Ένας θάνατος

Την ώρα που τον λιντσάρουν τον φωτογραφίζουν με τα κινητά τους! Άλλος του ξεριζώνει μια τούφα από τα μαλλιά και τα χώνει στην τσέπη του. Είναι τα μαλλιά του Καντάφι, όχι όποιου – όποιου. Άλλος τον αρπάζει το αριστερό του παπούτσι και ταυτόχρονα του χώνει μια στιλετιά στο αριστερό φρύδι. Πόσα αντιμαχόμενα αισθήματα ταυτόχρονα… Και μ’ όλα αυτά, το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να δεις με συμπάθεια έναν αδίστακτο μέχρι πριν λίγο δικτάτορα, ο οποίος - και εδώ είναι η τραγική ειρωνεία - που ποτέ δεν ήξερε τι έκανε να λέει τώρα με ικεσία στους διώκτες του - με τις ανοιχτές κάμερες των κινητών - ότι δεν ξέρουν τι κάνουν. Αυτός που ήταν πάντα τυφλός, ανάβλεψε έστω την τελευταία στιγμή, διακρίνοντας πλέον βάρβαρες συμπεριφορές, έστω των αλλονών?

Μετά τον έδειξε την Χίλαρι Κλίντον με ένα «ουάου» γνήσια αμερικανικό, να απολαμβάνει σαν χάμπουργκερ την σκηνή εκτέλεσης?