Μικροκομοτηναίικα 31-05-2024

Μεγαλειώδεις εκδηλώσεις με γενίτσαρους, τραγούδια για τον Μωάμεθ τον πορθητή, το όνειρο της μεγάλης πατρίδας στα οθωμανικά της σύνορα, με δρώμενα και ύμνους, γιόρτασε ο δήμος Κωνσταντινούπολης προχθές την επέτειο της Άλωσης της πόλης. Όλα αυτά βέβαια δια χειρός και έμπνευσης υποτίθεται του μετριοπαθούς δημάρχου Εκρέμ Ιμάμογλου.
Η «κόκκινη μηλιά», πως λυτρώσαμε την Αγιά Σοφιά από τα δεσμά της και τη μετατρέψαμε σε τζαμί και θα προστατεύσουμε την κληρονομιά του πορθητή στην Κωνσταντινούπολη που είναι τουρκική και μουσουλμανική, ήταν κι οι αναφορές του Ταγήπ Ερντογάν στην επίσημη ομιλία του, με αφορμή την Άλωση.
Στο ίδιο μήκος κύματος δηλαδή προχώρησαν οι δύο μεγάλοι ηγέτες, για να μην τρέφουμε αυταπάτες ότι ενδεχομένως σε μια αλλαγή ηγεσίας στην προεδρία της Τουρκίας, αυτό θα σημάνει και καλύτερες ημέρες στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Συστηματικά και διαχρονικά στην Τουρκία συμπλέουν στην ίδια γραμμή στην εξωτερική τους πολιτική και ενίοτε πλειοδοτούν σε μισαλλοδοξία οι αντιπολιτεύσεις, όλα τα κόμματα. Ενώ συγχρόνως τα τουρκικά ΜΜΕ έβαλλαν ενορχηστρωμένα εναντίον της χώρας μας και του πρωθυπουργού μας.
Απειλώντας ευθέως ως φερέφωνα της κυβέρνησης, ότι η χώρα τους θα αντιδράσει σκληρά σε περίπτωση που δεν αποστρατικοποιηθούν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αφού αμφισβητείται η κυριαρχία τους, αλλά κι αν προχωρήσει η Ελλάδα στη δημιουργία θαλάσσιων πάρκων, ή στην επέκταση των χωρικών της υδάτων.
Ενορχηστρωμένα και καθημερινά επιτίθενται στη χώρα μας όλοι, λίγες ημέρες μετά τη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη, που έγινε σε καλό κλίμα υποτίθεται, ήταν πετυχημένη και θα σέβονταν το μνημόνιο συνεργασίας.

Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας και η διπλωματία είναι κοινή για όλα τα κόμματα και η προπαγάνδα με τα νέα τετελεσμένα που θέτουν συνεχώς, διευρύνει την ατζέντα των ελληνοτουρκικών θεμάτων και δομείται συστηματικά και διαχρονικά.
Δεν είναι τυχαίο που από προχθές εντάχθηκε και στα σχολικά βιβλία της Τουρκίας και μάλιστα σε παιδιά 14 και 15 ετών η ιστορία της «γαλάζιας πατρίδας» και της «πατρίδας των αιθέρων», που είναι φυσικά μία πρόσφατη ανακάλυψη της γειτονικής χώρας, κόντρα στις διεθνείς συνθήκες και του δικαίου της θάλασσας, που επεξηγεί μάλιστα για ποιο λόγο δεν το αποδέχονται.
Προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να τα περάσουν ως πραγματική ιστορία για τις επόμενες γενιές, που γρήγορα θα έρθουν στο προσκήνιο και θα τα θεωρούν όλα εντελώς φυσιολογικά και δεδομένα.
Επενδύουν ασύστολα στα ψεύδη, μεγαλώνοντας τις νέες γενιές με πνεύμα μισαλλοδοξίας και μεγαλοϊδεατισμού και γράφουν τις δικές τους αλήθειες στις ψυχές των παιδιών. Οι Τούρκοι έποικοι πολίτες πλέον που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στα Κατεχόμενα της Κύπρου, θεωρούν το νησί δικό τους και τουρκικό.
Το ίδιο συναίσθημα θα έχουν και τα παιδιά που θα τα διδαχθούν μέσα από τα βιβλία ιστορίας. Ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό αλλάζουν τη συνείδησή τους, παραποιούν την ιστορία με τις εθνικές τους κορώνες και θα τους καταστήσουν πιο ακραίους από τις υπάρχουσες γενιές.
Θα μεγαλώσει η νέα γενιά που θα θεωρεί νόμιμο το τουρκολυβικό μνημόνιο με την πλύση εγκεφάλου που θα γίνει μέσω της διδακτικής ύλης, δικά της τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, αλλά και το μισό πέλαγος υπό τη δικαιοδοσία τους, όπως και τα οικόπεδα του φυσικού αερίου της Κύπρου.
Και αναρωτιούνται πολλοί άραγε το μνημόνιο συνεργασίας που υπογράψαμε, ότι δεν θα υπάρχουν προκλήσεις και επιθετική ρητορική, αλλά και μονομερείς ενέργειες, έχει καμία ισχύ; Αφού φαίνεται ότι το γράφουν ήδη οι Τούρκοι στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

Με όποιο δάσκαλο όμως καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις, αφού στο ίδιο πνεύμα και με τα πρότυπα της προπαγάνδας της «μητέρας πατρίδας», επενδύουν κι οι ακραίοι της μειονότητας στη Θράκη με αιχμή του δόρατος το προξενείο, την Συμβουλευτική, τους κατηργημένους συλλόγους και το μειονοτικό κόμμα.
Ήδη στην προεκλογική τους εκστρατεία ενόψει των ευρωεκλογών, η κεντρική τους συνθηματολογία εστιάζεται στον εθνοτικό προσδιορισμό που θέλουν να προβάλουν, για να μετατρέψουν τη μουσουλμανική μειονότητα σε τουρκική. Αναφέροντας πολλάκις «Τούρκοι είμαστε και Τούρκοι θα παραμείνουμε».
Επικαλούνται ένα ξεκάθαρο ψέμα κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάννης και το διανθίζουν με τη γενικότερη ατζέντα περί καταπιέσεων, όπως την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι και έχουν φτιάξει ένα βολικό αφήγημα για τους σκοπούς τους.
Θεωρούν μάλιστα μέσα στον παροξυσμό τους, ότι υπάρχει γραμμή ουσιαστικά για να αλλάξουν την ταυτότητα των μουσουλμάνων.
Ότι χωρίς λόγο κλείνουν τα μειονοτικά σχολεία, ότι μεταναστεύουν μόνο οι δικοί τους νέοι και ότι υπάρχει θρησκευτική ανελευθερία επειδή δεν νομιμοποιούνται οι θρησκευτικοί τους ηγέτες, δηλαδή οι ψευτομουφτήδες, που λειτουργούν ως πολιτικοθρησκευτικά πρόσωπα.
Πέραν των θρησκευτικών τους καθηκόντων ως ιμάμηδες, επεμβαίνουν στα εκλογικά δρώμενα της περιοχής, προπαγανδίζουν ως φερέφωνα του προξενείου και επενδύουν και αυτοί στις ψυχές των μικρών παιδιών μέσω των κουράν κουρσού, που λειτουργούν σε κάθε χωριό.
Τρόποι προπαγάνδας με ίδιες μεθόδους χρησιμοποιούνται μελετημένα συστηματικά και στοχευμένα. Μέχρι κι η φτώχεια που υπάρχει στην περιφέρεια μας και στη Θράκη, ανάγεται κατά την άποψή τους σε ένα σκοτεινό σχέδιο που πλήττει περισσότερο τους μουσουλμάνους.
Και όχι μια πραγματικότητα που αφορά χριστιανούς και μουσουλμάνους, αφού η φτώχεια τους αγγίζει το ίδιο. Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, αφού η μειονότητα έχει αρχίσει και τους γυρίζει την πλάτη σταδιακά, επειδή έχει βαρεθεί αυτά τα παιχνίδια χρόνων και έχει απομυθοποιήσει και το ρόλο τους.
Η ζωή προχωρά μπροστά και κάποιοι θα μείνουν δέσμιοι του αναχρονισμού τους, των ψεύτικων θεωριών τους και των συνομωσιολογικών τους αφηγημάτων, πείθοντας όλο και λιγότερους με το πέρασμα του χρόνου.

Προφανώς ανιστόρητη και έχοντας άγνοια των διεθνών συνθηκών και της Λωζάννης, αλλά και εκτός τόπου και χρόνου, όπως φαίνεται από τις δηλώσεις της που κυκλοφορεί διαδικτυακά, η υποψήφια «μακεδόνισσα» του μειονοτικού κόμματος.
Που αναφέρεται στις μειονότητες στην Ελλάδα όπως η «μακεδονική και η τουρκική», που θα πρέπει να στηριχθούν για να καταμετρήσουν δυνάμεις στις ευρωεκλογές.
Δεν υπάρχει χαμένη ψήφος όταν ψηφίζεις «μακεδόνα» λέει μετά παρρησίας, ζητά να γίνει μία απογραφή για τις μειονότητες, μιλά για εθνική ταυτότητα και υπερασπίζεται το ΚΙΕΦ. Μόνο που στην Ελλάδα υπάρχει μόνο μία μειονότητα αναγνωρισμένη και αυτή είναι η μουσουλμανική.
Φαίνεται ξεκάθαρα τελικά που αποσκοπούσε η επιλογή αυτή από την πλευρά του ΚΙΕΦ, με τις συνεργασίες και τις επαφές που είχαν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια. Να εγείρουν και θέμα «μακεδονικής μειονότητας».
Παρόμοιες προσπάθειες γίνονται και με τους μουσουλμάνους της Ρόδου και της Κω, αλλά και με μια μικρή μερίδα μουσουλμάνων μεταναστών που ζουν στην Αθήνα. Είχαν και υποψήφια παλαιότερα την σύζυγο του ηγέτη της ομάδας ελληνικής καταγωγής, που μάλλον η αποδοχή της φάνηκε ανεπαρκής.
Παρόλα αυτά συνεχίζουν να διατηρούν φιλικές σχέσεις για να ενισχύουν το αφήγημα περί μειονοτήτων και υποτιθέμενων καταπιέσεων. Προσπαθώντας να πλευρίσουν και άλλες ομάδες μουσουλμάνων μεταναστών στην Αθήνα.