xρονοτοπία

Η μακεδονική παράδοση και η γλώσσα ως όχημα προπαγάνδας

Αντεθνικά, ανιστόρητα και επικίνδυνα παιγνίδια του ΣΚΑΪ.
Προβλήματα σε Βώλακα Δράμας, Χαρωπό και Βαμβακόφυτο Σερρών.
Η προπαγάνδα και στην Θράκη!
 

Με ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, τον ίδιο που έχω κρούσει κι εγώ πολλάκις, αναφέροντας ότι «τα κατά τόπους γλωσσικά ιδιώματα σε διάφορες περιοχές της Μακεδονίας είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Δυστυχώς «κάποιοι» τα χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν τις πολιτικές τους ορέξεις, λέγοντας στους ντόπιους της κεντροδυτικής Μακεδονίας: ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ''ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ'' και στη δήθεν ντόπια γλώσσα περνάνε ξενόφερτα, σκυλάδικα, που ακούγονται στα πανηγύρια της γείτονος χώρας... Για τα τραγούδια με προπαγανδιστικό στίχο όπως το «biser balkanski» (μαργαριτάρι Βαλκανίων), «μπεγκάιτι γκ'ρτσι» (φύγετε Έλληνες), «μίρκα γκίνοβα» κτλ., πρέπει να κάνουμε ξεχωριστή συζήτηση. 

Η σημερινή γενιά των 20χρονων (κυρίως στη Δυτική Μακεδονία) που μεγάλωσαν με αυτά τα τραγούδια τα θεωρεί δική τους παράδοση (ΔΥΣΤΥΧΩΣ), καθώς θεωρούν ότι το σλαβόφωνο ιδίωμα την περιοχής τους και η σκοπιανή γλώσσα είναι το ίδιο... Δεν θα ξεχάσω σε μια εκδήλωση στην Αλμωπία που τραγουδούσαν το «rum dum dum», «tri kila banani» και «ubava kalina» (βουλγαρικός σκοπός), ρώτησα μια νεαρή που τα χόρευε εάν αποτελούν την τοπική παράδοση του χωριού της και απάντησε με σιγουριά «ΝΑΙ»! Άραγε ΠΟΙΟΙ είναι οι συνθέτες αυτών των τραγουδιών και ΠΟΤΕ γράφτηκαν και από πότε τραγουδιούνται στην Μακεδονία; Άραγε τα τραγουδούσαν και πριν από 70 χρόνια; Δυστυχώς οι συνθέτες είναι από την γειτονική χώρα και είναι τραγούδια που έχουν διάρκεια ζωής μόλις 20-25 χρόνια, ενώ ορισμένα από αυτά είναι εμφυλιοπολεμικά... «Παραδοσιακές» ορχήστρες προχωρούν σε δισκογραφία μουσικών και τραγουδιών που δανείζονται από τους βόρειους γείτονες χαρακτηρίζοντάς τα ως «μακεδονική» παράδοση. 

Δυστυχώς στον χορό της παραπληροφόρησης και της διαστρέβλωσης συμμετέχει και η τηλεόραση. Σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή εμφανίστηκαν κάποιοι οι οποίοι προέβαλαν την σκοπιανή γλώσσα, που κατασκευάσθηκε μετά το 1945, την οποία χαρακτήρισαν ως «μητρική» των Μακεδόνων. Σε κάθε ευκαιρία μάλιστα τόνιζαν ότι αυτή η γλώσσα απαγορεύθηκε από την εποχή του Ιωάννη Μεταξά και συνέχισε το ελληνικό κράτος να επιβάλει την μη χρήση της εντός της Ελληνικής Επικράτειας μέχρι πρόσφατα. Άραγε πώς είναι δυνατόν να απαγόρευσε ο Μεταξάς μια γλώσσα που κατασκευάσθηκε 10 χρόνια μετά; Προφανώς εννοούν τους περιορισμούς στην χρήση των τοπικών ιδιωμάτων (τα λεγόμενα «εντόπικα») που επέβαλε το καθεστώς Μεταξά. Αλλά αυτά δεν έχουν καμμία σχέση με την γλώσσα, την οποία προβάλουν ως μητρική των Μακεδόνων. 

Σε μια εκπομπή της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ την Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017 ο παρουσιαστής Μπογδάνος Κωνσταντίνος αναφερόμενος με απαξιωτικό τρόπο στην δράση και το εθνικό έργο του μακεδονομάχου Τέλλου Άγρα είπε χαρακτηριστικά ότι «.η Μακεδονία δεν ήταν πάντα Ελληνική» κι ότι κάποτε την κατοικούσαν οι «σλαβομακεδόνες» δηλαδή οι σημερινοί Σκοπιανοί. Δυστυχώς η τηλεόραση έχει την δύναμη να επηρεάζει τους τηλεθεατές που δεν έχουν γνώση της ιστορίας και τους δίνει ως έτοιμη «τροφή» μια άποψη που στερείται γνώσης, σοβαρότητας και αντίληψης της Ιστορίας. 

Βλέπουμε ότι με συστηματικό τρόπο αντικαθίστανται τα κατά τόπους γλωσσικά ιδιώματα από την πρόσφατα κατασκευασμένη σκοπιανή γλώσσα. Επιτελείται μια πολιτιστική γενοκτονία, που αφορά στον αφανισμό των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και πολιτιστικών στοιχείων με σύνθημα το «ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ». Φυσικά εννοούν την σκοπιανή γλώσσα κι όχι τα κατά τόπους γλωσσικά ιδιώματα των δίγλωσσων αυτόχθονων Μακεδόνων της κεντροδυτικής Μακεδονίας. 

Δυστυχώς ούτε η Ανατολική Μακεδονία βρίσκεται στο απυρόβλητο. Τον Μάιο του 2016 κυκλοφόρησε σε βιβλίο μια διδακτορική διατριβή με τίτλο «ΕΠΙΤΗΡΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ» στο πεδίο της Ανθρωπολογίας (σε Βρετανικό Πανεπιστήμιο), που πραγματεύεται την ταυτότητα των κατοίκων δίγλωσσων χωριών της Ανατολικής Μακεδονίας, βασιζόμενη στην χρήση γλωσσικού ιδιώματος σε αυτά. Χωρίς να πληροί τα βασικά χαρακτηριστικά της επιτόπιας έρευνας (χρόνος και διάρκεια έρευνας, συνεντεύξεις από ικανό πλήθος πληροφορητών, κ.ά.) η συγγραφέας καταλήγει σε προαποφασισμένα συμπεράσματα, περί ανάδειξης της σλαβικής ταυτότητος των κατοίκων ντόπιων χωριών, όπως ο Βώλακας Δράμας, το Χαρωπό και το Βαμβακόφυτο Σερρών. Οι ίδιοι οι ντόπιοι είναι φανερά ενοχλημένοι με τα αυθαίρετα συμπεράσματα και ανατρέπουν την επιστημονικοφανή έρευνα με επιστολές προς τους υπευθύνους φορείς.

Φυσικά όπως δήλωσε και η ίδια η συγγραφέας σε παρουσίαση του βιβλίου της αποτελεί την ΠΡΩΤΗ προσέγγιση για την Ανατολική Μακεδονία, που σημαίνει ότι θα υπάρξει συνέχεια. Δείχνοντας ασέβεια προς τους ανθρώπους που άνοιξαν τα σπίτια τους και της έδωσαν με προθυμία τις πληροφορίες που γνώριζαν για την Ιστορία και την παράδοσή τους, αγνοεί παντελώς την αποστροφή των ντόπιων της Ανατολικής Μακεδονίας προς το γλωσσικό ιδίωμα και ανάγει την αποσιώπησή του σε έργο των κρατικών υπηρεσιών της Ελλάδος. Δυστυχώς είναι η πρώτη προσπάθεια αυτών των κύκλων να προσβάλουν την ελληνοφωνία στην Ανατολική Μακεδονία, η οποία έχει τις ρίζες της στα δεινά που υπέστησαν οι αυτόχθονες Μακεδόνες στις ΤΡΕΙΣ βουλγαρικές κατοχές, στις οποίες αφανίσθηκε το 80% των πληθυσμών χωριών και πόλεων της Ανατολικής Μακεδονίας. Είναι προφανές και το δηλώνουν και οι ίδιοι οι ντόπιοι Ανατολικομακεδόνες. Επελέγη η αποκλειστική χρήση της ελληνικής γλώσσας στα τραγούδια και στην καθημερινότητά τους, διότι οι μνήμες από τις σφαγές των Βουλγάρων είναι νωπές και δεν επιθυμούν να συνδιαλέγονται σε γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι σφαγείς των προγόνων τους. Μην ξεχνάμε ότι στις βουλγαρικές κατοχές του Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ανατολικομακεδόνες εξαναγκάσθηκαν να παρακολουθήσουν μαθήματα και να εισάγουν τραγούδια στην βουλγαρική γλώσσα.

Εδώ τίθεται το ερώτημα: ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ; Θα πω ότι πρωτίστως, πρέπει να αγαπήσουμε τον τόπο μας. Να γίνει επιστημονική μελέτη των υπαρχουσών καταγραφών και όπου δεν υπάρχουν να προχωρήσουμε σε επιτόπια έρευνα και καταγραφή. Σε αυτό πρέπει να βοηθήσουν ΟΛΟΙ... Χοροδιδάσκαλοι, ερευνητές, ορχήστρες και πολιτιστικοί σύλλογοι. Το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και η Ακαδημία Αθηνών είναι στρατηγικοί εταίροι σε αυτήν την προσπάθεια. Σε ό,τι αφορά τα κατά τόπους γλωσσικά ιδιώματα οφείλουμε να σεβαστούμε τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής και τα ιστορικά/λαογραφικά στοιχεία που οδήγησαν στην διαμόρφωση του προφορικού λόγου. Η μικρή μερίδα των Μακεδόνων που επιμένει να χρησιμοποιεί ταυτόχρονα με την ελληνική γλώσσα και κάποιο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, πρέπει να είναι σίγουρη ότι δεν παίζει το παιγνίδι αυτών που υποστηρίζουν την ύπαρξη «μακεδονικής» μειονότητος στην χώρα μας. Οι πολιτιστικοί σύλλογοι οφείλουν να ερευνούν για ΠΟΙΑ γλώσσα τους καλούν «κάποιοι» να τραγουδήσουν. Κι αν χρειάζονται βοήθεια μπορούν να απευθύνονται στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων που ασχολείται επισταμένως με το θέμα με σεβασμό στη γνήσια πολιτιστική κληρονομιά των Μακεδόνων ([email protected]). 

Είναι μια προσπάθεια στην οποία οφείλουμε να συμπαρασταθούμε κι ο καθένας ναβάλει το λιθαράκι του. Στόχος είναι η διαφύλαξη της παράδοσής μας. Αυτό ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το κάνουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!».

Την ανακοίνωση υπογράφει ο Γεώργιος Ευθ. Τάτσιος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων.

Το υπουργείο Πολιτισμού σκοπεύει να καταργήσει πνευματικά δικαιώματα συγγραφέων και εκδοτών!

Οι συγγραφείς ζητούν την απόσυρση διατάξεων

Την περασμένη Παρασκευή (7.7.2017) κατατέθηκε στην Βουλή το νομοσχέδιο για την συλλογική διαχείριση. Εντελώς απρόσμενα διαπιστώσαμε ότι συμπεριελήφθησαν στο νομοσχέδιο δύο διατάξεις, με τις οποίες καταργείται ουσιαστικά η δυνατότητα των συγγραφέων και εκδοτών να αδειοδοτούν, μέσω του Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου (ΟΣΔΕΛ), την χρήση αποσπασμάτων των έργων τους στην εκπαίδευση και το δημόσιο δανεισμό βιβλίων από δανειστικές βιβλιοθήκες και να λαμβάνουν εύλογη αμοιβή για τις παραπάνω χρήσεις των έργων τους. 

Μάλιστα η αμοιβή για τον δημόσιο δανεισμό καταργείται με αναδρομική ισχύ, από το 1993, ενώ παραπέμπεται για το μέλλον σε προεδρικό διάταγμα και εξαιρούνται ολοκληρωτικά οι σχολικές βιβλιοθήκες και οι βιβλιοθήκες του ΣΕΑΒ. 

Είναι προφανές ότι αυτές οι δύο διατάξεις είναι καταστροφικές για τα δικαιώματα των συγγραφέων και εκδοτών και θα ακυρώσουν όλες τις μακρόχρονες προσπάθειες του ΟΣΔΕΛ για την αδειοδότηση και είσπραξη αμοιβής στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως και των δανειστικών βιβλιοθηκών (που διεθνώς αποτελούν τις κύριες πηγές εσόδων των ΟΣΔ συγγραφέων και εκδοτών). 

Μέσα στο Σαββατοκύριακο συντονίσθηκαν όλοι οι συλλογικοί φορείς συγγραφέων και εκδοτών και απέστειλαν ανοιχτή επιστολή-διαμαρτυρία προς τον Πρωθυπουργό. Το νομοσχέδιο συζητηθεί στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων και αύριο, Πέμπτη, στην ολομέλεια της Βουλής. Οι συγγραφείς ζητούν την απόσυρση των συγκεκριμένων διατάξεων (άρθρο 55 παρ.3 και 4). Πρέπει να αποτραπεί η επιδιωκόμενη κατάργηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Η ανοικτή επιστολή στον πρωθυπουργό «Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ, 
Τα σωματεία που υπογράφουν το παρόν ψήφισμα εκπροσωπούν σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων συγγραφέων, δημοσιογράφων και εκδοτών. Καταγγέλλουμε με τον πιο έντονο τρόπο την ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού, η οποία εντελώς αιφνιδιαστικά σκοπεύει να καταργήσει πνευματικά δικαιώματα των συγγραφέων και εκδοτών, με δύο διατάξεις που προσέθεσε εκτάκτως, και χωρίς την προηγούμενη υποχρεωτική διαβούλευση, στο νομοσχέδιο για την συλλογική διαχείριση, που μόλις προχθές την Παρασκευή 7-7-17 κατέθεσε στη Βουλή και προγραμματίζεται να ψηφισθεί με επείγουσα διαδικασία μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα. 

α) Συγκεκριμένα, με την διάταξη του άρθρου 55 παρ. 3 η Υπουργός Πολιτισμού επιτρέπει στα εκπαιδευτικά ιδρύματα να αναπαράγουν και διανέμουν ψηφιακά μέσω του διαδικτύου αποσπάσματα έργων και άρθρα εφημερίδων και περιοδικών ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΜΟΙΒΗ! Η διάταξη αυτή είναι αντίθετη με την κοινοτική οδηγία 2001/29 που επιτρέπει σχετική εξαίρεση μόνον χάριν παραδείγματος κατά την διδασκαλία ή τις εξετάσεις (η διάταξη της Υπουργού αφορά εν γένει την διδασκαλία, συμπεριλαμβάνοντας και εκπαιδευτικά συγγράμματα ή επιστημονικά βιβλία), ενώ η διεθνής πρακτική είναι η σχετική εξαίρεση να συνοδεύεται και με την υποχρέωση καταβολής αμοιβής στους συγγραφείς και εκδότες. Με την εξαίρεση αυτή της Υπουργού καταργούνται σε μία μέρα οι - λίγες - συμβάσεις που έχει συνάψει ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου με εκπαιδευτικά ιδρύματα και οι οποίες αποφέρουν όμως εύλογη και δίκαιη αμοιβή στους Έλληνες δημιουργούς και εκδότες και «απαλλάσσεται» χωρίς νόμιμο λόγο, η πλειονότητα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων από την υφιστάμενη διεθνώς υποχρέωση να καταβάλλουν αμοιβή στους συγγραφείς και εκδότες για την χρήση των έργων τους. Διεθνώς η κύρια πηγή των εσόδων των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης συγγραφέων και εκδοτών προέρχεται από τον χώρο της εκπαίδευσης, διότι εκεί γίνεται και η πιο εκτεταμένη χρήση των έργων τους για την κάλυψη εκπαιδευτικών αναγκών. 

Πώς περιμένει η Υπουργός να ζήσουν οι συγγραφείς και οι δημοσιογράφοι και να χρηματοδοτηθεί η παραγωγή εκπαιδευτικών και επιστημονικών συγγραμμάτων εάν δεν εισπράττεται αμοιβή για την χρήση τους;

Γιατί η Ελλάδα να αποτελέσει και πάλι την παγκόσμια εξαίρεση, όπου οι συγγραφείς και εκδότες δεν αμείβονται για την χρήση των έργων τους στην εκπαίδευση;

Η Υπουργός φέρνει την διάταξη αυτή την ίδια στιγμή που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ξεκινήσει την διαδικασία νομοθέτησης σχετικής οδηγίας που θα ρυθμίζει τις εξαιρέσεις για εκπαιδευτικές ανάγκες, σχέδιο που ήδη με τις τροπολογίες που έχουν συμφωνηθεί από τις επιτροπές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προβλέπει ότι εφ' όσον οι εκπαιδευτικές ανάγκες μπορούν να καλυφθούν με προσφερόμενη άδεια των δικαιούχων τότε δεν θα ισχύει η εξαίρεση και επί πλέον προβλέπει την υποχρέωση να λαμβάνουν αμοιβή οι δικαιούχοι σε περίπτωση εξαίρεσης. Είναι παράλογο, αν όχι ύποπτο, γιατί η Υπουργός δεν έθεσε το θέμα σε δημόσια διαβούλευση, αλλά σπεύδει να ρυθμίσει με τον δικό της καταστροφικό για τους δημιουργούς τρόπο το θέμα, και δεν εναρμονίζεται με το σχέδιο της ευρωπαϊκής οδηγίας που είναι υπό ψήφιση.  
β) Με έκπληξη διαβάζει κανείς στο ίδιο άρθρο 55 παρ.4 του νομοσχεδίου, πως «επιτρέπεται χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, ο δημόσιος δανεισμός έργων από τις βιβλιοθήκες των δημοσίων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και από τις ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες, που είναι μέλη του Συνδέσμου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών, και μάλιστα αναδρομικά από το 1993, και αναβάλλεται για το μέλλον η αμοιβή και το σύστημα είσπραξης της διανομής της για ΟΛΕΣ τις βιβλιοθήκες της χώρας.

Η διατύπωση, που καταπατά και την απαγόρευση της εκμετάλλευσης της εργασίας χωρίς αμοιβή, όπως ορίζεται από την Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι εντυπωσιακή: «Μέχρι την έκδοση του προεδρικού διατάγματος του προηγουμένου εδαφίου, οι δημόσιες βιβλιοθήκες, οι βιβλιοθήκες που ανήκουν σε ΝΠΔΔ και σε ΝΠΙΔ, που εποπτεύονται από το κράτος, οι δημοτικές βιβλιοθήκες κοινωφελών ιδρυμάτων και οργανισμών, μορφωτικών ιδρυμάτων και αποστολών στην Ελλάδα καθώς και οι βιβλιοθήκες ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων ΔΕΝ καταβάλλουν αμοιβή για τον δημόσιο δανεισμό». Το προεδρικό διάταγμα υποτίθεται πως θα εκδοθεί εντός ενός έτους, αλλά είναι γνωστό πως αυτές οι προθεσμίες είναι ενδεικτικές, η πιθανή δε μη έκδοσή του θα διαιωνίζει το περιγραφόμενο καθεστώς. Με την διάταξη αυτή καταργείται εντελώς παράνομα και αντισυνταγματικά αναδρομικά το δικαίωμα αμοιβής για το παρελθόν και συγκεκριμένα για το χρονικό διάστημα από το 1993 μέχρι σήμερα, γεγονός που θυμίζει εποχές πλήρους νομοθετικής αυθαιρεσίας. Και επί πλέον η διάταξη εξαιρεί ολοκληρωτικά και για το μέλλον από την υποχρέωση καταβολής αμοιβής τις σχολικές και ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες! Πρόκειται για καταφανώς αντισυνταγματική και αντικοινοτική διάταξη η οποία πλήττει βάναυσα τα δικαιώματα των συγγραφέων και εκδοτών.  

Δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν Έλληνας υπουργός Πολιτισμού να στερεί τους δημιουργούς και εκδότες από τα πνευματικά τους δικαιώματα κατά παράβαση της κοινοτικής νομοθεσίας και του Συντάγματος. Και αυτό γίνεται από μια υπουργό που είναι και η ίδια καλλιτέχνις! Επίσης, τρομάζει ο αντιδημοκρατικός τρόπος που η υπουργός επιχειρεί αυτήν την πραξικοπηματική κατάργηση πνευματικών δικαιωμάτων, χωρίς δημόσια διαβούλευση, χωρίς καμμία ενημέρωση των άμεσα θιγόμενων κλάδων - των συγγραφέων, των δημοσιογράφων και των εκδοτών για την στήριξη των οποίων έχει την υποχρέωση να λειτουργεί - και χωρίς να τους δώσει την ευκαιρία να διατυπώσουν τις απόψεις τους. Επιχειρεί να νομοθετήσει ερήμην του Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας, του οποίου αρμοδιότητα, πάντα σύμφωνα με το νόμο, είναι η εισήγηση της νομοθεσίας για την πνευματική ιδιοκτησία. 

Με βάση τις παραπάνω εύλογες και δίκαιες αιτιάσεις μας, παρακαλούμε:

1. να παρέμβετε ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ώστε να αποσυρθούν οι συγκεκριμένες διατάξεις από το υπό ψήφιση νομοσχέδιο. 
2. να απαιτήσετε ώστε το θέμα της χρήσης έργων για εκπαιδευτικές ανάγκες να ρυθμιστεί σύμφωνα με την σχετική κοινοτική οδηγία, μόλις αυτή ψηφισθεί. 
3. να μεριμνήσετε ώστε να εφαρμοσθεί επί τέλους ο ν.2121/1993 για τον δημόσιο δανεισμό με την σύναψη κεντρικών συμφωνιών με το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Εσωτερικών. 
4. να ενισχύσετε τα δημόσια ΑΕΙ και τις ελληνικές βιβλιοθήκες. Χωρίς εκπαίδευση και βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν αναγνώστες και καλλιεργημένοι πολίτες, χωρίς συγγραφείς και βιβλία δεν υπάρχει εκπαίδευση και βιβλιοθήκες.
Είμαστε όλοι μέλη του ιδίου οικοσυστήματος, δεν υπάρχει το ένα μέλος αν δεν υπάρχει και το άλλο».
Την επιστολή υπογράφουν οι: Ένωση Ελληνικού Βιβλίου, Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Εταιρεία Συγγραφέων, Κύκλος Ποιητών, Σύλλογος Ελληνικού Επιστημονικού Βιβλίου, Σύλλογος Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών, και Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου.