Μικροκομοτηναίικα 16-02-2023

Πολύ σημαντική η διοργάνωση του τρίτου πανελληνίου συνεδρίου της Διεπαγγελματικής Βάμβακος στην Κομοτηνή και με μεγάλη συμμετοχή, αλλά και παρουσία τόσων ειδικών, θεσμικών φορέων και κυβερνητικών στελεχών και συνάμα αρκετά ενημερωτική, για όλα όσα αφορούν το βαμβάκι.
Ουσιαστικά αυτό που ενδιαφέρει τους παραγωγούς είναι το πώς θα καλλιεργήσουν, με ποιες τέτοιες πρακτικές θα δημιουργήσουν προστιθέμενη αξία στο προϊόν τους, ελαχιστοποιώντας το κόστος, ώστε να έχουν μεγαλύτερα οφέλη, επιχειρηματικά πλέον.
Γιατί ήδη χτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου ότι και οι επιδοτήσεις θα ελαττωθούν, αν δεν μάθουν να καλλιεργούν με κανόνες και όρους που επιβάλλει η ΕΕ, με ποιοτικό και πιστοποιημένο προιόν. Ειδάλλως οι καλλιέργειες θα γίνουν ασύμφορες.
Για όσους βέβαια δεν θέλουν να λειτουργούν με το πνεύμα της εποχής και δεν αντιλαμβάνονται ότι το εμπόριο ζητάει εντελώς διαφορετικά προϊόντα, με ποιοτικά και οικολογικά βαμβάκια και με συγκεκριμένες καλλιεργητικές πρακτικές.
Ο «λευκός χρυσός» της Ροδόπης, δίνει μία τεράστια προστιθέμενη αξία στην περιοχή, με τις επιδοτήσεις και χρήμα που καταναλώνεται στην τοπική οικονομία και συγχρόνως δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει, ότι είναι και εξαγώγιμο καθαρά προϊόν, που πρέπει να κρατηθεί πάση θυσία.
Αφού όλες οι εναλλακτικές καλλιέργειες οι οποίες δοκιμάστηκαν μέχρι τώρα στη Ροδόπη, δεν είχαν και τα αναμενόμενα αποτελέσματα, ώστε να καλλιεργούνται σε μαζική κλίμακα που θα δίνουν δουλειά σε χιλιάδες αγρότες.
Συνεπώς το συνέδριο ήταν μια μεγάλη ευκαιρία να τα παρακολουθήσουν όχι μόνο αυτοί οι οποίοι ήδη γνωρίζουν, όπως επιχειρηματίες, πρόεδροι και φορείς, καθώς και νέοι αγρότες που εφαρμόζουν αυτές τις πρακτικές, αλλά οι επαναπαυμένοι.
Που επιμένουν στο παλιό και παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας του βαμβακιού, περιμένοντας ότι θα κρατηθούν εσαεί οι επιδοτήσεις, οι ενισχύσεις, οι αποζημιώσεις και γενικώς η προστασία της καλλιέργειας χωρίς να κάνουν τίποτα.

Όλα όμως αλλάζουν άρδην και αν δεν προσαρμοστούν, δεν θα έχουν απλά μέλλον στο επάγγελμα τους. Κι η απουσία αυτών των αγροτών ήταν εμφανής, θαρρείς και δεν τους αγγίζει το πρόβλημα, ή δεν θεωρούν απαραίτητη την ενημέρωση.

Είναι γνωστό ότι στο συνωστισμό πάντα οι κλέφτες χαίρονται. Και ότι το καρναβάλι της Ξάνθης τους προσελκύει σαν τις μύγες, αφού κάθε χρόνο παρουσιάζονται πολλές ομάδες παραβατικών ατόμων, που κλέβουν ασύστολα.
Αυτό γίνεται εδώ και χρόνια σε όλες τις διοργανώσεις, παρόλο που έχουν συλληφθεί κάποιοι. Και είναι παρέες νεαρών ατόμων που λειτουργούν ομαδικά, αποσπώντας την προσοχή του θύματος, δίνοντας τη δυνατότητα στον επιτήδειο να αρπάξει, χρήματα, κινητά και οτιδήποτε άλλο σημαντικό έχει κάποιος μαζί του.
Και φυσικά είναι πάρα πολύ εύκολο να διαφύγουν μέσα στο πλήθος, όπως γίνεται συνήθως. Ας έχουν γνώση οι φύλακες και οι συμπολίτες μας που θα επισκεφτούν την Ξάνθη, αφού πολλοί έπεσαν θύματα κλοπών μέχρι τώρα.
Αναφερθήκαμε σε αυτό όμως γιατί, όπως μας ενημέρωσαν κάτοικοι του Δροσερού, τις τελευταίες ημέρες εθεάθησαν παρέες από νεαρά άτομα, που εισβάλλουν μέσα στα σπίτια τους για να τους κλέψουν. Και δεν είναι κάτοικοι του οικισμού, γιατί και αυτοί έχουν πολλές φορές παραβατική συμπεριφορά.
Που φτάνουν μάλιστα τα πλοκάμια τους μέχρι και στην Κομοτηνή. Προφανώς άρχισαν στη δουλειά τους κάποιοι πολύ νωρίς και προπονούνται μάλλον για το καρναβάλι. Γιατί η κλοπή για κάποιους δυστυχώς είναι και τέχνη και χρειάζεται εξάσκηση για να μην πιαστούν στο δόκανο των αρχών. Το καρναβάλι έχει τα καλά του, αλλά έχει και τέτοιου είδους παράσιτα.

Για άλλη μία φορά οι εκπαιδευτικοί διαδήλωσαν για να αποτρέψουν την επαναφορά της αξιολόγησης και του «επιθεωρητισμού» όπως τον χαρακτηρίζουν για τα δημόσια σχολεία.
Και έντεχνα προσπαθούν να ξεπεράσουν το σκόπελο αυτό, εστιάζοντας στα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν στα δημόσια σχολεία, σε υποδομές, υποχρηματοδότηση και μη επαρκή στελέχωση. Δίνοντας μια δική τους εικόνα, ότι σχεδόν όλα τα σχολεία της χώρας μας είναι σε άθλια κατάσταση.
Και θέτουν ως απαραίτητη προϋπόθεση να διορθωθούν όλα τα στρεβλά και αυτονόητα σε υποδομές και υλικοτεχνικό υλικό, αλλά και προσλήψεις, ώστε να αποδώσουν τα μέγιστα, επισημαίνοντας ως μπαμπούλα την επαναφορά του επιθεωρητή μετά από 40 χρόνια.
Αντιδρούν σε κάθε προσπάθεια αξιολόγησης μέχρι τώρα. Υπάρχει όμως περίπτωση ποτέ όλα τα σχολεία της χώρας να είναι σε αυτό το επίπεδο που επιθυμούν; Θα φθάσουμε ποτέ στις ιδανικές και αναγκαίες συνθήκες, για να δεχθούν να γίνει αξιολόγηση; Προφανώς και όχι.
Από την άλλη βέβαια το υπουργείο θα έπρεπε να λαμβάνει αυτά όλα υπόψη να διορθώνει χρόνιες καταστάσεις και πριν νομοθετήσει, ίσως θα έπρεπε να ανοίγει και ένα ειλικρινή διάλογο με τους συλλόγους και τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών. Για να κατανοήσουμε και εμείς οι απλοί πολίτες τις πταίει.
Κι φυσικά δεν είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε όλα όσα προβάλλουν οι συνδικαλιστές, ότι όλοι οι εκπαιδευτικοί πλέον είναι υψηλού επιπέδου μόρφωσης και εκπαιδευτικής κατάρτισης και επειδή έχουν περάσει από τόσες αξιολογήσεις για να μπουν μέσα στις τάξεις, τώρα δεν χρειάζεται «επιθεωρητισμός».
Τα πολλά πτυχία όμως και οι πολλές γνώσεις δεν σημαίνουν αυτόματα και εκπαιδευτική επάρκεια για όλους. Στην κοινωνία των χιλιάδων εκπαιδευτικών υπάρχουν κι ακατάλληλοι. Όπως σε όλους τους κλάδους. Δεν χρειάζεται αξιολόγηση;
Και στον ιδιωτικό τομέα οι εργαζόμενοι όλοι αξιολογούνται και καθημερινά μάλιστα. Συνεπώς θα έπρεπε να βρεθεί λύση, πού να λαμβάνει υπόψη όλους τους παράγοντες. Ειδάλλως θα κοντράρουν για χρόνια, αν το αυγό έκανε την κότα, ή η κότα το αυγό.

Πάντως οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί θα έπρεπε να κατανοήσουν ότι η αξιολόγηση δεν είναι και κάτι κακό σε μία εκπαιδευτική κοινότητα. Εξάλλου αυτοί αξιολογούν και όλα τα παιδιά. Και οι υπουργοί που αναφέρονται ότι χρειάζονται και αυτοί αξιολόγηση, αυτό το πράττει στις κάλπες ο λαός κάθε 4 χρόνια.

Ενόψει της άτυπης προεκλογικής περιόδου που την ευχέρεια των κινήσεων την έχει ξεκάθαρα ο πρωθυπουργός, που γνωρίζει πότε θα τις ανακοινώσει, τα πακέτα βοήθειας που αγκαλιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, έρχονται σωρηδόν, σε παροχές, ελαφρύνσεις, ή επιδόματα.
Αν και οι επαγγελματίες βέβαια περίμεναν μόνιμα μέτρα ρύθμισης των χρεών σε 120 δόσεις και κάθετα για όλους και όχι παρατάσεις. Γιατί με τόσες απανωτές κρίσεις, δυστυχώς πολλά προβλήματα έγιναν χρονίζοντα πλέον και όχι παροδικά.
Και εξάλλου η ακρίβεια που συνεχίζει να επιμένει, τόσο στις υψηλές τιμές στα προϊόντα διατροφής και στην καθημερινότητα, όσο και στα καύσιμα, φαίνεται ότι παγιώνεται ως μόνιμη κατάσταση. Συνεπώς τα μέτρα προσωρινού χαρακτήρα, ή επιδοματικής πολιτικής, είναι δώρο- άδωρο για πολλούς.
Και το ερώτημα βέβαια που παραμένει είναι, πως βρίσκεται πάντοτε αυτός ο δημοσιονομικός χώρος που δίνεται με τη μορφή επιδομάτων προεκλογικά, δείχνοντας ότι υπάρχει τέτοια ευχέρεια στην οικονομία μας, ενώ το χρέος μας αυξάνεται και ξεπέρασε τα 400 δις ευρώ;
Και φυσικά πολλά από τα επιδόματα ήδη έχουν εξανεμιστεί από τις μεγάλες αυξήσεις πριν δοθούν. Και όσον αφορά τους επαγγελματίες, γιατί δεν προχώρησαν στην εφαρμογή στο πάγιο αίτημα τους για τον ακατάσχετο λογαριασμό, που ήδη έχει ψηφιστεί;