500 νέες πληγές στην αγορά της Ροδόπης

Αντί για εμπορεύματα, πωλητήρια και ενοικιαστήρια κοσμούν τις βιτρίνες των καταστημάτων στην Κομοτηνή. Αρκεί μία βόλτα στην αγορά της πόλης και μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η αγορά με συνέπεια το ένα λουκέτο να διαδέχεται το άλλο. Στις αρχές του 2012 οι εκπρόσωποι της αγοράς έλεγαν ότι άφησαν πίσω τους, τη δυσκολότερη χρονιά των τελευταίων ετών. Κανείς τους όμως δεν υπολόγιζε τι θα ακολουθήσει. Το 2012 τα λουκέτα αυξήθηκαν, οι άνεργοι επίσης και τα μαγαζιά φαντάσματα βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνιά της πόλη μας. Ερμού, Βενιζέλου, Παρασίου, Ν. Ζωίδη, πλατεία Ειρήνης και πολλοί άλλοι δρόμοι και σοκάκια της πόλης, ερήμωσαν αφήνοντας πίσω τους ανέργους και απλήρωτους λογαριασμούς. Ενδεικτικό του χάους, είναι ο αριθμός των λου¬κέτων της αγοράς. Πέρσι την αντίστοιχη περίοδο (2011), μόνο το Επαγγελματικό και Βιο¬τεχνικό Επιμελητήριο Ροδόπης, μέτρησε 255 επίσημες διαγραφές, από τις λίστες του. Τα στοιχεία ανέφεραν ότι περίπου 500  επιχειρήσεις ήταν αυτές που έκλεισαν το 2011 στη Ροδόπη. 

Όσον αφορά στο 2012, επίσημα καταγράφονται 264 διαγραφές, ανεπίσημα όμως ξεπερνούν τις 500, οι επιχειρήσεις που έκλεισαν, ανέφερε ο πρόεδρος του Επαγγελματικού και Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Ροδόπης. Όπως εξήγησε, επίσημη διαγραφή μπορούν να κάνουν μόνο όσοι έχουν τακτοποιημένες τις ασφαλιστικές τους οφειλές και τις λοιπές τους υποχρεώσεις. Έτσι, εκτιμάται ότι ο πραγματικός αριθμός των λουκέτων είναι διπλάσιος. «Πάρα πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι έχουν κλείσει τα μαγαζιά τους, δεν μπορούν να κάνουν διαγραφή από το Επιμελητήριο διότι χρωστούν σε εφορία, ΙΚΑ, ΟΑΕΕ, κάτι από όλα να χρωστάς δε μπορείς να κάνεις διαγραφή. Και όπως καταλαβαίνει κανείς, αυτός που έκλεισε το μαγαζί του αποκλείεται να το έκανε γιατί είχε πελατεία και κάλυπτε τις υποχρεώσεις του, άρα μπορούμε να φανταστούμε τι χρωστούν».  

Η ραγδαία πτώση του τζίρου αποτυπώθηκε σε όλους τους τομείς της αγοράς. Σε πολλούς επαγγελ¬ματικούς κλάδους, όπως ένδυση, υπόδηση, εστί¬αση, έπιπλα, τουρισμός και η οικοδομή, παρατηρεί¬ται κυριολεκτικά οικονομική αδράνεια, με τεράστιες συνέπειες. Ο μεγάλος χαμένος φαίνεται να είναι ο κλάδος της ένδυσης και υπόδησης, ενώ εκείνος που αντιστέκεται ακόμα είναι αυτός της εστίασης. Τα περισσότερα λουκέτα καταγράφονται σε ατομικές επιχειρήσεις, «που σημαίνει ένδυση, υπόδηση, είδη δώρων και μικρομάγαζα. Πρόκειται για επιχειρήσεις που προσέφεραν ένα κομμάτι ψωμί σε οικογένειες», σημείωσε ο κ. Αργυρόπουλος. Οι περιοχές οι οποίες φαίνονται να πλήττονται κυρίως είναι η Κομοτηνή και οι Σάπες και, λιγότερο όπως σημείωσε ο κ. Αργυρόπουλος μικρότεροι οικισμοί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε χωριά και στην περιφέρεια του νομού κατοικούν οι αγρότες, οι οποίοι έχουν μεγαλύτερα εισοδήματα. «Η μεγάλη βιομηχανία που λέγεται αγροτιά, εκτός από φέτος, τις άλλες χρονιές πήγε καλά. Στην  ίδια μοίρα βρίσκονται οι Σάπες, όπου έγινε μία πλήρης απογύμνωση των δημόσιων υπηρεσιών που είναι εις βάρος της επαρχίας των Σαπών και των πολιτών».  Ακόμα και την περίοδο των γιορτών δεν κινήθηκαν τα καταστήματα, όπως σημείωσε ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου. Εξάλλου η φετινή χρονιά ήταν η τελευταία των δώρων Χριστουγέννων για συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους και αυτό λειτούργησε αρνητικά στην ψυχολογία και την τσέπη των καταναλωτών. Επιπλέον στερούνται από την αγορά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, τα οποία οφείλει το δημόσιο στους ιδιώτες. 

Την ώρα που τα λουκέτα υπολογίζονται στα 500, το ευχάριστο είναι ότι νέα καταστήματα ανοίγουν. Η ανεργία είναι αυτή που σπρώχνει τους πολίτες στην έναρξη μίας επιχείρησης, είπε ο Αργυρόπουλος. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Επιμελητηρίου, το 2012, υπήρξαν 250 νέες εγγραφές. «Πρόκειται για μικρομάγαζα, κυρίως εστίαση και είδη ρουχισμού. Αυτές οι επιχειρήσεις άνοιξαν με προσωπικά κεφάλαια, αφού πέρσι δεν έτρεξαν προγράμματα. Συνέχεια έρχονταν και ρωτούσαν για προγράμματα αλλά δυστυχώς. Έτσι, κάθε άνεργος που είχε μερικά χρήματα στην άκρη άνοιξε ένα μαγαζί για να βγάζει ένα μεροκάματο. Οτιδήποτε, είτε ψιλικατζίδικο, είτε καφενείο είτε οτιδήποτε. Η Κομοτηνή γέμισε μπουγατζατζίδικα, καφενεία και μικρομάγαζα που προσπαθούν να σταθούν όρθια, μαγαζιά που δεν χρειάζονται υπαλλήλους, παρά μόνο προσωπική δουλειά». 

Να σημειωθεί ότι, το 2011 άνοιξαν 285 επιχειρήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες στο πρώτο εξάμηνο του έτους. 

Όλγα Τσιούλφα