Μικροκομοτηναίικα 15-11-2023

Εύλογη η αγανάκτηση και η αγωνία των κτηνοτρόφων της ΑΜΘ που διαμαρτυρήθηκαν προχθές, επειδή τα τελευταία χρόνια βλέπουν ότι με το ζόρι μπορούν να επιβιώσουν, αφού το εισόδημα δεν επαρκεί ούτε για τα έξοδά τους. Και παρόλα αυτά τα αιτήματά τους δεν εισακούγονται.
Ακόμα και το απλό αίτημα που θα μπορούσε να λυθεί με άμεση πολιτική παρέμβαση και αφορά τους βοσκότοπους και την άδικη κατανομή από το «αμαρτωλό» όπως το χαρακτηρίζουν εθνικό απόθεμα, δίνεται αφειδώς σε άλλους.
Θαρρείς και δεν έπρεπε να ενισχυθούν οι μικροί παραγωγοί. Και η νέα ΚΑΠ φέρνει επιπλέον δυσκολίες και εμπόδια. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, την ποσόστωση του γάλακτος παλαιότερα, ή και άλλα μοντέλα που εφάρμοσαν εις βάρος της κτηνοτροφίας.
Οι επιδοτήσεις τελικά που έρχονταν από την ΕΕ ήταν να εκσυγχρονιστούν όλοι για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ξεχνώντας όμως ότι στη χώρα μας επικρατούν τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά στην κτηνοτροφία.
Στις χώρες της Ευρώπης υπάρχουν πολύ μεγάλες μονάδες, καθετοποιημένη παραγωγή, εν αντιθέσει με τις οικογενειακού τύπου επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Στην περιοχή μας όμως η κτηνοτροφία ανθούσε στο παρελθόν, αφού σε κάθε χωριό εκτρέφονταν χιλιάδες ζώα. Και είχαν και μεγαλύτερο εισόδημα.
Όλα αυτά εξαφανίστηκαν όμως και έμειναν να χαρακτηρίζονται μονάδες σήμερα αυτές που ίσως διαθέτουν και λιγότερα ζώα απ’ ότι είχε παλαιότερα κάποιος στο σπίτι του.
Οι τιμές σήμερα πολύ χαμηλές για τους παραγωγούς, τα εφόδια και οι ζωοτροφές με πολύ μεγάλο κόστος. Και οι κανόνες που επιβάλλει από την πλευρά της η ΕΕ αυξάνουν περαιτέρω το κόστος.
Καθίστανται σταδιακά ασύμφορες με σωρεία υποχρεώσεων οι κτηνοτροφικές μονάδες στη λειτουργία τους, κλείνοντας σταδιακά. Σε μια χώρα που χαρακτηρίζεται καθαρά γεωργική και κτηνοτροφική. Και προφανώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί το ευρωπαϊκό μοντέλο περί κτηνοτροφίας στη χώρα μας.

---------------

Το ίδιο δεν συνέβη και με τη μεγάλη βιομηχανία και βιοτεχνία που είχε η χώρα μας πριν από δεκαετίες και αποδεκατίστηκε κυριολεκτικά. Έβαλαν λουκέτο αφού θα έπρεπε να ανταγωνιστούν με κολοσσούς του κλάδου στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια και στην παγκόσμια.
Όπως τώρα μια παρόμοια τακτική εφαρμόζεται και με το νέο σχέδιο νόμου φορολόγησης με τεκμαρτό εισόδημα σε μικροεπαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους. Που και αυτό θα είναι μία ταφόπλακα για πολλές επιχειρήσεις του κλάδου.
Κι ούτε θα αποφέρει τα αναμενόμενα. Όσοι φοροδιαφεύγουν θα συνεχίσουν να το πράττουν και αυτοί οι οποίοι ήταν συνεπείς και προσπαθούν να επιβιώσουν, θα πληγούν. Θαρρείς και η οικονομία της χώρας θα ανασάνει αν εισπράξει τα 750 εκατομμύρια ευρώ όπως υπολογίζουν.
Την ίδια ώρα όμως αλληθωρίζουν κυριολεκτικά σε εφοπλιστές, που έχουν ένα ειδικό καθεστώς φορολόγησης και αφήνουν να παίζουν τα δικά τους κερδοσκοπικά παιχνίδια πετρελαϊκοί κολοσσοί και εταιρείες ενέργειας, προσφέροντας οφέλη και σε ξένους επενδυτές, που πολλές φορές χρηματοδοτούνται από κεφάλαια δικών μας τραπεζών.
Και πρόσφατα ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τις εξωχώριες εταιρείες, σε μία έκθεση του ανέφερε ότι το 64% του ΑΕΠ της χώρας μας διακινείται μέσω υπεράκτιων εταιρειών, που δεν φορολογείται.
Πόσα θα μπορούσε να εισπράξει το δημόσιο όμως από τη φορολόγηση των 130 δις ευρώ όπως υπολογίζει η έρευνα; Και όχι να ξεζουμίζονται οι μικροεπιχειρηματίες, έναντι των προνομιούχων;

----------------

Το βολικό παραμύθι για τους ανεπαρκείς πολιτικά, που ακούμε τελευταία και ιδιαίτερα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διαφωνούν με το νέο πρόεδρο, είναι αυτό της συλλογικής ηγεσίας. Με το πρόσχημα ότι δεν μπορεί να διοικηθεί ένα κόμμα με του ενός ανδρός αρχή, αλλά ούτε υπάρχουν πεφωτισμένοι ηγέτες.
Ένα ψευδεπίγραφο δίλημμα, αφού κανείς πρόεδρος, ή αρχηγός κόμματος δεν αποφασίζει και διατάζει αυθαίρετα. Γιατί σε λίγο δεν θα τον ακολουθεί κανένας. Αλλά σέβεται και τα συλλογικά του όργανα, τα στελέχη και τους βουλευτές του, αλλά και τους πολίτες και προσπαθεί να είναι δίκαιος και σωστός, για να τους έχει όλους με το μέρος του.
Δικαιωματικά όμως η τελική απόφαση ανήκει στον πρόεδρο. Τι το επιλήψιμο υπάρχει άραγε σε αυτό; Είναι ένα μοντέλο που επικρατεί παντού, από την οικογένεια, την κοινωνία, ακόμα και στις επιχειρήσεις.
Όπου ναι μεν το διοικητικό συμβούλιο και οι μέτοχοι και τα μέλη έχουν το δικό τους λόγο και την άποψη και προτείνουν, αλλά η απόφαση ανήκει στον εκάστοτε πρόεδρο και στο διευθύνοντα σύμβουλο. Οι οποίοι επωμίζονται όμως και το κόστος των αποφάσεών τους.
Η συλλογική ηγεσία όπως τη φαντάζονται ορισμένοι είναι ένας αχταρμάς, ή ένα συνονθύλευμα από δεκάδες γνώμες και απόψεις, που πολλές φορές δεν καταλήγουν και πουθενά, γιατί ο καθένας έχει τους δικούς του σκοπούς.
Αν κάποιος εξ αυτών έχει τη στόφα ενός ηγέτη, αυτό αποδεικνύεται και με τις δημοκρατικές διαδικασίες οι οποίες υπάρχουν, της εκλογής από το λαό. Εκτός αν κάποιοι θεωρούν τον εαυτό τους με κληρονομικό δικαίωμα, σοφούς και ανώτερους.
Ακόμα και οι ηγέτες στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση την οποία προφανώς έχουν ως πρότυπο, είχαν απόλυτη εξουσία. Και όποιος την αμφισβητούσε τον περίμεναν τα γκουλάγκ της Σιβηρίας και χαρακτηρίζονταν ακόμα και προδότες.
Η αλλεργική τους διάθεση να μη δέχονται αρχηγούς, ή προέδρους, οφείλεται στο ότι θέλουν να διαφεντεύουν στο παρασκήνιο ως επιτροπές σοφών. Είναι μία τακτική που εφαρμόστηκε, απέτυχε και ούτε έχει μέλλον.

-----------------

Πέρασε και η Δευτέρα που υποτίθεται το Facebook θα έβαζε χρεώσεις, σε όποιον δεν συμφωνούσε να προβάλλονται και διαφημίσεις στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και τίποτα δεν έγινε.
Αλλά παρόλα αυτά είδαμε ότι υπήρχε σχεδόν μία διαδικτυακή υστερία και όχι μόνο βέβαια από κάποιους οι οποίοι άγονται και φέρονται με το άκουσμα μιας πρώτης είδησης, αλλά και από σοβαρούς ανθρώπους, που γνωρίζουν πολύ καλά ότι κανένας δεν μπορεί να σε χρεώσει χωρίς τη δική σου συναίνεση.
Κι όμως μπήκαν στη διαδικασία να δώσουν και περισσότερα στοιχεία στο Facebook, βάζοντας ακόμα και το δακτυλικό τους αποτύπωμα για να μη χρεωθούν το φημολογούμενο χαράτσι. Τόσο ευκολόπιστοι είναι κάποιοι.
Η δύναμη του Facebook βασίζεται στους πολλούς χρήστες και το διαφημιστικό πακέτο βέβαια που προβάλλει έχει ως αντίκρισμα δισεκατομμύρια ευρώ και εν δυνάμει αυτό διαπραγματεύεται βέβαια από τις μεγάλες εταιρείες για να εισπράττει τα αντίστοιχα ποσά.
Συνεπώς δεν θα έκανε ουδεμία κίνηση επαγγελματικής αυτοχειρίας, να διώξει εκατομμύρια χρήστες, προκειμένου να εισπράξει ένα πενιχρό ποσό από τον καθένα. Παρόλα αυτά φάνηκε ξεκάθαρα πόσο εύκολο τελικά επηρεάζονται πολλοί, από την κάθε ανυπόστατη ανάρτηση.
Η δύναμη του διαδικτύου και η αδυναμία να κατανοήσει κάποιος ποια είναι η πραγματικότητα και οι κανόνες που υπάρχουν στο παιχνίδι αυτό, αποδεικνύουν την συλλογική μειωμένη αντίληψη να ξεχωρίσουν πολλοί, την αλήθεια από το ψέμα.