Μικροκομοτηναίικα 05-02-2025

Το πόσο ανεπιτυχείς ήταν οι μάχες που υποτίθεται έδωσε το κυβερνητικό επιτελείο κατά της ακρίβειας, διαφημίζοντας κατά καιρούς τα καλάθια των νοικοκυριών, τις ειδικές προσφορές στα εκατοντάδες και χιλιάδες προϊόντα με χαμηλές τιμές, φάνηκε εκ των υστέρων με τις τελευταίες ανατιμήσεις.
Ακόμα η ακρίβεια παραμένει και μάλιστα το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχουν και αυξητικές τάσεις σε πολλά προϊόντα βασικής διατροφής. Οι πολυεθνικές, οι μεγαλέμποροι και τα συστήματα διακίνησης, μεταφοράς και διανομής φαίνεται ότι δεν δίνουν σημασία πλέον ούτε στους ελέγχους, ούτε και στα πρόστιμα, αν και τελευταία δεν ανακοινώνονται βέβαια.
Συνεχίζουν απτόητοι την ίδια πολιτική να αισχροκερδούν, ενώ υποτίθεται ότι πολλά πράγματα έχουν αλλάξει που να δικαιολογούν και την πτώση των τιμών. Τρανταχτό παράδειγμα πλην των άλλων προϊόντων είναι και η τιμή του ελαιολάδου.
Ήδη τα στοιχεία που υπάρχουν από τις ομάδες παραγωγών πανελλαδικά δείχνουν ότι τα ελαιοτριβεία έκλεισαν τον κύκλο παραγωγής και επεξεργάστηκαν διπλάσιες ποσότητες με την παραγωγή να είναι εν αφθονία, ενώ οι έμποροι έδωσαν πολύ χαμηλές τιμές σε σχέση με πέρυσι.
Στο νομό μας πάντως για να έχουμε μία πλήρη εικόνα τα τελευταία λάδια σε μικρές ποσότητες όμως πουλήθηκαν στην χονδρική τιμή των 7 ευρώ, που αυτό σημαίνει ότι ευνόησε λίγο τους παραγωγούς μας, γιατί τα περισσότερα τα εμπορεύτηκαν μόνοι τους
Ενώ στην νότια Ελλάδα κινήθηκαν πολύ χαμηλά. Σχεδόν οι περισσότεροι συνεταιρισμοί με τη μεγάλη παραγωγή τα έδωσαν στους εμπόρους με ανώτερη χονδρική τιμή τα 5,7 ευρώ. Κι όμως και αυτά τα λάδια πουλιούνται ήδη στα μάρκετ στην τιμή των 11 με 12 ευρώ ανά λίτρο. Ο απόλυτος εμπαιγμός.

Ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας οι παραγωγοί με το ζόρι θα βγάλουν το κόστος τους με αυτή την τιμή, οι έμποροι εκμεταλλεύτηκαν τη μεγάλη προσφορά σε διπλάσιες ποσότητες για να χτυπήσουν στα δημοπρατήρια πολύ κάτω τις τιμές του λαδιού και οι καταναλωτές πέφτουν θύματα της αισχροκέρδειας άλλη μια φορά.
Και για να μετριάσουν την εικόνα από την καταφανή πλέον υπερτιμολόγηση και να δίνεται η αίσθηση μείωσης των τιμών, έδωσαν το περιθώριο να κατέβει κατά 1 ευρώ το λίτρο, ενώ τα αγόρασαν 4 ευρώ λιγότερο από πέρυσι.
Και αναρωτιέται ο καθένα μας άραγε τμήμα εμπορίου δεν υπάρχει, να κόψει γρήγορα αυτές τις αθέμιτες πρακτικές; Και τι κάνουν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί; Ακόμα και να μην υπάρχει το επικοινωνιακό καλάθι του νοικοκυριού, κάποιος δεν πρέπει να προστατέψει τους καταναλωτές;
Και πότε περιμένουν να πέσουν οι τιμές του λαδιού που έπρεπε να είναι ήδη στη μισή τιμή από πέρυσι; Μήπως τη μάχη κατά της ακρίβειας το αρμόδιο υπουργείο τη δίνει με τόξο βέλη και ακόντιο, απέναντι στο μοντέρνο και πονηρό σύστημα καρτέλ, των εναρμονισμένων πρακτικών και της αισχροκέρδειας;
Κι όμως η πολιτεία έχει μεγάλες ευθύνες στη διαμόρφωση εκείνου του νομικού πλαισίου των ελεγκτικών της μηχανισμών για να εξορθολογήσει όλες αυτές τις στρεβλώσεις που υπάρχουν στην αγορά. Για να μην αναρωτιούνται μετά γιατί δεν μπορούν οι πολίτες να τα βγάλουν πέρα και αγανακτούν.

Τα φώτα της δημοσιότητας των κεντρικών καναλιών και μέσων για άλλη μία φορά έπεσαν για λίγο στην Κομοτηνή και στη φτωχογειτονιά του Αλάνκογιου, όπου το ρεπορτάζ και το βίντεο της εφημερίδας μας αναφορικά με την απόπειρα ανθρωποκτονίας και τους πυροβολισμούς που έπεσαν στον οικισμό, έγινε κυριολεκτικά viral.
Οι αρνητικές ειδήσεις είναι αυτές που τους δελεάζουν πολλές φορές για να ασχοληθούν με ένα τόπο, αλλά θα έπρεπε να έχουν τη διορατικότητα και μια σοβαρή επαγγελματική προσέγγιση, για να δουν και λίγο περισσότερα πράγματα.
Όπως και το τι συμβαίνει στο Αλάνκογιου, αυτό το ιδιότυπο γκέτο των Ρομά, πως ζουν οι άνθρωποι εκεί επί δεκαετίες τώρα, αφού και αυτά έχουν αποτυπωθεί πολλές φορές σε ρεπορτάζ της εφημερίδας μας.
Το θυμούνται όμως πολιτικοί και υπουργοί ακόμα προεκλογικά και κατά κόρον το έχουν επισκεφτεί από όλα τα κόμματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και μια τελευταία επίσκεψη υπουργού επί ΣΥΡΙΖΑ, που με τα ψηλοτάκουνα βρέθηκε στον οικισμό, γιατί δεν γνώριζε μάλλον τι θα αντικρύσει.
Εξήγγειλαν όλοι πολλές παρεμβάσεις και προγράμματα στο σχεδιασμό τους που τα ξεχνούσαν την επομένη και τα αιτήματα αν δεν πήγαιναν στο καλάθι των αχρήστων, καταχωνιάζονταν στα συρτάρια των υπουργείων. Με αποτέλεσμα ο οικισμός αυτός να παραμένει με τα πολλαπλά προβλήματα.
Με τα παράνομα σπίτια που δεν επιτρέπουν ούτε στο δήμο να κάνει παρεμβάσεις και στοιχειώδη έργα υποδομής, που να αφορούν την δημόσια υγεία των κατοίκων, με νερό στα σπίτια, αποχέτευση και τουαλέτες. Άθλιες οι συνθήκες στον αιώνα που ζούμε.
Αλλά όλοι νίπτουν τας χείρας τους στο σχέδιο της μετεγκατάστασης. Πέρασαν δεκαετίες και ακόμα δεν έγινε τίποτα. Επί διοίκησης Μιχάλη Αγγελόπουλου στην περιφέρεια υπήρχε δήθεν συγκεκριμένη χρηματοδότηση κάποιων εκατομμυρίων ευρώ για τη μετεγκατάσταση, αλλά ξεχάστηκε και αυτό γρήγορα.

Λίγο αργότερα συγκροτημένες κινήσεις έγιναν από το δήμο Κομοτηνής επί διοίκησης Γιώργου Πετρίδη με την οριοθέτηση 92 στρεμμάτων στον οικισμό του Κικιδίου και ολοκληρώθηκαν κάποια σχέδια, αφού ξεπεράστηκαν οι πολυετείς δικαστικές διαμάχες, γιατί οι κάτοικοι δεν ήθελαν τους Ρομά δίπλα τους.
Είχαν μαζέψει εκατοντάδες υπογραφές μάλιστα επικαλούμενοι ότι δεν πρέπει να δίνεται για οικιστική εγκατάσταση έκταση σε γόνιμα εδάφη. Αλήθεια τώρα αφού πλέον λύθηκαν κάποια προβλήματα, τι γίνεται με την πορεία αυτής της υπόθεσης; Ξεχάστηκε πάλι;
Τι θα γίνει με τα έργα υποδομών, τι εκκρεμεί ακόμα και γιατί καθυστερεί; Κι αν γίνουν όλα αυτά θα υπάρχει μετά κανένα γενναίο πρόγραμμα χρηματοδότησης για την μετεγκατάσταση, για να δοθούν οι κατοικίες με χαμηλότοκα δάνεια και την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, όπως γίνεται συνήθως;
Και θα πάρουν τελικά όλοι σπίτια οι δικαιούχοι, ακόμα και αυτοί που είχαν μπει σε προγράμματα οικιστικής αποκατάστασης στο παρελθόν, αλλά έφαγαν τα χρήματα και σπίτι δεν έχουν;
Κι αν ευοδωθεί αυτός ο σχεδιασμός και βρεθεί χρηματοδότηση, άραγε θα φύγουν όλοι από το Αλάνκογιου και θα αποδοθούν οι εκτάσεις αυτές στην πόλη της Κομοτηνής για να αξιοποιηθούν και θα πάρουν τα καταπατημένα οι ιδιοκτήτες τους; Μήπως θα ξεφυτρώσουν νέοι ιδιοκτήτες με τόσες οικογένειες που ζουν σε ένα σπίτι;
Και αναρωτιούνται όλοι γιατί υπάρχει μεγάλη παραβατικότητα, όταν μία κοινωνία ανθρώπων αφήνεται στην τύχη της, γιατί θεωρούν ότι έχει τα δικά της πολιτισμικά δεδομένα, με ανήλικα παιδιά που παντρεύονται και με δουλειές του ποδαριού για πολλούς.
Και με κάποιους που προσπαθούν να επιβιώσουν με μαύρα χρήματα και παρανομίες. Παλαιότερα υπήρχε και παρέμβαση εισαγγελέα για να πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο, γιατί η γνώση και η μόρφωση είναι που θα τους εντάξει στο κοινωνικό σύνολο και θα τους βγάλει από τα αδιέξοδα.
Πίσω λοιπόν από τη βιτρίνα μιας τραγικής είδησης, ή εντυπωσιακών εικόνων, υπάρχει και μία πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί και θα πρέπει να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους. Όχι όμως μόνο η πολιτεία, αλλά και οι οικογενειάρχες του οικισμού που δεν θέλουν να γίνονται θεατές σε τέτοιου είδους θλιβερά θεάματα, ούτε αυτοί, αλλά ούτε και τα παιδιά τους.