Στην πόλη των φοιτητικών χρόνων, παρουσίασε το βιβλίο της η Αλ. Πλακονούρη

Το νέο της βιβλίο «τρύπα στο ταβάνι» παρουσίασε η Αλέκα Πλακονούρη στην Κομοτηνή το απόγευμα της Τετάρτης 19 Μαρτίου στην Τσανάκλειο. Η εκδήλωση ήταν μία πρωτοβουλία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κομοτηνής στο πλαίσιο δράσεων που υλοποιούνται με την ΚΟΙΝΣΕΠ «Κομοτηνή εν Δράσει» του Δημοκρίτειου βιβλιοχαρτοπωλείου και των εκδόσεων Κέδρος. Για το βιβλίο μίλησαν εκτός της συγγραφέα, η φιλόλογος Μαρία Αλεξίου και η αρχαιολόγος-συγγραφέας Νάγια Δαλακούρα. Τον συντονισμό της συζήτησης ανέλαβε ο συγγραφέας και βιβλιοθηκονόμος του Τμήματος Ελληνικής Φιλολογίας ΔΠΘ, ενώ ο ηθοποιός και συγγραφέας Στέργιος Μαδέρης διάβασε αποσπάσματα.

Σε δηλώσεις της η Αλ. Πλακονούρη εξέφρασε αρχικά την χαρά της που βρίσκεται στην Κομοτηνή, στην πόλη όπου πέρασε τα φοιτητικά της χρόνια και για το βιβλίο δήλωσε πως «αποτελείται από 53 διηγήματα μικρής φόρμας που παρουσιάζουν ποικίλες ανθρώπινες καταστάσεις», ενώ στη συνεχεία εξήγησε πως ο τίτλος είναι ενδεικτικός, καθώς «όλοι οι ήρωες ψάχνουν έναν τρόπο που θα τους βγάλει από την προσωπική τους κατάσταση, μία ανάταση, μία διέξοδο προς το φως».

Η παρουσίαση του βιβλίου από το οπισθόφυλλο
Πώς αποχωρίζεσαι μια Κάρμεν; Χάνονται τάχα οι μεταξωτές λέξεις; Ποιά ήταν η άγνωστη έγκυος; Πώς τελειώνει ένα μεταμεσονύκτιο γλέντι; Πού πήγαν τα ρούχα της; Σε τί χρησιμεύουν οι ξύλινες σκάλες;

Μια Γαλήνη παράξενη, μια τρύπα στο ταβάνι, το κλικ του διακόπτη, τσεκούρια που στροβιλίζονται στο βαθύτερο χάος, ένα κορίτσι αφοσιωμένο στο θέατρο, μια λυγερή στην πέρα πλαγιά, ένα κλεμμένο φορτηγό, η τρελή μια νύχτα στο Χάραμα, οι δύο αδελφές κι ο Νυμφίος, ένα δανεικό σπίτι, το είδωλό της στον φθαρμένο καθρέφτη. Μια στιγμή ευτυχίας, ένα βιογραφικό σημείωμα, ένας αποχαιρετισμός, μια εκδίκηση, η φυσαρμόνικα που παίζει είκοσι χρόνια, ανοίκειες προσωπίδες, ο χορός μιας αραχνούλας στο δίχτυ της, ένα χαμόγελο-μαχαίρι, το πρώτο ζωντανό ακέφαλο σώμα, η τρομερή νεροφαγιά. Το χαμόγελο των κούρων, ο δράκος των βράχων, αυγουστιάτικες φρυκτωρίες, ένα άλογο που καλπάζει στα όνειρα, ένας κήπος με κάκτους, μια γυναίκα με μάτια ψαριού, ο πελαργός στο κεφαλόσκαλο, τα συρτάρια του αμετάθετου χρόνου, ένα γράμμα από το 1929. Αν αγκαλιαστούμε, δεν θα πεθάνουμε, το κάλεσμα των σύννεφων, τα αγρίμια και η ποίηση, ωσεί παρούσα για πάντα. Ιστορίες γνωστών, αγνώστων, περαστικών, ξένων.

Διηγήματα-κατάφαση στα σκοτεινά της ζωής, όπου το φανταστικό συνυπάρχει με το πραγματικό, το χιούμορ εμφανίζεται απροσδόκητα και το ανέφικτο βρίσκει τον δρόμο του για να γίνει τελικά εφικτό.