Ο Γιάννης Μπέζος συστήνει τη Λυσιστράτη στους αναγνώστες του «Χ»

Μία από τις πιο γνωστές αρχαίες κωμωδίες «ανεβαίνει» σήμερα στο θερινό δημοτικό θέατρο της Κομοτηνής. Ο λόγος για τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, την οποία ενσαρκώνει ο Πέτρος Φιλιππίδης υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Μπέζου. Στους υπόλοιπους τρεις πρωταγωνιστικούς ρόλους είναι η Ναταλία Τσαλίκη, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης και ο Γιάννης Μπέζος. 

Μιλώντας για την παράσταση στο ράδιο Χρόνος 87.5 fm ο Γιάννης Μπέζος σχολίασε πώς «οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, αλλάζουν ίσως οι συνήθειές τους, αλλά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Έχουν τα ίδια ελαττώματα και τα ίδια προτερήματα και η ανθρωπότητα και η πολιτεία. Εδώ μιλάμε για πολιτικά έργα. Οι άνθρωποι είναι πάντα ικανοί για το καλύτερο και για το χειρότερο» για να τονίσει τη διαχρονικότητα του έργου. 

«Στο έργο εκτός από την αποχή από το σεξ, υπάρχει αυτή η κατάληψη του δημοσίου ταμείου. Αυτή είναι η καρδιά του έργου: το ότι καταλαμβάνουν τον Παρθενώνα που ήτανε το δημόσιο ταμείο. Γίνεται αυτή η κατάληψη που είναι κάτι καθαρά ουτοπικό, αφού ήταν αδιανόητες για την εποχή -αλλά μέχρι και σήμερα- οι αντιδράσεις αυτές» είπε ο Γιάννης Μπέζος περιγράφοντας το έργο και συνέχισε: «Πριν φτάσουμε σε σημεία να χρειάζεται μια τέτοια δυναμική επέμβαση θα έπρεπε να προηγείται μια σκέψη. Η σκέψη αυτή στην χώρα μας δεν υπάρχει και δεν υπήρχε από την μεταπολίτευση και μετά γιατί ζήσαμε σε ένα λυρισμό και σε έναν μύθο, ένα παραμύθι. Σε αυτό για εμένα είναι τεράστια η ευθύνη του πολιτικού συστήματος. Τα θέματα της επικοινωνίας, της παιδείας, του ψέματος και του λαϊκισμού, δεν μιλώ για ένα συγκεκριμένο κόμμα, μιλώ για όλα και αυτό έχει κόστος και θα το πληρώσουμε όλοι μαζί». 

Ως προς τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε το έργο σκηνοθετικά, ο κος Μπέζος λέει ότι «δεν έχει κάνει καμιά αλλαγή στην παράσταση» και ότι έχει παραμείνει «πιστός στην καρδιά του κειμένου». Σημειώνει όμως ότι «ο τρόπος που μιλάμε έχει αλλάξει, αυτά τα κείμενα είναι μεταφρασμένα και γραμμένα στην αρχαία ελληνική. Ο Αριστοφάνης είχε μια δική του ιδιαίτερη γλώσσα, μια γλώσσα της αγοράς που λέμε, αλλά σε ό,τι αφορά την δομή του έργου και την ροή δεν έχει γίνει καμιά αλλαγή απολύτως». 

Ο ίδιος πιστεύει ακόμη ότι δεν είναι απαραίτητο να «γίνουμε καλύτεροι» παρακολουθώντας μια παράσταση. Την «πρωτότυπη» αυτή άποψή του, την αιτιολογεί ως εξής: «Εξαρτάται ο καθένας τι προσλαμβάνει από μια παράσταση και εξαρτάται και τι παρουσιάζουμε εμείς κάθε φορά. Δεν είναι όλες οι εκφάνσεις της τέχνης ίδιες, ακόμα αν πάρετε από την μουσική, την ζωγραφική από το θέατρο, το οποίο είναι πιο άμεση τέχνη, από τον χορό. Υπάρχουν διαβαθμίσεις, δεν είναι σωστό και ορθό να τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι, ότι αν δούμε μια παράσταση θα γίνουμε καλύτεροι, δεν είναι πραγματικό αυτό, μπορεί να γίνουμε και χειρότεροι πολλές φορές. Εξαρτάται τι είναι αυτό που είναι πάνω στην σκηνή, τι είναι το αντικείμενό μας».

Στη μεγάλη εικόνα, τέλος, αυτήν του «αρχαίου ελληνικού πολιτισμού» ο κος Μπέζος έχει την άποψη ότι η παρεμβολή του χριστιανισμού άλλαξε το πρίσμα με το οποίο αντιλαμβανόμαστε πλέον τους «αρχαίους ημών προγόνους», αλλά και γι’ αυτούς ο δημοφιλής ηθοποιός έχει την άποψη ότι ήταν ‘κανονικοί’ άνθρωποι, απλώς μία μειοψηφία έκανε την τεράστια διαφορά και δημιούργησε το πολιτιστικό προϊόν που έχουμε κληρονομήσει: «Έχει μεσολαβήσει ο χριστιανισμός που έχει φέρει τα πάνω κάτω, είναι άλλος κόσμος, αυτός ο κόσμος της αρχαίας της κλασικής παιδείας, είναι κόσμος της λαϊκής θρησκείας.

Τους κάνανε τους θεούς όπως θέλανε οι αρχαίοι Έλληνες, εδώ έχει μεσολαβήσει ο χριστιανισμός ο οποίος είναι ένα μεγάλο επαναστατικό κίνημα και μεγάλο φιλοσοφικό ρεύμα το οποίο μετεβλήθη σε θρησκεία αλλά είναι αλλού στραμμένο. Μας δυσκολεύει να παρακολουθήσουμε τι συνέβαινε ακριβώς σε αυτά τα κείμενα και σε αυτό τον πολιτισμό των παππούδων μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα προσεγγίζουμε, αλλά δεν είναι εύκολο. Εμείς είμαστε προσανατολισμένοι -κυρίως η ορθόδοξη εκκλησία- προς έναν βυζαντινό κόσμο ο οποίος και αυτός πήρε από την αρχαία ελληνική γραμματεία αλλά δεν μας παρέδωσε αυτά, μας πήγε αλλού. 

Αν καθίσει κανείς και δει προσεκτικά τις κωμωδίες του Αριστοφάνη θα δει ότι έτσι ήταν και οι πρόγονοί μας, ήταν επιρρεπείς στον λαϊκισμό, στα εύκολα λόγια, ήταν επιπόλαιοι. Μην κοιτάτε που άφησαν αυτό τον πολιτισμό, αυτή την παρακαταθήκη. Αυτό ήταν δημιούργημα πολύ λίγων και πνευματικών ανθρώπων. Είναι η εξαίρεση δεν είναι ο κανόνας. Μην φανταστεί κανείς -τουλάχιστον από αυτά που ξέρουμε- ότι στην Αθήνα ο κόσμος περπατούσε στην αγορά και φιλοσοφούσε, δεν έκανε ακριβώς αυτό, αυτό ήταν μια μικρή μειοψηφία που απλώς έκανε την διαφορά».

Η «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη, την οποία ενσαρκώνει ο Πέτρος Φιλιππίδης υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Μπέζου, παρουσιάζεται σήμερα στις 9.30 το βράδυ στο θερινό ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής.