Σ. Δρίνης: Συνεργασίες και ομαδικότητα για τον τόπο μας

Για πρώτη φορά διεκδικεί μία θέση στο Διοικητικό Συμβούλιο του Επαγγελματικού & Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης ο γεωπόνος και ειδικός του marketing Σάββας Δρίνης, με την παράταξη «Κοινή Προοπτική για τη Ροδόπη» κι επικεφαλής τον Θεόδωρο Σαββάκη. Όπως λέει στο ράδιο Χρόνος 87.5fm, τόσο ο ίδιος όσο ο Θ. Σαββάκης είναι πρακτικοί άνθρωποι, γι’ αυτό συμφώνησαν σε συγκεκριμένους άξονες συνεργασίας για το Επιμελητήριο.

«Είναι μία πολύ ευχάριστη πρόκληση και μία ευκαιρία να προβάλω όσα έχω στο μυαλό μου», σημειώνει για τη συμμετοχή του. Το μήνυμα που στέλνει είναι πως «για μένα η συνεργασία είναι ο μοναδικός τρόπος, ώστε μικρές κοινωνίες όπως η δικιά μας να μπορέσει να διεκδικήσει μερίδιο αγοράς στην ευρύτερη περιοχή, την Ελλάδα και την Ευρώπη» και συνεχίζει: «ό, τι αξιόλογο έχω κάνει, το έχω κάνει σε συνεργασία με κάποιον άλλο, διότι κατ’ αυτό τον τρόπο δημιουργούμε μία οικονομία κλίμακας».

Ξεκαθαρίζει, πάντως, ότι στη συνεργασία ο καθένας πρέπει να συνεισφέρει με αυτό που πραγματικά γνωρίζει, έτσι κι ο ίδιος υπογραμμίζει ότι διεκδικεί ψήφο για να ασχοληθεί κυρίως με τα θέματα συνεργασιών και ομαδικότητας στο Επιμελητήριο. Σε κάθε περίπτωση, τα σχέδια επιχειρήσεων και Επιμελητηρίων πρέπει να είναι συγκεκριμένα, να έχουν αρχή, μέση, τέλος, business plan και στοχοθεσία, ώστε να έρθουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Προστιθέμενη αξία για τον πρωτογενή τομέα
Φέρνοντας το παράδειγμα ενός μικρού χωριού στην Ιταλία, όπου παραγωγοί ντομάτας συνεταιρίστηκαν, ώστε αφενός να έχουν κέρδος από την ντομάτα, αφετέρου να είναι όλοι μαζί μέτοχοι σε μία εταιρία παραγωγής παραδοσιακής τοπικής σάλτσας, εξηγεί ότι αντίστοιχες συνέργειες μπορούν να αναπτυχθούν και στον τόπο μας. Για να πετύχει όμως ο υγιής συνεταιρισμός, συνεχίζει, πρέπει να έχει πολύ συγκεκριμένα πλαίσια, συμφωνίες κι έλεγχο και κανένας να μην επιθυμεί το προσωπικό του κέρδος σε βάρος των υπολοίπων, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν σε συνεταιριστικά σχήματα στη χώρα μας.

Για τη Ροδόπη συγκεκριμένα, σημειώνει ότι έχουμε πρωτογενή τομέα, ο οποίος μπορεί να αναπτυχθεί περισσότερο και να παράξει υπεραξία για τους ανθρώπους του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τις σωστές συνεργασίες με τη βοήθεια του Επιμελητηρίου, ενώ παράλληλα όπως επισημαίνει χρειάζεται όλη η αλυσίδα της τοπικής οικονομίας να στηρίζει τα τοπικά προϊόντα και τις ντόπιες πρώτες ύλες, ώστε με τη σειρά τους όσοι παράγουν να μπορούν αρχικά να έχουν βιωσιμότητα και στη συνέχεια να κάνουν μεγαλύτερα βήματα ανάπτυξης.