Μικροκομοτηναίικα 21-11-2023

Ως ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου και θεματοφύλακας του Ισλάμ, παρουσιάστηκε ενώπιον του Γερμανού Καγκελάριου ο Ταγήπ Ερντογάν, κατηγορώντας συλλήβδην τους Ευρωπαίους για ιμπεριαλιστές και σταυροφόρους στο θέμα του Παλαιστινιακού. Και θυμίζοντας τον το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και την ενοχική του συμπεριφορά, που τον φέρνει να στηρίζει το Ισραήλ.
Τους τα είπε κατάμουτρα δηλαδή μέσα στο σπίτι τους και αλγεινή εντύπωση προκάλεσε σε όλους τους Γερμανούς και στο γερμανικό τύπο, με την υποτονική στάση του κου Σολτς που τα άφησε σχεδόν όλα αναπάντητα, στην κοινή συνέντευξη τύπου.
Τι να περιμένει λοιπόν κάποιος από τέτοιους ηγέτες που υποτίθεται θα στηρίξουν τη χώρα μας στα ελληνοτουρκικά ζητήματα και το μεταναστευτικό; Όταν όμως οι εμπορικές τους συναλλαγές ανέρχονται στα 38 δις ετησίως, τότε εύκολα εξηγούνται όλα.
Μήπως όλα αυτά όμως θα πρέπει να μας προβληματίσουν αναφορικά με την επίσκεψη του Τούρκου ηγέτη στην Αθήνα, ενώ όπως πληροφορούμαστε ήδη οργανώνεται η επίσκεψη του και στη Θράκη, την Παρασκευή στις 8 του Δεκέμβρη για να προσευχηθεί και σε κάποιο τέμενος της πόλης;
Και φυσικά θα συναντηθεί με τους ψευτομουφτήδες, τους προέδρους των παράτυπων σωματείων, όλους τους ακραίους, αλλά ενδεχομένως και να περιοδεύσει και σε κάποια χωριά, ή συνοικίες. Ακόμα οργανώνουν και συνεστίαση σε ξενοδοχείο της πόλης μας, που προφανώς θα συνοδευτεί και από επίσημη ομιλία.
Πώς θα διασφαλίσουν διπλωματικά και με βάση το πρωτόκολλο όμως μία τέτοια τύπου επίσκεψη που μόνο ιδιωτική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί όπως επικαλούνται ως φύλλο συκής, για να κρυφτούν από τις πραγματικές του προθέσεις;
Ελπίζουμε να έχουν το σθένος και τη διορατικότητα στα κεντρικά να αποτρέψουν μια τέτοια επίσκεψη στη Θράκη, γιατί φυσικά δεν θα έρθει μόνος του αλλά με συνεργάτες και υπουργούς, για να δώσει το ρόλο και το χαρακτήρα του προστάτη της μειονότητας.

------------------

Μπορεί στις προηγούμενες άλλες δύο επισκέψεις του στη Θράκη να ήταν πιο προσεκτικός, τότε όμως επικρατούσε ένα διαφορετικό και θετικό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σήμερα όμως και με το παράδειγμα που αναφέραμε φαίνεται ότι λειτουργεί απροκάλυπτα.

Και προσπαθεί να διεκδικήσει ένα πολύ μεγαλύτερο ρόλο για τον εαυτό του και να καταστεί ως ισχυρός περιφερειακός παίκτης η χώρα του στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Και δεν διστάζει να τα βάλει με τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Και ας μην τρέφουν αυταπάτες, ότι μόνο ιδιωτική θα είναι η επίσκεψη του Ερντογάν στην περιοχή μας, γιατί αν μη τι άλλο αυτό καταντά και διπλωματική αφέλεια εκ μέρους μας. Και αν το αποδεχτούν τελικά, θα πρέπει να συνοδεύεται τουλάχιστον από τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών.
Όπως έγινε παλαιότερα με τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, αλλά και με το Γιάννη Αμανατίδη στις δυο του επισκέψεις. Γιατί αν αφεθεί ανεξέλεγκτος, με το γνωστό τροπάρι ότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα ούτε να κρύψουμε τίποτε, αυτονόητο για τη χώρα μας που σεβάστηκε τη μειονότητα, θα τρέχουν μετά να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα.
Να υπενθυμίσουμε ότι ήταν στην πρώτη επίσκεψη όταν ανέφερε, ότι υπάρχει μουσουλμανική μειονότητα και μάλιστα απαρτίζεται από Τουρκογενείς Πομάκους και Ρομά, αποδεχόμενος ξεκάθαρα την ελληνική θέση και σεβόμενος τη Συνθήκη της Λωζάννης.
Αλλά είναι και ο ίδιος που αργότερα τα ανασκεύασε και με συνδετικό κρίκο τη θρησκεία προσπάθησε να πείσει ότι όλοι οι μουσουλμάνοι ενώνονται κάτω από την ομπρέλα της Τουρκίας. Έχουν γνώση οι φύλακες για όλα αυτά, ή θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του Γερμανού Καγκελάριου, για να μη στεναχωρηθεί ο Τούρκος ηγέτης;

-------------------

Προσπαθούν να εξηγήσουν με τη λογική και να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα στο ΣΥΡΙΖΑ, κινούμενοι κυριολεκτικά σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και καθημερινής πολιτικής παράνοιας, με αυτοκαταστροφικές και ανθρωποφαγικές τάσεις, μετά τις πρώτες αποχωρήσεις των γνήσιων αριστερών, όπως καταλογίζουν για τον εαυτό τους.
Η ομάδα Αχτσιόγλου όμως που θεωρείται ο σοβαρότερος πόλος συσπείρωσης για τα δυσαρεστημένα στελέχη με την επιλογή Κασσελάκη στην ηγεσία, προσπαθεί να βρει λύσεις, το αν θα φύγουν, ή θα μείνουν και με ποιους όρους, αν το κάνουν τώρα ή αργότερα και άλλα τέτοια διλλήματα.
Το μετέωρο βήμα του πελαργού δηλαδή, αφού πρέπει να επανεξετάσουν τα πάντα, γιατί τα κουκιά απλά των 10 βουλευτών που θέλουν δεν τους βγαίνουν, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο πολιτικό φορέα, παρόλο που ισχυρίζονται ότι έχουν τη στήριξη των πολλών.
Λειτουργώντας καθαρά ως αποστάτες όπως τους καταλόγισε ο νυν πρόεδρος. Γατί αν μη τι άλλο πως μπορεί θα θεωρηθεί μία κίνηση εφτά βουλευτών που συνεδριάζουν με στελέχη τους για να κάνουν το επόμενο κόμμα;
Κι αν ακόμα διαφοροποιηθούν, αλήθεια ποιο θα είναι το πιο πιθανό πολιτικό τους αφήγημα; Ένα καθαρό αριστερό προφίλ που τους φέρνει πιο κοντά στο ΚΚΕ; Δοκιμασμένες συνταγές που απέτυχαν δηλαδή.
Ενώ συγχρόνως θα απομακρυνθούν από το κέντρο κι όλους όσους στήριξαν το κόμμα τους για να γίνει κυβέρνηση. Αγνοούν δηλαδή ότι ένα μεγάλο κομμάτι υποστηρικτών και ψηφοφόρων τους δεν τους ψήφισε με ιδεολογικά χαρακτηριστικά.

------------------

Ποιες από τις δύο όμως αυτές τάσεις έχει προοπτικές μεγαλύτερες πολιτικής επιβίωσης, με δεδομένο φυσικά ότι πολλοί ψηφοφόροι τους ήδη αλληθωρίζουν προς το ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία;
Θα αρκεστούν στο χώρο του παλιού Συνασπισμού για να προσελκύσουν και τους ήδη αποχωρήσαντες; Συνεπώς τα δύο κόμματα θα πάρουν το μερίδιο που τους αναλογεί. Το ένα την κεντροδεξιά με Κασσελάκη και το άλλο την αριστερά με την Αχτσιόγλου.
Και θα κυμανθούν σε πολύ μικρότερα ποσοστά, για ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρις πρότινος. Ενώ με μία τέτοια κίνηση τους, κυριολεκτικά χαρίζουν το κόμμα στον νυν πρόεδρο, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποπίπτουν σε ένα ολίσθημα, όταν μετρούν τις δυνάμεις τους με τα μέλη που έχουν στην επιρροή τους και όχι με την αποδοχή του κόσμου. Ούτε σκέφτονται αν υπάρχει η αναγκαιότητα τελικά να γίνουν δύο πολιτικά κόμματα από τον ίδιο φορέα.
Και ποιος θα τους ακολουθήσει στην πολιτική τους μιζέρια και διχόνοια και στα αρχηγοκεντρικά τους παιχνίδια, με προσωπικού τύπου αντιπαραθέσεις, χωρίς όμως πολιτικά χαρακτηριστικά.
Οι καιροί έχουν αλλάξει όπως και η κοινωνία, ενώ αυτοί ακολουθούν το δικό τους δρόμο της αυτοδιάλυσης στο κόμμα. Υπάρχει έλλειψη ψηφοφόρων και υποστηρικτών πολιτών που θα τους εμπιστεύονται και όχι αρχηγών, λοχαγών και αξιωματικών που θα διαφεντεύει ο καθένας στη δική του ομάδα.
Όσο για το Στέφανο Κασσελάκη με τις ραδιοφωνικές του εκπομπές, τις τηλεοπτικές του συνεντεύξεις αλλά και με το λόγο του, απέδειξε ότι θέλει πολύ δρόμο ακόμα για να διατηρήσει ένα πολιτικό φορέα που σπαράσσεται και να αρθρώσει έναν αξιόπιστο πολιτικό λόγο, που θα τον εμπιστευτούν οι πολίτες.