Μικροκομοτηναίικα 10-11-2023

Πριν προλάβουμε να χαρούμε για την διεύρυνση του πανεπιστημίου μας με την ενσωμάτωση σχολών της Δράμας της Καβάλας,  ήρθε η είδηση της συγχώνευσης τριών τμημάτων του τμήματος Ανθρωπιστικών Σπουδών στην Κομοτηνή.

Αλλά όπως διαπιστώσαμε φέτος δεν υπήρχε και τόσο έντονο ενδιαφέρον σε πανελλαδικό επίπεδο, για  να δηλώσουν περισσότεροι φοιτητές στις συγκεκριμένες σχολές. Να σημειώσουμε όμως ότι με το δίκιο της διαμαρτύρεται η φοιτητική κοινότητα, μιλώντας για συρρίκνωση και ένα πλήγμα προς το ΔΠΘ.

Αλλά θα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι ότι μπροστά μας έχουμε το δάσος και όχι το δέντρο. Και το δάσος έχει να κάνει με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια τα οποία βέβαια δεν θα εγκατασταθούν σε επαρχιακές πόλεις, αλλά κυρίως στα αστικά κέντρα,  Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Και οι σχολές αυτές των Ανθρωπιστικών Σπουδών προφανώς θα είναι από τις πρώτες που θα ανοίξουν σε  αυτά τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Και αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι οι φοιτητές από τα μεγάλα αστικά κέντρα δεν θα δηλώνουν σχολές της Κομοτηνής, αλλά θα σπουδάζουν στον τόπο τους.

Εκτός βέβαια αν έχει να τους προσφέρει το ΔΠΘ ένα  δελεαστικό πακέτο δωρεάν σπουδών, διαμονής κυρίως που να μην επιβαρύνονται και τόσο οι γονείς. Ίσως για αυτό το πανεπιστήμιο μας  κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, με κατασκευή νέων φοιτητικών εστιών.

Αλλά και  δωρεάν σίτισης, μεταφοράς, ώστε να  τις προτιμούν ως σχολές, γιατί και τα ιδιωτικά θα έχουν και αυτά το κόστος τους. Βέβαια αυτό που δεν μας λένε οι περισσότεροι είναι,  ότι τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα επιφέρουν πλήθος αλλαγών, ανατροπών  και πλήγματα σε αρκετές σχολές των ΑΕΙ.

Στο ζήτημα της τελικής απόφασης και επιλογής του τόπου σπουδών,   θα πρέπει να βάλουμε και την παράμετρο  του έντονου ήδη ενδιαφέροντος για ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, από χώρες της Ευρώπης, αλλά αρκετά δραστήρια προς την κατεύθυνση αυτή,  κινείται ήδη η Κύπρος.

Και γιατί όχι ειδικά για την ακριτική μας Θράκη που μας ενδιαφέρει, να δούμε να ξεφυτρώνει ένα τουρκικό ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Και αν όχι στη Θράκη ενδεχομένως στην Θεσσαλονίκη, που όπως  πληροφορούμαστε ενδιαφέρεται γνωστός επιχειρηματίας στο χώρο αυτό από την Κωνσταντινούπολη.

Συνεπώς όλα αυτά θα πρέπει να τα συνυπολογίζονται  για να βγάζουμε τα σωστά και ασφαλή συμπεράσματα, για το μέλλον των κρατικών πανεπιστημίων και τη βιωσιμότητα κυρίως των περιφερειακών που θα υποστούν την μεγαλύτερη αφαίμαξη.

Ακόμα ένα κυρίαρχο ερώτημα που μπαίνει σήμερα για τις ανθρωπιστικές σπουδές και όχι μόνο, είναι δυστυχώς αυτό που απασχολεί πολλούς γονείς, αφού το αντικείμενο αυτό  δεν φέρνει άμεση ούτε και μεσοπρόθεσμη επαγγελματική ενασχόληση.

Συνεπώς τι επαγγελματικό μέλλον θα έχουν όσοι σπουδάζουν σε τέτοια τμήματα;  Καλό είναι να αποκτούν οι φοιτητές πολύπλευρες γνώσεις και καλώς έπραξαν  και δημιουργήθηκαν ένα πλήθος τέτοιων σχολών. Που  προσφέρουν  τη δυνατότητα να σπουδάσουν  τα νέα παιδιά αυτό που επιθυμούν.

Μετά από τις απανωτές όμως κρίσεις, την εργασιακή ανασφάλεια, τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, πολλά έχουν αλλάξει.  Τα πρακτικά επαγγέλματα προτιμώνται από γονείς και φοιτητές πλέον και οι σπουδές προσανατολίζονται σε τέτοιες σχολές, που να αντιστοιχούν στις ανάγκες της αγοράς.

Είναι αυτός ο στόχος όμως μιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Σαφώς και όχι.  Ούτε απαρέγκλιτα θα πρέπει να συνδέονται τα γνωστικά αντικείμενα  μόνο με την αγορά εργασίας, αφού με τον τρόπο αυτό φτωχαίνει η γνώση και η εκπαίδευση. Αλλά για πόσους υπάρχει άραγε αυτή η ….πολυτέλεια;

Μυρίζει «μπαρούτι» η έκρυθμη κατάσταση που επικρατεί στο ΣΥΡΙΖΑ δύο ημέρες πριν από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής και η ομάδα της Ομπρέλας με τους υποστηρικτές της έχει περάσει στην κατά μέτωπο επίθεση εναντίον των προεδρικών.

Με τις σκληρές δηλώσεις των πρωτοκλασάτων στελεχών της,  την αποχώρηση ήδη του πρώην υπουργού κου Σταθάκη,  το κείμενο των 1300 μελών, που ως αθώες περιστερές καταφέρονται εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη, μάλλον είναι μονόδρομος η διάσπαση του κόμματος.

Το ζήτημα βέβαια είναι το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι σε αυτό το κόμμα  των συνιστωσών,  των διαφορετικών απόψεων και τάσεων,  που αγγίζουν από την άκρα αριστερά μέχρι το κέντρο.

Αλλά και ποιος θα μπορέσει να εκφράσει τους πολίτες. Αφού οι διαφωνούντες θέλουν όμως την επιστροφή στη ριζοσπαστική αριστερά, μάλλον αυτό εκφράζεται με τα ποσοστά του παλιού Συνασπισμού.

Αλλά και  οι προεδρικοί του Στέφανου Κασσελάκη σε ποιους άραγε απευθύνονται; Σε πολλούς  πολίτες που έχουν βάλει πλώρη για να στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία,  είτε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που κινούνται στο χώρο του κέντρου, ή το νέο και απροσδιόριστο που κυοφορείται στο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά;

Αναζητείται υπερηφάνια στους αριστερούς και είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρχει πια σε αυτό το κόμμα αποφάνθηκε μετά παρρησίας και μετά λύπης του,  δυο ημέρες πριν για να δημιουργήσει το κλίμα αμφισβήτησης,  ο αρχηγός της ομάδας Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Αυτό συνέβη  στην ομιλία του στις εκδηλώσεις της εφημερίδας «Εποχή», παρουσία πλήθος κόσμου που εκφράζονται στη ριζοσπαστική ανανεωτική αριστερά. 

Τέτοιου τύπου εκδηλώσεις διοργανώθηκαν και παλαιότερα από την «Εποχή» που ασχολήθηκε ακόμα και με θέματα της μειονότητας της Θράκης,  σύμφωνα με τη δική της εκδοχή βέβαια και των αρθρογράφων της εφημερίδας «Αυγή».

Και ξαφνικά επανήλθαν και πάλι για να οργανώσουν και να δώσουν βήμα στους συγκεκριμένους θιασώτες της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ. Βήμα στους απογοητευμένους και δυσαρεστημένους αριστερούς, αφού  θυμήθηκαν όλοι οι ομιλούντες τις παλιές τους δόξες,  τις συλλογικότητες και τα οράματα της αριστεράς,  με τους αγώνες τους δρόμους και ότι αυτοί είναι οι ιδρυτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτοί που δεν μπορούν με τίποτα να χωνέψουν τα όσα συνέβησαν στο κόμμα και πως έχασαν την προεδρία από τα χέρια τους. Τέτοια προοπτική όμως διαφοροποίησης δεν υπήρχε σε αυτή την εκδήλωση,  μας προετοίμαζαν και οι ιδεολογικοί καθοδηγητές της Ροδόπης, που μετακόμισαν πρόσφατα στην Αθήνα.

Η διάσπαση όμως έρχεται με το καινούργιο που κυοφορείται στην ηγεσία του κόμματος. Αλλά  η πολιτική τους  αφέλεια δεν τους αφήνει βέβαια να κατανοήσουν,  ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση γιατί στηρίχθηκε στην ψήφο πολλών πολιτών από άλλους κομματικούς χώρους, του κέντρου και όχι μόνο των συντρόφων του αριστερού ιδεολογικού αφηγήματος της Ομπρέλας.

Που αυτό τους οδηγεί στο παλιό ποσοστό του Συνασπισμού. Οι υπερήφανοι  αριστεροί  καθοδηγητές δεν καταλαβαίνουν ότι πέρασαν απέναντι τώρα, αφού  δηλώνουν στα πρόσφατα πόθεν έσχες τους πολλά ακίνητα και  παχυλούς τραπεζικούς λογαριασμούς.

Και δεν μπορεί να είναι κολλημένοι  στα τσιτάτα του Μαρξ και του Λένιν,  που εκ των πραγμάτων και εκ διαμέτρου όλα αυτά είναι εντελώς αντίθετα. Οι επόμενες εξελίξεις έρχονται προφανώς την Κυριακή στην κεντρική επιτροπή του κόμματος,  όπου μάλλον θα είναι ραγδαίες.