Γυναίκες αναβιώνουν μια παλιά καλλιέργεια

Στις δεκαετίες του ‘50 και ‘60 το καλλιεργούσε όλο το χωριό. Τα χρόνια όμως πέρασαν, η οικονομική ευμάρεια ήρθε, απομάκρυνε τον μέσο Έλληνα από το χωράφι, κι απομάκρυνε τους Ξανθιώτες από την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου. Η οικονομική ευμάρεια όμως ...απήλθε, αλλά το χωράφι έμεινε στο ίδιο σημείο, έτοιμο να υποδεχθεί τον Έλληνα.

Και οι γυναίκες της Γενησέας Ξάνθης επέστρεψαν στις παλιές καλλιέργειες, βγαίνοντας από το σπίτι, πρωτοπορώντας, ιδρύοντας Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση με επωνυμία «Γενησέα» και φέρνοντας στα ράφια σας ένα προϊόν, το πετμέζι, με πιστοποιητικά ποιότητας από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από τον οργανισμό βιομηχανικής ιδιοκτησίας.

Πετμέζι είναι το μαγικό σιρόπι του επεξεργασμένου ζαχαροκάλαμου, το οποίο καλλιεργείται, παρασκευάζεται και συσκευάζεται από τις γυναίκες του συλλόγου. Χρησιμοποιείται για πρωινό, για επιδόρπιο, στο μαγείρεμα κρεατικών όπως χοιρινό, κοτόπουλο ή γαλοπούλα ή και σε σαλάτες.

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
Την πρόεδρο της ΚοινΣΕπ Αναστασία Αμανατίδου, γνωρίσαμε σε έκθεση στην Κομοτηνή και μας μίλησε για το πως γύρισαν το χρόνο πίσω. «Το 2006 ξεκινήσαμε την αναβίωση καλλιέργειας του ζαχαροκάλαμου παίρνοντας πληροφορίες από βιώματα των γηραιότερων του χωριού που αναπολούσαν την γεύση του πετμεζιού από ζαχαροκάλαμο. Τη δεκαετία 1950-1960 όλοι οι κάτοικοι του χωριού καλλιεργούσαν αυτό το φυτό. Μαζεύονταν σε δύο σημεία του χωριού που τα ονόμαζαν στέκια και το αποχύμωναν. Στο σιρόπι του ζαχαροκάλαμου με την προσθήκη κολοκύθας γέμιζαν τενεκέδες για να περάσει η οικογένεια τη χρονιά» διηγείται και παραδέχεται πως «η γλυκαντική ουσία ήταν απαραίτητη στα χρόνια της φτώχειας».

Η φτώχεια όμως έφυγε, ο Έλληνας έγινε «πλούσιος» και κατέκλυσε τα ζαχαροπλαστεία, αποχωρώντας από το χωράφι μη τυχόν και τον πουν ...χωριάτη. Η κα. Αμανατίδου συνεχίζει τη διήγηση: «Όταν άρχισε η οικονομία να βελτιώνεται, η καλλιέργεια άρχισε να χάνεται, γιατί είχε πολύ χειρωνακτική εργασία. Μετά από πολλά χρόνια, στήσαμε τον σύλλογο γυναικών, στο πλαίσιο του οποίου αναβιώνουμε την καλλιέργεια, γιατί ο κόσμος μιλούσε πολύ συχνά γύρω από αυτή την παράδοση. Μετά από κοπιαστική προσπάθεια βρήκαμε τον σπόρο κι όταν είχαμε το πρώτο προϊόν από τα πανεπιστήμια μας είπαν ότι πρόκειται για προϊόν ...φάρμακο και πρέπει να συνεχίσουμε την καλλιέργεια».

Η σπορά του φυτού γίνεται την άνοιξη και οι γυναίκες του συνεταιρισμού φροντίζουν ώστε η καλλιέργεια να είναι ποιοτική. Ωρίμανση, συλλογή, φιλτράρισμα, ψήσιμο, είναι η διεργασία που ακολουθείται. 

Η επιχείρηση έχει αξιοπρεπή πορεία, όμως «δε μπορούμε να βγάλουμε πάνω από 3 τόνους, που μας ζητούν πολλές αλυσίδες, με την υπάρχουσα υποδομή. Πρέπει να τη μεγαλώσουμε, για να κάνουμε εξαγωγές», όπως παραδέχεται η πρόεδρος.

Αυτές τις δυναμικές γυναίκες αναδεικνύουμε μία τέτοια μέρα, που η κάθε γυναίκα, μητέρα, γιαγιά, κόρη, εργαζόμενη, έχει την τιμητική της.