Μικροκομοτηναίικα 25-01-2023

Κάνε και συ ένα κόμμα, μπορείς. Ίσως αυτό θα έπρεπε να είναι το σύνθημα των ημερών, αφού τα πατριωτικού τύπου κόμματα, στα «δεξιά της δεξιάς» ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.
Όπως και το νέο κόμμα Πατρίδα που αναγγέλθηκε από την κα Λατινοπούλου, που πρόσφατα συνεργάζονταν, πριν διασταυρώσουν τα ξίφη τους με τον κο Μπογδάνο, που πήρε μεταγραφή στο κόμμα του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου.
Επίσης πληροφορούμαστε ότι υπάρχουν κι άλλες κινήσεις όπως του πρώην υπουργού κου Παναγιωτόπουλου, που ήδη έχει βρει και δύο υποψηφίους στη Ροδόπη και έπονται και άλλοι. Γιατί η Θράκη δεν παύει να είναι σημείο αναφοράς και αρχή του προεκλογικού τους αγώνα, για τα πατριωτικού τύπου κόμματα.
Εξάλλου στην προμετωπίδα των θέσεων τους πάντα έχουν τα θέματα που αφορούν την εξωτερική μας πολιτική, το μεταναστευτικό, τη μειονότητα της Θράκης και τη ρητορική εναντίον της δράσης του τουρκικού προξενείου.
Και υπάρχουν πολύ πιο μικρότερες κινήσεις, με επίδοξους αρχηγούς, που περιοδεύουν στην περιοχή μας, ψάχνοντας να βρουν υποψηφίους, αλλά μάλλον απολαμβάνουν τον καφέ στην πλατεία, με κάποιους γνωστούς προς το παρόν.
Αλλά πόσους αρχηγούς να χωρέσει άραγε η πατριωτική δεξιά, όταν ήδη υπάρχει στη βουλή το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου και ετοιμάζεται εδώ και καιρό το κόμμα του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου; Και με τι προοπτικές θα απευθυνθούν, αλλά και σε ποιόν λαό;
Γιατί όλοι αυτοί υπολογίζουν στη δημοσκοπική πτώση της Νέας Δημοκρατίας, στην δυσαρέσκεια που υπάρχει στη δεξιά της πτέρυγα από τις λανθασμένες διπλωματικές κινήσεις κατά την άποψή τους, αλλά ακόμα και με τη στάση που κράτησε στην εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία.
Γιατί όλως παραδόξως η κοινή συνισταμένη πολλών τέτοιων μικρών κομμάτων, είναι και οι καλές σχέσεις που θέλουν να διατηρούμε με τη Ρωσία, άσχετα αν έχει εισβάλει σε μία ξένη χώρα.

Και φυσικά παραβλέπουν ότι με τη στάση τους αυτή δίνουν άλλοθι στην Τουρκία που λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Με την εισβολή στην Κύπρο, αλλά και τις διεκδικήσεις σε Αιγαίο, νησιά και Θράκη.

Η έλλειψη στέγης προς ενοικίαση στην Κομοτηνή, το ενδιαφέρον και η ζήτηση που υπάρχει με τις νέες βιομηχανικές μονάδες που στήνονται στην περιοχή, Shelman και ιδιαίτερα την ΤΕΡΝΑ, επισημάνθηκε πρόσφατα σε ρεπορτάζ της εφημερίδας μας.
Και μάλιστα ως συμπέρασμα βγήκε, ότι οι τιμές πλέον των ενοικίων έχουν πάρει την ανιούσα και αυτή η κατάσταση θα επικρατεί τα επόμενα δύο χρόνια. Συνεπώς δεν θα δυσκολεύονται μόνο οι εργαζόμενοι αυτών των επιχειρήσεων να βρουν στέγη, αλλά και οι επόμενοι φοιτητές.
Αλλά όπως πληροφορούμαστε τις ίδιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν και οι υποψήφιοι βουλευτές μας, που ήδη έχουν ξεκινήσει για να βρουν το κομματικό τους στέκι, το προσωπικό τους πολιτικό γραφείο δηλαδή.
Και για να είναι πιο κοντά στο λαό ψάχνουν να βρουν γραφείο, στην κεντρική πλατεία της Κομοτηνής, ή στους εμπορικούς δρόμους, για μεγαλύτερη επισκεψιμότητα και καλύτερη προσβασιμότητα.
Το αγκάθι όμως στην όλη αυτή διαδικασία είναι ότι αποκλείονται βάση του νόμου οι ισόγειοι χώροι. Συνεπώς ψάχνουν γραφεία προς ενοικίαση, από τον πρώτο όροφο και πάνω. Και αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο.
Κάποιοι ενήργησαν γρήγορα, όπως ο Γιώργος Μανανάς, που ενοικίασε τα παλιά γραφεία της ΔΕΕΠ στην κεντρική πλατεία. Στην πλατεία πρόλαβε να νοικιάσει επίσης και ο νέος υποψήφιος του Κυριάκου Βελόπουλου στη Ροδόπη, Αθανάσιος Ελευθεράκης. Στην πολυκατοικία πίσω από το ρολόι έχει γραφείο και η Σιμπέλ Μουσταφάογλου.
Στην πλατεία όπως πληροφορούμαστε ψάχνει και ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, ενώ ο Γιώργος Πεταλωτής θα οργανώσει ως προεκλογικό κέντρο το υπάρχον δικηγορικό του γραφείο. Ο Ιλχάν Αχμέτ σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις λειτουργεί ως προεκλογικό στέκι το πολιτικό και δικηγορικό του γραφείο.

Και σαφώς το ίδιο θα πράξει και ο βουλευτής Δημήτρης Χαρίτου, αφού το πολιτικό του γραφείο βρίσκεται πάνω σε κεντρικό δρόμο. Σε αναμμένα κάρβουνα όμως βρίσκονται οι υπόλοιποι φερόμενοι υποψήφιοι της Νέας Δημοκρατίας, που μάλλον θα πρέπει να περιμένουν το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου τις επίσημες ανακοινώσεις.

Σαφώς δεν είναι αφελής ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να πιστέψει στις αγαθές προθέσεις της Νέας Δημοκρατίας και να συναινέσει σε συνάντηση με τον πρωθυπουργό προεκλογικά, ώστε επικοινωνιακά να δοθεί δήθεν το καλό κλίμα και η προοπτική μιας μελλοντικής συνεργασίας.
Γιατί στόχος του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν να ανιχνεύσει τις τάσεις και τη στρατηγική που θα ακολουθήσει ο Νίκος Ανδρουλάκης και κατά πόσο είναι εφικτό αυτό το σενάριο, με ποιους όρους και σε τι επίπεδο.
Και φυσικά το γνωρίζει πολύ καλά ο Νίκος Ανδρουλάκης ότι η επικοινωνιακή του ντρίπλα θα έμπαινε στο στόχαστρο της κριτικής, αναφέροντας ότι επιθυμία του είναι, πρώτα οι πολίτες να δώσουν στο κόμμα του διψήφιο ποσοστό και σε μια κυβέρνηση συνεργασίας να μην υπάρχουν οι πολιτικοί αρχηγοί και αντίπαλοι του.
Πρόταση που δεν θα γίνονταν αποδεκτή φυσικά, γιατί δεν μπορεί ένα μικρότερο κόμμα να επιβάλλει σε ένα μεγαλύτερο τις δικές του απόψεις και θέσεις, για τη διακυβέρνηση της χώρας. Μια μάχη προθέσεων και εντυπώσεων.
Ξεκάθαρα γίνεται ένα επικοινωνιακό πολιτικό παιχνίδι, που θα πολωθεί βέβαια τις επόμενες ημέρες. Και τα τρία αυτά κόμματα θα δώσουν τη μάχη μαζί με τα υπόλοιπα βέβαια, για να πάρουν όσο το δυνατόν το μεγαλύτερο κομμάτι πίτας των ψηφοφόρων από την πρώτη Κυριακή.

Που αυτό θα είναι το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί για να προχωρήσουν σε μετέπειτα συνεργασίες, στη βάση των ποσοστών που τους έδωσε ο λαός, αλλά και της πολιτικής ευθύνης που θα πρέπει να έχει ο καθένας, για να μη μείνει ακυβέρνητη η χώρα.

Στην αντεπίθεση πέρασε η ΝΔ όμως μετά την πρώτη επικοινωνιακή μάχη άκαρπης προσέγγισης, σηκώνοντας τους τόνους της αντιπαράθεσης, για να πολώσει το κλίμα και να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες τάσεις των ψηφοφόρων της.
Συνεπώς απαιτείται σκληρός αγώνας και άκρατη πόλωση όπως τη γνωρίζουμε οι περισσότεροι, για να διαλύσει τις αμφιβολίες από τους αναποφάσιστους και να στηρίξουν τη ΝΔ. Όσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη όμως θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά και τα όρια του.
Λάθος πολιτικές και τακτικές πληρώνονται αν δεν δείξει τη διαφορά στο κόμμα του, ανεβάζοντας τα ποσοστά. Και μετεκλογικά θα τεθεί και θέμα ηγεσίας. Όπως θα πρέπει να μάθει να εξισορροπεί και τα του οίκου του, αλλά να ικανοποιεί και τις τάσεις που υπάρχουν στο κόμμα του.
Ήδη η ομάδα Λοβέρδου διαφοροποιήθηκε με τη δήλωση αυτή του αρχηγού του κόμματος. Και φυσικά οι πιέσεις που θα δεχθεί μετά τις πρώτες εκλογές θα είναι σε τέτοιο βέβαια επίπεδο, που θα πρέπει να κάνει πολύ λεπτούς χειρισμούς για να μην οδηγηθούν πάλι στην εσωστρέφεια και τα μικρά ποσοστά.
Κι αυτή είναι η ευκαιρία του, να αποδείξει στις επόμενες κάλπες, ότι θα ξεχωρίσει ως τρίτη και σημαντική, αλλά υπολογίσιμη δύναμη συνεργασίας. Η πρώτη ντρίπλα Ανδρουλάκη όμως τον απάλλαξε και από τις πολιτικές ευθύνες που ενδεχομένως μπορεί να το βγάλουν ενισχυμένο.
Αφού έδειξε ότι αποδέχεται τη συνεργασία, θέτοντας τους δικούς του όρους, εκθέτοντας και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, για την κατάσταση στη χώρα και προσπαθώντας να αποφύγει να πληρώσει και άλλο τίμημα το κόμμα του.