Μικροκομοτηναίικα 28-11-2023

Μέτρησαν άραγε οι έντονες αντιδράσεις, κινητοποιήσεις, αποχές, ψηφίσματα διαμαρτυρίας, αλλά και οι αλλαγές που προτείνουν οι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι στο υπό διαβούλευση φορολογικό νομοσχέδιο, για το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα της κυβέρνησης;
Και είναι γνωστό φυσικά, ότι τα οριζόντια μέτρα αδικούν πολλούς. Κυρίως επειδή δεν λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες των επιχειρήσεων, σε ποιες περιοχές δραστηριοποιούνται, γιατί άλλο το Κολωνάκι και άλλο τα ορεινά της Θράκης.
Όπως και τη διατήρηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας με ζημία, ή οριακά για όσους θέλουν να συνταξιοδοτηθούν σύντομα, αλλά και τις απανωτές κρίσεις που δημιούργησαν κυριολεκτικά επιχειρήσεις που φυτοζωούν, καθώς και θέματα ασθενειών, ή πληττόμενων που δραστηριοποιούνται σε περιοχές που έχουν υποστεί φυσικές καταστροφές.
Οι πρώτες ενδείξεις και πληροφορίες όμως δείχνουν ότι οι έντονες πραγματικά αντιδράσεις θορύβησαν και προβλημάτισαν το κυβερνητικό επιτελείο που θα προχωρήσει σε κάποιες βελτιωτικές κινήσεις και αλλαγές, τώρα που έληξε η διαβούλευση.
Που δεν θα αλλοιώνουν όμως και τη γενική φιλοσοφία του νομοσχεδίου, ότι όλοι θα πρέπει να πληρώνουν φόρους. Αλλά συγχρόνως να κατευνάσει και την οργή της μεγάλης μερίδας επαγγελματιών για την άδικη φορολόγηση που θα υποστούν.
Μαχητό βέβαια θα είναι τεκμήριο, αλλά όσοι προσφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια, θα πρέπει να υποστούν και έλεγχο, όχι μόνο για τα εισοδήματά τους με βάση τις αλλαγές που ετοιμάζονται, αλλά σε δαπάνες διαβίωσης, καταθέσεις, πληρωμές με κάρτες, ακίνητα περιουσιακά στοιχεία που δεν συμβαδίζουν ενίοτε με τα εισοδήματα τα οποία δηλώνουν.

Ήδη για αυτές τις αλλαγές που κυοφορούνται, μας προϊδέασε ο υφυπουργός Οικονομικών Χάρης Θεοχάρης, σε τηλεοπτική του συνέντευξη προχθές, μιλώντας για βελτιώσεις στον τρόπο φορολόγησης για κάθε περίπτωση.
Αναφέροντας ότι θα ληφθούν υπόψη όλες οι εποικοδομητικές προτάσεις που έχουν γίνει από τους φορείς. Ουσιαστικά όμως θα ρίξουν το μπαλάκι των ευθυνών και της απόφασης στους επαγγελματίες που νιώθουν ότι θίγονται.
Άραγε να υποθέσουμε εμείς από τους 730.000 χιλιάδες επαγγελματίες, πόσοι άραγε θα ζητήσουν έναν τέτοιο εξονυχιστικό έλεγχο των περιουσιακών τους στοιχείων που έχουν αποκτηθεί, αντί της οριζόντιας άδικης φορολόγησης;
Προφανώς η κυβέρνηση αδυνατεί μέσω των ελεγκτικών μηχανισμών, να κάνει εμπεριστατωμένο έλεγχο σε τόσους επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενος. Αλλά όπως αντιλαμβανόμαστε αναμένει και να μην υπάρξουν πολλές προσφυγές για έλεγχο.
Και αν αποδεχθούν τελικά οι περισσότεροι την τεκμαρτή φορολόγηση, τότε μάλλον θα δικαιωθεί η κυβέρνηση και με αυτόν τον τρόπο θα αποδομήσει το αφήγημα των ατομικών ελέγχων που προβάλλουν ως αντεπιχείρημα, για να εξαιρεθούν όλοι συνολικά.
Γιατί προφανώς αν εξαιρεθούν από τα οριζόντια μέτρα επιχειρήσεις πληττόμενες και εποχικές, περιπτώσεις ασθενειών και εξορθολογιστούν κάποια κριτήρια, οι υπόλοιποι άραγε που δεν θα δεχθούν τον έλεγχο, τι θα έχουν να προβάλουν ως δικαιολογία για να αντιπαρατεθούν στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο;
Εξάλλου με αυτό το τρόπο καλύπτεται και το επιχείρημα για τον έλεγχο και τη φορολόγηση της κάθε επιχείρησης ξεχωριστά, που ζητούν οι επαγγελματίας. Και αυτοί που δεν έχουν να κρύψουν τίποτα και είναι νόμιμοι θα δικαιώνονται.
Είναι διατεθειμένοι όμως οι πολλοί να αποδεχτούν αυτό, ή ενδεχομένως θα προτιμήσουν να πληρώσουν το επιπλέον χαράτσι; Αφού το νομοσχέδιο όμως οδεύει προς τη βουλή, θα φανούν οι προθέσεις, οι αλλαγές και οι ελιγμοί στο κυβερνητικό επιτελείο και αν θα συνεχιστούν ή όχι, οι αντιδράσεις των επαγγελματιών.

Αποδέκτης παραπόνων και αιτημάτων για τα αρμόδια υπουργεία καθίσταται το τελευταίο χρονικό διάστημα ο απερχόμενος σε ένα μήνα περιφερειάρχης Χρήστος Μέτιος, με τις συχνές κινητοποιήσεις.
Αφού προηγήθηκαν οι κτηνοτρόφοι με το δικό τους ψήφισμα για την άδικη κατανομή των βοσκοτόπων και των επιδοτήσεων, συνέχισαν οι επαγγελματικοί φορείς για το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.
Κι όπως υποσχέθηκε ο ίδιος, αφού φαίνεται ότι τάσσεται υπέρ των αιτημάτων τους και συντάσσεται μαζί τους, θα κάνει τα πάντα για να διεκδικήσει για τα δίκαια αιτήματα τους. Και θα κατέβει στα υπουργεία για να σηκώσει τον πήχη της διεκδίκησης και της αντιπαράθεσης.
Δηλαδή να υποθέσουμε ότι ήδη το έχει πράξει, αφού ο χρόνος έχει παρέλθει και χρειαζόταν αυτό να γίνει σύντομα; Και αν το έπραξε αλήθεια τι υποσχέσεις υπάρχουν από τα αρμόδια υπουργεία για τα θέματα αυτά; Θα λάβουν υπόψη τις προτάσεις και τις επισημάνσεις για να διορθώσουν τις αδικίες οι υπουργοί;
Προφανώς εκτιμούμε ότι τίποτα δεν έγινε από όλα αυτά γιατί ο απερχόμενος και μέλος του κόμματος που κυβερνά περιφερειάρχης, δεν θα θέλει να κόψει τον ομφάλιο λώρο με συντρόφους που τον έχουν στηρίξει και ενδεχομένως θα συνεχίσουν να το κάνουν.
Με όποιο μετερίζι πολιτικό ή αυτοδιοικητικό επιλέξει για το πολιτικό του μέλλον, ή την αυτοδιοικητική του πορεία. Και είναι αργά πλέον, για να έχει την ίδια πειθώ και βαρύνουσα σημασία ο λόγος του, όταν σύντομα θα βρίσκεται στην αντιπολίτευση.
Και το μπαλάκι της διεκδίκησης θα έρθει αναγκαστικά στους νεότερους που θα αναλάβουν, με το ποσοστό ευθύνης και συμμετοχής που αναλογεί στην περιφέρεια.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στην πολιτική, με αποφάσεις ακόμα και του κυβερνώντος κόμματος όπως το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που δεν θα τις έπαιρνε σε άλλες εποχές, αναδεικνύεται για άλλη μία φορά το ζήτημα της ύπαρξης μιας ισχυρής αντιπολίτευσης.
Που είναι απαραίτητη για να τα πάει καλά μία κυβέρνηση και να αισθάνεται τον κυβερνητικό έλεγχο μέσα στη βουλή. Ειδάλλως ενδεχομένως θα διολισθαίνει σε λάθος δρόμο και θα δούμε και φαινόμενα αλαζονείας.
Που τα καυτηριάζει βέβαια πάντοτε ο πρωθυπουργός στο λόγο του και απαιτεί από τους υπουργούς να σέβονται το 41% που τους έδωσε ο ελληνικός λαός για να κυβερνήσουν και με γνώμονα αυτό να παίρνουν τις όποιες αποφάσεις τους.
Αλλά ελλείψει μιας ισχυρής αντιπολίτευσης και με κόμματα που θα αντιπαλεύει το ένα με το άλλο, γιατί απευθύνονται στην ίδια ψηφοθηρική δεξαμενή, για να αποκτήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα ποσοστά και να εκμεταλλευτούν αυτή την κρίση, επόμενο είναι ότι η κυβέρνηση έχει τον πλήρη έλεγχο στις αποφάσεις και τις επιλογές της.
Και θα χαράξει την πολιτική της σε όλα τα επίπεδα, χωρίς ουσιαστικά κανέναν ισχυρό πολιτικό αντίπαλο. Και αν ισχυριστούν κάποιοι ότι ενδεχομένως τον έλεγχο της εξουσίας δεν τον κάνουν μόνο οι κοινοβουλευτικοί μας ταγοί αλλά και τα μεγάλα Αθηνοκεντρικά ΜΜΕ, αυτό είναι ένα προφανώς ένα αφήγημα, που μάλλον χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης.
Ειδικά όταν οι οργανισμοί αυτοί και τα τηλεοπτικά κανάλια κατά κάποιον τρόπο είναι και ελεγχόμενα, όταν πολλοί χρωστούν και προσβλέπουν και στην κρατική διαφήμιση για να επιβιώσουν, διατηρώντας πάντοτε καλές σχέσεις με αυτούς που κυβερνούν.