Οι «σπάνιες γαίες» της Θράκης, της Μακεδονίας (ειδικά Χαλκιδικής και Αγίου Όρους), του Βορείου Αιγαίου, της Γαύδου!

Αλλά και της Κρήτης, της Αίγινας, της Ζακύνθου.

Το ελληνικό υπέδαφος διαθέτει σημαντικές ποσότητες αναξιοποίητων μη ενεργειακών ορυκτών(*), των οποίων η αξία εκτιμάται (από το ίδιο το υπουργείο Περιβάλλοντος) στα 40 δισεκ. ευρώ!

«Η αναπτυξιακή δυναμική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την άμεση παραγωγική εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων της Χαλκιδικής και της Θράκης. Η προοπτική της εξόρυξης και "γενικά" των αποβλήτων του ορυχείου της Κίρκης Θράκηw, θα μπορούσε να αυξήσει την παραγωγή των βασικών μετάλλων στην Ελλάδα, συμβάλλοντας στην ανάκαμψη των μη ενεργειακών ορυκτών πρώτων υλών, τα οποία στην Ευρώπη υπολογίζονται σε 5,9 δισεκατομμύρια τόνους. 

Χαρακτηριστικά παραδείγματα σχετικά με την «εξόρυξη» των αποβλήτων: 
3.000.000 τόνοι τελμάτων στις λίμνες επίπλευσης, συμπυκνωμάτων σφαλερίτη και γαληνίτη, που φιλοξενείται στα ορυχεία Ολυμπιάδος Χαλκιδικής. Περιέχουν περίπου 3g/t χρυσό. 

2.000.000-3.000.000 εκατ. τ. μεταλλοφόρων αποβλήτων και σιδηροπυρίτη που παραμένουν προς εκμετάλλευση μετά την εξόρυξη σε περιοχές μεταξύ Στρατωνίου και Στρατονίκης Χαλκιδικής. - ΠΗΓΗ: Γ. Χαραλαμπίδης «Κοιτασματολογία», έκδ. 1.0. Κοζάνη 2015, ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας. 
Γενικώς «πετρελαιοπιθανές» περιοχές στην Ελλάδα εντοπίζονται στο Ιώνιο Πέλαγος, και την Δυτική Ελλάδα, στα Γρεβενά, στο Θρακικό πέλαγος και στη Νότια Κρήτη - ενώ το ΙΓΜΕ εντόπισε και μεγάλες ποσότητες υδριτών νοτίως της Ρόδου. Οι Τούρκοι εντόπισαν κοιτάσματα πετρελαίου στην Ανατολική Θράκη. Ειδικώς στο Θρακικό πέλαγος, στην ευρυτέρα περιοχή της Καβάλας, εκτός από τα γνωστά κοιτάσματα (Πρίνος, Βόρειος Πρίνος, Νότια Καβάλα και Έψιλον) υπάρχουν: Στην θέση Άθως και Α. της Θάσου (στην νησίδα Μπάμπουρας, που δεν την έχει ούτε ο χάρτης, διότι ευρίσκεται. εκτός χωρικών υδάτων!!!). Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε, το βαρύ πετρέλαιο στην περιοχή Αμμώδες. 

Αλλά, ο μεγαλύτερος και ανεκτίμητης(!!!) αξίας ορυκτός θησαυρός της χώρας μας (πρόκειται περί μέγιστου! - τόσο που από ειδικο-κόρακες κρίνεται ότι «η Ελλάς θα άξιζε να ξανα-σκλαβωθεί από σύγχρονους αποικιοκράτες») είναι οι λανθανίδες (οι «σπάνιες γαίες», με 1η υπο-ομάδα τα λανθάνιο, δημήτριο, πρασεοδύμιο, νεοδύμιο, προμήθιο και σαμάριο, με κύριες πηγές τα ορυκτά μοναζίτη, τσερίτη και αλλανίτη). Χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων, υβριδικών μπαταριών, οικολογικών λαμπτήρων, hardware ηλεκτρονικών υπολογιστών και οπλικών συστημάτων, κ.ά. Πού βρίσκονται, κυρίως, αυτά; Στην υφαλοκρηπίδα του Άθω. 

Το ενδιαφέρον (το άνοιγμα δηλ. των ματιών των ευρω-κορακιών, δηλαδή των Γερμανών, κ.ά.) προέκυψε μετά από ερώτηση του ευρωβουλευτή της ΝΔ, καθηγητή Ιω.Α.Τσουκαλά, σχετικά με την διακίνηση σπάνιων γαιών στην Κομισιόν (29.10.2010).  Έπεσαν χρηματοδοτήσεις τότε για υποθαλάσσια έρευνα στον Άθω, της οποίας τα αποτελέσματα δεν είδε και δεν άκουσε. κανείς μέχρι σήμερα... Εάν κάνω λάθος, θα χαρώ να μου σταλεί η έρευνα να την δημοσιοποιήσω. «Πολύ χονδρό παιγνίδι», μου λένε ειδικοί. Λ.χ.: 

Το ορυκτό διατομίτης (για φίλτρο ζάχαρης και χυμών, λιπάσματα, χρώματα, μονώσεις, αντι-ηχητικά, λειαντικά) ευρίσκεται  σε Β.Ελλάδα, Ζάκυνθο, Αίγινα, Γαύδο, Κρήτη. Αξίας άνω των 2 δισεκ. ευρώ. 

Ο βολαστονίτης (για κεραμοποιία-τσιμεντοβιομηχανία) ευρίσκεται  σε Πανόραμα Δράμας, Ξάνθη. Αξίας άνω των 20 εκατ. ευρώ! 
Οι μαρμαρυγίες (για ηλεκτρικά υλικά μόνωσης), ευρίσκονται σε Μακεδονία-Θράκη. Αξίας 20 εκατ. ευρώ. 
Ο βερμικουλίτης, (για μόνωση τζακιών-φούρνων-λεβήτων), ευρίσκεται  κυρίως στον Ασκό Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Αξίας 20 εκατ. ευρώ. 
Για να πάρετε μια ιδέα, ως αρχή του νήματος, ιδού η ερώτησις του ευρωβουλευτού:

«Σε συνέχεια της απάντησης του κ.Έτιγκερ στην ερώτηση E-3608/2010 σχετικά με τις σπάνιες γαίες και λαμβάνοντας υπ' όψιν:
-τους περιορισμούς στις εξαγωγές σπάνιων γαιών προς την Ιαπωνία, που έθεσε η Κίνα λόγω της εδαφικής διαμάχης μεταξύ των δύο χωρών τον προηγούμενο μήνα,

-ότι ορισμένες γερμανικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας αντιμετωπίζουν ήδη τις πρώτες ελλείψεις τους σε σπάνιες γαίες, ενώ παράλληλα δέχονται πιέσεις από Κινέζους αξιωματούχους να αυξήσουν τις επενδύσεις τους στην Κίνα, αν θέλουν να έχουν πρόσβαση στα σπάνια ορυκτά, δέχονται πιέσεις, ερωτάται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

Πώς κρίνει τις παρούσες εξελίξεις από άποψη εφοδιασμού της ΕΕ με σπάνιες γαίες; Θεωρεί τις εξελίξεις ανησυχητικές;
Τι επικοινωνία είχε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την κινεζική πλευρά, ιδιαίτερα μετά τις καταγγελίες του διεθνούς Τύπου για άτυπο εμπάργκο προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ; Παρακαλείται να μας προσκομίσει τις σχετικές επιστολές.

Σε τι ενέργειες προτίθεται να προβεί προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών εταιριών που αντιμετωπίζουν ελλείψεις;
Οι ΗΠΑ διαθέτουν ειδική ομάδα εργασίας για τα κρίσιμα μέταλλα που υπάγεται στο αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας (US Department of Energy Critical Metals Task Force). Η Επιτροπή προτίθεται να προβεί στη σύσταση παρόμοιας ευρωπαϊκής ομάδας;». (**)
Σήμερα η Κίνα παράγει το 95% της παγκόσμιας προσφοράς σπάνιων γαιών. Αυτό σημαίνει πως ελέγχει τους πυραύλους, τα κινητά τηλέφωνα, τα υβριδικά αυτοκίνητα, κλπ. 

Για την έρευνα στο Β. Αιγαίο (υφαλοκρηπίδα του Άθω και τριγύρω) κάποιοι είπαν ότι είδαν να κυκλοφορούν κάτι σαν «πλωτά γεωτρύπανα» στην θαλάσσια εκείνη περιοχή (ίσως και βαθυσκάφη και επιπυθμένιους και πιθανόν υποπυθμένιους δειγματολήπτες). Κατ' εκτίμησιν γεωλόγων το εκεί τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδος είναι από τα πλουσιότερα σε λανθανίδες (και δη στα ακριβότερα οξείδια υποστοιχείων τους, όπως του σεληνίου, του δημητρίου, κ.ά.) του Βορείου Ημισφαιρίου της Γης - μετά την Κίνα και την Γροιλανδία. Η πρώτη, όπως προανέφερα, εκμεταλλεύεται τα τελευταία χρόνια την μοναδικότητά της σε εξόρυξη, και «απαιτεί» πλέον όλες οι υψηλών απαιτήσεων ηλεκτρονικές συσκευές να κατασκευάζονται εκεί (στην Κίνα) και να μην εξάγει σπάνιες γαίες, οπότε ταυτόχρονα «κλέβει» και τεχνογνωσία από τις ΗΠΑ και την ΕΕ (ίσως και από την Ρωσία.), που «αναγκάζονται» πλέον να μην έχουν «μυστικά» από αυτήν. Οι Γάλλοι κάπως αρνούνται αυτοί την εξάρτηση και ίσως γι' αυτό προώθησαν την (μαύρη) αγορά και εισαγωγή παλαιών συσκευών: Για ανακύκληση (και όχι ανακύκλωση) των υλικών αυτών. (Ένα μυστήριο είναι γιατί στους χώρους ανακύκλησης ηλεκτρικών συσκευών, σε δήμους και αλλού, κάποιες συσκευές όπως οθόνες TFT, κινητά, κλπ. «εξαφανίζονται» με το που τις πετούν οι ανυποψίαστοι καταναλωτές.). Στην άλλη περιοχή ορυκτού ενδιαφέροντος (την Γροιλανδία) υπάρχει η ιδιαιτερότητα του ότι ανήκει στην Δανία. Η Γροιλανδία έχει νομικό και συνταγματικό κενό και κάθε εξόρυξη εκμεταλλεύσεως κωλύει σε νομικά προβλήματα. Άρα, μετά την «αφύπνιση από τον Τσουκαλά», με την επερώτησή του στην Κομισιόν, στους Ευρωπαίους «εταίρους» μας, η Ελλάς ήταν. μονόδρομος για να γλυτώσει κανείς από την Κίνα! Κι έπεσαν τα μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά να. φάνε από την πλούσια σάρκα μας! Άραγε πώς εξελίχθηκε έως σήμερα η επερώτηση Τσουκαλά; Εάν ερευνηθεί, ίσως εντοπισθεί με ακρίβεια ο πραγματικός λόγος της υποδούλωσής μας. Δεν είναι λίγο να μην μπορούν οι «μεγάλοι» να. εξελίξουν την τεχνολογία, επειδή έκατσε σε κάτι «παρακατιανούς Έλληνες», στο κάτω άκρο των Βαλκανίων, να κάθονται επάνω στους θησαυρούς της Γης!..

Για ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: βλ. εφημ. «Μακεδονία», «Κεφάλαιο», περ. «Επίκαιρα».
Τον πολύ καλό ιστότοπο του Πέτρου Τζεφέρη, http://www.oryktosploutos.net/

ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
(*) Περιλαμβάνουν μεταλλικά προϊόντα, βιομηχανικά ορυκτά και μέταλλα κατασκευής (υλικά κατασκευής, διακοσμήσεως και δομικών λίθων, αδρανών υλικών), καθώς και τα «γενικά» των αποβλήτων/παραπροϊόντων ορισμένων υλικών ως δευτερογενείς πηγές των οικονομικά απολήψιμων αποθέσεων. 
(**) Η ερώτηση ήταν στην διεύθυνση http://www.tsoukalas.org/newsArticle.aspx?ID=131&UICulture=el-GR . αλλά δεν είναι πια.
 

Τι είναι το galactic gold rush;

Αναζήτηση σπάνιων γαιών έως και στην. Σελήνη!

Επίσης, πρέπει να πω εδώ, πως έχει ήδη ξεσπάσει αυτό που λέγεται «galactic gold rush» (δηλ. «πυρετός για χρυσό στον γαλαξία»!). Ιδιωτικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας έχουν κάνει ήδη γνωστές τις βλέψεις τους για εξόρυξη / αναζήτηση σπάνιων γαιών στην Σελήνη - και κυρίως χρυσού, ηλίου-3, κ.ά. 
Αλλά ποίου. ιδιοκτησία είναι το. φεγγάρι; Και άρα και οι πρώτες ύλες του;
«Καθ' όλην την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, οι οικονομίες βασίσθηκαν στους ενεργειακούς και υλικούς πόρους ενός και μοναδικού πλανήτη: Της Γης. Τώρα, καθώς ο κόσμος συνειδητοποιεί την πρόοδο που σημειώνεται στην εξερεύνηση του Διαστήματος, γίνεται σαφές ότι, ίσως, είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε κάποιους από τους πόρους των άλλων πλανητών. 
Υπάρχει μία σειρά ιδιωτικών εταιρειών, οι οποίες έχουν καταρτίσει αντίστοιχα σχέδια. Αλλά, στην πραγματικότητα η υπόθεση δεν έχει προχωρήσει ιδιαίτερα. Τουλάχιστον όσον αφορά τους βραχυπρόθεσμους στόχους, η ιδέα δεν επικεντρώνεται τόσο στις εργασίες εξόρυξης στο φεγγάρι για όσα χρειαζόμαστε στην Γη, αλλά στις εξορύξεις για πράγματα που θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε εκεί και τα οποία συνδέονται με την εξερεύνηση του Διαστήματος στο μέλλον.
Εάν αποφασίσουμε ότι θέλουμε να συνεχίσουμε την εξερεύνηση της Σελήνης και ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε εκεί μία "εστία", μία βάση, όπως κάναμε στην Ανταρκτική, η λειτουργία της θα είχε σαφώς χαμηλότερο κόστος στην περίπτωση κατά την οποία θα χρησιμοποιούνταν σεληνιακές πηγές νερού και ενέργειας, αντί να μεταφέρονται από την Γη. 
Κάθε χημικό στοιχείο στον Περιοδικό Πίνακα που υπάρχει στην Γη, υπάρχει και στο φεγγάρι. Συνεπώς, κατά μίαν έννοια, η Γη έχει ήδη όλα όσα ελπίζουμε ότι θα βρούμε στο φεγγάρι. 
Το ισότοπο ήλιον-3 αποτελεί κατά τους επιστήμονες μια πιθανή μελλοντική πηγή ενέργειας για την Γη, διότι θα μπορούσε κατ' αρχήν να χρησιμοποιηθεί στην λειτουργία πυρηνικών σταθμών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το ήλιον-3 θα μπορούσε να καλύψει το σύνολο των ενεργειακών μας αναγκών στο μέλλον. Προσωπικά, είμαι πολύ σκεπτικός σχετικά με το θέμα. Το ήλιον-3 υπάρχει στα σεληνιακά εδάφη, αλλά μόνον σε πολύ μικρές ποσότητες (οι τυπικές συγκεντρώσεις είναι 4-10 μέρη / δισεκατομμύριο). Πράγμα που σημαίνει ότι, για να καλυφθούν οι ενεργειακές ανάγκες της Γης στις αρχές του 21ου αιώνα, τουλάχιστον σε ένα μεγάλο μέρος, θα έπρεπε κάθε χρόνο να κάναμε εργασίες εξόρυξης σε μία έκταση πολλών εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων στο σεληνιακό έδαφος. Θα ήταν μία επιχείρηση τεραστίων διαστάσεων. Και όπως συμβαίνει με κάθε ορυκτό καύσιμο που βρίσκεται στο έδαφος επί εκατομμύρια χρόνια, άπαξ και αρχίσει η εξόρυξή του, κάποια στιγμή θα έρθει το τέλος. Με άλλα λόγια, εάν έχετε τα κεφάλαια που θα διασφαλίσουν τις ενεργειακές ανάγκες του μέλλοντος, δεν θα τα επενδύατε σε ακόμη ένα μη ανανεώσιμο καύσιμο όπως το ήλιον-3, αλλά σε αποδοτικές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Επίσης, εάν υποθέσουμε ότι, τις επόμενες δεκαετίες θα δούμε να αναδύεται μία σεληνιακή βιομηχανία εξόρυξης, τίθεται το ερώτημα, από νομικής άποψης, ποίου ιδιοκτησία είναι η Σελήνη και οι πρώτες ύλες της. 
Τυπικά, το φεγγάρι δεν ανήκει σε κανέναν και την ίδια στιγμή ανήκει σε όλους μας, ανάλογα με την ερμηνεία που δίνει κανείς στην Συνθήκη για το Διάστημα (1967) και αποτελεί την νομική βάση Διεθνούς Δικαίου του Διαστήματος, στην οποία βασίζονται όλες οι σχετικές δραστηριότητες. 
Σύμφωνα με την Συνθήκη το φεγγάρι ή, οιοδήποτε άλλο ουράνιο σώμα, δεν ανήκει σε κανένα κράτος-έθνος. Η διαφορά είναι ότι, όταν συντάχθηκε η εν λόγω Συνθήκη ουδείς είχε προβλέψει ότι θα υπήρχαν. ιδιωτικές εταιρείες που θα ενδιαφέρονταν να. διανοίξουν ορυχεία στο φεγγάρι. Και μπορεί οι ιδιωτικές εταιρείες να μην θέλουν να οικειοποιηθούν ολόκληρο το φεγγάρι, αλλά θέλουν σίγουρα να αποσπάσουν τους πόρους του και να τους πουλήσουν. Επομένως, η Συνθήκη Outer Space Treaty είναι ασαφής σε αυτό το σημείο και προτού η εν λόγω δραστηριότητα εξελιχθεί σε μεγάλη κλίμακα, είναι εξαιρετικά σημαντικό να αποσαφηνιστεί νομικά. 
Ορυχεία στο φεγγάρι για επιτόπια χρήση των πόρων, ναι, είναι οικονομικά εφικτό. Ορυχεία στο φεγγάρι για κάτι που θα χρησιμοποιήσουμε στην Γη, όχι, αυτήν την στιγμή, δεν είναι οικονομικά εφικτό. 
Το φεγγάρι έχει ικανοποιητικά αποθέματα σπάνιων γαιών. Στο απώτερο μέλλον ίσως χρειαστούμε τους εξωγήινους αυτούς πόρους για τις "πράσινες" υψηλές τεχνολογίες μας, όπως για παράδειγμα, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Και η Γη διαθέτει τέτοια κοιτάσματα, όμως οι συνεχείς εξορύξεις τα έχουν καταστρέψει. 
Θεωρώ ότι η ιστορία αυτή είναι ένα είδος μακροπρόθεσμης ασφαλιστικής πολιτικής. Ακόμη και αν σε 100 χρόνια έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε για να ελαχιστοποιήσουμε το σημάδι της ανθρωπότητας στον πλανήτη, οι ανάγκες του παγκόσμιου πληθυσμού θα είναι πολύ μεγάλες για τα πεπερασμένα όρια της Γης. Λαμβάνοντας υπ' όψιν τα δεδομένα αυτά, η αναζήτηση πόρων στο φεγγάρι και εντός του ηλιακού μας συστήματος θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμη αν και όταν προκύψει η ανάγκη.», είπε ο Ian Crawford, καθηγητής Πλανητικής Επιστήμης και Αστροβιολογίας στο Birkbeck College του Λονδίνου, αντιπρόεδρος της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας (RAS) και σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. 
Για περισσότερα: TV Χωρίς σύνορα, Deutsche Welle.