Οι λαλαγγίτες είναι οι κρέπες της Θράκης!

Η πρώην Κοσμητόρισσα της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Πηνελόπη Καμπάκη-Βουγιουκλή παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα έρευνα που έχει να κάνει για τους λαλαγγίτες της Θράκης. Φαίνεται ότι σύμφωνα με την έρευνα που έκανε οι λαλαγγίτες είναι κοντά στις γνωστές σε όλους κρέπες. 

Η κα Καμπάκη-Βουγιουκλή σε ένα κείμενό της παρουσιάζει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία που έχουν και ιστορική σημασία. Συγκεκριμένα καταγράφει τα εξής: 

«Το χαρακτηριστικό του μήνα αυτού παραδοσιακά ήταν οι γιορτές και γιορτές σήμαινε και σημαίνει φαγητά και γλυκά. Η Θράκη έχει τη δική της εξαιρετική  γαστριμαργική κουλτούρα την οποία τιμάμε και θα τιμήσουμε ακόμη περισσότερο.

Κάνοντας έρευνα στη θρακιώτικη κουζίνα ανακάλυψα ότι για τη Θράσσα γιαγιά μου που είχε την περισσότερη επιρροή πάνω μου από τη μεριά της μητέρας μου, οι (λα)λαγγίτες ήταν κάτι σαν μεγάλοι λουκουμάδες, που τις πήγαιναν μάλιστα στις λεχώνες! Τηγανητές και πάντα γλυκές με μπόλικο καρύδι και κανέλα. Στην έρευνά μου ανακάλυψα ότι οι λαλαγγίτες της Θράκης είναι πιο κοντά στις δυτικές κρέπες! Τρώγονται και γλυκές αλλά και αλμυρές. Είναι μάλιστα και το ένα από τα βασικά υλικά σε ένα θεϊκό φαγητό με κοτόπουλο. Θα επανέλθω με λεπτομέρειες γιατί αποτέλεσε θέμα ομιλίας μου σε παλιότερο συνέδριο Θρακών. Προς το παρόν, ιδού η συνταγή.

Συνταγή για γλυκές λαγγίτες στη γάστρα-εννοεί το σάτζι. 
Βάζουν τη γάστρα πάνω στην πυροστιά και σε λίγη φωτιά και ζεσταίνεται. Μόλις ζεσταθεί, αλείφουν με πανί βουτηγμένο σε λάδι, ένα μέρος της, όπου ρίχνουν με κουτάλα ζυμάρι αραιό και χωρίς αλάτι και τ' απλώνουν μ' αδράχτι για να λεπτύνει. Όταν ψηθεί απ' το ένα μέρος, το γυρίζουν κι απ' τ' άλλο. Ψήνεται κι αυτό και τη βγάζουν με την ξύστρα με την οποία ξύνουν το ζυμάρι απ' το σκαφίδι.  Έτσι κάνουν πολλές λαλαγγίτες, αλλά, για να μη κολλήσουν, αλείφουν πάλι τη γάστρα με λάδι.

Μόλις τελειώσουν, βράζουν στο τηγάνι νερό, λάδι (αν είναι νηστεία) και βούτυρο (αν όχι). Τις αλατίζουν, τις ρίχνουν μια-μια στο τηγάνι για να μαλακώσουν και τις βγάζουν με τρύπια κουτάλα για να στραγγίσουν. Τις βάζουν σε ταψί, όπου τις βρέχουν με λαδόνερο, τις πασπαλίζουν με στουμπισμένα καρύδια, τις αλείφουν με μέλι ή ρίχνουν ζάχαρη και τις τρώνε με μεγάλη όρεξη, γιατί είναι νοστιμότατες.

Άλλοι λένε ότι τέτοιες έτρωγε και η Αγία Βαρβάρα, απ' την ημέρα, που ο σκληρόκαρδος, άσπλαχνος και φανατικός ειδωλολάτρης πατέρας της Διόσκουρος έβγαλε τα δόντια της επειδή προσκυνούσε το Χριστιανισμό και τέλος την αποκεφάλισε, αλλά και ο ίδιος έπεσε νεκρός την ίδια στιγμή».