Γιάννης Πανούσης: «Κάναμε 38 χρόνια να διαλύσουμε την κοινωνία, θα κάνουμε άλλα τόσα να την ξαναχτίσουμε»

Δηλώνοντας αριστερός, αλλά ακομμάτιστος, τράβηξε από νωρίς τις κόκκινές γραμμές του με την κομματική αλλά όχι πολιτική ζωή του τόπου, ο γνωστός για τα σχεδόν 20 χρόνια θητείας του στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, μίλησε στο «Χ». Ο λόγος για τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Θράκης, εγκληματολόγο καθηγητή του πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννη Πανούση κι επίτιμο δημότη Κομοτηνής. Ο κ. Πανούσης μίλησε στο ράδιο χρόνος 87,5 fm και στο Δήμο Μπακιρτζάκη, σχολίασε τις πολιτικές εξελίξεις, προβλέποντας μάλιστα τον πολιτικό και προσωπικό καταποντισμό προσώπων που έχουμε συνηθίζει να πρωταγωνιστούν στις τηλεοράσεις και το Κοινοβούλιο. Μίλησε ακόμα για την κρίση που δεν αφορά μόνο την οικονομία, αλλά το σύστημα αξιών της κοινωνίας μας. 

Εκτιμάτε ότι πάλι τα ίδια πολιτικά πρόσωπα θα στελεχώσουν τους συνδυασμούς και θα αναδειχθούν μέσα από τις εκλογές;

-Δε θα βγουν οι ίδιοι, να είστε βέβαιοι, το 80% θα καταποντιστεί, ως άτομα λέω. Δεν ξέρω τι θα γίνει ως κόμματα, τα βλέπετε, αλλά και ως άτομα θα τιμωρηθούν. Από την άλλη, αν αυτή η δημοκρατία δεν μας αρέσει να δούμε με ποιο τρόπο θα κάνουμε μια καλύτερη δημοκρατία. Δεν καταλαβαίνω!  Μέχρι το 2010, στις δημοτικές εκλογές, στήριξαν τον δικομματισμό και σε ένα χρόνο ανακάλυψαν ότι ξαφνικά αυτά τα πρόσωπα είναι διεφθαρμένα; Δεν το ήξεραν; Έπαιζαν όμως με τη διαφθορά πολλοί. Επωφελούνταν από τη διαφθορά και τώρα ξαφνικά εμφανίστηκαν οι αθώοι. Να δεχτώ ότι είναι αθώοι, αλλά πως θα αλλάξουμε την δημοκρατία μας; Ας μας πούνε, ποια είναι η άλλη λύση εν πάση περιπτώσει. Εγώ δεν έχω καταλάβει ποια είναι η άλλη λύση…

Ποια είναι η επόμενη ημέρα, είστε αισιόδοξος;

-Όχι! Εγώ πιστεύω ότι κάναμε 38 χρόνια να διαλύσουμε την κοινωνία, όλοι μας. Και πρέπει να πιστέψει ο Έλληνας ότι θα κάνουμε άλλα 40 χρόνια να τη χτίσουμε. Είχαμε πει ότι ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνία χωρίς όρια δεν υπάρχει, όμως ως γονείς , ως δάσκαλοι, ως δημοσιογράφοι, ως πολιτικοί, όλοι λέγαμε δε βαριέσαι, πάρκαρε όπου θες, ντύσου όπως θες, αντέγραψε όπως θες, κάνε ό,τι θες. Θεωρούσαμε ότι αυτό είναι δημοκρατία, κάποια στιγμή λοιπόν αυτό μας ήρθε στο κεφάλι και τώρα που μας γύρισε στο κεφάλι αναζητούμε τι; Να φύγουν όλα τα οικονομικά μέτρα και να ζήσουμε όπως ζούσαμε; Αυτό αναζητούμε; 

Ποιο είναι τελικά το πρόβλημα αυτής της χώρας; Δίκιο έχουν οι άνθρωποι που θυμώνουν και οργίζονται;

-Είμαι υπέρ της οργής και υπέρ του θυμού... Άλλο η κοινωνική απειθαρχία και πολιτική ανυπακοή και άλλο η ένοπλη πάλη, είναι τρία διαφορετικά ζητήματα. Πρέπει να συνεννοηθούμε στις έννοιες σ’ αυτή την χώρα, δεν είναι δυνατόν να μιλάμε εκτός εννοιών. Η οργή του νέου, ακόμη και που σπάει ένα τζάμι καθώς περπατάει στο δρόμο και του την έχει δώσει, είναι άλλο και άλλο είναι να έχουμε ένα σχέδιο πως θα διασπαστούμε οι 2.000, που θα πάτε, τι θα κάψετε, τι θα γίνει, αυτό δεν είναι το ίδιο πράγμα.  Mη μπερδεύουμε το αντάρτικο των πόλεων με την οργή του απολυμένου, μην κάνουμε τέτοιες συγχύσεις στα παιδιά μας. Από εκεί και πέρα επαναλαμβάνω, έχω ένα πρόβλημα, ας πούμε ότι λύνεται το οικονομικό, αύριο τελείωσε, το λύσαμε. Το αξιακό μας, νομίζετε ότι αλλάζει; Επειδή λύθηκε το οικονομικό, θα αλλάξει το αξιακό; Δε θα ζητάμε το ρουσφέτι, δε θα ζητάμε την παγαποντιά; Πρέπει να αλλάξει το αξιακό μας, δεν παίζεται το παιχνίδι έτσι. Μ΄ αυτό το παιχνίδι θα κερδίζουν πάντα οι ισχυροί τους οποίους θα καταγγέλλουμε γιατί κέρδισαν, ενώ παίξαμε το παιχνίδι τους χωρίς να το καταλάβουμε.

Άρα θέλει ένα ξεκαθάρισμα όλο το αξιακό μας σύστημα, ξεκινώντας από την παιδεία, από την πολιτική, από την κοινωνία, τα πάντα;

- Στο πανεπιστήμιο -δε λέω για το πανεπιστήμιο της Θράκης γιατί το αγαπάω, το λατρεύω και ότι να γίνεται εγώ είμαι μαζί του- αλλά είναι δυνατόν να μην μπορεί να συνεδριάσει κανένας, να μην μπορεί να υποβάλλει κανείς υποψηφιότητα, να διαλύονται τα πάντα, να εμφανίζονται οι ίδιοι που επί 30 χρόνια εμφανίζονται; Δεν γίνεται, αυτό το ζήτημα είναι αξιακό δεν είναι οικονομικό. Θέλουν να το λύσουν, ας το λύσουν. 40 χρόνια θέλει για να αλλάξεις κουλτούρα. 

Τι οφείλουμε να πούμε στη νέα γενιά;

- Όσο και αν ακούγεται περίεργο, η κρίση στη χώρα μας πέτυχε σε μια ηλικία που δεν θα δούμε την ανάκαμψη. Τα παιδιά μας όσο και να λέμε ότι θα καταστραφούν, θα ζήσουν έναν άλλο κόσμο, με διαφορετικά δεδομένα. Δεν θα γεννιέται στην Κομοτηνή, θα πετυχαίνει στο πανεπιστήμιο Θράκης, θα παίρνει μια Κομοτηναία και θα κάνει δύο παιδάκια στην Κομοτηνή. Θα ζήσει στον κόσμο, θα ζήσει αλλιώς, με δυσκολίες, θα ζήσει όμως αλλιώς. Όπως εμείς όταν φεύγαμε από τα χωριά μας και έλεγαν οι πατεράδες μας – θα καταστραφείς αν πας στην Αθήνα- έτσι και τα παιδιά μας, θα ζήσουν αλλιώς. Πρέπει να τα στηρίξουμε και να δώσουμε στα παιδιά μας ελπίδες και αέρα. Το να καθόμαστε και να λέμε θα καταστραφεί η χώρα, θα πεθάνεις και εσύ και δεν θα βρεις ποτέ δουλειά, είναι η χειρότερη υπηρεσία που προσφέρουμε στη νέα γενιά. Χρειάζεται αισιοδοξία και αγώνα ταυτόχρονα, για να αλλάξουμε τις συνθήκες κυρίως για τα παιδιά μας".