσες κυβερνήσεις τα αγνόησαν έδωσαν τη νίκη στα ακροδεξιά κόμματα.