Οχι στο πισωγύρισμα της Ροδόπης

«Δεν είμαστε όλοι οι πολιτικοί ίδιοι», θα πει ο  βουλευτής Ροδόπης Ευριπίδης Στυλιανίδης που φιλοξενήθηκε στο ράδιο Χρόνος 87,5fm με αφορμή την χθεσινή ομιλία του για την κρίση και τα αναπτυξιακά διλήμματα  της Ροδόπης. «Θα πρέπει να αναζητήσουμε μέσα από πολιτικές συνταγές την έξοδο από την κρίση, γιατί τελείωσε η εποχή και των στρατιωτικοκρατικών κυβερνήσεων και των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Είναι μια εποχή δημοκρατίας, που η κρίση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με δημοκρατικά μέσα», θα πει ο πρώην υπουργός και γραμματέας του κόμματος εκ των στενών συνεργατών του Αντώνη Σαμαρά που με την εξωστρέφειά του προσεγγίζει την κοινωνία χρησιμοποιώντας πειστικά επιχειρήματα. Βασικό σλόγκαν «όχι στο πισωγύρισμα της Ροδόπης».
Διαβάζουμε στα blog και αναφέρουν ότι ταξιδέψατε με αεροπλάνο και μάλιστα μια κυρία σας έκραξε κιόλας.
- Ήρθα οικογενειακώς και ήρθα με αυτοκίνητο αυτή τη φορά, οπότε αντιλαμβάνεστε την εγκυρότητα του blog…
Λένε πολλοί ότι μάλλον μυρίζονται εκλογές οι πολιτικοί μας, συχνές επισκέψεις, συχνές συναντήσεις, τώρα βλέπουμε και μια ανοιχτή ομιλία την οποία διοργανώσατε για την κρίση και τις δυνατότητες στην ανάπτυξη της Ροδόπης. Είναι καθαρά προεκλογικού χαρακτήρα;
-Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα. Σας θυμίζω ότι όλα τα χρόνια που πολιτεύομαι στο νομό μου, πάντα όταν βρισκόμαστε σε δηλωμένη προεκλογική περίοδο καταθέτω ένα οργανωμένο πρόγραμμα για το τι πρέπει να γίνει τα επόμενα χρόνια στην περιοχή και πάντα στην μέση της τετραετίας κάνω έναν ενδιάμεσο απολογισμό ασκώντας κριτική στο τι έγινε και τι απομένει να γίνει…
Μέση, θα μπορούσε να είναι και ο Σεπτέμβριος.
-Όχι, δεν είναι η μέση ο Σεπτέμβρης γιατί ουσιαστικά θεωρώ ότι αυτή η κυβέρνηση εξάντλησε πολύ γρήγορα την προοπτική της και την εμπιστοσύνη που της έδειξε ο ελληνικός λαός. Έσπευσα σε νεκρό χρόνο και μάλιστα σε χρόνο δύσκολο, που οι πλατείες αποδοκιμάζουν το πολιτικό σύστημα γενικότερα, να δηλώσω ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και αυτό είναι και το κεντρικό μήνυμα της ομιλίας μου.
Ο κόσμος έχει μια αγωνία αυτή την στιγμή η οποία έχει δύο κεφάλαια. Το ένα είναι πολιτικοθεωρητικό, το πως φτάσαμε μέχρι εδώ. Τον ενδιαφέρει, αλλά εν πάση περιπτώσεις τον ενδιαφέρει λιγότερο.
Το δεύτερο είναι πως θα βγούμε από εδώ που φτάσαμε. Να ξαναζωντανέψουμε την ελπίδα σ’ αυτό τον τόπο. Εγώ ουσιαστικά θεώρησα υποχρέωση μου να μην κλειστώ στο καβούκι μου και να μην λειτουργήσω φοβικά και αυτή την εποχή που όλοι οι πολιτικοί αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα δυσπιστίας και αξιοπιστίας και κατά κανόνα δοκιμάζονται ή αποδοκιμάζονται, να στραφώ προς τους συμπολίτες μου και να τιμήσω την σχέση εμπιστοσύνης που έχω αποκτήσει εδώ και χρόνια μαζί τους λέγοντας τους την αλήθεια όπως την αντιλαμβάνομαι…
Θα πηγαίνατε σε μια πλατεία κ. Στυλιανίδη;
-Παντού πηγαίνω και βεβαίως θα υπάρξουν και αυτοί που θα διαμαρτυρηθούν, θα φωνάξουν, θα επιρρίψουν εύκολα ευθύνες, αλλά στο τέλος η λύση θα είναι πάλι πολιτική. Πάλι θα πρέπει να αναζητήσουμε μέσα από πολιτικές συνταγές την έξοδο από την κρίση, γιατί τελείωσε η εποχή και των στρατιωτικοκρατικών κυβερνήσεων και των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Είναι μια εποχή δημοκρατίας, που η κρίση θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με δημοκρατικά μέσα.
Δεν νομίζω όμως να θέλει κάτι τέτοιο όλος αυτός ο κόσμος που συγκεντρώνεται στις πλατείες.
-Ο κόσμος που συγκεντρώνεται στις πλατείες -έχω προσωπική εικόνα από την πλατεία Συντάγματος- είναι ένας ετερόκλητος κόσμος ο οποίος έχει διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες και έρχεται να καταθέσει την αγανάκτηση του για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί. Εκφράζει τον πόνο του και την διαμαρτυρία του και δηλώνει ότι δεν αντέχει άλλες θυσίες χωρίς ελπίδα. Ο καθένας εκεί το νιώθει ως καθήκον έναντι των παιδιών του.
Στέλνει και ένα μήνυμα όμως και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση για αλλαγές.
-Αδιαμφισβήτητα. Αδιαμφισβήτητα όμως μέσα σε αυτό τον κόσμο, όπως υπάρχουν τα μετριοπαθή, τα δημοκρατικά και τα υγιώς ανησυχούντα στοιχεία, υπάρχουν και τα ακραία στοιχεία, είτε προς τα ακροδεξιά είτε προς τα ακροαριστερά. Το ζήτημα είναι το πολιτικό δια ταύτα που θα προκύψει μέσα από αυτό το κίνημα αγανάκτησης και διαμαρτυρίας, να είναι δημιουργικό, δημοκρατικό και ανταποδοτικό για την κοινωνία. Δεν μπορούμε να ταυτιστούμε όλοι γιατί δεν συνυπογράψαμε εμείς το μνημόνιο, δεν εγκρίναμε εμείς με την ψήφο μας την στήριξη μιας αντιλαϊκής πολιτικής που χαρακτηρίζεται από φοροεπιδρομές.
Το ότι φτάσαμε μέχρι εκεί, σαφώς ένα μερίδιο ευθύνης, το μεγαλύτερο όπως λένε, ανήκει στην ΝΔ.
-Υπάρχει ένα μικρό μερίδιο ευθύνης, υπάρχει όμως ένα μερίδιο ευθύνης, αλλά υπάρχει.
Η κατάσταση άρχισε να ξεχειλώνει από το 2007.
-Οι στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας δημιουργήθηκαν με διαχρονική και διακομματική ευθύνη. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε την παραδοχή ότι για όλα φταίει η τελευταία πενταετία, που εκείνη την περίοδο έγιναν βήματα που τα πολέμησαν τότε αυτοί που σήμερα τα αναζητούν. Όταν εμείς μιλούσαμε για στοχευόμενες αποκρατικοποιήσεις από την δεκαετία του ’90, οι ίδιοι που τότε πρωτοστατούν, ήταν αυτοί που τις πολέμησαν τις αποκρατικοποιήσεις αυτές.
Ποιος σας εμπόδισε το 2004 όταν ανέβηκε η ΝΔ στην εξουσία, να διορθώσετε όλα αυτά τα κακώς κείμενα. Ήταν πολύ δειλά τα βήματα.
-Κάναμε τότε 9.5 δις είσπραξη από στοχευόμενες αποκρατικοποιήσεις, την ώρα που αυτή η κυβέρνηση εδώ και 18 μήνες, δεν έχει εισπράξει ούτε 1 ευρώ και προστατέψαμε το εισόδημα του Έλληνα. Προκαλώ και τους συμπολίτες μου τους αγρότες, να δουν τα βιβλιάρια της ΑΤΕ, τι λογαριασμούς εισέπρατταν το 2007-2008-2009 και σε ποια κατάσταση είναι τώρα.
Ήταν καλή η περίοδος τότε, το γνωρίζετε.
-Ήταν καλή η περίοδος ή ήταν καλύτερη η πολιτική που ασκούνταν στο κομμάτι του αγροτικού τομέα.
Θα οδηγούσε πουθενά αυτή η πολιτική;
-Στο τέλος αυτή η πολιτική είχε ένα δια ταύτα. Εμείς κάναμε δύο μεγάλα στρατηγικά ανοίγματα, το ένα αφορά και την περιοχή μας, είναι η διπλωματία των αγωγών που μας άνοιγε στην αγορά της Ρωσίας και το δεύτερο ήταν το άνοιγμα στην Κίνα.
Φαίνεται ότι αυτές τις επιλογές τις πλήρωσε και η κυβέρνηση…
-Αδιαμφισβήτητα. Αυτά τα δύο, θα μπορούσαν, εφόσον αξιοποιούνταν με συνέπεια και συνέχεια από την επόμενη κυβέρνηση, να αποφέρουν χρήματα στην εθνική οικονομία αυξάνοντας το ΑΕΠ και προστατεύοντας τους πολίτες από τις υπερβολικές θυσίες τις οποίες τους οδηγεί σήμερα η κυβέρνηση.
Δηλαδή θα μπορούσαν με τις απλές κινήσεις, να μην φτάσουμε στη κατάσταση που φτάσαμε σήμερα. Να μην υπογράψουμε μνημόνιο, να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο και θα μπορούσε να τιθασευτεί όλο αυτό το χρέος;
-Βεβαίως θα μπορούσαμε, υπήρχε εναλλακτική, την οποία με παρρησία την έχει υποστηρίξει η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς, ακόμη από τον Φεβρουάριο του 2010, να αποφύγουμε την εκχώρηση εθνικής αρμοδιότητος. Σας θυμίζω ότι την εποχή εκείνη, μας προσέφεραν 54,3 δις ευρώ οι αγορές με 6,2% επιτόκιο, την εποχή που τα spread ήταν μόλις 130-180 μονάδες, θα μας έδινε άλλο 1,5 χρόνο, διότι τώρα έχουμε πάρει τόσα λεφτά ακριβώς, αυτή είναι η αύξηση του χρέους μας. Χωρίς όμως να δώσουμε εθνική κυριαρχία, θα διατηρούσαμε την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα προσπαθούσαμε με στοχευόμενες αποκρατικοποιήσεις και με επιθετικές κινήσεις να λυτρώσουμε τον κόσμο από τα δεινά που βιώνει σήμερα με την περικοπή του 13ου – 14ου μισθού, την διάλυση του συνταξιοδοτικού συστήματος και την υπονόμευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Γιατί δεν έγιναν όλα αυτά με απλές κινήσεις το 2004, όπου δεν θα φτάναμε στο σημείο που φτάσαμε.
-Σας εξηγώ ότι έγιναν σημαντικές κινήσεις τότε και γι’ αυτό απεφεύχθησαν δύο κρίσεις που εμείς αντιμετωπίσαμε, η μεγάλη πετρελαϊκή κρίση χωρίς καν να την αντιληφθεί ο κόσμος και στην συνέχεια η πρώτη φάση της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Το ξέρετε ότι εμείς δύο φορές δανειστήκαμε από την αγορά χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι; Εδώ τώρα κάθε φορά όταν κάνει δηλώσεις ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι δεν έχουμε λεφτά ή η κ. Δαμανάκη ότι θα πρέπει να βγούμε από την ευρωζώνη, από το τραπεζικό μας σύστημα φεύγουν δεκάδες δις στο εξωτερικό. Αυτά όλα έχουν επίπτωση στην ζωή του μέσου Έλληνα. Η κυβέρνηση, όσο λιγότερο μιλάει και όσο περισσότερο κυβερνά, τόσο μειώνονται τα προβλήματα των Ελλήνων.
Φαίνεται με την επίσκεψη του Αντώνη Σαμαρά στην Ευρώπη και τις διάφορες άλλες επισκέψεις, μάλλον του τράβηξαν το αυτί. Μιλούν για συναίνεση η οποία έτσι και αλλιώς πρέπει να έρθει στην κατάσταση που έχουμε περιέλθει.
-Δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Αν επιχαίρουν κάποιοι γι’ αυτό είναι να τους λυπάσαι, διότι υποχρέωση των ηγετών είναι να υπερασπίζονται τα συμφέροντα του λαού τους και όχι της διεθνούς διακυβέρνησης.
Εμείς έχουμε ξεκαθαρίσει στους Ευρωπαίους, ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές. Τους έχουμε πει ότι συμφωνούμε στους  στόχους της μείωσης της δημόσιας σπατάλης, στις αποκρατικοποιήσεις, στις αξιοποιήσεις δημόσιας ακίνητης περιουσίας και τα λοιπά, διαφωνούμε στις φοροεπιδρομές που στεγνώνουν την αγορά από ρευστότητα. Διαφωνούμε στην περικοπή των κοινωνικών παροχών και βεβαίως στην μείωση των μισθών των μεσαίων και φτωχών Ελλήνων, διότι θεωρούμε ότι αν διασπαστεί η κοινωνική συνοχή τότε δεν μπορεί καμία μεταρρύθμιση να περάσει.
Πιστεύουμε ειλικρινά, ότι η κυβέρνηση αυτή την στιγμή, για να καλύψει την ατολμία της ή την αδυναμία της να πάρει πολιτικές αποφάσεις ουσιαστικά προσπαθεί να εφεύρει ευρήματα για να δικαιολογηθεί στον ελληνικό λαό. Η κυβέρνηση πρέπει επιτέλους να αποφασίσει να κυβερνήσει.
Πιστεύετε ότι θα πρυτανεύσει ο δικομματισμός;
-Το υγιές και το συμφέρον για την Ελλάδα είναι να υπάρχει πολιτική σταθερότητα και όταν μια πολιτική αποτυγχάνει, να δοκιμάζεται μια νέα πολιτική η οποία έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Από εκεί και μετά, εγώ προσωπικά δεν βλέπω στα μικρότερα κόμματα, αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, αντιθέτως βλέπω ότι το μόνο κόμμα το οποίο σήκωσε στην πλάτη του από την μια την αντίδραση στο μνημόνιο και σε όλη την πολιτική που εφαρμόζεται εισηγούμενο όμως παράλληλα μια διαφορετική πολιτική με ρεαλισμό, είναι η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς, διότι στο Ζάππειο  ουσιαστικά περιέγραψε με λεπτομέρειες τι πρέπει να γίνει. Τα κόμματα της αριστεράς έχουν την δική τους προσέγγιση, αλλά θεωρώ ότι αυτή δεν μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα.
Άρα πιστεύετε ακόμη ότι υπάρχει η λύση του δικομματισμού, η εναλλαγή στην εξουσία;
-Πιστεύω στις καθαρές λύσεις. Η Ελλάδα κάθε φορά όταν είχε μεγάλες κυβερνήσεις συνασπισμού, ενότητας ή συνεργασίας, δεν μπόρεσε να κάνει βήματα μπροστά διότι πρώτον δεν υπάρχει αυτή η κουλτούρα και δεύτερον οι αποκλίσεις οι ιδεολογικές και πολιτικές μεταξύ των χώρων είναι τόσο έντονες που δύσκολα μπορείς να κάνες σύμπραξη. Αντιθέτως χρειάζεται στιβαρή διοίκηση, στιβαρή διακυβέρνηση και ξεκάθαρος προσανατολισμός.
Εκτιμάτε ότι θα πάμε σε εκλογές μέσα στο καλοκαίρι;
-Δεν ξέρω αν θα πάμε για εκλογές, κανείς δεν τις θέλεις, βλέπω όμως ότι έχουμε ήδη μπροστά μας μια εύθραυστη κυβέρνηση που δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις. Αυτό σε καθιστά ακόμη περισσότερο υπεύθυνο ως αντιπολίτευση να ετοιμάζεσαι και να στήνεις την εναλλακτική σου πρόταση».