Όχι στην υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια λέει η Εκκλησία της Ελλάδας

«Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν τάσσεται ειδικά κατά του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου γενικώς.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού έχει τη δική της θετική πρόταση ζωής που είναι ο χριστιανικός γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας»

Από την Ιερά Σύνοδο γνωστοποιήθηκαν οι συνοπτικές θέσεις για τον γάμο και την υιοθεσία τέκνων από ομόφυλα ζευγάρια.

Όπως γνωστοποιοείται, παρ’ ότι δεν τίθεται θέμα διαφωνίας ειδικά με τον πολιτικό γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, διότι συνολικά ο πολιτικός γάμος (αδιακρίτως φύλου ζευγαριών) δεν ενδιαφέρει την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, η Εκκλησία της Ελλάδος, επειδή έχει ως αποστολή και την μέριμνα για την ορθή ανατροφή των παιδιών και των νέων, διαφωνεί:

1) με την ομόφυλη γονεϊκότητα, γιατί δεν ικανοποιεί τα δικαιώματα των παιδιών να έχουν πατέρα και μητέρα, 2) με τον ομόφυλο γάμο, διότι οδηγεί σε ομόφυλη γονεϊκότητα (δεν είναι νομικά επιτρεπτή η επέκταση του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια με αποκλεισμό τους από το δικαίωμα υιοθεσίας που ισχύει σήμερα για τα έγγαμα ζευγάρια).

«Ιερή η συνένωση άνδρα και γυναίκας»
Πιο αναλυτικά, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν τάσσεται ειδικά κατά του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά τάσσεται κατά του πολιτικού γάμου γενικώς.

Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησίας του Χριστού έχει τη δική της θετική πρόταση ζωής που είναι ο χριστιανικός γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας.

Η Εκκλησία θεωρεί την ψυχική και σωματική συνένωση άνδρα και γυναίκας ως ιερή επιλογή ζωής που χρήζει της ευλογίας και Θείας Χάριτος που χορηγεί ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Μέσα από την οπτική της Εκκλησίας ο γάμος δεν μπορεί να υποβιβασθεί στο επίπεδο ενός συμφωνητικού που υπογράφεται ενώπιον συμβολαιογράφου ή μίας κοινής δήλωσης ενώπιον του τοπικού Δήμου.

Θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος απέναντι σε ομοερωτικές τάσεις και πράξεις

Όλοι οι άνθρωποι, παρά τις ατέλειες και αδυναμίες τους, είναι εξ ίσου τέκνα και εικόνες του Θεού. Δεν μπορεί να κατακριθεί κανένας για τα χαρακτηριστικά και τις τάσεις, με τις οποίες γεννήθηκε. Η Εκκλησία είναι οικογένεια που δεν απορρίπτει κανένα πρόσωπο για τις αδυναμίες του, αλλά το προτρέπει σε διαρκή αγώνα για να τις υπερβαίνει. Όμως από εκεί και έπειτα, κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και επομένως υπεύθυνος εάν οι επιλογές του, οι πράξεις και ο τρόπος ζωής του, τον οδηγούν ή τον απομακρύνουν από τον Θεό.

Σύμφωνο συμβίωσης στην Ελλάδα
Αρχικά (2008) η Ελλάδα είχε νομοθετήσει ως εναλλακτικό (αντί του γάμου) θεσμό αστικής ένωσης το σύμφωνο συμβίωσης μόνον υπέρ των ετερόφυλων ζευγαριών, αποκλείοντας τα ομόφυλα ζευγάρια. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Ελλάδα καταδικάσθηκε το 2013 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για αδικαιολόγητη διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Ακολούθως (2015) λόγω της καταδίκης, η Ελληνική Πολιτεία αναγκάσθηκε να επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών.

Πλέον, το σύμφωνο συμβίωσης στην Ελλάδα χορηγεί στα ομόφυλα ζευγάρια τα ίδια δικαιώματα με αυτά του γάμου, με δύο εξαιρέσεις: α) το δικαίωμα ληξιαρχικής προσθήκης του επωνύμου του ενός συμβαλλόμενου μέρους στο επώνυμο του άλλου μέρους (μετά από συμφωνία τους), β) το δικαίωμα υιοθεσίας. Η ελληνική νομοθεσία για το σύμφωνο συμβίωσης υπέρ ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών είναι σύμφωνη προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας με βάση την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ανέφικτη η επέκταση του γάμου σε ομόφυλα ζευγάρια χωρίς δικαίωμα υιοθεσίας
Αν νομοθετηθεί στην Ελλάδα γάμος υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών με αποκλεισμό τους από το δικαίωμα υιοθεσίας που ισχύει σήμερα για τα έγγαμα (ετερόφυλα) ζευγάρια, θα ακολουθήσει καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω δυσμενούς διάκρισης της ελληνικής νομοθεσίας σε βάρος των εγγάμων ομόφυλων ζευγαριών με κριτήριο τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.

Οποιαδήποτε Κυβέρνηση επεκτείνει τον γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια, χωρίς το δικαίωμα υιοθεσίας που έχουν οι ετερόφυλοι σύζυγοι, ουσιαστικά μεταφέρει το πολιτικό κόστος σε επόμενη Κυβέρνηση ώστε να επεκτείνει την υιοθεσία σε συζύγους του ιδίου φύλου, αφού όμως θα έχει προκαλέσει την καταδίκη της χώρας από το Ευρ. Δικαστήριο εξ αιτίας της εσφαλμένης νομοθετικής της πολιτικής (ελλιπή επέκταση του γάμου και των δικαιωμάτων που συνδέονται με αυτόν). Θα επαναληφθεί ό,τι συνέβη το 2015, οπότε επεκτάθηκε στα ομόφυλα ζευγάρια το σύμφωνο συμβίωσης, αφότου η χώρα καταδικάσθηκε από το Ευρ. Δικαστήριο λόγω της πλημμελούς νομοθέτησής του (2008) μόνον υπέρ των ετερόφυλων ζευγαριών.

Δεν είναι τυχαίο ότι και τα 20 από τα 56 κράτη στην Ευρώπη, που έχουν εντάξει στον θεσμό του γάμου και τα ομόφυλα ζευγάρια, δεν τα εξαίρεσαν από το δικαίωμα υιοθεσίας, που προβλέπεται στο δίκαιό τους υπέρ των εγγάμων ζευγαριών.

Η πίεση ακτιβιστικών ενώσεων «ΛΟΑΤΚΙ+» για την εισαγωγή γάμου υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών στοχεύει βασικά στο δικαίωμα της υιοθεσίας, που είναι η κύρια διαφορά μεταξύ του γάμου και του συμφώνου συμβίωσης (που προβλέπεται και υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών).