Κορωνοϊός: Αίσθημα ατομικής ή κοινωνικής ευθύνης;

Άτομο και κοινωνία; Κοινωνία και άτομο; Το άτομο αποτελεί θεμέλιο λίθο της κοινωνίας και η κοινωνία βασική μονάδα πραγμάτωσης του ατόμου. Επομένως, όποια λέξη κι αν προτάξεις το αποτέλεσμα είναι ένα, ΕΜΕΙΣ. Το "ΕΜΕΙΣ" κρύβει ένα αίσθημα συλλογικότητας, καθολικότητας και συνυπευθυνότητας.

Τα γεγονότα τρέχουν και νέα δεδομένα ξεπροβάλλουν μπροστά μας. «Κορονοϊός», «Κορωναϊός» ή «Κορωνοϊός»; Μία λέξη ηχεί πλέον στ’ αυτιά μας κι ενώ φάνταζε μακριά μας, η επίδραση της, πλέον, είναι εδώ, δίπλα μας! Η ορθογραφία της αδιάφορη και επιφανειακή, αφού όπως παρατηρεί και ο γλωσσολόγος Γ. Μπαμπινιώτης είναι ένας «Κινεζικός ιός με πρόβλημα και γλωσσικό!!..» Αυτό που έχει σημασία είναι οι επιδράσεις και η «αναστάτωση» που επέφερε στην καθημερινότητα μας, με συνοπτικές μάλιστα διαδικασίες. «Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαµβάνειν», υποστήριζε ο Ιπποκράτης. Ειδικά, στην προκειμένη περίπτωση, η πρόληψη είναι απαραίτητη, μιας και απουσιάζει ακριβής και στοχευμένη θεραπεία.

Η συμβουλή που έχει δοθεί αποτελεί μια λιτή, συνοπτική και προτρεπτική παραίνεση: «Μένουμε σπίτι». Μένουμε σπίτι, όχι μόνο για το εγώ μας. Μένουμε σπίτι για εμάς. Ίσως έφτασε η στιγμή σε καιρούς αυτόβουλης πορείας του ατόμου και ατομικισμού, να δράσουμε συλλογικά.

• Μένω σπίτι για εμένα και για όλους όσους βρίσκονται γύρω μου, για να συνεχίσουν να μένουν δίπλα μου και μαζί να βγούμε αλώβητοι από αυτήν τη δοκιμασία. 
• Μένεις σπίτι για εσένα, αλλά και για εμένα, αλλά και για εμάς. 
• Μένει σπίτι για εκείνον, αλλά και για εμάς. 

Από κάθε σκοπιά το ΕΜΕΙΣ υπερέχει. 
Στο μυαλό μας φαντάζει σαν εγκλωβισμός. Όμως, όχι. Πρόκειται για μια ασπίδα προστασίας που είναι σε θέση να ασφαλίσει την ακεραιότητα τη δική μας και όσων μας περιστοιχίζουν. 

Πόσες φορές μέσα στην πιεστική καθημερινότητά σου, δεν ευχήθηκες για μια -δύο μέρες που θα κλειστείς στο σπίτι και δε θα κάνεις τίποτα; Ίσως ήρθε η στιγμή. Ίσως όχι ιδανικά και σίγουρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δεν είναι ανάγκη ΤΩΡΑ να κάνεις όσα δεν έκανες τον τελευταίο καιρό. Να βγεις έξω, για παράδειγμα, να συναντήσεις συγγενείς, να αγκαλιάσεις τους αγαπημένους σου. Χρόνος θα υπάρξει και αυτό είναι στο χέρι σου. Από την άλλη, αν είσαι μαθητής, φοιτητής ή εργαζόμενος δεν είσαι σε περίοδο διακοπών. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, για να κάνεις, όσα σου στερεί η καθημερινότητα.

 Πρώτο ερώτημα. «Και τι θα κάνω στο σπίτι τόσες μέρες;». Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι σε μια εποχή με τόσες ανέσεις, αναρωτιόμαστε πώς θα περάσει ο χρόνος στο σπίτι και ψάχνουμε κάτι δημιουργικό. Μάλλον, το διαδίκτυο και η τεχνολογία στο σύνολό της έχει κλέψει τη δημιουργικότητα μας και μας έχει συνηθίσει σε μία πνευματική αδράνεια. Αν, λοιπόν, αναρωτιέσαι τι να κάνεις, τότε οι επιλογές είναι πολλές. Πέρασε ουσιαστικό χρόνο με την οικογένειά σου. Συζήτησε μαζί της και νιώσε την δίπλα σου, αφού αργά ή γρήγορα οι ασθματικοί ρυθμοί θα επανέλθουν και θα αισθάνεσαι και πάλι "μόνος", δίχως κατανόηση και συναισθηματική κάλυψη από τους στενούς σου ανθρώπους, όπως συμβαίνει συχνά στην καθημερινότητα - μαραθώνιο που διανύουμε. Διάβασε ένα βιβλίο και μάλιστα όχι ηλεκτρονικό, αλλά από αυτά που τα ξεφυλλίζεις και κάθε σελίδα σε ταξιδεύει και διευρύνει τη σκέψη σου. Εάν είσαι μαθητής, μελέτησε. 

Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με τη διεργασία αυτή. Κάνε επαναλήψεις. Ιδίως αν βρίσκεσαι στη Γ’ Λυκείου, οργάνωσε τον χρόνο σου, έτσι ώστε και να ανακτήσεις τις χαμένες σου δυνάμεις –ζητούμενο που σε βασανίζει ήδη από την περασμένη χρονιά – αλλά και για να καλύψεις τυχόν κενά και αδυναμίες που νιώθεις να υπάρχουν, πάντοτε με την καθοδήγηση των καθηγητών σου, που με την αμέριστη προσήλωσή τους βρίσκονται στο πλευρό σου.

Βγες μία βόλτα στη φύση ή προτίμησε τις μικρές συναθροίσεις, ωστόσο μείνε μακριά από τον συνωστισμό και από συγγενικά πρόσωπα μεγαλύτερης ηλικίας. Βρες τον εαυτό σου. Σίγουρα η καθημερινή τριβή με τις υποχρεώσεις μάς απομακρύνει από το ίδιο μας το «εγώ». Τέλος, σκέψου αισιόδοξα, αφού αυτός είναι ένας ασφαλής δρόμος για να εκπέμπεις θετική ενεργεία και όχι τοξικότητα στους «συγκατοίκους» σου.

Επόμενο ερώτημα: «Και τι πειράζει αν βγω; Από εμένα θα εξαρτηθεί η κατάσταση;» Η απάντηση σαφής. ΝΑΙ, θα εξαρτηθεί και από εσένα. ΝΑΙ μπορείς κι εσύ να προστατευτείς και να προστατεύσεις. Κάθε ατομική απόφαση, επηρεάζει και τους γύρω μας. 

Το εγώ επηρεάζει το εμείς και το εμείς σε αυτήν την περίπτωση (όπως και πάντοτε) υπερισχύει. Μείνε μέσα για τις ευπαθείς ομάδες που βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο. Μείνε μέσα, γιατί ίσως εσύ να μη θεωρήσεις κάποιο σύμπτωμα ανησυχητικό, αλλά ίσως και να είναι. Μείνε μέσα, γιατί άθελά σου, ενδέχεται να μεταφέρεις συμπτώματα σε ανθρώπους που αγαπάς.

Μένουμε μέσα. Ας μείνουμε μέσα. Μία παραίνεση, μία προτροπή, μία συμβουλή, μία παράκληση. Για το καλό όλων μας φροντίζουμε εμάς και τους γύρω μας. Θα περάσει, θα ξεχαστεί, θα μείνει ως ανάμνηση. Αρκεί να είναι μία παραδειγματική ανάμνηση…  Ας λειτουργήσει σαν περίοδος αναθεώρησης καταστάσεων και δεδομένων. Άλλωστε, δεν είναι τα πάντα δεδομένα, γι’ αυτό εκτίμησέ τα πριν γίνουν ζητούμενα.