ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ: «Μακάρι οι υπέρ-υπουργοί της Τρόικας να μας φτιάξουν κράτος»

Συγκρατημένη αισιοδοξία για μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη στην ΑΜ-Θ, εξέφρασε ο πρόεδρος του Εμπορικού – Βιομηχανικού Ξάνθης Παναγιώτης Ανδρικόπουλος, μιλώντας στο ράδιο Χρόνος 87,5fm, επ’ ευκαιρία της ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στη γειτονική πόλη με θέμα «Παράγω και εξάγω – το νέο οικονομικό μοντέλο της Θράκης». Ο κ. Ανδρικόπουλος, αναφέρθηκε στην ελληνική γραφειοκρατία και τη ρουσφετολογική αντίληψη ως αποθαρρυντικά για τους υποψήφιους επιχειρηματίες, ωστόσο δεν απέφυγε να στηλιτεύσει και την ευκαιριακή συλλογιστική που διέπει την πλειοψηφία των επενδυτών. Σημαντικό πλεονέκτημα κατά τη γνώμη του, για την δρομολόγηση της επιζητούμενης και πολυθρύλητης ανάπτυξης στη χώρα μας, θα ήταν αν οι συναρμόδιοι υπουργοί προέρχονταν από τους κόλπους της αγοράς, ενώ σχολιάζοντας την έλευση των Τροϊκανών επιτηρητών, ευχήθηκε: «μακάρι να μας φτιάξουν επιτέλους κράτος, να τελειώνουμε».

Κατ’ αρχήν, πως κρίνετε τα επεισόδια με τον υπουργό;
-Εντάξει, αυτά είναι πράγματα τα οποία θα γίνονται. Όταν μια κατάσταση έχει ένταση, πάντα θα γίνονται και μικροεπεισόδια. Δεν είναι τίποτα, δε νομίζω ότι πρέπει να δίνουμε και τόσο μεγάλη σημασία. Το βασικό είναι ότι ήταν μια σωστή ημερίδα, όπου ο πρόεδρος του συνδέσμου βιομηχανιών βορείου Ελλάδος μας ανέπτυξε ακριβώς τα θέματα των εξαγωγών.
«Παράγω και εξάγω – το νέο οικονομικό μοντέλο της Θράκης», λοιπόν. Τι ακριβώς ειπώθηκε δηλαδή;
-Το θέμα είναι να εξάγουμε ότι παράγουμε. Κι απ’ ότι είπε κι ο πρόεδρος των εξαγωγέων, αυτή τη στιγμή υπάρχει έντονη εξαγωγική κίνηση στη βόρεια Ελλάδα, κυρίως στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Υπάρχει μια αύξηση της εξαγωγικής κίνησης, αλλά το ερώτημα  είναι αν αυτή η αύξηση είναι ένα προϊόν που [περνάει] πολύ αυτή την εποχή και δημιουργεί τη διαφορά, ή είναι μια ποικιλία προϊόντων. Δεν το ξέρουμε αυτό. Πάντως, και ο υπουργός είπε ότι θα υπάρξουν ορισμένα προγράμματα και κονδύλια τα οποία θα στηρίξουν τους εξαγωγείς το επόμενο εξάμηνο, και πιστεύω να πάνε όλα καλά.
Το συμπέρασμα δηλαδή που βγάλατε εσείς ως πρόεδρος από την ημερίδα;
-Με όποιον υπουργό κι αν έχω μιλήσει τα δέκα χρόνια που είμαι πρόεδρος βιομηχάνων Ξάνθης, όλοι είναι καλοπροαίρετοι και προσπαθούν να φτιάξουν κάποιο πρόγραμμα. Το θέμα είναι η υλοποίηση, πως θα γίνει. Εκεί χωλαίνουμε δυστυχώς, και τώρα που θα έρθει η επιτροπή της Τρόικας, με τους υπερ-υπουργούς, τότε πιστεύω θα αλλάξει και το σκηνικό. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι επίτροποι θα έρθουν για να μας φτιάξουν κράτος ή θα έρθουν για να μας κλέψουν; Αν έρθουν για να μας κλέψουν είναι καταστροφικό, αν έρθουν για να μας φτιάξουν κράτος, μακάρι να γίνει να τελειώνουμε.
Από την πείρα σας, τι μπορούμε να παράξουμε και να εξάγουμε εδώ πρόεδρε; Πως θα ανταποκριθούμε σε ένα περιβάλλον, όταν γειτονικές χώρες όπως η Βουλγαρία και η Τουρκία, όπου ήδη μεταναστεύουν πολλές επιχειρήσεις ακόμη και αυτή την δύσκολη περίοδο, έχουν σταθερό φορολογικό πλαίσιο και χαμηλή φορολόγηση της τάξης του 10%, ενώ εμείς έχουμε πολύ πιο υψηλό κόστος και μια κατάσταση που από την μια ημέρα στην άλλη αλλάζουν τα πάντα;
-Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει ένα σύστημα που να είναι διαρκείας. Από την άλλη έχουμε μια ανυπέρβλητη γραφειοκρατία η οποία έχει δημιουργηθεί εδώ και 30-35 χρόνια. Όλα είναι δύσκολα, το είπε και ο υπουργός, και προσπαθούν να τα απλοποιήσουν. Τώρα πως θα τα απλοποιήσουν...Για να τα απλοποιήσεις αυτά πρέπει να έχεις για υπουργούς ανθρώπους της αγοράς, που να ξέρουν την αγορά. Όταν ο υπουργός μπορεί να είναι μορφωμένος, μπορεί να έχει σπουδάσει, αλλά δεν ξέρει την ελληνική πραγματικότητα, δεν έχει πάει ποτέ του στο ΙΚΑ, ούτε έχει πάει ποτέ να στηθεί στο νοσοκομείο να δει τι γίνεται...
Και να ξεκινήσει μια απλή επιχείρηση της τάξης των 10.000  ευρώ για να δει το γραφειοκρατικό σύστημα και τι ταλαιπωρία υπάρχει...
-Όχι μόνο αυτό, αλλά και αδιαφορία. Πάτε σε κάποιον υπάλληλο, και αντί να σε εξυπηρετήσει, αδιαφορεί που σας βλέπει. Kοιτάζει να βρει κάτι για να μην γίνει η δουλειά σου. Είναι το νομοθετικό πλαίσιο έτσι. Αυτά τα πράγματα πρέπει να απλοποιηθούν και να είναι τρεις προτάσεις το καθένα. Εδώ όπου υπάρχει 4η πρόταση μπαίνει αμέσως το ρουσφέτι και δυστυχώς από ότι βλέπω, επικρατεί πάλι το ρουσφέτι, η γνωριμία, κ.λπ.
Εκφράστηκε αισιοδοξία για το μέλλον, ειδικά για την βόρεια Ελλάδα;
-Ναι, ο Σύνδεσμος Eξαγωγέων ήταν αισιόδοξος.
Υπάρχουν ευκαιρίες; Μπορεί να στηθεί κάτι στην περιοχή μας;
-Κοιτάξτε, εδώ στην Ξάνθη έχουμε μερικές εξαγωγικές εταιρίες, οι οποίες είναι σοβαρές και εξάγουν σε όλο τον κόσμο. Από ’κεί και μετά βέβαια, το θέμα είναι τι μπορεί να παράγει κανείς, και αυτό που πρέπει οπωσδήποτε, είναι να είναι αξιόπιστο και ποιοτικώς αναβαθμισμένο. Διότι όταν μπήκε η Ελλάδα στο ευρώ, η ισοτιμία του ήταν 0,80 του δολαρίου, οπότε υπήρχε φθηνό χρήμα για την Ελλάδα, ενώ σήμερα όταν η ισοτιμία είναι 1,40 και 1,50 του δολαρίου, δεν είναι εύκολο να ανταγωνιστείς τρίτες χώρες πλέον. Έχουμε δηλαδή γίνει πανάκριβοι στην αγορά, από την άλλη όμως φέρνουμε γεωργικά προϊόντα από την Ολλανδία. Η Ολλανδία γιατί είναι φθηνότερη από εμάς; Δεν έχουν φθηνότερα μεροκάματα, άρα σημαίνει ότι κάτι φταίει, και ίσως φταίει το σύστημα, και τα πάντα είναι θέμα συστήματος.
Είστε αισιόδοξος για την περιοχή μας, ότι θα πλεύσει άνεμος ανάπτυξης;
-Την επόμενη δεκαετία.
Πόσοι όμως θα αντέξουν; Δεν έχουν πρόβλημα ήδη, ακόμη και εξαγωγικές εταιρίες;
-Όλοι έχουν πρόβλημα. Εδώ που φτάσαμε τώρα είναι σαν να ξεκινάμε από το μηδέν, είμαστε στο 1960. Δεν γίνεται η ανάπτυξη σε μια ημέρα, θέλει ένα χρονικό διάστημα που πρέπει να είναι σοβαρό. Μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν δέκα χρόνια, αν κανείς ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, τον έβριζαν! Δεν υπάρχει κόσμος νέος που να θέλει να ασχοληθεί. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν κάποια χρήματα και να θέλουν να τα επενδύσουν; Δεν νομίζω ότι υπάρχουν.
Τα «καλά» των αναπτυξιακών νόμων που μας γέμισαν με κουφάρια, νομίζω έχουν τελειώσει...
-Αυτοί οι αναπτυξιακοί νόμοι λειτούργησαν, αλλά αντί να κοιτάζουν τι εγγυήσεις έχουν και πόσα λεφτά μπορούσαν να βάλουν... Είχε πει κάποιος κάτι και είχε δίκιο: Έπρεπε να τους κάνουν τεστ διανόησης και ας μην είχαν φράγκο. Μπορούσαν να κάνουν μια δουλειά και να την αξιοποιήσουν; Αυτόν να του έδιναν και χρήματα. Είτε 500.000 ευρώ είτε 1 εκ. ευρώ έδιναν, το ίδιο πράγμα είναι. Το θέμα είναι να μπορούσε να έχει επιχείρηση και να την αναπτύξει, και οι περισσότεροι επιχειρηματίες δυστυχώς στην Ελλάδα είναι ευκαιριακοί. Δηλαδή κάνουν μια δουλειά, αν βγάλουν μερικά χρήματα βολεύουν τα παιδιά τους, και από εκεί και μετά κλείνουν την δουλειά και δεν τους ενδιαφέρει. Γι’ αυτό δεν αναπτυσσόμαστε. Δεν έχουμε την λογική αυτή, υπάρχουν κάποιοι ενδεχομένως που την έχουν, αλλά είναι ελάχιστοι”.