Το πείσμα του Κομοτηναίου Κώστα Γκιουζελίδη δικαιώνεται

Πόσο μας αρέσει όταν βλέπουμε Κομοτηναίους αθλητές να δημιουργούν όμορφες καταστάσεις ο καθένας στον τομέα του. Είναι κάπως σαν να δικαιωνόμαστε και εμείς μαζί τους, αφού μπορούμε να καταλάβουμε πως νιώθουν, όταν έχουν τη μια επιτυχία πίσω από την άλλη, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουν από τις ήττες όταν αυτές έρχονται. Σήμερα όλη αυτή η αναδρομή με πηγαίνει αρκετά χρόνια πίσω, τότε που είχαμε κάνει τους «Ξενιτεμένους» δίνοντας την ευκαιρία σε πολλά παιδιά δικά μας που ήταν μακριά να μας μιλήσουν μέσω διαδικτύου. Αυτή η ενότητα δεν υπάρχει πλέον, αλλά ευτυχώς υπάρχουν πολλά παιδιά στην επικράτεια που συνεχίζουν να μας κάνουν περήφανους.

Σήμερα είναι μια καλή ευκαιρία να ταξιδέψουμε και να πάμε στην Χαλκιδική, διότι όπως είναι γνωστό και χιλιοειπωμένο «σαν την Χαλκιδική πουθενά». Εδώ και πολλά χρόνια ο Κώστας Γκιουζελίδης είναι από τα βασικά μέλη του ΚΑΟΧ που κατάφεραν μέσα σε λίγο διάστημα να αλλάξουν την ιστορία ενός μεγάλου σωματείου. Ο ΚΑΟΧ Ευρώπη ‘87 κατάφερε να μπει στο κάδρο των ομάδων που θέλουν να πρωταγωνιστούν στην κατηγορία της National League1. Εκεί, το δικό μας παιδί ο Κώστας δίνει το 100% στις προπονήσεις και στους αγώνες και γι’ αυτό άλλωστε οι άνθρωποι του σωματείου πίνουν νερό στο όνομά του. Και για να το καταφέρεις αυτό θα πρέπει να «ματώσεις τη φανέλα» όπως λένε, και ευτυχώς για τον Γκιουζελίδη το έχει πράξει πολλές φορές. Από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στον ΚΑΟΧ έδειξε κάτι διαφορετικό και μαζί με τους συμπαίκτες του κατάφεραν να ακουστεί το όνομα της ομάδας μακριά. Μπορεί να είναι τετριμμένο αυτό που θα ακουστεί αλλά είναι η αλήθεια, «όλοι για έναν και ένας για όλους». Αυτό τουλάχιστον λέει η ιστορία του συλλόγου τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Ο Κώστας ήταν από αυτούς που την περασμένη σεζόν έδωσε το σύνθημα με τα επιτεύγματά του να ανέβει κατηγορία ο σύλλογος και μάλιστα να βρει μπροστά του φέτος την ομάδα όπου ξεκίνησε το μπάσκετ, τον ΓΑΣ Κομοτηνή. Φέτος έχει τρελάνει τα κοντέρ των πρώτων σκόρερ του ομίλου, αφού φιγουράρει στις πρώτες τρεις θέσεις. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Η σκληρή δουλειά μαζί με την προσήλωση για οποιοδήποτε στόχο πάντα ανταμείβεται και στην περίπτωση του Κώστα Γκιουζελίδη αυτό ισχύει και με το παραπάνω.

«Γιατί δεν τον παίρνει ο ΓΑΣ;»
Και ξέρω ποια σκέψη σας έρχεται πρώτη: «Γιατί δεν τον παίρνει ο ΓΑΣ;» νομίζω ότι κάποτε θα γίνει αυτό ή για να είμαι ειλικρινής θα ξαναγίνει. Όλος ο οργανισμός που λέγεται ΓΑΣ Κομοτηνή γνωρίζει τις αρετές του Κώστα και πρώτος από όλους ο Νεοκλής Λεμονίδης που τον είχε ως παίκτη όταν ήταν ακόμα μαθητής στη Β’ Λυκείου. Και βεβαίως να μην ξεχάσουμε ότι στην ομάδα της Χαλκιδικής είναι άλλος ένας Κομοτηναίος, ο Αταλάι Κιατίπ. Αλλά με τον Αταλάι θα ασχοληθούμε και θα μιλήσουμε μιαν άλλη φορά.

Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα δεν είδαμε τίποτα από τον Κώστα και ότι τα καλύτερα είναι μπροστά του. Ο Θεός να είναι μαζί του και να ευχαριστιέται αυτό που αγαπάει. Μακριά από τραυματισμούς και να μας κάνει περισσότερο να καμαρώνουμε με τις 30αρες που βάζει σε κάθε ματς.